Είμαι 26 χρονών και έχω εδώ και ένα χρόνο σχέση με έναν συνομήλικό μου. Το πρόβλημά μου είναι πως φέρεται πολύ ανοιχτά στις άλλες κοπέλες και με κάνει να ζηλεύω. Έχει και πολλές φίλες. Το έχουμε συζητήσει αλλά λέει πως αυτός έτσι είναι και δεν το βλέπει πονηρά και να μην το βλέπω κι εγώ. Εμένα όμως με ενοχλεί, στενοχωριέμαι και καβγαδίζουμε. Τι μπορώ να κάνω;
Ρ.
Προφανώς με το φίλο σου έχετε διαφορετικές προσωπικότητες και αυτό εκφράζεται στην κοινωνική σας συμπεριφορά. Πώς είναι γενικά η σχέση σας; Υπάρχει συνεννόηση; Το άτυπο "συμβόλαιο" που όλα τα ζευγάρια "υπογράφουν" όταν μπαίνουν σε μια σχέση τι λέει για τις φιλίες και για το τρόπο συμπεριφοράς προς το άλλο φύλο;
Υπήρχαν από την αρχή της σχέσης σας αυτά τα προβλήματα συμπεριφοράς; Αν ναι, τότε φαίνεται πως αυτός ο όρος του συμβολαίου χρειάζεται επαναδιαπραγμάτευση.
Από τη δική του πλευρά, υπάρχουν δυο πιθανότητες:
1. του αρέσει να φλερτάρει. Σε τέτοια περίπτωση δικαίως διαμαρτύρεσαι. Αυτό όμως θα φανεί αργά ή γρήγορα, οπότε κι εσύ θα πράξεις ανάλογα
2. είναι γενικά ανοιχτός και κοινωνικός τύπος και αυτή είναι η φυσική του συμπεριφορά, χωρίς να σημαίνει κάποιο ερωτικό ενδιαφέρον για άλλες κοπέλες. Σε τέτοια περίπτωση, πρέπει να σκεφτείς αν μπορείς να προσαρμοστείς με την ιδιότητα αυτή.
Οι άλλοι άνθρωποι δεν αλλάζουν για χάρη μας. Ουσιαστικές αλλαγές μπορεί να κάνει ένα άτομο μόνο αν το θέλει το ίδιο, επηρεασμένο και από τις εμπειρίες της ζωής του, και κατά κανόνα οι αλλαγές αυτές παίρνουν πολύ χρόνο. Όταν αλλάζουμε για χάρη του συντρόφου μας (για να τον κρατήσουμε, για να μη γίνονται φασαρίες κτλ), οι αλλαγές είναι επιφανειακές, κουράζουν, και συχνά οδηγούν τελικά στη ρήξη. Για το λόγο αυτό, τα άτομα που επιλέγουμε πρέπει να τα θεωρούμε "έτοιμα" και να μην επιδιώκουμε να τα αλλάξουμε ριζικά. Πολλές σχέσεις ξεκινούν με τη λογική "θα τον αλλάξω", που είναι αναποτελεσματική και ψυχοφθόρα και για τα δυο μέρη. Για χάρη μιας σχέσης μόνο μικρές αμοιβαίες προσαρμογές μπορούν να γίνουν.
Από τη δική σου πλευρά, πρέπει πρώτα να διερευνήσεις μήπως είσαι υπερβολική. Μήπως είσαι η ίδια κλειστή και τυπική στη συμπεριφορά σου και έτσι παρεξηγείς το διαφορετικό;
Πολλές φορές η ζήλεια είναι σημάδι ανασφάλειας για τον εαυτό μας και για τη σχέση. Εμπιστεύεσαι το σύντροφό σου; Είσαι ευχαριστημένη από τα συναισθήματα που υπάρχουν μεταξύ σας; Είσαι σίγουρη για τον εαυτό σου; Πιστεύεις πως σου αξίζει η αποκλειστική αγάπη και η προσοχή του; Αν οι απαντήσεις σου σ' αυτά είναι καταφατικές, μένει μόνο το θέμα του κατά πόσο μπορείς να αποδεχτείς την ιδιότητα αυτή του συντρόφου σου.
Υποθέτω πως έχετε κάνει πολλές σχετικές συζητήσεις. Έγιναν όμως οι συζητήσεις αυτές ψύχραιμα ή με ένταση υπό την επήρεια συγκεκριμένων γεγονότων; Στη δεύτερη περίπτωση δεν υπάρχει ποτέ θετικό αποτέλεσμα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να εκφράσεις τα συναισθήματά σου σε μια ήρεμη συζήτηση. Είναι διαφορετικό να εξαπολύσεις κατηγορίες και διαφορετικό να πεις "όταν κάνεις αυτό εγώ αισθάνομαι έτσι". Αν η κατάσταση εξακολουθεί να μην σε ικανοποιεί, είτε προσαρμόζεσαι χωρίς να υποφέρεις είτε φεύγεις.
Κατερίνα
Ρ.
Προφανώς με το φίλο σου έχετε διαφορετικές προσωπικότητες και αυτό εκφράζεται στην κοινωνική σας συμπεριφορά. Πώς είναι γενικά η σχέση σας; Υπάρχει συνεννόηση; Το άτυπο "συμβόλαιο" που όλα τα ζευγάρια "υπογράφουν" όταν μπαίνουν σε μια σχέση τι λέει για τις φιλίες και για το τρόπο συμπεριφοράς προς το άλλο φύλο;
Υπήρχαν από την αρχή της σχέσης σας αυτά τα προβλήματα συμπεριφοράς; Αν ναι, τότε φαίνεται πως αυτός ο όρος του συμβολαίου χρειάζεται επαναδιαπραγμάτευση.
Από τη δική του πλευρά, υπάρχουν δυο πιθανότητες:
1. του αρέσει να φλερτάρει. Σε τέτοια περίπτωση δικαίως διαμαρτύρεσαι. Αυτό όμως θα φανεί αργά ή γρήγορα, οπότε κι εσύ θα πράξεις ανάλογα
2. είναι γενικά ανοιχτός και κοινωνικός τύπος και αυτή είναι η φυσική του συμπεριφορά, χωρίς να σημαίνει κάποιο ερωτικό ενδιαφέρον για άλλες κοπέλες. Σε τέτοια περίπτωση, πρέπει να σκεφτείς αν μπορείς να προσαρμοστείς με την ιδιότητα αυτή.
Οι άλλοι άνθρωποι δεν αλλάζουν για χάρη μας. Ουσιαστικές αλλαγές μπορεί να κάνει ένα άτομο μόνο αν το θέλει το ίδιο, επηρεασμένο και από τις εμπειρίες της ζωής του, και κατά κανόνα οι αλλαγές αυτές παίρνουν πολύ χρόνο. Όταν αλλάζουμε για χάρη του συντρόφου μας (για να τον κρατήσουμε, για να μη γίνονται φασαρίες κτλ), οι αλλαγές είναι επιφανειακές, κουράζουν, και συχνά οδηγούν τελικά στη ρήξη. Για το λόγο αυτό, τα άτομα που επιλέγουμε πρέπει να τα θεωρούμε "έτοιμα" και να μην επιδιώκουμε να τα αλλάξουμε ριζικά. Πολλές σχέσεις ξεκινούν με τη λογική "θα τον αλλάξω", που είναι αναποτελεσματική και ψυχοφθόρα και για τα δυο μέρη. Για χάρη μιας σχέσης μόνο μικρές αμοιβαίες προσαρμογές μπορούν να γίνουν.
Από τη δική σου πλευρά, πρέπει πρώτα να διερευνήσεις μήπως είσαι υπερβολική. Μήπως είσαι η ίδια κλειστή και τυπική στη συμπεριφορά σου και έτσι παρεξηγείς το διαφορετικό;
Πολλές φορές η ζήλεια είναι σημάδι ανασφάλειας για τον εαυτό μας και για τη σχέση. Εμπιστεύεσαι το σύντροφό σου; Είσαι ευχαριστημένη από τα συναισθήματα που υπάρχουν μεταξύ σας; Είσαι σίγουρη για τον εαυτό σου; Πιστεύεις πως σου αξίζει η αποκλειστική αγάπη και η προσοχή του; Αν οι απαντήσεις σου σ' αυτά είναι καταφατικές, μένει μόνο το θέμα του κατά πόσο μπορείς να αποδεχτείς την ιδιότητα αυτή του συντρόφου σου.
Υποθέτω πως έχετε κάνει πολλές σχετικές συζητήσεις. Έγιναν όμως οι συζητήσεις αυτές ψύχραιμα ή με ένταση υπό την επήρεια συγκεκριμένων γεγονότων; Στη δεύτερη περίπτωση δεν υπάρχει ποτέ θετικό αποτέλεσμα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να εκφράσεις τα συναισθήματά σου σε μια ήρεμη συζήτηση. Είναι διαφορετικό να εξαπολύσεις κατηγορίες και διαφορετικό να πεις "όταν κάνεις αυτό εγώ αισθάνομαι έτσι". Αν η κατάσταση εξακολουθεί να μην σε ικανοποιεί, είτε προσαρμόζεσαι χωρίς να υποφέρεις είτε φεύγεις.
Κατερίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.