Νερό

Θέλω να σας ρωτήσω για το νερό. Εγώ δεν πίνω σχεδόν καθόλου και το ίδιο έκανε και η μητέρα μου. Διαβάζω παντού πως το νερό κάνει καλό και όσο περισσότερο πίνουμε τόσο καλύτερα. Όλες τις βλέπω με ένα μπουκαλάκι στην τσάντα. Πόσο τελικά πρέπει να πίνουμε; Κι αν δεν θέλω πρέπει να πιεστώ;

Π.

Θέτεις ένα θέμα που με απασχόλησε από τα φοιτητικά μου χρόνια στην Ιατρική και επίσης καταπιέζει την Κατερίνα από παιδί! Λόγω της μεγάλης περιεκτικότητας του σώματός μας σε νερό υπάρχει η αφελής εντύπωση πως πρέπει συνεχώς να το τροφοδοτούμε με νερό. Το νερό που πίνουμε κυκλοφορεί κυρίως στο εξωκυττάριο σύστημα μέσω της κυκλοφορίας του αίματος και της λέμφου και εξέρχεται από τα ούρα. Ο όγκος του είναι για τον ενήλικο άνθρωπο γύρω στα 5 λίτρα και πρέπει να διατηρείται γενικά σταθερός για να μπορεί να εξασφαλίσει την ομαλή κυκλοφορία  σε ερυθρά και λευκά αιμοσφαίρια, αιμοπετάλια, βιταμίνες, ορμόνες και όλα τα άλλα στοιχεία που βλέπει κανείς στις εξετάσεις αίματος. Μέσω αυτού γίνεται η μεταφορά τους στα κατάλληλα σημεία για να χρησιμοποιηθούν ή στα αποχετευτικά όργανα.

Μόνο ένα μικρό ποσοστό του νερού που πίνουμε εισέρχεται στο εσωτερικό των κυττάρων. Άρα το νερό δεν εισέρχεται στα κύτταρα για να καθαρίσει τον ενδοκυττάριο χώρο από τα «σκουπίδια» του, όπως μπορεί να νομίζουμε. Η υποχρεωτική κατανάλωση νερού αποτελεί ένα πολύ καλό άλλοθι για τα άτομα που ίσως δεν προσέχουν τι βάζουν στον οργανισμό τους και πιστεύουν πως πίνοντας νερό θα καθαρίσουν όλα τα κακά.  Αντίθετα, πολλά άτομα ενοχοποιούνται κακώς επειδή δεν μπορούν να πιουν πολύ νερό.

Δεν είναι αναγκαία η συνεχής ανανέωση του μεγάλου ποσοστού νερού που περιέχει ο οργανισμός μας, που «ξεπλένει» τον οργανισμό χωρίς να του προσφέρει ουσιαστική κάθαρση.

Πίνε όσο νερό μπορείς να πιείς με ευχαρίστηση. Είναι πολύ ωραίο κάποιος να διψά και να πίνει νερό. Η φύση μάς έχει προικίσει με δυο βασικά αισθήματα αυτοσυντήρησης: της πείνας και της δίψας. Η παραβίαση του αισθήματος της πείνας έχει οδηγήσει το σύγχρονο κόσμο στην παχυσαρκία. Ας μην παραβιάσουμε και το αίσθημα της δίψας με τη δικτατορία των 8 ποτηριών ημερησίως. Μπορεί κάποιος να πίνει τα 8 ποτήρια χωρίς καμιά ευχαρίστηση και να μη φτάνει ποτέ να νιώσει την ευχαρίστηση της δίψας που ικανοποιείται με ένα ποτήρι. Εξάλλου νερό υπάρχει παντού, σε όλα τα τρόφιμα και στα πιο συμπαγή (όπως το κρέας) σε πολύ μεγάλη αναλογία. Όποιος καταναλώνει πολλά λαχανικά, φρούτα, σούπες, ροφήματα κτλ. που είναι σχεδόν νερό μπορεί και να μην αισθάνεται καθόλου δίψα γιατί καλύπτει από αυτά τις ανάγκες του οργανισμού του.

 Μισή ώρα πριν, κατά τη διάρκεια, και μια ώρα μετά το φαγητό δεν πρέπει να πίνουμε νερό για να μη διαλύονται οι φυσικοί χυμού του στομάχου και του εντέρου που διευκολύνουν την πέψη. Αυτή είναι μια αλήθεια που κανείς δεν αμφισβητεί. Αν κάποιος πίνει συνεχώς νερό διατηρεί τους χυμούς αυτούς και άλλες πολύτιμες για τον οργανισμό του ουσίες συνεχώς σε μεγάλη αραίωση.

Το αίσθημα της δίψας χάνει την ευαισθησία και την ακρίβειά του στις μεγάλες ηλικίες, οπότε μόνον εκεί οι οικείοι των ηλικιωμένων θα πρέπει να τους θυμίζουν να πίνουν νερό τις ζεστές μέρες.

Κώστας