Θέλει να σπουδάσει μακριά

Η κόρη μου πηγαίνει στην τρίτη λυκείου και είναι πολύ καλή μαθήτρια. Επιπλέον είναι πολύ ανεξάρτητη και συχνά διαφωνεί μαζί μας γιατί διεκδικεί υπερβολικές ελευθερίες. Λέει πως θέλει να σπουδάσει μακριά μας για να ζήσει ανεξάρτητη. Αυτό μας έχει αναστατώσει. Σίγουρα μπορεί να περάσει στη σχολή της επιλογής της στην Αθήνα, οπότε γιατί να φύγει; Θα ανησυχώ πολύ αν το παιδί μου ζει μόνο του στα 18.

Χ.

Φαίνεται πως η κόρη σου θέλει να ανοίξει τα φτερά της και να δοκιμάσει την ανεξαρτησία μαζί με την ευθύνη και τα πρακτικά προβλήματα που εμπεριέχονται σ’ αυτή. Το βρίσκω απόλυτα φυσιολογικό και μάλιστα συχνά απορώ που δεν το επιθυμούν όλα τα παιδιά αυτής της ηλικίας.

Με το τέλος της εφηβείας, το παιδί είναι καλό να φεύγει από το προστατευτικό πλαίσιο του πατρικού σπιτιού και να ζει σε συνθήκες σχετικής ανεξαρτησίας. Λέω σχετικής γιατί στη διάρκεια των σπουδών οπωσδήποτε θα συντηρείται ακόμη από τους γονείς, τουλάχιστον κατά το μεγαλύτερο μέρος. Επίσης θα έχει ακόμη αναφορά στην οικογένεια πχ. θα έχει τακτική τηλεφωνική επικοινωνία, θα επισκέπτεται συχνά το πατρικό σπίτι, μπορεί κάποιες φορές να δέχεται τις επισκέψεις των γονέων, και θα τους ενημερώνει για την εξέλιξη των σπουδών. Η φάση της φοιτητικής ζωής αποτελεί ένα  μεταβατικό στάδιο ανάμεσα στην πλήρη ένταξη του παιδιού στην οικογένεια και στην πλήρη ανεξαρτησία του.

Σπουδάζοντας σε μια άλλη πόλη το παιδί απολαμβάνει πλήρη ελευθερία και αυτοδιάθεση, αλλά επωμίζεται και ευθύνες που το προετοιμάζουν για τη ζωή του ενηλίκου. Μαθαίνει να διαχειρίζεται χρήματα και να υφίσταται τις συνέπειες της πιθανής κακής διαχείρισής του, μαθαίνει να αυτοσυντηρείται στο πρακτικό επίπεδο και να αντιμετωπίζει όλα τα πρακτικά προβλήματα της ζωής. Δηλαδή παράλληλα με τις σπουδές του «σπουδάζει» και τη ζωή, έχοντας ακόμα την υποστήριξη των γονέων όποτε τη χρειαστεί.

Κατανοώ τους φόβους που μπορεί να έχεις ως μητέρα και αυτοί συνήθως καταλαμβάνουν δυο άξονες:

1.       πρακτικά θέματα. Ανησυχείς πώς το παιδί σου θα τα βγάλει πέρα στα θέματα της καθημερινής ζωής τα οποία ως τώρα του τα εξασφαλίζατε εσείς. Δηλαδή δεν θα τρώει σωστά, δεν θα κοιμάται αρκετά, δεν θα έχει τις ανέσεις του σπιτιού σας κτλ. Καιρός δεν είναι να μάθει; Επιπλέον, ζώντας μόνη θα εκτιμήσει τα πράγματα που στην οικογένεια τα θεωρεί δεδομένα. Εσύ δεν θα αισθάνεσαι υπερήφανη όταν ξέρεις πως μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνη της; Κανένας φοιτητής δεν έπαθε κάτι ζώντας μακριά από το σπίτι και αν παρ’ ελπίδα συμβεί κάτι πχ. περάσει μια γρίπη, μπορείς πάντα να την επισκεφτείς ή να έρθει να μείνει λίγες μέρες κοντά σας. Μπορείς να θυμηθείς πώς τα κατάφερες εσύ η ίδια όταν απομακρύνθηκες από το πατρικό σου σπίτι.

2.      ψυχολογικά και συναισθηματικά θέματα. Ανησυχείς μήπως η κόρη σου μπλέξει με «κακές» παρέες, δημιουργήσει σχέσεις που θα της κάνουν κακό, υιοθετήσει κακές συνήθειες. Ακόμη και μαζί σας να μένει, όταν ως φοιτήτρια θα αρχίσει να κινείται πιο ανεξάρτητα, θα εκτεθεί αναπόφευκτα σε κάθε είδους επιρροές. Το τι θα διαλέξει εξαρτάται από την προσωπικότητα που έχει ήδη διαμορφώσει και η οποία έχει μεγάλη σχέση με τον τρόπο που την αναθρέψατε. Μετά την εφηβεία η επιρροή των γονέων στις επιλογές αυτές είναι πολύ μικρή και το παιδί μπορεί να διαλέξει αυτό που του ταιριάζει όπου κι αν ζει. Εξάλλου, ακόμη κι αν κάνει κάποια «κακή» επιλογή δεν έγινε και καμιά καταστροφή, θα υποστεί τις συνέπειες και θα εκπαιδευτεί στη ζωή. Οι περισσότεροι από μας τους μεγάλους στην ηλικία αυτή κάναμε κάποιες επιλογές που δεν ενέκριναν οι γονείς και τελικά δεν πάθαμε τίποτα ανεπανόρθωτο.

Το μόνο θέμα που θα μπορούσε να σας απασχολεί σοβαρά είναι το οικονομικό. Αλλά και πάλι, ένα νέο παιδί δεν χρειάζεται πολυτέλειες για να σπουδάσει, όπως κακώς θεωρούν κάποιοι γονείς. Ενημερώστε την για την οικονομική σας κατάσταση και ας είναι προετοιμασμένη να ζει με λιτό τρόπο, ακόμη κι αν έχετε οικονομική άνεση.  Αυτό θα της κάνει καλό τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα στη ζωή της.

Είναι καλό για όλους σας να πάψεις να την υπερπροστατεύεις. Η δική σου ζωή πώς είναι; Μήπως έχεις υπερσυγκεντρωθεί στο ρόλο της μητέρας; Το μεγάλωμα των παιδιών είναι μια ευκαιρία για να αρχίσουν οι γονείς τους να περιορίζουν το γονικό τους ρόλο και να ενισχύουν το ρόλο τους ως άτομα και μέλη ζευγαριού.

Κατερίνα