Το «μοίρασμα» του παιδιού

Είμαι 40 ετών, διαζευγμένη 8 χρόνια, με ένα γιο στην πέμπτη δημοτικού. Στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια εργάζομαι ευκαιριακά, έτσι αποφάσισα να μετακομίσω στην τόπο καταγωγής μου (απόσταση από την Αθήνα τρεις ώρες) όπου υπάρχει η δυνατότητα να δουλέψω με κάποιους συγγενείς μου σε σταθερή δουλειά. Επιπλέον, με έχει κουράσει η Αθήνα και εκεί πιστεύω πως θα περνάμε καλύτερα. Με τον πρώην σύζυγό μου, ο οποίος έχει ξαναπαντρευτεί και έχει ένα κοριτσάκι 2 ετών, υπάρχει συνεννόηση για το παιδί μας και το παίρνει στο σπίτι του τακτικά. Ο μικρός αγαπά πολύ τον πατέρα του και έχει καλή σχέση με την οικογένειά του. Όταν ανακοίνωσα στον πρώην σύζυγό μου τα σχέδιά μου για μετοίκηση, θύμωσε και είπε πως δεν έχω το δικαίωμα να του στερήσω το παιδί του και μου ζητά να το κρατήσει να μείνει μαζί του. Το παιδί από τη μια θέλει να εγκατασταθούμε στην επαρχία γιατί του αρέσει εκεί, από την άλλη όμως δεν θέλει να αλλάξει σχολείο και ανησυχεί πώς θα βλέπει τον πατέρα του. Δεν απορρίπτει μάλιστα και την πιθανότητα να μείνει μαζί του. Εγώ κλονίστηκα και δεν ξέρω τι να κάνω. Από τη μια δεν θέλω να κάνω κακό στο παιδί μου ούτε να χαλάσω τη σχέση με τον πατέρα του και από την άλλη θέλω να κάνω μια νέα αρχή στη ζωή μου και να βελτιώσω την οικονομική μου κατάσταση. Δεν θέλω όμως σε καμιά περίπτωση να αποχωριστώ το παιδί μου.

Τ.

Έχεις κάθε δικαίωμα να κάνεις μια νέα αρχή στη ζωή σου, πολύ περισσότερο όταν τίθεται θέμα οικονομικής επιβίωσης. Το παιδί σου θα είναι ευτυχισμένο αν και οι δυο γονείς του είναι ήρεμοι και ισορροπημένοι και έχουν καλή συνεργασία, ανεξάρτητα από το πού θα κατοικούν. Υποθέτω πως τα επαγγελματικά σου προβλήματα, όπως και καταστάσεις που σε κάνουν να δηλώνεις κουρασμένη από τη ζωή της Αθήνας, επιδρούν αρνητικά στην ψυχολογική σου κατάσταση. Αυτό σίγουρα περνά και στο παιδί σου, οπότε πολύ καλά κάνεις που αποζητάς ριζικές αλλαγές.

Αφού έχεις την επιμέλεια του παιδιού, το πιο λογικό είναι αυτό να ζήσει εκεί που θα επιλέξεις εσύ. Δεν γνωρίζω τη νομική πλευρά του θέματος, ούτε πιστεύω πως θα φτάσετε ως εκεί. ΄Ο,τι κάνεις θα πρέπει να το συζητήσεις με τον πρώην σύζυγό σου προκειμένου για το καλό του παιδιού και να βρεθεί η καλύτερη γι’ αυτό (αλλά και για σας) κατάσταση.

Προτείνω να κάνετε μια συζήτηση και οι τρεις μαζί. Το παιδί είναι αρκετά μεγάλο για να καταλάβει ορισμένα πράγματα, αλλά δεν θα το βάλετε σε ρόλο δικαστή. Μίλησέ του ειλικρινά για τους λόγους που θέλεις να μετοικήσεις και δήλωσέ του πως δεν θέλεις με κανέναν τρόπο να του στερήσεις τον πατέρα του. Ο πατέρας του είναι καλό να εκφράσει κι αυτός τις ανησυχίες του και την πρότασή του να τον κρατήσει στο σπίτι του. Αποφύγετε να αλληλοκατηγορηθείτε και αφήστε το παιδί να μιλήσει για τα συναισθήματα, τις αμφιβολίες και τους φόβους του.

Μπορείς να έχεις έτοιμες κάποιες λύσεις που θα τους προτείνεις. Για παράδειγμα, ο γιος σου μπορεί να περνά το μεγαλύτερο μέρος των σχολικών διακοπών με τον πατέρα του, όπως και κάποια Σαββατοκύριακα ενδιάμεσα. Είναι πλέον αρκετά μεγάλος ώστε να τον βάλεις στο λεωφορείο, να ταξιδέψει μόνος του 3 ώρες και να πάει ο πατέρας του να τον παραλάβει. Εξάλλου, υποθέτω πως κάποιες φορές θα επισκέπτεσαι κι εσύ την Αθήνα για να δεις τους φίλους σου. Σε περίπτωση που ο γιος σου εκφράσει την επιθυμία να μείνει με τον πατέρα του, σίγουρα θα πρέπει να υπάρχει μια δοκιμαστική περίοδος, για παράδειγμα το ερχόμενο καλοκαίρι  να μείνει τουλάχιστον ένα μήνα μαζί τους. Αφήστε το παιδί να αποφασίσει και τίποτα δεν είναι ανεπανόρθωτο. Μπορεί να κάνει και τη δοκιμή μιας ολόκληρης σχολικής χρονιάς μέχρι να τελειώσει το δημοτικό και στη συνέχεια να αποφασίσει πού θέλει να περάσει τα χρόνια του γυμνασίου και του λυκείου. Το ιδανικό θα ήταν στη συζήτηση αυτή να συμμετείχε και η σύζυγος του πρώην άντρα σου, αν και υποθέτω πως αυτός θα έχει  συμφωνήσει μαζί της ό,τι σου προτείνει.

Πιστεύω πως αφού το παιδί έχει συνηθίσει να ζει μαζί σου, κατά πάσα πιθανότητα εσένα θα θελήσει να ακολουθήσει. Σε περίπτωση όμως που συμβεί το αντίθετο, εσύ θα άντεχες μια τέτοια ρύθμιση; Πώς θα ήταν η ζωή σου αν το παιδί ζούσε μόνιμα με τον πατέρα του και περνούσε τις διακοπές μαζί σου; Θυμήσου πως σε οποιαδήποτε περίπτωση, η ποιότητα των σχέσεων έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από την ποσότητα.  Από δω και πέρα ο γιος σου θα κάνει μόνος του όλο και περισσότερες επιλογές για τη ζωή του κι εσύ πρέπει να μάθεις να τις αποδέχεσαι.

Κάθε επιλογή έχει το κόστος της. Αν είσαι αποφασισμένη να αλλάξεις τόπο κατοικίας, πρέπει να είσαι προετοιμασμένη και για όλες τις πιθανές αλλαγές που μπορεί να επιφέρει στην προσωπική σου ζωή η απόφαση αυτή.

Κατερίνα