Αποκάλυψη του πραγματικού πατέρα

Είμαι 44 ετών, με δυο γιους, 24 και 10 ετών και ζω σε μια μεγάλη επαρχιακή πόλη. Πριν από τέσσερα χρόνια κατάφερα να χωρίσω από έναν μακροχρόνιο, προβληματικό γάμο τον οποίο είχα κάνει πολύ νέα, βιαστικά λόγω εγκυμοσύνης. Ταλαιπωρήθηκα πολύ, υπήρξαν οικονομικές διαμάχες, τεράστιες καθυστερήσεις και πολλά άλλα προβλήματα, αλλά τελικά πήρα το διαζύγιο. Κατά τη διάρκεια του γάμου μου είχα μακροχρόνια εξωσυζυγική σχέση με έναν θαυμάσιο άνθρωπο, με τον οποίο παντρεύτηκα μόλις χώρισα από τον πρώτο μου σύζυγο. Εδώ και τρία χρόνια ζω ευτυχισμένη μαζί του και με τον μικρό μου γιο, ενώ ο μεγάλος σπουδάζει στην Αθήνα. Το θέμα είναι πως ο τωρινός μου σύζυγος είναι ο φυσικός πατέρας του μικρού μου γιου. Η εγκυμοσύνη αυτή ήταν τυχαία αλλά αποφασίσαμε να κρατήσω το παιδί γιατί ούτως ή άλλως σκοπεύαμε να αγωνιστούμε για να είμαστε κάποια στιγμή μαζί, και τελικά το καταφέραμε. Ο μικρός έχει πολύ καλή σχέση με τον τωρινό μου σύζυγο (που ανήκε από χρόνια στον ευρύτερο φιλικό κύκλο της πατρικής μου οικογένειας), χωρίς φυσικά να γνωρίζει την αλήθεια, ενώ έχει μάλλον τυπική σχέση με αυτόν που θεωρεί πατέρα του. Ο μεγάλος γιος είναι πιο κοντά στον πατέρα του, αλλά δεν έχει πρόβλημα και με τη δική μου οικογένεια και όταν έρχεται μοιράζει το χρόνο του μεταξύ μας.

Ο άντρας μου επιμένει να πούμε την αλήθεια στο παιδί και να το αναγνωρίσει, αλλά εγώ διστάζω. Φοβάμαι μήπως αυτό επηρεάσει άσχημα την ψυχολογική κατάσταση του παιδιού και τις σχέσεις μεταξύ μας και με τρομάζει επίσης το κοινωνικό μέρος στο στενό επαρχιακό περιβάλλον και η αντίδραση του πρώην συζύγου μου και των συγγενών μου. Μπορείτε να μας βοηθήσετε;

Τ.

Το θέμα που αντιμετωπίζεις είναι λεπτό και δικαίως προβληματίζεσαι. Ως γενικός κανόνας ισχύει πως τα θέματα πατρότητας, υιοθεσίας κτλ. είτε γνωστοποιούνται στο παιδί εξαρχής και μεγαλώνει γνωρίζοντας την αλήθεια, είτε ανακοινώνονται με τον κατάλληλο τρόπο όταν το παιδί ενηλικιωθεί. Δεν θα συμβούλευα λοιπόν να γνωστοποιήσετε την αλήθεια στο παιδί τώρα, όσο κι αν κατανοώ πως ο σύζυγός σου θέλει να βιώσει ελεύθερα την πατρότητα με το γιο του και ενοχλείται όταν αυτός αποκαλεί πατέρα κάποιον άλλον, ειδικά τώρα που ζείτε οι τρεις σας μαζί. Όμως σε τέτοιες καταστάσεις ο γνώμονας πρέπει να είναι πάνω απ’ όλα το καλό του παιδιού.

Το θετικό είναι πως έχουν ωραία σχέση και αυτό κάνει την κατάσταση πολύ πιο εύκολη. Προτείνω να περιμένετε το παιδί να ενηλικιωθεί, να τελειώσει το λύκειο και κατά προτίμηση να έχει σταθεροποιηθεί στη φάση της πρώτης νεότητας όταν γίνει η αποκάλυψη. Δηλαδή για παράδειγμα να έχει αρχίσει σπουδές και να έχει προσαρμοστεί σ’ αυτές. Καλό είναι να βρίσκεται σε μια φάση που να είναι ήρεμος και ευχαριστημένος από τη ζωή του. Τότε είναι προτιμότερο να είστε και οι δυο μαζί και να του πείτε όλη την αλήθεια, αλλά και τα συναισθήματά σας: Πως εσύ δεν περνούσες καλά στον πρώτο σου γάμο, πως είχες σχέση με τον τωρινό σου σύζυγο από χρόνια, πως παρ’ ότι ήσουν παντρεμένη παραβλέψατε το «ηθικό» μέρος για χάρη της αγάπης και καρπός αυτής της αγάπης είναι ο ίδιος, πως ήταν συνειδητή σας απόφαση να τον κρατήσετε και τον θέλατε πολύ, πως είχατε το όνειρο να ζήσετε ελεύθερα οι τρεις σας στο μέλλον, όπως και έγινε.

Κάποια  νέα παιδιά έχουν πολύ παραδοσιακές αντιλήψεις και προσλαμβάνουν δύσκολα τέτοιες καταστάσεις, άλλα πάλι τις αντιμετωπίζουν πιο άνετα. Αυτό εξαρτάται πολύ από την ιδεολογία που η οικογένεια μεταδίδει στο παιδί, οπότε φροντίστε να κινηθείτε από τώρα προς αυτή την κατεύθυνση. Μη διστάζετε να συζητάτε μαζί του για την αξία της αγάπης μεταξύ του ζευγαριού. Εκφραστείτε θετικά υπέρ των πολιτισμένων διαζυγίων όταν το ζευγάρι δεν περνά καλά. Χωρίς να κατηγορήσεις τον πρώην σύζυγο, να λες από τώρα στο γιο σου πως δεν ταιριάζατε και πως εκείνη την εποχή δεν ήσουν ευτυχισμένη, αλλά τώρα είσαι.  Είναι αναμενόμενη μια φάση αναταραχής του συστήματος και ίσως κάποιες ακραίες αντιδράσεις του νεαρού, αλλά αν υπάρχουν σχέσεις αγάπης το σύστημα γρήγορα θα ισορροπήσει.

Όταν θα γίνει η αποκάλυψη, θα πρέπει να ενημερωθεί και ο πρώην σύζυγός σου και μάλιστα από σένα και όχι από το παιδί. Δεν ξέρω τι σχέση έχετε τώρα, αλλά ελπίζω πως σε 8-9 χρόνια θα υπάρχει μεταξύ σας αν μη τι άλλο ουδετερότητα και ευγένεια. Θα πρέπει ωστόσο να είσαι προετοιμασμένη να υποστείς και άσχημες αντιδράσεις από μέρους του. Ταυτόχρονα αλλά ανεξάρτητα από τον πρώην σύζυγο θα πρέπει να ενημερωθεί από σένα και ο μεγάλος γιος.

Δεν γνωρίζω το νομικό μέρος της διαδικασίας αναγνώρισης τέκνου και θα πρέπει να συμβουλευτείτε δικηγόρο. Υποθέτω πως θα χρειάζεται, εκτός από τη μαρτυρία σας, και τεστ DNA. Από ψυχολογική άποψη, τον κύριο λόγο στη διαδικασία θα πρέπει να τον έχει ο γιος και μάλιστα να του δοθεί αρκετός χρόνος να σκεφτεί και να αποφασίσει. Δεν γνωρίζω αν η αναγνώριση τέκνου προϋποθέτει και αλλαγή του επωνύμου. Σε τέτοια περίπτωση η κατάσταση γίνεται πιο δύσκολη γιατί θα κοινοποιηθεί αναπόφευκτα σε όλους. Αν όμως το επώνυμο δεν αλλάζει υποχρεωτικά, θα είναι στην επιλογή του νεαρού αν θα το κάνει και θα συνεννοηθείτε μαζί του πότε, πώς και σε ποιους θα κοινοποιήσετε την αλήθεια. Θα πρέπει να σεβαστείτε τις επιθυμίες του και να βάλετε σε δεύτερη μοίρα τα δικά σας πιθανά κοινωνικά στερεότυπα. Εξάλλου, εσύ και ο σύζυγός σου αγωνιστήκατε σκληρά για να τα ξεπεράσετε και να βρείτε την ισορροπία σας και δεν αξίζει μετά από τόσα χρόνια να δώσετε σημασία στο τι θα πει ο κόσμος. Μπορεί ο κόσμος να έχει πει ήδη πολλά, αλλά αυτό ευτυχώς δεν σας εμπόδισε να φτιάξετε μια καλή ζωή!

Όσο κι αν σας περιμένει μια δύσκολη κατάσταση, η αλήθεια πρέπει κάποια στιγμή να αποκατασταθεί. Σε προηγούμενες αναρτήσεις έχουμε αναφερθεί στο κακό που τα οικογενειακά μυστικά ασκούν στα άτομα με σχεδόν μεταφυσικό τρόπο. Μέχρι το παιδί να ενηλικιωθεί, η καλύτερη προετοιμασία για να μη δημιουργηθούν προβλήματα είναι η καθιέρωση πολύ καλών σχέσεων αγάπης και επικοινωνίας μεταξύ όλων σας και πολιτισμένης σχέσης με τον πρώην σύζυγο.

Κατερίνα