Σύγχρονο προξενιό;

Είμαι 53 ετών και δεν έχω παντρευτεί ποτέ, αν και πάντα ήθελα πολύ να κάνω οικογένεια. Τα τελευταία χρόνια δεν έχω δημιουργήσει σχέσεις, γιατί τα χρόνια περνούν και σ’ αυτές τις ηλικίες πλέον όλοι είναι ή δεσμευμένοι ή προσαρμοσμένοι στην μοναξιά τους. Δεν θέλω να καταφύγω ούτε σε γνωριμίες μέσω ιντερνέτ ούτε σε κλαμπ γνωριμιών, όπως κάνουν κάποιες γνωστές μου. Πρόσφατα γνώρισα μέσω συγγενικού μου προσώπου κάποιον που είναι 62 ετών, χήρος, με δυο μεγάλα παιδιά. Είναι συμπαθητικός και φαίνεται πως του αρέσω, αλλά εμένα δεν μου λέει τίποτα. Τον βρίσκω εξάλλου μεγάλο. Φαίνεται να έχει διάθεση να ξαναπαντρευτεί και όλοι μου λένε πως είναι μια καλή περίπτωση και να δοκιμάσω μαζί του. Αλλά πώς να το κάνω αυτό όταν δεν με προσελκύει;

Τ.

Καταλαβαίνω πως το όλο «σκηνικό» της ιστορίας δεν σου αρέσει και έχεις κάθε δικαίωμα να βλέπεις έτσι τα πράγματα. Ας δούμε όμως τι από όλα αυτά σε πειράζει πραγματικά και τι οφείλεται στα κοινωνικά στερεότυπα.

Ο γάμος, είτε είναι πραγματική σου επιθυμία είτε τον έχεις εσωτερικεύσει από τα κοινωνικά «πρέπει», είναι ισχυρή σου επιθυμία, οπότε καλά κάνεις και προσπαθείς να βρεις σύντροφο. Φαίνεται όμως πως θεωρείς την ηλικία σου προχωρημένη για σχέσεις, σαν οι άνθρωποι, και ειδικά οι γυναίκες, να είναι προϊόντα με «ημερομηνία λήξης». Ο καθένας μπορεί σε κάθε ηλικία να βρει σύντροφο, ανάλογης βέβαια κατάστασης και ηλικίας. Δεν είναι όλοι δεσμευμένοι στις ώριμες ηλικίες. Το μόνο που μπορεί να εμποδίσει τη σύναψη σχέσεων είναι οι στερεοτυπικές αντιλήψεις: πέρασαν τα χρόνια, δεν έκανα οικογένεια, δεν έχω πλέον ευκαιρίες, είμαι «αποτυχημένη».

Ο κύριος που γνώρισες δεν είναι αντικειμενικά πολύ μεγάλος για σένα. Αλλά το θέμα είναι τι αίσθηση σου δημιουργεί. Κάποιος μπορεί να σου δίνει ή όχι την εντύπωση του ηλικιωμένου ανεξαρτήτως ηλικίας. Κυρίως όμως για να ξεκινήσεις μια γνωριμία πρέπει να σε τραβά και σαν άντρας. Το ότι είναι συμπαθητικός αλλά «δεν σου λέει τίποτα» δεν είναι αρκετό προκειμένου για την πιθανότητα σχέσης που θα μπορούσε να καταλήξει και σε γάμο. Το στερεότυπο «πρέπει πάση θυσία να παντρευτώ γιατί πέρασαν τα χρόνια» από τη μια μεριά το απορρίπτεις κι από την άλλη σε κάνει να σκέφτεσαι την πιθανότητα να τον γνωρίσεις καλύτερα. Συμβάλλουν σίγουρα σ’ αυτό αυτά που λένε «όλοι» και το ότι αντικειμενικά είναι «καλή περίπτωση».

Ίσως αφού τον βρίσκεις συμπαθητικό να έβγαινες 1-2 φορές μαζί του για να τον γνωρίσεις καλύτερα και απλώς για μια αλλαγή. Δεν πιστεύω όμως πως πρέπει να υποκύψεις σ’ αυτό το σύγχρονο προξενιό, αν ο άνθρωπος δεν σε τραβάει. Από την άλλη μεριά, μην απορρίπτεις κανέναν τρόπο γνωριμίας. Και το διαδίκτυο και τα κλαμπ γνωριμιών δεν είναι απορριπτέα, εξαρτάται από το πώς ο καθένας τα αντιμετωπίζει και κάνει τις επιλογές του μέσα σ’ αυτά.

Εννοείται βέβαια πως πρέπει να προσέξεις την κοινωνική σου ζωή. Οι γνωριμίες γίνονται συνήθως μέσα από τον κοινωνικό μας κύκλο και τα ενδιαφέροντά μας. Μήπως ο κοινωνικός σου κύκλος είναι πολύ περιορισμένος; Έχεις ενδιαφέροντα που θα μπορούσαν να σε φέρουν σε επαφή με κάποιες ομάδες ανθρώπων; Ο επαγγελματικός σου χώρος επίσης ίσως σου δίνει κάποιες ευκαιρίες γνωριμιών τις οποίες πιθανώς δεν έχεις εντοπίσει.

Αυτό  όμως που πρέπει κυρίως να προσέξεις είναι η ιδεολογία σου και η ψυχολογική σου κατάσταση. Απόβαλε τα στερεότυπα της ηλικίας και τις πιθανές σκέψεις αυτό-υποτίμησης και αυτό-λύπησης. Μπορεί αυτές να σε εμποδίζουν να ανοιχτείς. Από την άλλη μεριά ίσως έχεις κάποιον υποσυνείδητο φόβο ή άρνηση για τις σχέσεις, που μπορεί να προέρχεται από κάποιες εμπειρίες του παρελθόντος που έχουν λειτουργήσει αρνητικά στη ζωή σου. Φρόντισε να τις ξεπεράσεις και μη διστάζεις να κάνεις δοκιμές, έχοντας συνείδηση πως εμπεριέχουν φυσιολογικά το ρίσκο της αποτυχίας.

Και μην ξεχνάς πως οι άλλοι σε βλέπουν όπως βλέπεις εσύ τον εαυτό σου.

Κατερίνα