Αγνωμοσύνη

Πιστεύω πως οι άντρες, εκτός του ότι εξαφανίζονται, είναι και αγνώμονες. Πέρσι την άνοιξη είχα γνωρίσει κάποιον και όλα στην αρχή φαίνονταν πολύ ωραία. Μετά από ένα μήνα σχέσης εκείνος έσπασε το πόδι του. Του συμπαραστάθηκα όσο δεν γινόταν άλλο. Πήγαινα συνεχώς στο σπίτι του και φρόντιζα τα πάντα. Όταν έγινε κάπως καλύτερα, εγώ επέμεινα να πάμε διακοπές, έτσι όπως το είχαμε σχεδιάσει, όπου και εκεί τον φρόντιζα και περάσαμε ωραία. Επιστρέψαμε, έγινε καλύτερα και άρχισε να απομακρύνεται. Γίνανε καταστάσεις και χωρίσαμε. Δηλαδή, όχι μόνο μετά από λίγους μήνες…την έκανε, αλλά δεν εκτίμησε και όλη τη βοήθεια που του είχα προσφέρει όσο είχε πρόβλημα.

Χ.

Σχετικά με το ξέφτισμα του ενδιαφέροντος των ανδρών μετά από λίγο καιρό γνωριμίας, έχουμε γράψει πολλά στις αναρτήσεις περί «εξαφανίσεων». Στη δική σου περίπτωση το διαφορετικό στοιχείο είναι πως η αρχή της σχέσης συνέπεσε με ένα πρακτικό πρόβλημα του φίλου σου, στο οποίο του συμπαραστάθηκες πολύ.

Εδώ θα ίσως ακουστώ απόλυτη, αλλά στην αρχή μιας σχέσης είτε είμαστε φειδωλοί στις προσφορές μας είτε προσφέρουμε χωρίς να περιμένουμε ανταπόδοση. Εσύ προφανώς προσέφερες, με την καρδιά σου, δεν λέω το αντίθετο, αλλά προσδοκούσες ως ανταπόδοση τη σταθεροποίηση της σχέσης.

Αν όμως ο φίλος σου, για οποιονδήποτε δικό του λόγο μετά το πρώτο ενθουσιώδες διάστημα θέλησε να φύγει, θα σου άρεσε να έμενε από ευγνωμοσύνη και από την υποχρέωση που σου είχε; Δεν νομίζω. Είμαι σίγουρη πως αναγνώρισε τη βοήθειά σου αλλά αυτή δεν του άλλαξε τη διάθεσή του να φύγει.

Σε μια καινούργια σχέση ας μην προσφέρουμε πολλά. Είναι διαφορετικό αν πρόκειται για μια μακροχρόνια και σταθερή σχέση. Εκεί φυσικά υπάρχει προσφορά και δίνονται ευκαιρίες η προσφορά να προέρχεται και από τα δυο μέλη. Στους γάμους μάλιστα έχει μεγάλη σημασία το in good and bad times, in health and sickness, γιατί έχει γίνει αμοιβαία δέσμευση και έχει εκφραστεί η διάθεση τα άτομα να μοιραστούν τη ζωή τους μέχρι τέλους.

Πολλά άτομα και μάλιστα γυναίκες προσφέρουν τα πάντα στην αρχή μια σχέσης με υποσυνείδητο στόχο να τη σταθεροποιήσουν. Αυτό είναι λάθος. Η δέσμευση και η προσφορά πρέπει να πηγαίνουν βήμα-βήμα και να είναι αμφίπλευρες. Εκτός κι αν είμαστε τόσο προχωρημένα άτομα ώστε να προσφέρουμε ανιδιοτελώς για τη χαρά της προσφοράς και να μην περιμένουμε ανταπόδοση. Οπότε δεν στεναχωρούμαστε όταν αυτή δεν έρχεται.

Κατερίνα