Η φίλη yellow2000rose μας δίνει την αφορμή να συζητήσουμε το θέμα της ανεπιθύμητης πατρότητας.
Διαφωνώ πάντα με αυτό το θέμα. Οταν έρχεται μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη δεν έχει το δικαίωμα η γυναίκα να το κρατήσει για τους δικούς της λόγους αδιαφορώντας για τον άνδρα και τα δικά του θέλω και περισσότερο για το δικαίωμα του παιδιού να έρθει στο κόσμο και να το περιμένουν με χαρά δύο γονείς .
Το παιδί δεν ανήκει ούτε στη γυναίκα ούτε στον άνδρα. Γεννιέται ένας άνθρωπος που αν μη τι άλλο του άξιζε να μην είναι ένα λάθος μιας βραδυάς σεξ. Με εκνευρίζει που οι γυναίκες πολλές φορές χρησιμοποιούν την εγκυμοσύνη σαν μέσο για να κρατήσουν δήθεν ένα άνδρα ή για να κάνουν ένα παιδί με το έτσι θέλω. Και μετά φορτώνουν με ενοχές έναν άνδρα που ήταν εξηγημένος από την αρχή ότι δεν ήθελε δεσμέυσεις.
Και στη προκειμένη περίπτωση δεν θεωρώ ότι έκανε λάθος ο άνθρωπος. Η οικογένεια που έχει τώρα είναι προφανώς επιλογή του. Το άσχημο είναι ότι αυτά τα παιδιά νιώθουν ότι είναι λάθη μιας νύχτας. Εχω και φίλους μου που το συζητάμε και μια ζωή αυτό νιώθουν. Είναι κρίμα για όλους αυτό για μένα. Είναι η προσωπική μου άποψη αυτή. Αλλά το λέω και στη κόρη μου που είναι 20 χρονών. Εγώ όπως και αυτή ήρθαμε στο κόσμο και μας περιμένανε οικογένειες με αγάπη. Έτσι να είναι και με το παιδί της. Αυτή είναι η γνώμη μου για το θέμα μιας και το διάβασα. καλό βράδυ.
yellow2000rose
Κι εμένα με εκνεύριζαν ανέκαθεν οι πιθανοί αμοιβαίοι εκβιασμοί με θέμα την εγκυμοσύνη: Ο άντρας έχει τον έλεγχο πάνω στη γυναίκα για τη δημιουργία της εγκυμοσύνης, επειδή διαθέτει το ανάλογο γεννητικό όργανο, και η γυναίκα έχει τον έλεγχο πάνω στον άντρα για τη διατήρηση της εγκυμοσύνης, επειδή αυτή έχει τη δυνατότητα να φέρει στο σώμα της το έμβρυο. Οι γάμοι ή οι γεννήσεις που βασίστηκαν σε τέτοιες μεθόδους κατά κανόνα δεν είχαν καλή εξέλιξη και βέβαια τα παιδιά που προέκυψαν δεν φταίνε σε τίποτα.
Αν μια γυναίκα αποφασίσει να κρατήσει ένα παιδί ενώ ο άντρας έχει εξαρχής δηλώσει πως δεν το θέλει, θα πρέπει να είναι αποφασισμένη να το μεγαλώσει μόνη της, αναλαμβάνοντας όλες τις ευθύνες και χωρίς να μεμψιμοιρεί ή να κατηγορεί τον άντρα. Εκείνος πάλι σε τέτοια περίπτωση θα αισθανθεί ανάλογα με την ιδεολογία του. Υπάρχουν άντρες που αδιαφόρησαν για το παιδί που εξαρχής είχαν δηλώσει πως δεν ήθελαν και κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει γι' αυτό. Υπάρχουν άλλοι που παρ' όλα αυτά ένιωσαν την ανάγκη να το φροντίσουν και άλλοι που δεν το έκαναν αλλά αισθάνονται ενοχή.
Ο φίλος Τ μεταστράφηκε όταν βίωσε συνειδητά την πατρότητα στην ώριμη ηλικία. Αφού λοιπόν εκείνος αισθάνεται ενοχή, η θεραπευτική κατεύθυνση πρέπει να του δοθεί με βάση αυτή την ενοχή του, για να την επιλύσει. Χωρίς να εξετάζουμε αν η ενοχή έχει αντικειμενικό λόγο ύπαρξης.
Αφού η κόρη είναι ενήλικη, έγκειται σ' αυτήν να αποφασίσει για την εξέλιξη της σχέσης με τον πατέρα της και όλοι πρέπει να σεβαστούν τις επιλογές της και να λειτουργήσουν προς το δικό της καλό. Έχω δει και περιπτώσεις που τέτοιες σχέσεις πατέρα-παιδιού δημιουργούνται σε πιο μεγάλες ηλικίες και τελικά λειτουργούν καλά.
Σίγουρα η απόκτηση ενός παιδιού πρέπει να αποτελεί συνειδητή επιλογή και των δυο γονέων. Δυστυχώς όμως πολλές φορές το ρόλο της επιλογής τον καταλαβάνουν προσωπικές βλέψεις ή κοινωνικά στερεότυπα.
Κατερίνα
Διαφωνώ πάντα με αυτό το θέμα. Οταν έρχεται μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη δεν έχει το δικαίωμα η γυναίκα να το κρατήσει για τους δικούς της λόγους αδιαφορώντας για τον άνδρα και τα δικά του θέλω και περισσότερο για το δικαίωμα του παιδιού να έρθει στο κόσμο και να το περιμένουν με χαρά δύο γονείς .
Το παιδί δεν ανήκει ούτε στη γυναίκα ούτε στον άνδρα. Γεννιέται ένας άνθρωπος που αν μη τι άλλο του άξιζε να μην είναι ένα λάθος μιας βραδυάς σεξ. Με εκνευρίζει που οι γυναίκες πολλές φορές χρησιμοποιούν την εγκυμοσύνη σαν μέσο για να κρατήσουν δήθεν ένα άνδρα ή για να κάνουν ένα παιδί με το έτσι θέλω. Και μετά φορτώνουν με ενοχές έναν άνδρα που ήταν εξηγημένος από την αρχή ότι δεν ήθελε δεσμέυσεις.
Και στη προκειμένη περίπτωση δεν θεωρώ ότι έκανε λάθος ο άνθρωπος. Η οικογένεια που έχει τώρα είναι προφανώς επιλογή του. Το άσχημο είναι ότι αυτά τα παιδιά νιώθουν ότι είναι λάθη μιας νύχτας. Εχω και φίλους μου που το συζητάμε και μια ζωή αυτό νιώθουν. Είναι κρίμα για όλους αυτό για μένα. Είναι η προσωπική μου άποψη αυτή. Αλλά το λέω και στη κόρη μου που είναι 20 χρονών. Εγώ όπως και αυτή ήρθαμε στο κόσμο και μας περιμένανε οικογένειες με αγάπη. Έτσι να είναι και με το παιδί της. Αυτή είναι η γνώμη μου για το θέμα μιας και το διάβασα. καλό βράδυ.
yellow2000rose
Κι εμένα με εκνεύριζαν ανέκαθεν οι πιθανοί αμοιβαίοι εκβιασμοί με θέμα την εγκυμοσύνη: Ο άντρας έχει τον έλεγχο πάνω στη γυναίκα για τη δημιουργία της εγκυμοσύνης, επειδή διαθέτει το ανάλογο γεννητικό όργανο, και η γυναίκα έχει τον έλεγχο πάνω στον άντρα για τη διατήρηση της εγκυμοσύνης, επειδή αυτή έχει τη δυνατότητα να φέρει στο σώμα της το έμβρυο. Οι γάμοι ή οι γεννήσεις που βασίστηκαν σε τέτοιες μεθόδους κατά κανόνα δεν είχαν καλή εξέλιξη και βέβαια τα παιδιά που προέκυψαν δεν φταίνε σε τίποτα.
Αν μια γυναίκα αποφασίσει να κρατήσει ένα παιδί ενώ ο άντρας έχει εξαρχής δηλώσει πως δεν το θέλει, θα πρέπει να είναι αποφασισμένη να το μεγαλώσει μόνη της, αναλαμβάνοντας όλες τις ευθύνες και χωρίς να μεμψιμοιρεί ή να κατηγορεί τον άντρα. Εκείνος πάλι σε τέτοια περίπτωση θα αισθανθεί ανάλογα με την ιδεολογία του. Υπάρχουν άντρες που αδιαφόρησαν για το παιδί που εξαρχής είχαν δηλώσει πως δεν ήθελαν και κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει γι' αυτό. Υπάρχουν άλλοι που παρ' όλα αυτά ένιωσαν την ανάγκη να το φροντίσουν και άλλοι που δεν το έκαναν αλλά αισθάνονται ενοχή.
Ο φίλος Τ μεταστράφηκε όταν βίωσε συνειδητά την πατρότητα στην ώριμη ηλικία. Αφού λοιπόν εκείνος αισθάνεται ενοχή, η θεραπευτική κατεύθυνση πρέπει να του δοθεί με βάση αυτή την ενοχή του, για να την επιλύσει. Χωρίς να εξετάζουμε αν η ενοχή έχει αντικειμενικό λόγο ύπαρξης.
Αφού η κόρη είναι ενήλικη, έγκειται σ' αυτήν να αποφασίσει για την εξέλιξη της σχέσης με τον πατέρα της και όλοι πρέπει να σεβαστούν τις επιλογές της και να λειτουργήσουν προς το δικό της καλό. Έχω δει και περιπτώσεις που τέτοιες σχέσεις πατέρα-παιδιού δημιουργούνται σε πιο μεγάλες ηλικίες και τελικά λειτουργούν καλά.
Σίγουρα η απόκτηση ενός παιδιού πρέπει να αποτελεί συνειδητή επιλογή και των δυο γονέων. Δυστυχώς όμως πολλές φορές το ρόλο της επιλογής τον καταλαβάνουν προσωπικές βλέψεις ή κοινωνικά στερεότυπα.
Κατερίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.