Κατασκήνωση

Ο γιος μου είναι 8 ετών, μοναχοπαίδι. Εμείς είμαστε εργαζόμενοι και το καλοκαίρι πάμε μόνο λίγες μέρες διακοπές. Το παιδί τα προηγούμενα καλοκαίρια έμενε στο σπίτι, μαζί με την κυρία που τον πρόσεχε παλιά, πριν να πάει στο σχολείο. Φέτος τον στείλαμε για 2 εβδομάδες σε μια κατασκήνωση, για να μάθει να αυτονομείται και για να κάνει περισσότερα μπάνια. Εκεί δεν του άρεσε από την αρχή, αλλά τώρα, στη μέση του δεκαπενθημέρου, διαμαρτύρεται έντονα και θέλει να τον πάρουμε. Εγώ συμφωνώ, αφού το παιδί δεν περνά καλά, αλλά ο άντρας μου υποστηρίζει πως πρέπει να τον αφήσουμε για να σκληραγωγηθεί. Ανησυχώ για το παιδί, αισθάνομαι άσχημα και δεν ξέρω τι να κάνω. Μπορείτε να μου απαντήσετε σύντομα;

Θ.

Καταλαβαίνω την ανησυχία σου. Είναι η πρώτη φορά που αποχωρίζεσαι το παιδί και είναι δικαιολογημένο να ανησυχείς που δεν περνά καλά. Εσύ και ο άντρας σου εκφράζετε δυο διαφορετικές απόψεις που και οι δυο έχουν τα επιχειρήματά τους.

Αρχικά, κάνατε καλά που στείλατε το παιδί σε κατασκήνωση, για τους λόγους που ανέφερες. Αυτός πώς το δέχτηκε; Με χαρά ή με απροθυμία;  Τον προετοιμάσατε περιγράφοντας τις συνθήκες της ζωής στην κατασκήνωση; Επισκεφτήκατε μαζί του το χώρο; Θα ήταν εκεί την ίδια περίοδο και κάποιο γνωστό του παιδί; Ίσως η διαμαρτυρία του παιδιού να έχει να κάνει με την ακατάλληλη προετοιμασία του για τη δραστηριότητα αυτή. Είχατε συζητήσει μαζί του το τι θα κάνετε σε περίπτωση που η κατασκήνωση δεν του αρέσει;

Λες πως δεν του άρεσε από την αρχή. Τις επόμενες μέρες που επικοινωνούσατε τι έλεγε; Είναι διαφορετικό να είναι το παιδί γενικά δυσαρεστημένο και διαφορετικό να βρίσκεται κάτω από την επίδραση ενός άσχημου γεγονότος πχ., να μάλωσε με κάποιο άλλο παιδάκι ή να φοβήθηκε από κάτι. Στη δεύτερη περίπτωση θα ήταν καλό να τον ηρεμήσετε τηλεφωνικά και να του πείτε να περιμένει άλλη μια μέρα για να δει πώς θα αισθάνεται.

Η κατασκήνωση είναι για να περάσει το παιδί καλά, έστω με κάποιες στιγμές δυσαρέσκειας, και όχι «καταναγκαστικά έργα». Αν το παιδί δηλώνει πως δεν περνά γενικά καλά, τότε καλύτερα να τον πάρετε. Είναι μικρός, είναι η πρώτη φορά που απομακρύνεται από κοντά σας, και πρέπει να είστε επιεικείς.

Πηγαίνετε ήρεμοι, χωρίς να δείξετε ανησυχία ή δυσαρέσκεια, ούτε να του κάνετε υπερβολικά χάδια, και μην τον ρωτήσετε αμέσως τι συμβαίνει. Εννοείται πως δεν πρέπει να κάνετε σχόλια ή χαρακτηρισμούς, πχ. «το καημένο» ο «δειλός». Αν αυτός θελήσει να σας μιλήσει αμέσως, απλώς ακούστε τον και πείτε πως αυτά θα τα συζητήσετε αργότερα.

Αφήστε τον 2-3 μέρες να ηρεμήσει και μετά σε κατάλληλη ήρεμη στιγμή ρωτήστε τον για την εμπειρία του. Τι δεν του άρεσε, αν φοβήθηκε κάτι, πώς ήταν οι άνθρωποι εκεί, αν υπήρχε κάτι που τον ενοχλούσε κτλ. Έτσι θα μπορέσετε να καταλάβετε τι τον έκανε να φύγει και να δουλέψετε πάνω στο θέμα αυτό. Αν πχ. φοβόταν να κοιμηθεί χωρίς στο διπλανό δωμάτιο να βρίσκονται οι γονείς, θα πρέπει να φροντίσετε να ασκηθεί σ’ αυτό. Δηλώστε του πως ο σκοπός σας ήταν να περάσει καλά και πως στεναχωρηθήκατε που αυτό δεν έγινε. Και πάλι, μην τον θεωρήσετε «καημένο» και μην του αποδώσετε κανένα χαρακτηρισμό. Δεν είναι κακό να του πείτε πως ο καθένας από τους γονείς είχε διαφορετική άποψη (μπορείτε να αναφέρετε και επιχειρήματα αλλά χωρίς να μαλώσετε), αλλά τελικά αποφασίσατε να ακολουθήσετε τη δική του επιλογή. Δηλώστε πως έστω και μια εβδομάδα κατασκήνωσης  ήταν καλή εμπειρία για πρώτη φορά και πως στο μέλλον θα φροντίσετε να προετοιμάζετε και να επιλέγετε καλύτερα κάποιες ανάλογες δραστηριότητες.

Μη δώσετε μεγαλύτερη έκταση στο θέμα, ούτε με το παιδί ούτε και μέσα σας.

Κατερίνα