Διακοπές με τα παιδιά του

Λίγο πριν από το Πάσχα δημιούργησα σχέση με τον Δ, διαζευγμένο, με δυο γιους 7 και 12 ετών με τους οποίους ασχολείται πολύ. Είχε προγραμματίσει να περάσει τις διακοπές του Πάσχα (5 μέρες) με τα παιδιά του στο εξοχικό του και κάλεσε κι εμένα. Εκεί πρωτογνώρισα τα παιδιά και πέρασα άσχημα. Ο μικρός γιος ήταν μονίμως άρρωστος και ο μεγάλος συγκεντρωμένος στο λάπτοπ του. Γκρίνιαζαν συνεχώς και δεν μου έδιναν σημασία, παρ’ όλο που εγώ έκανα πολλές προσπάθειες. Από τότε έχω δει τα παιδιά λίγες φορές, κάποια Σαββατοκύριακα που ο Δ τα παίρνει στο σπίτι του, και η σχέση μας είναι κάπως καλύτερη. Τώρα ο Δ σκοπεύει να περάσει τις θερινές του διακοπές (15 μέρες) με τα παιδιά στο εξοχικό του και με κάλεσε να πάω κι εγώ. Εγώ από τη μια μεριά θέλω να είμαι μαζί του κι από την άλλη δεν θέλω να ξαναπεράσω δύσκολα, όπως το Πάσχα.

Η.

Η προσαρμογή του/της νέου/νέας συντρόφου με έναν άνθρωπο με παιδιά είναι συχνά δύσκολη και παίρνει το χρόνο της. Σε προηγούμενες αναρτήσεις έχω τονίσει πόσο προσεκτικά και σταδιακά πρέπει να προχωρεί μια τέτοια διαδικασία. Επίσης υποστηρίζω πως η γνωριμία του/της νέου/νέας συντρόφου με παιδιά που δεν έχουν τελειώσει το λύκειο πρέπει να γίνεται όταν η υπόθεση «σοβαρέψει» κάπως.

Στο πλαίσιο αυτό θεωρώ πως ήταν λάθος επιλογή να περάσεις τις διακοπές του Πάσχα με τα παιδιά ενός ανθρώπου που είχες γνωρίσει «λίγο πριν». Η συνύπαρξη ενός καινούργιου ζευγαριού μαζί με τα παιδιά του ενός στο ίδιο σπίτι είναι δύσκολη και δεν τα αδικώ που αντέδρασαν το καθένα με το δικό του τρόπο. Ήταν λάθος που πρωτογνώρισες τα παιδιά στις διακοπές αυτές, χωρίς να έχει προηγηθεί καμιά εξοικείωση μεταξύ σας και μάλιστα μη γνωρίζοντας αν τελικά η σχέση σου με τον πατέρα τους θα ευδοκιμήσει. Αν είχαμε συζητήσει τότε θα σε είχα συμβουλεύσει να μη δεχτείς αυτές τις κοινές διακοπές. Ο Δ θα μπορούσε να τις περάσει με τα παιδιά του, όπως το είχε προγραμματίσει, και πιθανώς να κρατήσει ένα Σαββατοκύριακο να το περάσετε κάπου μόνοι οι δυο σας.

Από τότε, λες πως έχει επέλθει κάποια προσέγγισή σου με τα παιδιά και σίγουρα έχει ωριμάσει περισσότερο και η σχέση σου με τον Δ. Πώς είναι, αλήθεια, η σχέση σου μαζί του; Στους 4-5 μήνες που συνδέεστε τα πηγαίνετε καλά; Έχουν εκφραστεί συναισθήματα και πιθανοί στόχοι για το μέλλον; Εσύ πώς νιώθεις; Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, πολύ περισσότερο αν η σχέση δεν παρουσιάζει ευνοϊκούς οιωνούς, δεν θα συνιστούσα ένα δεκαπενθήμερο κοινών διακοπών με τα παιδιά.  Επιπλέον, σε μια σχέση που δεν έχει σταθεροποιηθεί τουλάχιστον ως συμβίωση, γιατί να επιφορτιστείς τα πρακτικά θέματα της διαβίωσης μιας τριμελούς οικογένειας; Άφησέ τον να περάσει τις περισσότερες μέρες με τα παιδιά του και φροντίστε να εξασφαλίσετε και λίγες μέρες μόνοι οι δυο σας. Μπορείς εξάλλου να τους επισκεφτείς 2-3 μέρες στο εξοχικό, αλλά όχι περισσότερο.

Ο ίδιος πώς βλέπει το όλο θέμα; Θέλει με τις κοινές διακοπές να εξοικειωθείς με τα παιδιά; Έχει συζητήσει μαζί τους σοβαρά για σένα; Τα ίδια έχουν εκφράσει συναισθήματα και επιθυμίες; Προτείνω να τον ενθαρρύνεις να τους μιλήσει για σένα και να τους δείξει πως του είσαι σημαντική και πως θέλει να σε συμπαθούν όπως τα συμπαθείς κι εσύ. Μπορεί επίσης να τα ρωτήσει τι προτιμούν για τις διακοπές τους.

Γενικά, μέχρι να επέλθει εξοικείωση των παιδιών μαζί σου και μέχρι η σχέση σου με τον Δ να πάρει πιο μόνιμη μορφή, προτείνω περιορισμένα και σταδιακά ανοίγματα με τα παιδιά. Όσο για τις διακοπές, είναι προτιμότερο να περάσεις λίγες μέρες μόνη με το σύντροφό σου και να τις απολαύσεις, παρά περισσότερες μέρες σε «εμπόλεμη» ή «αμυντική» κατάσταση με τα παιδιά.

Κατερίνα