Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Διχασμένη ανάμεσα σε δυο σχέσεις

Στην πόλη που σπουδάζω έχω μια σχέση με πολλά προβλήματα, για την οποία σας έχω ξαναγράψει («Συγκατοίκηση με τη θεία», Ιούνιος). Ο φίλος μου με αγαπαει αλλα ειναι σε χαλια οικονομικη κατασταση. Πρεπει να τον στηριζω εγω, πρεπει να βρει δουλεια τωρα που απολυθηκε απο το στρατο και δεν τρελαινεται κιολας. Πηγαμε σε μερικα εργοστασια μαζι και μετα αυτος σε μερικες καφετεριες. Το μονο πραγμα που κανει πολλες φορες, που για μενα ειναι ελλατωμα, ειναι οτι κοιμαται παρα μα παρα πολύ, δηλαδη κοιμαται 18 ωρες χωρις να κανει κατι και αν του πω οτι δεν μου αρεσει αυτο δεν παίρνει απο λογια. Μ’ αγαπαει. εχουμε περασει καλες στιγμες αλλα και παρα πολλους τσακωμούς. Το θεμα ειναι οτι τον αγαπαω, αλλα και γω ειμαι 20 χρονων, θελω να βγαινω με το αγορι μου και μια βολτα, θελω να μπορει να συνεισφερει σε κατι οικονομικα γιατι συγκατοικούμε. Όλο αυτο με κανει να νιωθω λες και τα εχω με ενα παιδι που θελει νταντεμα και σαν να ειμαι ο αντρας της σχεσης. Εχει περασει δυσκολες στιγμες, εχασε τους γονεις του αλλα δεν τον βλεπω να δραστηριοποιειται για να βρει μια δουλεια .
Εγω γυρισα αυτο το καλοκαιρι στον τόπο μου στους γονεις μου, γιατι θα εσκαγα αμα καθομουν με το αγορι μου κλεισμενοι στο σπιτι. Εμαθα ότι το αγόρι που τα είχα ως μαθήτρια-η πρώτη μου σχέση- ρωταει για μενα και γενικα ενδιαφερεται πολυ, λεει σε ατομα οτι με αγαπαει ακομα. Τον συναντησα τυχαια πριν λιγες μερες, ηρθε μου μιλησε ευγενικα και αλλαξαμε αριθμους. Μου ειπε οτι δεν είχε φερθεί σωστά, ηταν καταχαρουμενος που με ειδε και το θεμα ειναι οτι νομιζω οτι νιωθω κι γω πραγματα, νιωθω σαν να τον αγαπαω ακομη.
Με πηρε τηλεφωνο, βρεθηκαμε, μου φεροταν υπεροχα, με κερασε, έκανε κομπλιμεντα. Εγω του εξηγησα απο την αρχη οτι εχω σχεση με ενα αλλο παιδι και αυτος ειπε απλα δεν θελει παλι να χαθουμε οπως παλια. Ειμαι χαρουμενη που τον βλεπω. Μου ειπε συγνωμη για τα παλιά και γενικα τον βλεπω οτι εχει ωριμασει αρκετα και οτι θελει να κανει και παλι κατι σοβαρο μαζι μου. Θυμηθηκαμε πολλες στιγμες ομορφες που περασαμε μαζι και γενικα με εκανε να νιωθω γυναικα. Μου ειπε οτι σεβεται οτι εχω σχεση αλλα ισως μετα απο καιρο αν εγω χωριζα να καναμε κατι σοβαρο γιατι δεν προκειται να βρει αλλη κοπελα σαν κι μενα, λεει. Αν αυτη τη στιγμη ημουν ελευθερη μπορει να γυριζα αν πρωτα μπορουσα να τον εμπιστευτω περισσοτερο.
Ειμαι παρα πολυ μπερδεμενη, δεν ξερω τι να κανω και δεν ξερω καν γιατι μου συμβαινει ολο αυτο, ξερω οτι δεν ειναι σωστο αυτο που κανω, που βγαινω με τον πρωην μου χωρις να το ξερει το αγορι μου. Αν το μαθει θα με χωρισει σιγουρα, νιωθω τυψεις και δεν ξερω τι να κανω, ο πρωην μου με κυνηγαει πολυ τωρα που με βρηκε. Εχει σοβαρευτει, σπουδαζει και δουλευει, τωρα το καλοκαιρι κανει τρεις δουλειες και χαιρομαι γι αυτο. Το θεμα ειναι οτι δεν μπορω με τιποτα να τα ζυγισω τα πραγματα και να πω οτι θα ειμαι με εναν (δεν εχω κανει τιποτα με τον πρωην μου). Νιωθω οτι τους αγαπαω και τους δυο, λες και εχω δυο καρδιες. Εχω καλες στιγμες και για τους δυο.
Το θεμα ειναι οτι ειχα δυο σχεσεις στη ζωη μου και δεν μου αρεσει να κανω σχεσεις και να τις χαλαω. Θελω να εχω μια σοβαρη σχεση και να την κρατησω χωρις πολλα προβληματα και να νιωθω ωραια σε αυτη τη σχεση και οτι εχω εναν αντρα διπλα μου που με στηριζει απο ολες τις αποψεις. Δεν θελω πολλα, απλα δεν εχω μαθει χωρις λεφτα και να καθομαι ολη τη μερα σπιτι κλεισμενη. Τα εχω κανει θαλασσα???? Νιωθω πολυ περιεργα και ειμαι πολυ μπερδεμενη γι αυτο και περιμενω τη δικια σου συμβουλη.
Δ

Καταλαβαίνω τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι, αλλά οι δυσκολίες σου δεν είναι αντικειμενικές. Είσαι 20 χρονών και σπουδάζεις. Κανονικά θα έπρεπε να είσαι μια ανέμελη φοιτήτρια και τα βασικά σου ενδιαφέροντα θα έπρεπε να είναι οι σπουδές σου και το πώς θα διασκεδάζεις σ’ αυτή την τόσο όμορφη περίοδο της ζωής. Το φυσιολογικό θα ήταν να είχες ένα αγόρι με το οποίο η σχέση δεν θα ήταν απαραίτητα «σοβαρή», να μένει ο καθένας στο σπίτι του και να καλύπτει τα έξοδά του, να βλέπεστε όποτε θέλετε, να βγαίνετε και να περνάτε ωραία. Να μην υπάρχουν «δράματα» και σκέψεις για γάμο και συγκατοίκηση με πεθερικά. Στο προηγούμενο μήνυμά σου δεν είχες αναφέρει την ηλικία σου. Από τα γραφόμενά σου δεν είχα υποθέσει πως είσαι τόσο νέα και σπουδάζεις.
Πρώτα-πρώτα το θεωρώ υπερβολικό στην ηλικία αυτή να σκέφτεσαι το γάμο, που αυτός ήταν το θέμα του προηγούμενου μηνύματος. Γιατί τόση βιασύνη; Τέλειωσε τις σπουδές σου, βρες δουλειά, ωρίμασε συναισθηματικά και τότε με πολύ καλύτερα κριτήρια θα επιλέξεις σύντροφο ζωής. Δεύτερον, δεν βρίσκω το λόγο να συγκατοικείς και μάλιστα με ένα αγόρι που δεν συνεισφέρει οικονομικά. Αυτό σημαίνει πως πρακτικά τον συντηρείς εσύ, δηλαδή οι γονείς σου. Αυτό το θεωρώ απαράδεκτο και ίσως αν δεν είχε βρει εσένα να στηρίζεται, ο φίλος σου θα είχε βρει δουλειά και δεν θα κοιμόταν 18 ώρες.
Θα σου αναφέρω μια προσωπική ανάμνηση: Όταν ήμουν φοιτήτρια στην ηλικία σου, μια παλιά μου καθηγήτρια είχε εκφράσει την άποψη πως σε μια συγκατοίκηση ενός νεαρού ζευγαριού, η κοπέλα είναι πάντα αδικημένη. Έχει όλες τις οικιακές υποχρεώσεις μιας παντρεμένης αλλά όχι τα δικαιώματά της (την ανάληψη κάποιων ευθυνών εκ μέρους του συζύγου και την πιθανή υποστήριξη που μπορεί να της προσφέρει). Η άποψη αυτή με είχε ξενίσει τότε, αλλά με τα χρόνια κατάλαβα πόσο σωστή ήταν. Πόσο μάλλον στη δική σου περίπτωση, που έχεις αναλάβει, όπως λες, πλήρως το ρόλο του άντρα και της «μαμάς» σ’ αυτή τη σχέση. Αν οι ρόλοι πάψουν να είναι «άντρας» και «γυναίκα» και γίνουν οτιδήποτε άλλο, πιστεύω πως η σχέση δεν μπορεί να διατηρηθεί για πολύ.
Σε συμβουλεύω λοιπόν τη σχέση αυτή να την επανεξετάσεις και εκτός από τα συναισθηματικά να λάβεις υπόψη και κάποια πρακτικά θέματα. Το θεωρώ απαράδεκτο να συντηρείς το φίλο σου με τα χρήματα των γονέων σου και δεν υπάρχει λόγος να συγκατοικείτε μέσα στη μιζέρια. Επιπλέον, εσύ χαίρεσαι κάτι από τα φοιτητικά σου χρόνια; Βγαίνεις, έχεις παρέες της ηλικίας σου; Είναι απαράδεκτο να κάθεσαι κλεισμένη με ένα άτομο που φαίνεται να έχει πολλά ψυχολογικά προβλήματα.
Έκανες καλά που έφυγες και περνάς το καλοκαίρι στο πατρικό σου, για να ξεκουραστείς και να βγεις λίγο έξω. Η σχέση με τον πρώην ήταν φυσικό να έρθει πάλι στο προσκήνιο, γιατί σου δίνει ό,τι σου λείπει: σιγουριά, περιποίηση, εξόδους, σε κάνει, όπως λες, να αισθάνεσαι γυναίκα και επιπλέον το παιδί αυτό σπουδάζει και εργάζεται σκληρά και φαίνεται να έχει ωριμάσει.
Το ότι διχάζεσαι ανάμεσα στους δυο δείχνει ότι μάλλον κανένας από τους δυο δεν σε καλύπτει ολοκληρωτικά στην παρούσα φάση. Σου προτείνω να κάνεις παρέα με το παλιό σου αγόρι στη διάρκεια του καλοκαιριού για να τον γνωρίσεις καλύτερα στη νέα φάση ζωής που περνά. Μην προχωρήσεις ακόμη σε σχέση. Αν πραγματικά ενδιαφέρεται, θα περιμένει να ξεκαθαρίσεις τα συναισθήματά σου.
Αξιοποίησε λοιπόν το διάστημα που είσαι στο πατρικό  σου για να σκεφτείς βασικά τι θα κάνεις με το δεσμό σου. Τι ανάγκες έχεις, τι ζητάς από μια σχέση και τι αυτός σου προσφέρει. Αν διατηρήσεις τη σχέση, σε συμβουλεύω να  μη διατηρήσεις τη συμβίωση και να δεις πώς θα τα πάτε όταν αυτός αναλάβει την ευθύνη της ζωής του. Τον γάμο μαζί του υπό τις παρούσες συνθήκες… ούτε να τον σκέφτεσαι. Και ούτε να τον σκέφτεσαι γενικά ακόμα. Δες λοιπόν τι θα κάνεις μαζί του και αν με τις νέες συνθήκες χωρίσετε, τότε θα σε συμβούλευα να μείνεις λίγο μόνη να συγκροτηθείς και τότε βλέπεις πώς θα αισθάνεσαι για τον παλιό σου δεσμό και αν θέλεις να ξαναδοκιμάσετε.
Κατερίνα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.