Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011

Ακόμα ένα περιστατικό εξαφάνισης

Τι θα κάνω πια μ' συτούς τους εξαφανισμένους; Βρίσκομαι σε απόγνωση!

Είμαι 34 ετών. Το προηγούμενο καλοκαίρι γνώρισα μέσω κοινών γνωστών έναν άνδρα 37 ετών. Παρ’ όλο που υπήρξε χημεία μεταξύ μας δεν έγινε κάτι γιατί αυτός ήταν σε άλλη σχέση. Τον Δεκέμβριο τον συνάντησα πάλι στην ίδια παρέα, μου είπε ότι χώρισε και ξεκίνησε σχέση μεταξύ μας.
Καταλάβαινα όμως μεγάλο θαυμασμό για την πρώην και διαμαρτυρόμουν. Μετά ηρέμησαν τα πράγματα αλλά εγώ είχα ανασφάλεια. Συνέχιζε βέβαια να με γεμίζει ανασφάλειες με το να ασχολείται με άλλες γυναίκες. Βρήκα σπίτι του προφυλακτικό και επικαλέστηκε ότι ο φίλος του έφερε κοινή γυναίκα.
Παράλληλα μου ζήταγε επίμονα επισημοποίηση και παιδί. Τον ερωτεύτηκα τόσο που δεν έβλεπα μπροστά μου.
Μεγάλο αγκάθι για την ψυχολογία του ήταν ότι δεν είχε δουλειά. Εγώ τον στήριζα και ψυχικά και όσο μπορούσα και οικονομικά, καθώς πλέον έμενα σπίτι του κάθε μέρα.
Στους 3 μήνες σχέσης έφυγε για το νησί που μένει ο πατέρας του να κάνει ανακαίνιση. Μου είχε πει ότι θα μείνει 1-2 μήνες το πολύ. Εγώ πήγαινα κάθε ΣΚ, τον βοηθούσα με τις εργασίες εκεί, καθάρισα το σπίτι που είχε να καθαριστεί 7 χρόνια. Άρχισα να κουράζομαι όμως. Και σωματικά (δουλεύω σε απαιτητική δουλεία και σε "καλή" θέση) γιατί αντί να ξεκουράζομαι τα ΣΚ έβαφα, στοκάριζα κουβάλαγα ξύλα κλπ, και οικονομικά, καθώς όλη η σχέση στηριζόταν πάνω μου για να βρεθούμε, αφού εκείνος δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να έρθει. Άρχισαν τα παράπονα εκ μέρους μου γιατί ένοιωθα ότι δεν εκτιμούσε τίποτα.
Πριν φύγει για το νησί είχε ζητήσει να γνωρίσει τους δικούς μου. Εγώ έφερνα αντίρρηση αλλά όταν άρχισε να μουτρώνει το δέχτηκα. Μόλις πέρασαν οι δυο μήνες στο νησί και μετά από καυγά μας, πήρε τη μάνα μου και χωρίς να μου έχει πει τίποτα της είπε να δώσουμε λόγο. Ξαφνιάστηκα και χάρηκα μαζί. Μου είπε να αφήσω το σπίτι μου και να μετακομίσω στο δικό του, αλλά να μη γκρινιάζω γιατί δεν το αντέχει λόγω του ότι έχει δεχτεί πολλή γκρίνια από τη μάνα του.
Κανονίστηκε αρχές Ιουλίου ο λόγος και τέλος η μετακόμιση. Όταν πλησίαζε ο καιρός τον ρωτούσα πότε θα τελειώσει τις δουλειές να επιστρέψει Αθήνα να βοηθήσει και εμένα στη μετακόμιση και να περάσουμε και μαζί το καλοκαίρι. Επακολουθούσε καυγάς πάντα. Μου είπε ότι νιώθει ότι δεν τον καταλαβαίνω και ότι γκρινιάζω συνέχεια για το πότε θα γυρίσει. Να τονίσω ότι δεν γκρίνιαζα για τίποτα άλλο. Ότι πχ. δεν πήγαινα μια βόλτα, ένα φαγητό, ένα ποτό, παρ’ όλο που εγώ είχα την οικονομική άνεση και δεν του το ζητούσα για να μην τον φέρω σε άσχημη θέση. Κάθε ΣΚ έλιωνα στις δουλειές και μόνο.
Ξαφνικά μου είπε ότι δεν θα έρθει για τον λόγο, ενώ η μάνα μου είχε κάνει ετοιμασίες, γιατί λέει δεν ήταν σίγουρος αν μπορούσαμε να είμαστε μαζί και γιατί να κουβαλάει τους γονείς του. Του είπα «και εγώ που ήδη έχω πει στη σπιτονοικοκυρά μου ότι σε 15 μέρες αφήνω το σπίτι?» Μου είπε «δεν σου είπα ότι χωρίζουμε!» Του είπα ότι εφόσον δεν είναι σίγουρος εγώ δεν μπορώ να μετακομίσω και να αφήσω το σπίτι μου για να πάω κάπου που δεν είναι σίγουρα.
Την Κυριακή που θα ήταν ό λόγος και με έπαιρναν για ευχές έβαλα τα κλάματα γιατί αισθανόμουν άσχημα. Αυτός με κορόιδευε και έλεγε "τα βλέπεις ότι είσαι υπερβολική?". Έκτοτε εξαφανίστηκε. Δεν μου απαντά ούτε για να μου επιστρέψει τα πράγματα μου. 25 μέρες τώρα. Είπε μόνο σε κοινό γνωστό ότι «τέρμα με την Μ, καλό κορίτσι αλλά γκρίνια πολλή». Εμένα ούτε μια κουβέντα. Πως θα το ξεπεράσω όλο αυτό?? Τι έκανα τόσο λάθος ??
Μ.

Το λάθος που έκανες είναι πως δεν προστάτεψες αρκετά τον εαυτό σου και λόγω έρωτα «δεν έβλεπες μπροστά σου», όπως λες, κάποια οφθαλμοφανή σημάδια που έλεγαν «Προσοχή»:
  1. Στην αρχή της σχέσης σας ανέχτηκες να τις εκφράσεις θαυμασμού για την πρώην, το να ασχολείται με άλλες, και πείσθηκες για την ιστορία του προφυλακτικού. Στην αρχή της σχέσης λέμε τι μας ενοχλεί, θέτουμε όρους κι αν δεν τηρηθούν φεύγουμε.
  2. Στους 3 μήνες σχέσης ανέλαβες οικιακές και τεχνικές εργασίες στο νησί. Θα σε είχα συμβουλεύσει να μην το κάνεις. Τέτοιες υπηρεσίες παρέχονται μόνο στο πλαίσιο γάμου ή μακροχρόνιας σχέσης συμβίωσης.
  3. Στους 3 μήνες σχέσης δέχτηκες να γνωρίσει τους γονείς σου και να έχει το θάρρος να επικοινωνεί μαζί τους παρακάμπτοντας εσένα. Καλό είναι να μην αναμιγνύουμε τους γονείς πριν να είμαστε πολύ σίγουροι για τη σχέση, γιατί μπορεί να τους αναστατώσουμε άδικα και να δημιουργηθούν επικοινωνίες και σχέσεις που αύριο μπορεί να διαλυθούν. Δεν έχω αντίρρηση να γνωρίζουν οι γονείς κάποιον ως δεσμό μιας κοπέλας, ειδικά αν είναι σύγχρονοι άνθρωποι, αλλά όχι ως σύντροφο ζωής μετά από τόσο μικρό διάστημα σχέσης.
  4. Μετά από 5 μήνες σχέσης (3 μαζί και 2 μακριά) είπε στη μητέρα σου να δώσετε λόγο, χωρίς να συνεννοηθεί μαζί σου. Αυτό το θεωρώ απαράδεκτο. Δεν βρισκόμαστε στον 18ο αιώνα, όπου ο «γαμπρός» συνεννοείται με τους γονείς παρακάμπτοντας τη «νύφη»! Θα έπρεπε να είχες επισημάνει και σ’ αυτόν και  στη μητέρα σου πως δεν ανέχεσαι να σε παρακάμπτουν, ούτε για ευτυχή γεγονότα.
  5. Την ίδια περίοδο δέχτηκες να αφήσεις το σπίτι σου και να μετακομίσεις μαζί του. Πολύ νωρίς πήρες αυτή την απόφαση και χωρίς καμιά «εγγύηση».
  6. Ανέχτηκες να αναιρέσει την υπόσχεσή του για λόγο και παρέμεινες μαζί του. Του έδωσες δηλαδή το δικαίωμα να νομίζει πως μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και εσύ να προσαρμόζεσαι.
  7. Συνδέθηκες με έναν άνεργο άντρα, τον βοήθησες οικονομικά από την αρχή και ανέχτηκες να ζεις χωρίς καμιά αναψυχή, αντίθετα δουλεύοντας συνεχώς για λογαριασμό του. Αυτό σημαίνει πως δεν εκτιμάς αρκετά τον εαυτό σου και ίσως θέλεις με τη συνεχή προσφορά σου να εξασφαλίσεις την αγάπη. Όταν ένας άντρας είναι άνεργος στα 37 του, αυτό σημαίνει κάτι (παρ’ όλη την οικονομική κρίση). Τι έκανε αυτό το διάστημα για δουλειά; Δεν έχω αντίρρηση μια κοπέλα να έχει μια περαστική σχέση με έναν άνεργο. Όταν όμως πρόκειται για σχέση ζωής, συμβίωση και προοπτική γάμου, πρέπει να ληφθούν υπόψη και πρακτικά θέματα. Πώς θα ζούσατε; Θα δούλευες εσύ και για τους δυο; Γιατί να το φορτωθείς όλο αυτό; Αν δεν έφτανε να αυτοσυντηρείται δεν θα έπρεπε να συζητήσεις για συμβίωση και πολύ περισσότερο για γάμο.
  8. Γκρίνιαζες. Κακή τακτική. Όταν δεν μας αρέσει κάτι το λέμε καθαρά, θέτουμε κάποιους όρους κι αν αυτοί δεν τηρηθούν φεύγουμε.
Τι είναι αυτό που σε κάνει να δίνεις τα πάντα σε μια σχέση, να προσκολλάσαι και να ανέχεσαι; Πιστεύω πως δεν εκτιμάς αρκετά τον εαυτό σου πως αξίζει την αγάπη και την καλοπέραση. Κι όταν εμείς δεν τον εκτιμάμε, οι άλλοι το «μυρίζονται» και μας εκμεταλλεύονται. Δεν λέω πως δεν τον προσήλκυσες ως γυναίκα και ως προσωπικότητα, αλλά είναι σίγουρο πως ταυτόχρονα σε εκμεταλλεύτηκε.
Πιστεύω πως καλό είναι να ξεγράψεις αυτή τη σχέση. Πρόκειται για ένα άτομο που σε εκμεταλλεύτηκε αρχικά και στη συνέχεια δεν είχε την ωριμότητα και την υπευθυνότητα ούτε να σου πει πως τελειώσατε. Σε λίγον καιρό που θα ηρεμήσει η κατάσταση, φρόντισε να πάρεις πίσω τα πράγματά σου και να ανασυγκροτήσεις τη ζωή σου. Διδάχτηκες πολλά (και δύσκολα) από την ιστορία  αυτή και ελπίζω να τα χρησιμοποιήσεις εποικοδομητικά στο μέλλον. Μια διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης μπορεί να σε βοηθήσει να μάθεις να μη γκρινιάζεις αλλά να δίνεις αξία στον εαυτό σου και να διεκδικείς.
Κατερίνα

4 σχόλια:

  1. Καλημέρα σε όλα τα φιλαράκια εδώ.

    Εγώ μια ερώτηση έχω να σου κάνω.
    Αφου δεν σου άρεσε και υπήρχαν τόσα που σε ενοχλούσαν απο τη αρχή γιατί δεν τον έστελλες από κει που ήλθε και να βρεις αλλο? Πιστέυεις ότι δεν θα βρεις εύκολα κάποιον?? Συγνώμη δηλαδή που στο λέω αλλά δεν εξαφανίστηκε αυτός. Απλά δεν υπήρξε ποτε.
    Κορίτσια...έλεος πια...
    Εμείς κάνουμε τις επιλογές όχι αυτοί. Ασε που κανονικά θα πρέπει να μας παρακαλάνε...αν τους περνά ας βρούνε και άλλες σαν εμας...
    Πιστεψε τε αυτό που σας λεω....και να δεις που μετά αυτοί θα στέλλουνε εμαιλ στη Κατερίνα και το γιατρό όχι εσεις...
    να με ακούτε εμένα...


    φιλιάαααααααααααααααααααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πες τα, βρέ Ροδούλα μου, ν' αγιάσει το στόμα σου! Τι ανασφάλεια είναι αυτή που βασανίζει εμάς τις γυναίκες! Παίρνουμε τέτοια ανατροφή που μας κάνει να αποζητάμε την (υποτιθέμενη)αγάπη με οποιουσδήποτε όρους. Είμαστε τόσο συναισθηματικές που καταρρακώνουμε το εγώ μας προκειμένου να "κερδίσουμε" το αντικείμενο της αγάπης μας.
    Όταν απαντώ στα θύματα των εξαφανισμένων σκέφτομια πόσο πιο απλά θα ήταν τα πράγματα αν οι γυναίκες έφευγαν μόλις μια σχέση δεν τις ικανοποιούσε...
    Κατερίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κατερίνα μου εγώ τα λέω αλλά ποιός με ακούει...
    Αλλα κάτι τετοιοι τύποι εμένα θέλανε να στρώνανε...
    Εγώ τα λέω και στις φίλες μου. Ξέρεις είναι και θέμα μάρκετινγκ...αν εσύ που έχεις το προιόν στη συγκεκριμένη περίπτωση ο εαυτός μας..δεν μας αρέσει...γιατί να αρέσει στον αγοραστή...και οι σχέσεις είναι παρε δώσε...πρέπει να νοιώθει ο άλλος ότι είσαι η ευκαιρία της ζωής του και σε έχει.....αλλοιώς να νοιώθει τόσο ηλίθιος που σε έχασε..δεν ξέρω πως τόσο έξυπνες και ωραίες γυναίκες συμπεριφέρονται τόσο χαζα...τι να πεις...
    δεν ξέρω...εμένα πάντα με παρακαλούσανε...και αυτό μεγάλη τους τιμή δηλαδή...τι να πω...μα τίποτα να μην έχουν πάρει απο μένα...κορίτσια...ξυπνάτε...

    φιλιάααααααααααααααα σε όλους και όλες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ yellow rose

    χαλαρωσε λιγο...

    αν ο αλλος δε θελει δεσμευσεις, σχεσεις κ ευθυνες, μοστραρεις δε μοστραρεις εσυ το "προιον"...αυτος γραμμενη θα σ'εχει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.