Τον θέλω πίσω

Είμαι 30 ετών και συνδέομαι εδώ και 4 χρόνια με τον Τ. Τα πρώτα 3 χρόνια δεν ζήσαμε πολύ μαζί γιατί εκείνος σπούδαζε στο εξωτερικό. Τον τελευταίο χρόνο έχει επιστρέψει στην Ελλάδα και ζούσαμε μαζί. Μπορώ να πω πως όταν ήταν μακριά η σχέση μας ήταν καλύτερη, αλλά από τότε που ζήσαμε μαζί υπήρχαν αρκετοί καβγάδες. Δεν πίστευα όμως πως θα φτάναμε στο χωρισμό. Τελευταία, μετά από έναν μεγάλο καβγά μου ζήτησε να χωρίσουμε και μου ομολόγησε πως τα έχει φτιάξει με άλλη. Έφυγε από το σπίτι μας και πήγε στο πατρικό του. Εμένα γκρεμίστηκε η ζωή μου. Έκανα υπομονή τόσα χρόνια και εκείνος με εγκατέλειψε για μια άλλη. Αισθάνομαι αδικημένη και ταπεινωμένη. Θέλω να τον ξανακερδίσω. Τι μπορώ να κάνω;

Π.

Οι μακρόθεν σχέσεις είναι πολλές φορές παραπλανητικές. Όσο κι αν το ζευγάρι βλέπεται στις διακοπές, δεν ζουν μαζί την «πραγματική» καθημερινή ζωή που δίνει την ευκαιρία να γνωριστούν από όλες τις πλευρές. Επιπλέον, η έλλειψη του αγαπημένου προσώπου οδηγεί στην εξιδανίκευσή του. Όταν λοιπόν αρχίσατε να ζείτε μαζί, ήταν αναμενόμενο η σχέση σας να περάσει σε μια νέα φάση στην οποία φάνηκε εξαρχής πως υπήρχαν προβλήματα. Καλό θα ήταν αυτό να είχε γίνει αιτία να ξανασυζητήσετε κάποια πράγματα για τη σχέση σας και πιθανώς να γίνουν αναπροσαρμογές

Είτε όμως το φροντίσατε είτε όχι, φαίνεται πως η σχέση σας τελικά δεν άντεξε και ο φίλος σου συνδέθηκε με άλλη. Όπως έχω πει πολλές φορές, αν τουλάχιστον  ο ένας από τους δυο ενδιαφερθεί για άλλο άτομο, αυτό σημαίνει πως η σχέση είναι ήδη διαβρωμένη και έχει αφήσει το χώρο για κάτι τέτοιο. Στη δική σας περίπτωση ο φίλος σου είναι αυτός που προετοίμαζε τη φυγή του ενώ εσύ δεν είχες αντιληφθεί τη σοβαρότητα του πράγματος. Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό θα μπορούσε να είχε προληφθεί από μέρους και των δυο σας και ίσως δεν έχει τόση σημασία στην παρούσα φάση.

Δικαίως αισθάνεσαι άσχημα που χάλασε μια σοβαρή και μακροχρόνια σχέση στην οποία περιμένατε 3 χρόνια για να είστε μαζί. Συναισθήματα αδικίας και ταπείνωσης είναι συνηθισμένα στο σύντροφο που μένει, όταν ο άλλος έχει πάρει την πρωτοβουλία να αποχωρήσει. Αυτά όμως και τα δυο πρέπει να καταπολεμηθούν. Οι σχέσεις δεν βασίζονται στη «δικαιοσύνη», (δηλαδή να μείνει ο σύντροφός σου μαζί σου για να ανταμείψει την υπομονή που έδειξες όσο ζούσε στο εξωτερικό) αλλά στην πραγματική αγάπη. Αν αυτή έχει τελειώσει, δεν πιστεύω πως κι εσύ θα ήθελες να παραμείνει μαζί σου για άλλο λόγο. Όσο για την ταπείνωση, γιατί να ταπεινώνεται κάποιος όταν ο σύντροφός του φεύγει; Αυτό δεν σημαίνει πως υποβιβάζεται ως άτομο, αλλά πως οι διαθέσεις και τα συναισθήματα του άλλου έχουν αλλάξει.

Τι μπορείς να κάνεις για να τον ξανακερδίσεις; Όχι και πολλά πράγματα, σύμφωνα με τη γνωστή …θεωρία του γινομένου. Μπορείς απλώς να του δηλώσεις χωρίς δράματα την επιθυμία σου, παρά τα όσα έχουν συμβεί, να είστε πάλι μαζί. Από κει και πέρα αν θέλεις να τον περιμένεις, περίμενέ τον μήπως αλλάξει γνώμη.

Εγώ όμως θα σε συμβούλευα να μην αντιδράσεις τόσο παθητικά. Έναν άνθρωπο που δικαίως ή αδίκως δεν μας θέλει, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να τον βγάλουμε από τη ζωή μας. Φυσικά και θα περάσεις όλα τα στάδια που περνά κάποιος όταν υφίσταται μια απώλεια. Και δεν θα μπορείς να το πιστέψεις, και θα θυμώσεις, και θα τον ενοχοποιήσεις, και θα ενοχοποιηθείς και θα στενοχωρηθείς… Όλες είναι φυσιολογικές αντιδράσεις και ο καθένας μας σε τέτοια περίπτωση μπορεί να «κολλήσει» για μεγαλύτερο διάστημα σε κάποια ή κάποιες από αυτές. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου να τις ξεπεράσει και προχώρα. Κοίτα να κοινωνικοποιηθείς, δώσε σημασία στη δουλειά σου, στους φίλους σου, στα ενδιαφέροντά σου, πρόσεξε την εμφάνισή σου, φρόντισε να διασκεδάζεις με όποιο τρόπο σου αρέσει.

Τι διδάχτηκες από αυτή την ιστορία; Ίσως να μην επενδύεις σε μακρόθεν σχέσεις; Να καταλαβαίνεις τα πρώτα σημάδια προβλημάτων στις σχέσεις και να φροντίζεις να τα επιλύσεις; Να μην επαναπαύεσαι έστω κι αν θεωρείς τη σχέση σταθερή και σίγουρη, αλλά να εξακολουθείς να προσπαθείς γι’ αυτή; Να μη θεωρείς την αξία σου ως ατόμου συνάρτηση οποιασδήποτε σχέσης; Να έχεις πάντα και τη δική σου ζωή έτσι ώστε να μην αισθάνεσαι πως «γκρεμίζεται» όταν μια σχέση χαλά;

Κάθε σχέση μας αφήνει και πιο «σοφούς», όσο κι αν η σοφία αυτή κατακτιέται με πόνο.

Κατερίνα