Η κρίση της μέσης ηλικίας

Είμαι παντρεμένη 30 χρόνια, με δίδυμους γιους 28 ετών, που ζουν πλέον ανεξάρτητοι. Πολύ νέα παντρεύτηκα και ομολογώ πως κουράστηκα πολύ να μεγαλώσω δίδυμα παιδιά, εργαζόμενη και χωρίς βοήθεια από μητέρα (την έχασα νωρίς) ή πεθερά. Είχα αποκτήσει και μια μικρότερη κόρη που πέθανε μωρό. Ο άντρας μου έχει δική του δουλειά και είναι καλός πατέρας αλλά δεν με βοηθούσε ποτέ στα πρακτικά θέματα. Τα τελευταία δέκα χρόνια ζούσε μαζί μας και ο πατέρας μου, πολύ ηλικιωμένος και με σοβαρά προβλήματα υγείας, που ήθελε συνεχή φροντίδα από μέρους μου. Τον χάσαμε πέρυσι. 

Σήμερα η ζωή μου είναι πιο εύκολη και για πρώτη φορά ζω πιο ξεκούραστα. Είμαστε δυο άνθρωποι στο σπίτι, ο άντρας μου έρχεται το βράδυ και έτσι περνώ πολλές ώρες μόνη μου, έχοντας για πρώτη φορά ελεύθερο χρόνο. Με την καινούργια κατάσταση, αντί να είμαι πιο ήρεμη, αισθάνομαι πως κάτι μου λείπει. Πλήττω, είμαι ευέξαπτη, τα πάντα μου φταίνε και επί πλέον έχω αρχίσει να αισθάνομαι έλξη για κάποιον από τον επαγγελματικό μου χώρο, που είναι 46 ετών (εγώ είμαι 52). Εκείνος με φλερτάρει διακριτικά από καιρό. Ξέρω πως αν δώσω θάρρος η σχέση θα προχωρήσει. Δεν ξέρω τι έχω πάθει. Και θέλω και δε θέλω. Από τη μια σκέφτομαι την ηλικία μου, την οικογένειά μου, τον κόσμο και από την άλλη λέω, εγώ δε θα χαρώ τίποτα σ’ αυτή τη ζωή; Σε λίγο θα έχω γεράσει…

Μ.

Η κατάστασή σου είναι απόλυτα φυσιολογική. Βρίσκεσαι σε μια μεγάλη μετάβαση ζωής και σε τέτοιες περιπτώσεις συνήθως τα δεδομένα του ατόμου διαταράσσονται και περνούν μια περίοδο αναπροσαρμογής μέχρι να ξαναβρεθεί μια νέα ισορροπία.

Η ζωή σου ως τώρα είχε πολλές αντικειμενικές δυσκολίες: δίδυμα παιδιά, απώλεια παιδιού, φροντίδα πατέρα. Όλα αυτά ξεκίνησαν από πολύ νεαρή ηλικία και συνδυάστηκαν με επαγγελματική δραστηριότητα και με ένα σύζυγο που δεν συνέβαλλε στα πρακτικά θέματα. Είναι φυσικό λοιπόν όλα αυτά τα χρόνια να λειτούργησες σε πολύ «υψηλές ταχύτητες» κάνοντας μεγάλες προσπάθειες να αντεπεξέλθεις, έτσι ώστε να παραμέλησες τις ανάγκες και τις επιθυμίες σου. Αυτή τη στιγμή το οικογενειακό σύστημα γύρω σου έχει αλλάξει. Έχεις μείνει μόνο με τον άντρα σου και με αρκετό χρόνο για τον εαυτό σου. Όταν οι υποχρεώσεις μας μειώνονται, τα συναισθήματα και οι ανάγκες μας βρίσκουν το χώρο να εκφραστούν.

Συνειδητοποιείς προφανώς πως ο άντρας σου, που είναι «καλός πατέρας» και «έρχεται το βράδυ», δεν σε καλύπτει. Επιπλέον, κάνεις έναν απολογισμό της ζωής σου και βλέπεις πως δεν απόλαυσες ανέμελα τη νεανική σου ηλικία, πως τα προηγούμενα χρόνια ήταν για σένα πολύ κουραστικά και βασικός σου ρόλος ήταν να εξυπηρετείς της οικογένειά σου. Βέβαια όλη αυτή η κατάσταση ήταν επιλογή σου και σίγουρα σου έδωσε και χαρές που δεν πρέπει να παραβλέπεις.

Εξάλλου, είναι πιθανό να βιώνεις το «σύνδρομο της άδειας φωλιάς» με την απομάκρυνση των παιδιών σου από το σπίτι, όσο κι αν η φωλιά αυτή σε κούραζε. Επίσης το θέμα της ηλικίας επηρεάζει πολλές φορές αρνητικά εμάς τις γυναίκες, γιατί το κοινωνικό στερεότυπο θέλει τη γυναίκα να απαξιώνεται και να χάνει τη θηλυκή της υπόσταση όταν περάσει στη μέση ηλικία. Νιώθεις λοιπόν πως δεν «έζησες» και πως τα περιθώριά σου για να ζήσεις στενεύουν. Όλα αυτά αποτελούν καλούς λόγους για να είσαι αναστατωμένη και ανικανοποίητη. Και το φλερτ σου με το συνάδελφο είναι μια λύση για να αποφορτιστείς από την όλη κατάσταση, παρόλο το δισταγμό σου που έχει να κάνει κυρίως με τα κοινωνικά στερεότυπα.

Θα σε συμβούλευα αρχικά να προσπαθήσεις να αναπληρώσεις όλους τους άλλους τομείς που σου έχουν λείψει, πριν δεις τι θα κάνεις με το συνάδελφό σου. Μπορείς να συζητήσεις με τον άντρα σου κάποιες ανάγκες σου και να δεις αν μπορείτε να κάνετε κάτι γι’ αυτές: να έχετε μεγαλύτερη επαφή μεταξύ σας, να κοινωνικοποιηθείτε, να βγαίνετε, να κάνετε ταξίδια. Αν δεν ανταποκριθεί, κάνε τα μόνη σου. Δεν έχεις φίλους; Μπορείς να βγαίνεις με φίλους, να συμμετέχεις σε κάποια ομάδα δραστηριοτήτων, να ξεκινήσεις ένα ενδιαφέρον, να μάθεις καινούργια πράγματα, να προχωρήσεις στη δουλειά σου… Φρόντισε αρχικά να κάνεις ό,τι έχεις στερηθεί και δεν διαταράσσει το γάμο σου. Μια πελάτισσά μου σε ανάλογη κατάσταση βρήκε ενδιαφέρον και κοινωνικοποιήθηκε μέσα από μια θεατρική ομάδα, μια άλλη μέσα από την ενασχόλησή της με τη γιόγκα. Στη σχολή που δίδασκα ψυχολογία υπήρχαν πολλά άτομα μέσης ηλικίας που είχαν επιτέλους αποφασίσει να ασχοληθούν με έναν τομέα που πάντα τα ενδιέφερε πολύ.

Δεν γράφεις πώς είναι η σχέση σου με τον άντρα σου. Το πιθανότερο είναι να είναι χλιαρή και το σεξουαλικό ενδιαφέρον να έχει ατονήσει. Θα μπορούσες να κάνεις κάποια προσπάθεια να τονώσεις τη σχέση σας και να δεις πώς θα ανταποκριθεί.

Όλες αυτές οι προσπάθειες είναι πιθανό να αποδώσουν και να δώσουν νόημα στη ζωή σου, έτσι ώστε να μη χρειάζεσαι την εξωσυζυγική σχέση. Το φλερτ με το συνάδελφό σου είναι σίγουρα τονωτικό και δεν διαταράσσει την οικογενειακή και επαγγελματική σου ζωή, αν κινείται μέσα σε κάποια όρια.

Αν ωστόσο η επιθυμία σου για σχέση μαζί του παραμένει επιτακτική, πραγματοποίησέ την. Τι είδους «ηθική» ενέχει το να επιθυμείς διακαώς μια ερωτική επαφή και να μην την πραγματοποιείς από το φόβο των στερεοτύπων; Σε τέτοια περίπτωση, φρόντισε να μην επενδύσεις. Δεν σε βλέπω διατεθειμένη να αλλάξεις ριζικά τη ζωή σου, οπότε μην υπερεκτιμήσεις τον οποιοδήποτε ερωτικό ενθουσιασμό (αυτό είναι πιθανό όταν κάποια πράγματα τα ζεις για πρώτη φορά και μετά από μεγάλο διάστημα στέρησης) και να φερθείς διακριτικά. Αν ζήσεις αυτή την ερωτική σχέση, το πιθανότερο είναι σιγά-σιγά να χάσει το ενδιαφέρον του απαγορευμένου και κάποια στιγμή να λήξει χωρίς δράματα. Κατερίνα