Περί ζήλειας, ανωριμότητας και άλλων δεινών

Είμαι 32 χρονών και τα τελευταία 2 χρόνια ζω σε ένα μικρό νησί όπου διορίστηκα. Τον Μάιο του 2010 μου εμφανίστηκαν κρίσεις πανικού που διήρκησαν 6 μήνες και μετά από δική μου επίπονη προσπάθεια κατάφερα να τις ελέγχω.

Η τελική λύση βρέθηκε τον Δεκέμβριο του 2010 που μπήκε στην ζωή μου ο Κ., 37χρονών, ο οποίος ζει στο νησί τα τελευταία 7 χρόνια και τον οποίο ερωτεύθηκα τρελά κι εκείνος εμένα. Στις 20 πρώτες μέρες ήταν όλα τέλεια, αλλά μετά άρχισε έντονες εκρήξεις ζήλειας. Φτάσαμε στον 3ο μήνα όπου ήδη είχα δεχθεί μία ανεπίσημη πρόταση γάμου, μία επίσημη πρόταση συγκατοίκησης (την οποία αρνήθηκα φοβούμενη τους έντονους τσακωμούς μας), είχα ήδη κόψει όλες μου τις παρέες και τους φίλους αλλάζοντας τηλέφωνο, κλείνοντας το facebook κ.α., για να του αποδείξω ότι δεν του κρύβω τίποτα και πόσο πολύ τον θέλω.

Εκείνος για να μου δείξει την αγάπη του μου ζητάει να μη λαμβάνουμε προφυλάξεις στο σεξ και ότι σε περίπτωση εγκυμοσύνης θα παντρευτούμε. Εγώ ήθελα πολύ να κάνω οικογένεια, πόσο μάλλον με έναν άντρα που ερωτεύτηκα. Σκεπτόμενη ότι εφόσον το μόνο του ελάττωμα είναι η ζήλεια, θα προχωρήσω και θα το φτιάξω αυτό στο μέλλον. Έτσι και έγινε, έμεινα έγκυος τον Μάρτιο του 2011 κι εκείνος το δέχτηκε πολύ καλά αλλά εξακολούθησαν ζήλειες και τσακωμοί. Τελικά επειδή αυτός μία έλεγε να το κρατήσουμε  και μία όχι, και επειδή γενικά φοβήθηκα, το έριξα και μάλιστα εν γνώσει και της μητέρας μου που άθελά μου τη στενοχώρησα. Όλο αυτό νομίζω ότι δεν το έχω ξεπεράσει ακόμη και κατά κάποιον τρόπο ακόμα πενθώ… Ο Κ. δεν ήταν αδιάφορος στη διαδικασία και με βοήθησε.

Μετά από αυτό άρχισε μηνύματα, γράμματα αγάπης κι εγώ δεν μπόρεσα να ξεκολλήσω, τον ξαναδέχτηκα ύστερα από 3 βδομάδες περίπου με την προοπτική ότι δεν θα ξαναδεχθώ άλλες σκηνές ζήλειας και προσβολές από αυτόν. Όμως έγιναν πάλι τα ίδια, η κατάσταση κράτησε άλλους 5 μήνες με συνεχείς τσακωμούς, χωρισμούς και επανασυνδέσεις, μέχρι που φτάσαμε στα τέλη Αυγούστου όπου μου ξεκαθάρισε ότι έχει πάρα πολλές δουλειές και υποχρεώσεις «ζωής και θανάτου», όπως χαρακτηριστικά τις λέει, και ότι εγώ δεν μπορώ να του σταθώ κι ότι θα πρέπει να αλλάξω. Από κει που κάποτε μου μιλούσε για γάμο και οικογένεια τώρα μου έλεγε ότι δεν έχει καθόλου χρόνο. Πήρα την απόφαση να φύγω και να πάω να μείνω πάλι μόνη μου. Αυτός φαίνεται ότι ήθελε να κρατήσουμε μία επαφή του στυλ «ό,τι χρειαστείς κι αν νιώσεις μόνη σου έλα κι ας έχω δουλειές». Βασικά πρώτα με βαράει και μετά με χαϊδεύει, αυτό είναι ουσιαστικά το πρόβλημά μου.

Κάνω καλά που κρατάω αυτή τη στάση απέναντί του, μήπως είμαι πολύ απότομη και ψυχρή; Θέλω όμως να του δώσω να καταλάβει ότι δεν μπορεί να μου συμπεριφέρεται κατά αυτό τον τρόπο. Εν τω μεταξύ αισθάνομαι και ότι με έχει δουλέψει κανονικά, γιατί ενώ μου μιλούσε για γάμο τώρα μετά από ένα χρόνο μου λέει ότι δεν έχει χρόνο να εξετάσει αν του κάνω κι ότι θα πρέπει να περάσουν δύο χρόνια όπου θα είμαι και θα κάνω όλα αυτά που θέλει αυτός χωρίς να μιλάω καθόλου.

Εγώ αν δεν είμαι με τον Κ. θέλω να κάνω τα αδύνατα δυνατά και να φύγω από το νησί όπως ήταν το σχέδιο μου πριν τα φτιάξω μαζί του, γιατί δεν μου αρέσει η ζωή εδώ, οπότε βρίσκομαι σε μια περίεργη θέση γιατί αν φύγω και μετά το μετανιώσω θα είναι πολύ δύσκολο να γυρίσω. Επιπλέον τις τελευταίες 10 μέρες δεν κλαίω καθόλου και βρίσκομαι σε μία περίεργη ηρεμία,  δεν με πολυενδιαφέρει κιόλας τι κάνει αυτός, είμαι όλη μέρα στο κρεβάτι και βλέπω τηλεόραση. Νομίζω ότι ξέρω ότι με αυτά που σου γράφω η απάντηση πιθανότατα θα είναι «σήκω φύγε», γι’  αυτό θέλω να τονίσω και τα προτερήματά του που με κάνουν ακόμα να τον έχω στο μυαλό μου: ευαίσθητος (έχει περάσει πολλά στην ζωή του), έξυπνος, ικανός, δυναμικός, ωραίος, ρομαντικός κ.α.

Α.

Καταλαβαίνω πως βρίσκεσαι σε άσχημη κατάσταση. Αυτό που περιγράφεις για τις τελευταίες μέρες είναι ένα «πάγωμα» συναισθημάτων, σαν να έκανες μια αναισθητική ένεση για να αντιμετωπίσεις έναν μεγάλο πόνο. Φυσικό είναι μετά από όλα αυτά που έχεις περάσει. Όσο κι αν η στάση του συντρόφου σου, έτσι όπως την περιγράφεις, είναι απαράδεκτη, έκανες κι εσύ βασικά λάθη που σε έφεραν στην κατάσταση του «θύματος».

·         Αντιμετώπισες μόνη σου τις κρίσεις πανικού, αλλά θεώρησες ως «τελική λύση» το δεσμό σου με τον Κ. Η λύση των προσωπικών μας προβλημάτων δεν γίνεται μέσω κάποιου άλλου, αλλά μέσω σκληρής δουλειάς με τον ίδιο μας τον εαυτό. Ίσως γι’ αυτό προσκολλήθηκες τόσο στον Κ., γιατί τον θεώρησες υποσυνείδητα ως «σωτήρα» σου.

·         Αποκόπηκες από τη ζωή σου και από τους φίλους σου για να μη σε ζηλεύει. Τα άτομα που το ζητούν αυτό από το σύντροφό τους είναι ανασφαλή και τα άτομα που το κάνουν δεν ξέρουν να υπερασπίζονται τον εαυτό τους.

·         Έπειτα από λίγους μήνες σχέσης σου ζητά να μη λαμβάνετε προφυλάξεις κι αν μείνεις έγκυος να παντρευτείτε. Εσύ το εκλαμβάνεις ως απόδειξη αγάπης. Εγώ πάλι το λέω ανωριμότητα. Απόδειξη αγάπης θα ήταν να σου προτείνει γάμο μετά από αρκετό καιρό καλής σχέσης και συμβίωσης επειδή θέλει να βαδίσετε μαζί στη ζωή ανεξαρτήτως παιδιού. Αν δεχόσουν και ο γάμος σας πετύχαινε, μπορούσατε στη συνέχεια να προγραμματίσετε παιδί. Το παιδί δεν αποτελεί την αιτία του γάμου (τουλάχιστον προγραμματισμένα), αλλά λογικά έπεται ενός επιτυχημένου γάμου.

·         Εσύ δέχεσαι με την προοπτική «θα τον αλλάξω». Έχουμε αναλύσει σε προηγούμενες αναρτήσεις τι μπορεί να αλλάξει και τι όχι σε κάποιον για χάρη του συντρόφου του. Η ζήλεια είναι συνήθως συνέπεια της ανασφάλειας του ατόμου, οπότε δύσκολα αλλάζει. Εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση που η ζήλεια δικαιολογημένα οφείλεται στη συμπεριφορά του συντρόφου. Κι εδώ πάλι μπορεί να υπάρχει διάσταση μεταξύ των μελών του ζευγαριού σχετικά με το τι είναι δικαιολογημένο και τι όχι...

·         Μένεις έγκυος κι εκείνος μια θέλει μια δε θέλει το παιδί. Δεν προστάτεψες τον εαυτό σου και εκτέθηκες σε μια εγκυμοσύνη με αβέβαιο μάλλον. Εκείνος δεν κράτησε την υπόσχεσή του περί γάμου. Πιστεύω πως αν δεν ήθελες να έχεις μόνη σου ένα παιδί, η έκτρωση ήταν η μόνη λύση. Και φυσικά πενθείς… Δεν είναι απλό πράγμα η επιδίωξη και μετά η απόρριψη μιας ζωής.

·         Όλο αυτό έπρεπε όμως να σημαίνει και την οριστική λήξη της σχέσης σας. Εσύ τον ξαναδέχτηκες, δίνοντάς του το μήνυμα πως ό,τι και να κάνει εσύ θα το δεχτείς και θα μείνεις. Αναμενόμενο ήταν μετά από αυτό εκείνος να πάρει τον πλήρη έλεγχο της ζωής σου. Μετά ξαφνικά έχει πολλές δουλειές και θέλει να βρίσκεστε «όποτε» και θα του χρειαστεί να σε δοκιμάσει δυο χρόνια για να αποφασίσει για τη σχέση σας. Στην ουσία σε θέλει όσο και όπως αυτός θέλει κι εσύ του έχεις δείξει πως το δέχεσαι.

·         Τελικά έφυγες και κλείστηκες στο σπίτι σου σε κατάσταση κατάθλιψης. Υποθέτω πως ελπίζεις να έρθει με νέες υποσχέσεις για άλλη μια επανασύνδεση.

Ναι, η πρότασή μου είναι «σήκω φύγε». Έδωσες πολλές ευκαιρίες στη σχέση αυτή, οι οποίες δεν απέδωσαν. Δεν είναι λύση όμως να φύγεις βιαστικά από το νησί ή να δημιουργήσεις προβλήματα με τη δουλειά σου. Θα σου πρότεινα να φύγεις ένα διάστημα, ίσως τώρα τα Χριστούγεννα, να απομακρυνθείς, να ηρεμήσεις και να επιστρέψεις αποφασισμένη να είσαι μόνη. Υποθέτω πως δεν μπορείς να μετατεθείς από τη μια στιγμή στην άλλη, οπότε θα μείνεις κάποιο ακόμα διάστημα στο νησί. Το διάστημα αυτό θα αποδείξει αν υπάρχει μια (ελάχιστη) πιθανότητα ο Κ. να ξαναγυρίσει υποσχόμενος μια σχέση όπως τη θέλεις, χωρίς εσύ να κάνεις την πρώτη κίνηση. Και πάλι σε τέτοια περίπτωση εγώ δεν είμαι αισιόδοξη. Θα πρέπει να δοκιμάσεις τη σχέση μεγάλο διάστημα και να μείνεις ευχαριστημένη πριν προγραμματίσεις μέλλον μαζί του.

Καταλαβαίνω πως ο Κ, έχει πολλά στοιχεία που σε ελκύουν, αλλά νομίζω πως το σπουδαιότερο είναι η δική σου ανασφάλεια και αδυναμία αυτοπροστασίας και αυτά θα πρέπει να επιλύσεις με δουλειά προσωπικής ανάπτυξης. Αν δεν μάθεις να δίνεις αξία στον εαυτό σου, φοβάμαι πως και στο μέλλον θα κινδυνεύεις να πέσεις θύμα των καταστάσεων.

Κατερίνα