Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Σεξουαλική κακοποίηση παιδιού

Πριν πολλά χρόνια, στην ηλικία των 6, κακοποιήθηκα για πρώτη φορά σεξουαλικά από τον πατέρα μου. Αυτό συνέβαινε για 6 περίπου χρόνια και μετά σταμάτησε. Έκτοτε, όλα είναι φυσιολογικά στην οικογένειά μου και ο πατέρας μου συμπεριφέρεται σαν να μην έγινε ποτέ.

Σήμερα είμαι 35 χρονών, ζω με τον άντρα μου και τα παιδιά μας μακριά από τους γονείς μου, τους οποίους συναντώ σπάνια, κυρίως σε γιορτές και οικογενειακές συγκεντρώσεις. Ο άντρας μου γνωρίζει το θέμα.

Το θέμα είναι πως ακόμα και σήμερα το σκέφτομαι πολύ έντονα και προσπαθώ να το ξεπεράσω με όποιο κόστος. Σκέφτομαι συχνά πως αν το έλεγα στην μητέρα μου (η οποία δεν έμαθε ποτέ τίποτα) θα ένοιωθα πολύ καλύτερα και θα έπαιρνα «άφεση αμαρτιών» για διάφορες συμπεριφορές μου που την δυσαρέστησαν ή την δυσαρεστούν ακόμα. Από την άλλη, νοιώθω πως θα την στεναχωρήσω πολύ και θα της καταστρέψω τη ζωή, πως είναι πολύ αργά για κάτι τέτοιο. Η δικιά σας γνώμη πια είναι;

Β.

 Λυπάμαι που έχεις περάσει αυτή τη διαδικασία. Το θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης, και ειδικά παιδιού, είναι από τα χειρότερα «εγκλήματα» που μπορεί να διαπραχθούν και αποτελεί τόσο ένδειξη ψυχικής διαταραχής εκ μέρους του δράστη όσο και φαινόμενο μιας κοινωνίας που νοσεί.

Πώς το αντιμετώπισες ως τώρα; Θεωρώ απαραίτητο να ενταχθείς σε διαδικασία ψυχοθεραπείας, αν δεν το έχεις ήδη κάνει. Έχεις επιφορτιστεί με ένα μεγάλο ψυχικό–συναισθηματικό βάρος το οποίο γίνεται ακόμη βαρύτερο από τη σιωπή που έχεις επιβάλει στον εαυτό σου. Τα μεγάλα μυστικά που επωάζονται μέσα μας για πολλά χρόνια μας φορτίζουν με μια μάζα αρνητικής ενέργειας που συνήθως έχει άσχημη επίδραση στον ψυχισμό μας, στη μετέπειτα ζωή μας και κυρίως στις σχέσεις που δημιουργούμε. Το πρώτο που θεωρώ λοιπόν απαραίτητο να κάνεις είναι δουλειά με τον εαυτό σου, όσο επίπονο κι αν σου φαίνεται αυτό κι όσο κι αν πιστεύεις πως το έχεις ξεπεράσει.

Έχω δουλέψει με κάποιες κοπέλες με ανάλογο πρόβλημα. Βασανίζονται από ενοχές που δεν τους ανήκουν και οι μνήμες από τα άσχημα συμβάντα κατά κανόνα καθοδηγούν την ενήλικη  ζωή τους. Μια κοπέλα που στα παιδικά της χρόνια κακοποιείτο κατ’ επανάληψη από συγγενικό πρόσωπο κατά τις θερινές διακοπές στο εξοχικό σπίτι της πατρικής της οικογένειας, βασανιζόταν από ενοχές γιατί λέει στα 6-8 της χρόνια κυκλοφορούσε μόνο με το κάτω μέρος του μαγιό και πιθανώς «προκαλούσε»! Ένα μεγάλο βήμα στο ξεπέρασμα της ενοχής της έγινε με έναν πολύ απλό τρόπο: Της έδειξα μια φωτογραφία από τα παιδικά μου χρόνια, τραβηγμένη καλοκαίρι στο εξοχικό των γονέων μου, όπου βρισκόμουν σε ανάλογη ηλικία και με ανάλογη αμφίεση μπροστά από ένα μεγάλο τραπέζι με γνωστούς και συγγενείς, όπου με άλλα μισόγυμνα παιδάκια βρεχόμασταν με το λάστιχο.  Αυτό την έκανε να καταλάβει πόσο φυσικό είναι για ένα παιδί να κυκλοφορεί όπως θέλει το καλοκαίρι μέσα στην ασφάλεια του οικογενειακού του περιβάλλοντος χωρίς να κινδυνεύει να βιαστεί.

Το γεγονός πως αποφάσισες να κάνεις οικογένεια και παιδιά δείχνει πως αφενός έκανες μόνη σου σημαντική δουλειά με τον εαυτό σου και αφετέρου βρήκες τον κατάλληλο σύντροφο. Έκανες πολύ καλά και τον ενημέρωσες για την κατάσταση. Έτσι η σχέση σας είναι ειλικρινής, δεν κρύβεσαι από το σύντροφό σου, υποθέτω πως ανακουφίστηκες που μοιράστηκες το θέμα μαζί του και μπορεί κι εκείνος να εξηγήσει κάποιες πιθανές «ιδιορρυθμίες» και φόβους σου χωρίς να τα παρερμηνεύει.

Συνήθως η σεξουαλική κακοποίηση κρύβεται λόγω της ντροπής που νιώθει το θύμα και λόγω των κοινωνικών στερεοτύπων που υπαγορεύουν μια άψογη επιφάνεια στους κοινωνικούς θεσμούς ανεξάρτητα από το τι γίνεται στο εσωτερικό τους. Πιστεύω πως πρέπει να σπάσεις τη σιωπή σου για να ανακουφιστείς και να γίνει απόδοση δικαιοσύνης. Η οικογένεια αποτελεί ένα σύστημα. Δεν πρέπει λοιπόν να είσαι η μόνη που θα απορροφήσεις τη δυσλειτουργία που δημιούργησε ένα μέλος της με θύμα εσένα.

Αρχικά σε συμβουλεύω να μιλήσεις στον πατέρα σου, όσο δύσκολο κι αν σου φαίνεται αυτό. Ειδοποίησέ τον πως τον θέλεις για κάτι σοβαρό, βρεθείτε οι δυο σας μόνοι και πες του πως δεν ξέχασες ό,τι έχει συμβεί «κι ούτε γάτα ούτε ζημιά». Καθορίστηκε η ζωή σου στην εφηβεία και στη νεανική ηλικία, ακόμα βασανίζεσαι, κινδυνεύει η ψυχική σου ισορροπία και η οικογένειά σου, τον κακίζεις και δεν τον έχεις συγχωρήσει. Κι όσο κι αν αυτός «έθαψε» το θέμα γιατί τον βολεύει, εσύ σκοπεύεις να το αποκαλύψεις και στη μητέρα για να αποκατασταθεί η αλήθεια και η δικαιοσύνη. Να είναι προετοιμασμένος. Είναι πιθανό να κάνει πως δεν καταλαβαίνει και να σε διαψεύσει. Σε τέτοια περίπτωση πες του πως τον προειδοποίησες και σήκω φύγε. Σε επόμενη φάση, κάλεσε και τους δυο γονείς και όσο πιο ψύχραιμα μπορείς ανακοίνωσε το γεγονός εξηγώντας και τις εφηβικές σου συμπεριφορές και  αναφέροντας και την προηγούμενη συζήτηση με τον πατέρα. Υπάρχει πιθανότητα να εθελοτυφλήσουν και οι δυο, οπότε δεν νομίζω πως πρέπει να τους ξαναδείς. Αν δεν μείνεις ευχαριστημένη από τη στάση τους (και σκέψου με τι θα ήσουν ευχαριστημένη) δεν είσαι υποχρεωμένη να τους βλέπεις και να προσποιείσαι.

Υπάρχει και η περίπτωση ο πατέρας να εκφράσει ειλικρινή μεταμέλεια στη δική σας ή στην οικογενειακή συνάντηση. Τότε φέρσου όπως θα αισθανθείς ή μπορείς να πάρεις το χρόνο σου για να ξεκαθαρίσεις τα συναισθήματά σου. Δεν δίνω πάντως και μεγάλη πιθανότητα σ’ αυτή την εξέλιξη, γιατί αν ο πατέρας σου είχε ειλικρινά μετανιώσει θα είχε κάνει κάτι μέχρι τώρα.

Μην αναμίξεις τον άντρα σου στην υπόθεση. Πρόκειται για καθαρά προσωπικό αγώνα κι εκείνος θα πρέπει να ακολουθήσει το δρόμο που θα χαράξεις εσύ για την αντιμετώπιση των γονέων σου στο εξής.

Αν είσαι έτοιμη αυτή την περίοδο σπάσε τη σιωπή σου και μην έχεις ενοχές. Δεν φταις για ό,τι έγινε και δικαιούσαι να ξαλαφρώσεις και να δικαιωθείς.

Κατερίνα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.