Φιλία με τον πρώην;

Η φίλη Α. τελικά χώρισε και αναρωτιέται αν μπορεί να είναι φίλη με τον …εξαφανισμένο.

 Αυτούς τους 2 μήνες που σταματήσαμε την καθημερινή επαφή απέκτησα ξανά τον έλεγχο των συναισθημάτων μου και ανέβηκε η αυτοπεποίθηση μου γιατί γνώρισα και αλλά άτομα. Εξακολουθούμε και μιλάμε μερικές φορές στο τηλέφωνο και βρισκόμαστε πιο σπάνια. Ενώ η επικοινωνία είναι μετά από δική του πρωτοβουλία, για να βρεθούμε κάνω εγώ την κίνηση. Και η ερώτηση μου είναι η εξής: Αυτός που έλεγε ότι με αγαπάει και πάνω από όλα είμαι η καλύτερη του φίλη, δεν κάνει προσπάθεια ούτε καν για να παραμείνουμε φίλοι; Στο γράμμα που του είχα δώσει του εξήγησα ότι είμαι πολύ καλύτερα τώρα με την απόσταση που έχουμε γιατί συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούμε να είμαστε ξανά μαζί.

Σήμερα που βρεθήκαμε τον ρώτησα αν με θεωρεί φίλη του και μου είπε κάτι παραπάνω γιατί είμαι πολύ ξεχωριστή. Με ποιον τρόπο το δείχνει όταν δεν κάνει μια προσπάθεια να με δει; Δεν θέλω να νιώθω έτσι αλλά νομίζω είναι ο μόνος που αγάπησα αληθινά, γιατί ανεξάρτητα από τις συνθήκες βλέπω ότι αυτό που νιώθω δεν αλλάζει και τον νοιάζομαι πολύ. Επίσης με κάλεσε στο πάρτι που θα κάνει σε λίγες βδομάδες για τα γενέθλιά του. Θέλω να πάω αλλά από την άλλη φοβάμαι για ό,τι μπορεί να συναντήσω εκεί...

Κάτι τελευταίο:

Παλιότερα άρεσα στο φίλο μιας φίλης μου αλλά επειδή ήμουν σε σχέση δεν έδωσα συνέχεια. Η φίλη μου παντρεύεται αύριο και επειδή είναι ο κουμπάρος βρισκόμαστε συχνά όλοι μαζί τον τελευταίο μήνα για την προετοιμασία. Εδώ και λίγες μέρες ξεκινήσαμε να μιλάμε με email και αναλύσαμε τα πάντα για σχέσεις και για τα ενδιαφέροντα μας. Εκείνος όμως έχει μια σχέση τώρα και είναι διακριτικός. Ρωτάει όμως για μένα στα email που ανταλλάσουμε καθημερινώς. Mε ρώτησε και αν είμαι ελεύθερη. Ίσως είναι απλά φιλικός. Ενδιαφέρομαι, αλλά έχει κοπέλα. Το σταματώ εδώ; Συνεχίζω και όπου βγει;

Α.

Αρχικά χαίρομαι που απόκτησες τον έλεγχο των συναισθημάτων σου και ξαναβρήκες την αυτοπεποίθησή σου. Η σχέση αυτή, όσο κι αν ήταν σημαντική για σένα, έτσι όπως είχε διαμορφωθεί τον τελευταίο χρόνο σου έκανε κακό. Ας δούμε τώρα το θέμα της φιλίας μεταξύ δυο ατόμων που είχαν μακροχρόνια σχέση.

Εσύ πώς θα ήθελες να διαμορφωθεί η σχέση σας τώρα; Λες ότι αυτό που νιώθεις δεν αλλάζει και τον νοιάζεσαι πολύ. Θα άντεχες στην παρούσα φάση μια στενότερη φιλική επαφή μαζί του; Τα αισθήματά σου δεν είναι ακόμη «φιλικά». Πιστεύω πως αν βλεπόσασταν συχνότερα μπορεί να ξαναφούντωναν μέσα σου τα ερωτικά στοιχεία και να μη μπορούσες να συνεχίσεις τη ζωή σου ή να υπέφερες αν τον έβλεπες να συνεχίζει τη ζωή του (βλέπε ο φόβος σου για το πάρτι) ή ακόμη και να παρασυρόσασταν κάποια στιγμή από τα συναισθήματα και τις αναμνήσεις. Επιπλέον, εσύ η ίδια του έγραψες πως είσαι καλύτερα όταν δεν βλέπεστε.

Δεν μπορώ να ξέρω για ποιους λόγους εκείνος δεν παίρνει την πρωτοβουλία να βλέπεστε πιο συχνά. Το βρίσκω όμως πολύ λογικό, για τους λόγους που ανέλυσα παραπάνω, να τηρήσετε μια απόσταση για κάποιο διάστημα. Δεν πιστεύω πως οι σχέσεις ρυθμίζονται αυτομάτως με μια απόφαση και πως μια έντονη ερωτική σχέση μπορεί να μετατραπεί σε φιλία μέσα σε δυο μήνες. Γενικά λίγοι πρώην εραστές μπορούν να γίνουν καλοί φίλοι και για να συμβεί αυτή η μετάλλαξη χρειάζεται χρόνος. Δες το παράδειγμα της φίλης σου που παντρεύεται. Ο πρώην φίλος της είναι κουμπάρος, πράγμα που σημαίνει πως έχουν πολύ στενή φιλική σχέση, πόσο όμως διάστημα μετά το χωρισμό χρειάστηκε για να γίνει αυτό;

Θα πρότεινα λοιπόν να δεχτείς προς το παρόν αυτή την αραιή επικοινωνία και μόνο ο χρόνος θα δείξει αν θα μετατραπεί σε πραγματική φιλία. Η αμοιβαία εκτίμηση και ενδιαφέρον είναι κάτι διαφορετικό. Μπορεί να εκτιμάς τον πρώην σύντροφό σου ως άτομο, να είναι σημαντικός για σένα και να εύχεσαι το καλύτερο γι’ αυτόν, αλλά η στενή συνάφεια αμέσως μετά το χωρισμό είναι εκ των πραγμάτων άβολη και είναι καλό να αποφεύγεται, μέχρι να επιτευχθεί μια νέα ισορροπία στη ζωή και των δυο μελών.

Σχετικά με τον κουμπάρο, καλό θα ήταν σ’ αυτή τη φάση της ζωής σου ένα φλερτ με άτομο που από παλιά του άρεσες και ανήκει στο φιλικό σου χώρο. Λες πως είναι δεσμευμένος, δεν ξέρουμε όμως πόσο σοβαρά. Προτείνω να μην εμπλακείς σε μεσοβέζικες καταστάσεις. Αυτό που σου χρειάζεται τώρα είναι ένα φλερτ –δεν νομίζω πως είσαι ακόμη έτοιμη για σοβαρή σχέση- με κάποιον που θα είναι ελεύθερος, θα ασχολείται μόνο μαζί σου και θα σε κάνει να περνάς καλά. Αφού λοιπόν το άτομο αυτό σου αρέσει, συνέχισε την επικοινωνία αλλά άφησε την πρωτοβουλία σ’ εκείνον για κάτι περισσότερο. Αν εκφραστεί ερωτικά ή σου προτείνει να βγείτε οι δυο σας, να είσαι ειλικρινής και να τον ρωτήσεις πώς το βλέπει, τη στιγμή που έχει κοπέλα. Αν σου πει πως η σχέση του δεν είναι σοβαρή και «θα» χωρίσει, μπορείς να του πεις πως αν και όταν χωρίσει το βλέπετε. Δεν σου χρειάζονται άλλες προβληματικές καταστάσεις στη ζωή σου.

Κατερίνα

Το ...τρις εξαμαρτείν

Η φίλη Β., 29 ετών, είχε στο παρελθόν μια εφήμερη σχέση με τον Χ., 34. Εκείνος είχε ξεκαθαρίσει πως δεν είχε διάθεση για σοβαρή σχέση και έτσι η Β. απέφυγε να εμπλακεί γιατί ο στόχος της ήταν διαφορετικός.

Έπειτα από λίγο καιρό ξαναβρέθηκαν και δημιούργησαν σχέση, που από την πλευρά του Χ. έδειχνε ουσιαστική, αλλά αρνιόταν να το παραδεχτεί λεκτικά. Αυτό έκανε τη Β. να τον πιέσει και τελικά να ξαναφύγει. Τώρα έχουν ξαναβρεθεί και φαίνεται να ξεκινά …τρίτος γύρος. Η Β. έμαθε από κοινό φίλο πως η άρνηση του Χ. για σοβαρή σχέση έχει αν κάνει με μια εμπειρία στο παρελθόν του που τον πλήγωσε πολύ.

.............

Αν είχε ανοιχτεί λίγο σ’ εμένα και μου είχε μιλήσει για τα τραύματα του, σίγουρα κι εγώ θα είχα άλλη στάση. Φταίω κι εγώ σε αυτό γιατί πάντα φοβάμαι να ανοίξω συζητήσεις που εμπεριέχουν ουσιαστικά θέματα (η χαμηλή αυτοπεποίθηση που λέγαμε!) Κατανοώ ότι εγώ δε γίνεται να λειτουργήσω ως «νοσοκόμα» στην κάρδια του και δεν το θέλω αυτό άλλωστε. Επιθυμώ να καταλάβει πια, ότι εγώ δεν είμαι εκείνη. Ξέρω ότι τρέφει αισθήματα για μένα, αλλά δυστυχώς ο φόβοι του υπάρχουν.

Τον αγαπώ αυτόν τον άνθρωπο και δεδομένης της κατάστασής του, θα ήθελα να μου πείτε ποια είναι η καλύτερη προσέγγιση από μεριάς μου.
Να του μιλήσω ευθέως για την επιθυμία μου για επανασύνδεση ή να αφήσω τα πράγματα χάλαρα να πάρουν μόνα τους το δρόμο τους;
Μια συζήτηση τέτοιας φύσης θα εκλαμβανόταν ως πίεση από μεριάς μου;
Δε θέλω να ασκήσω πίεση, θέλω να δείξω ενδιαφέρον. Ποιο είναι το όριο ανάμεσα σε αυτά τα δυο;

Β.

Να και μια περίπτωση του …τρις εξαμαρτείν!

Αφού επανασυνδέεστε κάθε φορά που χωρίζετε, αυτό σημαίνει πως ο ένας είναι σημαντικός για τον άλλον. Απλώς σ’ αυτή τη φάση της ζωής σας έχετε διαφορετικές επιθυμίες σχετικά με το όνομα που θα δώσετε στη σχέση σας, ενώ επί της ουσίας η σχέση -όταν λειτουργεί- έχει μια μορφή που καλύπτει και τους δυο.

Όπου υπάρχουν πραγματικά συναισθήματα, είμαι κατά της στρατηγικής. Αν αφήσεις, όπως λες, τα πράγματα χαλαρά να πάρουν το δρόμο τους, πιστεύεις πως αυτό που θα εκπέμπεις δεν θα έρχεται σε αντίθεση με τις λογικές σου αποφάσεις; Κάποια στιγμή δεν θα ξεσπάσεις ζητώντας του να τοποθετηθεί; Κι εκείνος αφελώς θα πιστέψει πως άλλαξες απόψεις για τη μορφή σχέσης που επιθυμείς;

Προτείνω ειλικρίνεια. Έτσι όπως τώρα βρίσκεστε σε μια νέα αρχή και όλα φαίνονται ωραία και ήρεμα, κάνε του μια ήρεμη και ειλικρινή συζήτηση. Πες του πως τον αγαπάς και θέλεις να είστε ουσιαστικά μαζί. Επειδή όμως η εμπειρία σου μαζί του ως τώρα σου έχει δείξει πως φοβάται τη λεκτική έκφραση και την ουσιαστική σχέση (εδώ μπορείς να του πεις πως θα ήθελες, αν και όποτε κι εκείνος το θέλει να μάθεις τι είναι αυτό που τον κάνει να τηρεί αυτή τη στάση), δεν σκοπεύεις να τον πιέσεις όπως έκανες στο παρελθόν. Επειδή θέλεις να είσαι μαζί του, προς το παρόν θα το αφήσεις τα πράγματα χαλαρά και θα φροντίσεις να απολαύσετε αυτό που προς το παρόν μπορεί να σου δώσει. Είναι πιθανό όμως, αν εκείνος μείνει σταθερός στις απόψεις του περί μη δέσμευσης, κάποια στιγμή εσύ να μην το αντέξεις. Αλλά τότε θα δεις τι θα κάνεις. Προς το παρόν δέχεσαι την κατάσταση όπως είναι γιατί θέλεις να είσαι μαζί του.

Με την εξήγηση αυτή θα ξέρει τις πραγματικές σου επιθυμίες και πως αν δεν σου τις καλύψει θα κινδυνεύει να σε χάσει. Φρόντισε να μην τον κατηγορήσεις για τίποτα, να αποδεχτείς τη διαφορετικότητά σας (και όχι μόνο να το δείξεις) και να μην του ασκήσεις κανενός είδους πίεση. Μπορείς να ομολογήσεις πως δίσταζες να εκφραστείς φοβούμενη τα όρια μεταξύ ενδιαφέροντος και πίεσης. Όμως τελικά αποφάσισες να είσαι ειλικρινής. Και μην επαναφέρεις τη συζήτηση.

Βασικά πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως η στάση του έχει να κάνει με τον ίδιο και όχι με σένα και τις πιθανές ελλείψεις σου ως γυναίκα (η χαμηλή αυτοπεποίθηση που λέγαμε!). Υπάρχουν δυο πολύ σημαντικές παράμετροι που καθορίζουν τη στάση ενός ατόμου προς έναν πιθανό σύντροφο:

1. Ποια θεωρεί τη συγκεκριμένη περίοδο ιδανική μορφή σχέσης γι’ αυτόν.
2. Τα συναισθήματα που του εμπνέει ο άλλος.

Αν εκείνος τη συγκριμένη περίοδο δεν θέλει σχέση δέσμευσης, ακόμη κι αν εσύ είσαι η ιδανική γυναίκα, σχέση δέσμευσης δεν θα γίνει ή τουλάχιστον δεν θα παραδεχτεί πως την έχετε. Αυτό δεν σημαίνει πως τα πράγματα δεν αλλάζουν. Είναι πιθανό να αισθανθεί συναισθηματική ασφάλεια μαζί σου, περνώντας ο χρόνος να ηρεμήσει, να ξεπεράσει τις άσχημες εμπειρίες του και να αλλάξει στάση. Αυτό όμως θέλει χρόνο και προ πάντων όχι πίεση. Αν δεν μπορεί να διαπιστώσει πως δεν είσαι η πρώην, τι να πω; Όποιος πιστεύει πως «όλοι/ες οι άντρες/γυναίκες είναι έτσι» έχει ψυχολογικό πρόβλημα. Μη βλέπεις άσχημα και την έννοια της «νοσοκόμας» της καρδιάς. Όποιος ζήσει μια άσχημη εμπειρία, συχνά αποζητά την αντίθετή της για να δημιουργήσει αυτό που στην ψυχολογία αποκαλούμε «διορθωτική εμπειρία». Μερικοί άνθρωποι το χρειάζονται και δεν είναι καθόλου προσβλητικό για το νέο σύντροφο, αντίθετα πιστεύω πως είναι κολακευτικό.

Αφού τον αγαπάς, μπες στη σχέση και απόλαυσέ την χωρίς να επενδύεις. Δεν μπορείς να τον πιέσεις να δεσμευτεί, ακόμα κι αν οι πράξεις του δείχνουν πως το επιθυμεί. Μόνο ο χρόνος δείχνει την εξέλιξη μιας σχέσης και πρέπει να επενδύουμε σταδιακά. Μη σε πιάνει έστω και υποσυνείδητα το άγχος της ηλικίας και της αποκατάστασης, όπως έχεις γράψει σε προηγούμενο μήνυμα. Είναι ο χειρότερος σύμβουλος για τις επιλογές σου και επιπλέον κάνει τους άντρες να τρομοκρατούνται, γιατί μπορεί να φαίνεται έστω κι αν δεν το εκφράζεις.

Κατερίνα

Διαφορετική διάθεση για τη σχέση

Είμαι 50 ετών και μετά από πολλά χρόνια δουλειάς στα καράβια έχω επιλέξει να ζω σε ένα χωριό κοντά στην Αθήνα, από το οποίο κατάγομαι. Έχω το πατρικό μου σπίτι, ζω πολύ λιτά και έτσι έχω τη δυνατότητα να μην εργάζομαι. Επιτέλους ασχολούμαι με τη ζωγραφική που πάντα ήταν το όνειρό μου, κάνω παρέα και με κάποια ντόπια άτομα και ο τρόπος αυτός ζωής με καλύπτει. Το καλοκαίρι πήγα διακοπές σε ένα νησί, όπου γνώρισα μια γυναίκα 45 ετών που ζει και εργάζεται εκεί. Είναι τυπικά παντρεμένη και δεν χωρίζει για οικονομικούς λόγους (έχουν με τον άντρα της ένα μαγαζί) και για τα παιδιά. Με τον άντρα της έχουν ξεκαθαρίσει πως ζουν μαζί τυπικά και είναι ελεύθεροι να κάνουν ο καθένας τη ζωή του, αρκεί αυτό να γίνεται διακριτικά.

Έρχεται στην Αθήνα κάποιες φορές για επαγγελματικούς λόγους. Μετά το καλοκαίρι ήρθε και με βρήκε και ξεκινήσαμε να έχουμε σχέσεις. Για μένα είναι μια ευχάριστη παρέα και περνάμε ωραία όποτε έρχεται, αλλά δεν σημαίνει κάτι περισσότερο.  Για εκείνη όμως η σχέση έχει αρχίσει να σοβαρεύει. Έρχεται όλο και συχνότερα, θέλει να είμαστε όλο στο τηλέφωνο ή στο Skype, δηλώνει ερωτευμένη μαζί μου και έχει αρχίσει να αναφέρεται σε επιθυμίες και σχέδια για το μέλλον. Δεν ξέρω πώς να αντιμετωπίσω την κατάσταση. Από τη μια αυτή η μακρόθεν σχέση μου αρέσει και ταιριάζει με τον τρόπο της ζωής μου. Από την άλλη δε θέλω στενότερη σχέση, αλλά και δε θέλω ούτε να τη στεναχωρήσω ούτε να διακόψω. 

Μ.

Πρόκειται για μια κλασική ασυμφωνία ανάμεσα στις επιθυμίες ενός ζευγαριού για τη σχέση τους.

Από ό,τι καταλαβαίνω εσύ είσαι ένα άτομο ανεξάρτητο και αρκετά μοναχικό και έχεις επιλέξει να ζεις απλά και μοναχικά στο χωριό. Ο τρόπος αυτός ζωής φαίνεται να σε καλύπτει, αφού δηλώνεις πως αποτελεί επιλογή σου και έχεις βρεις ενδιαφέρον και ηρεμία μέσα σ’ αυτόν. Μια γυναικεία παρουσία στη ζωή σου είναι ευχάριστη, αλλά δεν θέλεις μεγάλη συναισθηματική εμπλοκή ούτε τις ευθύνες μιας πιο μόνιμης σχέσης. Θέλεις το χρόνο σου και το χώρο σου, τόσο πρακτικά όσο και μεταφορικά. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για μια γυναίκα που ζει μακριά και έχει, έστω και τυπικά, οικογένεια. Αν ήθελε να έρθει να ζήσει μαζί σου θα δημιουργούνταν πολλά πρακτικά προβλήματα που δεν είσαι διατεθειμένος να αντιμετωπίσεις.

Η σύντροφός σου φαίνεται να βλέπει τα πράγματα διαφορετικά. Αν και ζει σε μια οικογενειακή κατάσταση έξω από τα καθιερωμένα, η ανάγκη της αυτή την περίοδο της ζωής της, σε συνδυασμό βέβαια και με τα συναισθήματα που της έχεις εμπνεύσει,  είναι να έχει μαζί σου μια «σοβαρή» σχέση, με συναίσθημα, στενή επαφή και σχέδια για κοινό μέλλον.

Εκτιμώ το ότι δεν θέλεις να την πληγώσεις, κάποια πράγματα όμως καλό είναι να ξεκαθαρίζονται από την αρχή, για να μη δημιουργούνται πιέσεις, παρεξηγήσεις και απογοητεύσεις. Εσύ τι της έχεις δείξει ως τώρα σχετικά με τις διαθέσεις σου για τη σχέση; Όταν εκείνη αναφέρεται σε μελλοντικά σχέδια, εσύ πώς αντιδράς; Όταν εκείνη επιδιώκει μακροχρόνια και συχνή επικοινωνία, εσύ ανταποκρίνεσαι; Μήπως της έχεις δώσει λάθος μηνύματα που την έχουν κάνει να ελπίζει σε μια άλλου είδους σχέση;

Έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, η διάθεσή σας για τη σχέση είναι τελείως διαφορετική. Όταν κάποιος θέλει από μια σχέση πολλά και ο άλλος λίγα, μόνο τα λίγα μπορούν να πραγματοποιηθούν.  Χρειάζεται λοιπόν να προκαλέσεις μια ήρεμη και σοβαρή συζήτηση, στην οποία να δηλώσεις αυτή τη διάσταση που παρατηρείς και να ξεκαθαρίσεις τη θέση σου.

Πρέπει να είσαι πολύ διακριτικός και ευγενικός, έτσι ώστε να μην την πληγώσεις. Μπορείς να της πεις πως απολαμβάνεις τη σχέση σας όπως είναι, αλλά δεν θέλεις συχνότερες επαφές. Δεν είναι κακό να της πεις πως δεν σου αρέσουν τα μακροσκελή τηλεφωνήματα και πως σου αρέσει να περνάς αρκετό χρόνο μόνος, γι’ αυτό εξάλλου έχεις επιλέξει και το συγκριμένο τρόπο ζωής.

Πρέπει επίσης να της πεις την αλήθεια για τα συναισθήματά σου, για τα οποία σίγουρα θα σε έχει ήδη ρωτήσει. Είναι καλό να της πεις όλα τα θετικά που αισθάνεσαι γι’ αυτήν: Προφανώς την βρίσκεις ενδιαφέρουσα και σε τραβά και ως γυναίκα, απολαμβάνεις τις συναντήσεις σας και τη θέλεις στη ζωή σου με τον τρόπο που είχατε ως τώρα.  Μπορείς να της ξεκαθαρίσεις πως, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν θέλεις κάτι περισσότερο, ούτε και μπορείς να το προσφέρεις. Πραγματικά, δεν μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον και να ξέρουμε πώς θα αισθάνεσαι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, αν η σχέση σας συνεχιστεί. Πάντως αυτή τη στιγμή η κατάσταση έχει έτσι.

Η σύντροφός σου είναι μεγάλη κοπέλα και καλό είναι να μην επενδύει αν οι συνθήκες δεν το ευνοούν. Αν όμως θέλει να ελπίζει πως θα σε αλλάξει προς την κατεύθυνση που επιθυμεί, θα είναι δική της ευθύνη αν απογοητευτεί. Με την εξήγηση που θα κάνεις υπάρχει και μια περίπτωση να τη χάσεις, αλλά σίγουρα δεν μπορείς να τα έχεις όλα...

Αν έχουμε το θάρρος να λέμε στις σχέσεις μας την αλήθεια, με την κατάλληλη λεπτότητα πάντα, αποφεύγονται οι παρεξηγήσεις και τα δράματα.

Κατερίνα

Ο σύζυγος αδιαφορεί

Μετά από 16 χρόνια γάμου, ο άντρας μου αδιαφορεί τελείως για το σεξ μεταξύ μας. Η σεξουαλική μας σχέση δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα θερμή, αλλά τα τελευταία χρόνια είναι σχεδόν… ανύπαρκτη. Σε όλα τα άλλα θέματα είναι καλός σύζυγος και πατέρας και σαν άνθρωποι γενικά ταιριάζουμε. Είμαι σίγουρη πως δεν υπάρχει εξωσυζυγική σχέση, γιατί δουλεύει πολύ και δεν βγαίνει καθόλου μόνος. Όσες φορές έχω διαμαρτυρηθεί, μου λέει πως κουράζεται πολύ και έχει άγχος. Επιπλέον ξέρω πως δεν του αρέσει που έχω παχύνει. Δεν ξέρω πώς να αντιμετωπίσω το θέμα. Είμαι 43 ετών και ο άντρας μου 45.

Π.

Η χαλάρωση της σεξουαλικής σχέσης ενός ζευγαριού που είναι χρόνια παντρεμένο είναι ένα συχνό φαινόμενο.

Είναι σίγουρο πως ο άντρας σου δεν έχει κάποιο οργανικό πρόβλημα; Πολλές φορές κάποιοι άντρες αποφεύγουν να παραδεχτούν μια οργανική αδυναμία και να αναζητήσουν ιατρική λύση, γιατί (κακώς) θεωρούν πως κάτι τέτοιο θίγει τον ανδρισμό τους.  Τις σπάνιες φορές που έρχεστε σε σεξουαλική επαφή η λειτουργία του είναι κανονική; Αν όχι, θα πρέπει να τον ενθαρρύνεις ευγενικά να ψάξει ιατρικά το θέμα.

Αν δεν υπάρχει οργανική αιτία είναι πιθανό:

• Το άγχος και η κούραση να τον έχουν καταβάλει, οπότε χρειάζεται αλλαγή τρόπου ζωής. Πρέπει να εξετάσει αν μπορεί να βάλει την επαγγελματική του ζωή σε έναν άλλο ρυθμό, να προσέξει τη διατροφή του, να ασκηθεί, να πάρει κάποια συμπληρώματα διατροφής και να εκπαιδευτεί σε κάποιες μορφές χαλάρωσης.
• Να έχετε κάποια προβλήματα που σας έχουν απομακρύνει και έχουν επιδράσει αρνητικά στη σεξουαλική έλξη του προς εσένα. Περιγράφεις τη σχέση σας ως καλή. Εκείνος πώς τη βλέπει; Υπάρχει πιθανότητα το ένα μέλος να νομίζει πως όλα πάνε καλά αλλά το άλλο να έχει κάποια προβλήματα τα οποία δεν εκφράζει. Αν υποψιάζεσαι πως κάτι στη ζωή σας δεν τον ευχαριστεί, κάνε μια συζήτηση χωρίς να το συσχετίσεις άμεσα με το σεξ.
• Η συνήθεια να έχει οδηγήσει σε υποβάθμιση του ενδιαφέροντος στη σχέση σας. Φροντίζετε να έχετε προσωπικές στιγμές, να πηγαίνετε κάπου μόνοι σας, να κάνετε πράγματα που σας αρέσουν; Ίσως χρειάζεστε μια προσπάθεια ανανέωσης. Το να προσέξετε κι οι δυο το βάρος σας και γενικά τον εαυτό σας εντάσσεται στην προσπάθεια αυτή.
• Να έχετε απλώς διαφορετικές σεξουαλικές ανάγκες, οπότε θα πρέπει να βρεθεί μια μέση λύση.

Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, συζήτησε σοβαρά και ήρεμα μαζί του το θέμα θεωρητικά και όχι μετά από κάποια αποτυχημένη προσπάθεια σεξουαλικής προσέγγισής σας. Όπου και να υπάρχει πρόβλημα, αυτό είναι κοινό σας θέμα και πρέπει να συνεργαστείτε να το επιλύσετε.  

Κατερίνα

Γιατί δεν κάνει το βήμα;

Είμαι 46 ετών, διαζευγμένη 3 χρόνια, με ένα γιο 20 ετών, που σπουδάζει σε άλλη πόλη. Στο γάμο μου τα τελευταία χρόνια πέρασα άσχημα, αλλά έκανα υπομονή να μεγαλώσει το παιδί. Μετά το διαζύγιο πέρασα μια φάση προσαρμογής στην οποία δεν αισθανόμουν καλά ψυχολογικά, αλλά τώρα  αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Έχω μάλιστα δημιουργήσει μια σχέση με έναν άντρα μικρότερό μου, παντρεμένο, που είναι ξεκαθαρισμένο και από τις δυο πλευρές πως θα παραμείνει κρυφή και έχει ημερομηνία λήξης. Η σχέση αυτή με βοήθησε να συνέλθω και να ξαναβρώ την αυτοεκτίμησή μου, αλλά εννοείται πως δεν με καλύπτει. Αυτό που θα ήθελα πραγματικά είναι μια κανονική σχέση με έναν ελεύθερο άνθρωπο της ηλικίας μου.

Σε μια γιορτή στο σπίτι της ξαδέρφης μου γνώρισα έναν συνάδελφο του άντρα της, ο οποίος μου άρεσε και έδειξε πως του αρέσω κι εγώ. Είναι διαζευγμένος με μεγάλα παιδιά και είχε μια σχέση με μια μικρότερή του, αλλοδαπή, που συνεχώς τα χαλούσαν και τα ξανάφτιαχναν. Στις παρέες του πάντως δεν την εμφάνισε ποτέ. Μετά τη γιορτή με πήγε με το αμάξι του στο σπίτι μου, ήταν τρυφερός μαζί μου και ανταλλάξαμε τηλέφωνα. Πέρασε ένας μήνας και δεν μου τηλεφώνησε. Η ξαδέρφη μου οργάνωσε ξανά μια συνάντηση στο σπίτι της για να βοηθήσει την κατάσταση. Εκεί ξαναβρεθήκαμε, μου έδειξε πάλι πολύ ενδιαφέρον, όλο το βράδυ μιλούσαμε, τελικά με πήγε πάλι στο σπίτι μου, είπαμε «θα τα πούμε» και με φίλησε στο μάγουλο. Αλλά και πάλι έχει περάσει μια εβδομάδα και δεν επικοινώνησε. Στον άντρα της ξαδέρφης μου που τον ρώτησε είπε πως είμαι «πολύ καλή κοπέλα»  και πως έχει χωρίσει οριστικά με την άλλη. Δεν ξέρω τι να υποθέσω ούτε πώς να δράσω. Δείχνει πως του αρέσω, αλλά τότε γιατί δεν κάνει κίνηση; Να πάρω εγώ την πρωτοβουλία;

N.

Αρχικά είναι πολύ ευχάριστο που ξέφυγες από έναν γάμο όπου δεν περνούσες καλά και τώρα έχεις ξεπεράσει την κατάσταση. Καλό είναι επίσης που έχεις τοποθετήσει τη σχέση που έχεις με τον παντρεμένο στο σωστό της πλαίσιο και ξέρεις τι θέλεις για το μέλλον.

Ο άντρας που σε ενδιαφέρει  έχει πραγματικά αμφιλεγόμενη συμπεριφορά. Αν είχατε ιδωθεί μόνο μια φορά θα μπορούσα να πω πως η στάση του εκείνης της βραδιάς μπορεί να ήταν αποτέλεσμα ενός στιγμιαίου ενθουσιασμού που μετά… του πέρασε. Έχετε όμως ιδωθεί δυο φορές και το ενδιαφέρον του δείχνει αυξανόμενο. Τι μπορεί λοιπόν να τον αποτρέπει από μια περαιτέρω επικοινωνία:

• Είναι μπερδεμένος με τη σχέση που είχε και δεν θέλει να ανοιχτεί σε νέες ιστορίες. Αν και αυτή την περίοδο έχει χωρίσει, αυτό δεν λέει πολλά, γιατί όπως λες πρόκειται για σχέση on-off.
• Μπορεί να χώρισε και, κουρασμένος από τη σχέση που είχε, να μη θέλει να εμπλακεί ξανά αυτή την περίοδο.
• Μπορεί να σε θεώρησε κάπως απρόσιτη και να φοβάται την απόρριψη. Είσαι σίγουρη πως εσύ ανταποκρίθηκες στο ενδιαφέρον του;
• Μπορεί να μη θέλει «σοβαρή» σχέση αυτή την περίοδο της ζωής του. Υποθέτω πως δεν θα δίσταζε να έχει μαζί σου μια περαστική σχέση αφού του αρέσεις, αλλά αντιλαμβάνεται πως, λόγω της γνωριμίας με την οικογένεια της ξαδέρφης σου, θα πρέπει να κάνει κάτι πιο «σοβαρό» μαζί σου, αλλιώς προτιμά να μην προχωρήσει.

Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, αφού αλλάξατε τηλέφωνα και είπατε πως θα τα πείτε, μπορείς να κάνεις κι εσύ κάποια κίνηση. Από τις συζητήσεις που κάνατε στις δυο κοινωνικές σας συναντήσεις, ίσως έχεις καταλάβει κάποια ενδιαφέροντα ή προτιμήσεις του. Μπορείς να του τηλεφωνήσεις και να του προτείνεις πχ. να σε συνοδεύσει σε κάποια εκδήλωση ή παράσταση. Έτσι του δείχνεις διακριτικά το ενδιαφέρον σου. Αν δεν ανταποκριθεί, μην επιμείνεις. Αν ξανασυναντηθείτε σε παρέα, φέρσου απλά και φιλικά. Εσύ θα έχεις κάνει το μέρος που σου αναλογεί κι αν θέλει να ανταποκριθεί θα το κάνει. Αν όχι, τι είχες τι έχασες…

Κατερίνα

Επαναπροσανατολισμός ζωής

Είμαι 20 χρονών, 3ο έτος στο Πολυτεχνείο επαρχιακής πόλης στο τμήμα Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης. Δεν έχω κάποιο σοβαρό πρόβλημα ούτε έχω σκοπό να χαραμίσω τον χρόνο σας….

Το «πρόβλημα» μου είναι το εγώ μου, είμαι ένα παιδί από περήφανη οικογένεια και μου έχει περαστεί η νοοτροπία της τιμής και αξιοπρέπειας ακόμα και στα πιο δύσκολα. Επίσης έχω Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1, κάτι που ανακάλυψα σε ηλικία 13 χρονών και παρόλο που ήμουν πολύ γλυκατζής σαν παιδί στεναχωρήθηκα λιγότερο από όλους όσους με περί τριγύριζαν γονείς και φίλους, αυτό κατά την άποψη της μητέρας μου οφείλεται στην αναισθησία που με «δέρνει»... χεχεχε! Εγώ πάλι πιστεύω πως είναι θέμα χαρακτήρα του καθενός. Με τα πολλά ξέφυγα πάλι,
όπως κάνω συνήθως όταν αρχίζω να μιλάω για μένα και με συγχωρείτε γι’ αυτό, αλλά έπρεπε να σας δώσω μερικά στοιχεία της ζωής μου.

Χρωστάω 18 μαθήματα από τα 24 που είχα ως τώρα. Αυτό συμβαίνει γιατί ενώ πότε δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα με το να μπορώ να διαβάσω, ήμουν πάντα φανατικός λάτρης της γυμναστικής και της καλής ζωής. Τώρα θα μου πείτε αυτό τι σχέση έχει, κι όμως ασχολούμαι τόσο πολύ με τα βάρη την γυμναστική και τις κοπέλες γενικότερα… Μια ονειρεμένη ζωή τύπου Arnold Schwarzenegger και τα λοιπά… Πάντα τα είχα αυτά τα κολλήματα και δεν νομίζω να πάψω και πότε.

Το θέμα είναι ότι πέρασα σε μια σχολή που δεν είχα σκεφτεί πότε ούτε και με ενδιέφερε εν τέλει, αλλά λόγω πληροφοριών από δεξιά και αριστερά την προτίμησα για το μέλλον μου. Ήθελα να περάσω γυμναστική ακαδημία που θα μου ταίριαζε πολύ αλλά όπως όλοι ξέρουμε το μέλλον τους είναι μηδαμινό… χιλιάδες στην Ελλάδα! Το θέμα τώρα είναι ότι δεν ξέρω πώς θα καταφέρω να τα βγάλω πέρα με τη σχολή μου, όχι γιατί δεν μπορώ να διαβάσω ή έχω προβλήματα ιδιαίτερα με το είδος μαθημάτων, αλλά με τα ενδιαφέροντα μου που λόγω ισχυρής προσωπικότητας σαν παιδί και με ξεροκέφαλο μυαλό ακούω πάντα το μέσα μου. Τι είναι για μένα καλύτερο να κάνω, με τι νιώθω εγώ καλά…

Δεν θέλω από σας συμβουλές γονιού του στυλ να κοιτάξω πρώτα το μέλλον μου με τη σχολή και μετά να κάνω ό,τι θέλω γιατί τα έχω ακούσει άπειρες φορές. Απλώς πιστεύω και αισθάνομαι ότι είμαι σε πολύ καλή ηλικία για μεγάλα πράγματα στη ζωή μου, είμαι φιλόδοξο άτομο γενικά και φιλοχρήματο, όχι με την κακή έννοια του κοινού ανθρώπου, αλλά δυστυχώς έχω καταλάβει ότι με μυαλό και χρήμα μπορείς να μεγαλουργήσεις. Αυτό είναι καθαρά δική μου φιλοσοφία… Αυτά είχα να πω και ελπίζω να μην σας τρέλανα με τις ανησυχίες μου. Θέλω μόνο τις συμβουλές σας και τη γνώμη σας σαν ειδική που είστε.
Σ.

Αρχικά συγχαρητήρια για τον τρόπο που αντιμετωπίζεις το θέμα της υγείας σου. Δεν πρόκειται καθόλου για αναισθησία, όπως λέει η μητέρα σου, αλλά για μια πολύ θαρραλέα άμυνα. Δεν άφησες το θέμα αυτό να σε βάλει κάτω και να δημιουργήσεις νοοτροπία ασθενούς, αλλά αντίθετα ασχολείσαι με την άσκηση και απολαμβάνεις τη ζωή σου. Αν αυτό δεν καταλήγει σε υπερβολή ή επίδειξη είναι μια πολύ καλή στάση για ένα νέο παιδί. Βέβαια επειδή εσύ ο ίδιος χαρακτηρίζεις «κολλήματα» τις επιθυμίες που για ζωή υψηλών προδιαγραφών, αυτό με κάνει να σκέφτομαι πως υπάρχει μια υπερβολή στις προδιαγραφές σου και αυτή ίσως να σου δίνει την αίσθηση του ανικανοποίητου, γιατί είναι δύσκολο να ζήσεις τέτοια ζωή στις σημερινές συνθήκες. Αν όμως αυτό θέλεις, προσπάθησε να το έχεις και η ζωή θα σου αποδείξει κατά πόσο θα τα καταφέρεις.

Για τη σχολή σου δεν θα σου δώσω συμβουλές μαμάς και αυτές που σου δίνουν οι γύρω σου. Είσαι ισχυρή προσωπικότητα, ωστόσο στο θέμα του επαγγελματικού προσανατολισμού έκανες αυτό που οι άλλοι περίμεναν από σένα: Επέλεξες μια σχολή κύρους και όχι αυτό που ήθελες και σου ταίριαζε, δηλαδή γυμναστική ακαδημία ή ίσως κάτι σχετικό με επιχειρήσεις. Βασική αρχή του επαγγελματικού προσανατολισμού, έτσι όπως τον βλέπω εγώ, είναι πως αν οι σπουδές σου δεν σου ταιριάζουν είτε θα τις παρατήσεις είτε δεν θα πετύχεις στο σχετικό επάγγελμα, ενώ αν σου ταιριάζουν θα σταδιοδρομήσεις έστω κι αν τα σχετικά επαγγέλματα έχουν ανεργία. Πιστεύω λοιπόν πως την επανάστασή σου θα έπρεπε να την είχες κάνει όταν δήλωνες τις σχολές στο μηχανογραφικό σου. Ίσως αυτό να σε θυμώνει όταν σήμερα ακούς συμβουλές του τύπου «τέλειωσε τη σχολή σου και μετά κάνε ό,τι θέλεις». Αυτή είναι σίγουρα μια από τις επιλογές σου και ως τώρα έχεις καταβάλει κόπο και οι γονείς σου έχουν ξοδέψει χρήματα γι’ αυτήν. Αν όμως είσαι αποφασισμένος πως δεν σε ενδιαφέρει, μην ξοδεύεις άσκοπα χρόνο και χρήμα.

Τι θέλεις πραγματικά να κάνεις; Ποιο είναι το όνειρό σου; Πώς σκοπεύεις να «μεγαλουργήσεις»; Αν έχεις συγκεκριμένα σχέδια, βγες και πραγματοποίησέ τα. Όταν βρισκόμαστε στην ασφάλεια της φοιτητικής ζωής μπορούμε να κάνουμε πολλά όνειρα… Βγες λοιπόν έξω στην πραγματική ζωή και αγωνίσου γι’ αυτά τα όνειρα. Θέλεις ίσως να φοιτήσεις σε μια άλλη σχολή που έχεις ανακαλύψει πως σου ταιριάζει; Αντί να μένεις στην επαρχία θα μπορούσες να πας σε κάποια ιδιωτική σχολή στην πόλη σου (αν κατάγεσαι από μεγάλη πόλη) και τα  έξοδα για τους γονείς σου θα ήταν περίπου τα ίδια. Θα μπορούσες ίσως να πας στο εξωτερικό. Θέλεις να βγεις άμεσα στη αγορά εργασίας; Λες πως με χρήμα και μυαλό μπορείς να μεγαλουργήσεις. Εγώ προσθέτω πως χρειάζεται και πολλή ΔΟΥΛΕΙΑ. Αν έχεις κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο πχ. για τη δημιουργία μιας επιχείρησης, συζήτησε με τους γονείς σου αν μπορούν τα χρήματα που τώρα τα διαθέτουν για τις σπουδές σου να συμφωνήσουν  να σου τα διαθέσουν για διαφορετικό σκοπό.

Εγώ προσωπικά έκανα δεύτερες σπουδές ψυχολογίας εργαζόμενη ως πολιτικός μηχανικός, που ήταν οι πρώτες μου σπουδές. Κάποιος συνάδελφός μου σπούδασε ψυχολογία στην Αγγλία εγκαταλείποντας στη μέση τις σπουδές της Νομικής. Ένας νεαρός μου πελάτης εγκατέλειψε τις σπουδές Φυσικής και άνοιξε με ένα φίλο του internet café. Μια πελάτισσά μου, στο πτυχίο της Κοινωνιολογίας που δεν έχει αποφασίσει ακόμη αν θα επιδιώξει να πάρει, άνοιξε ένα ουζερί  μαζί με τον αδελφό της στην επαρχιακή πόλη καταγωγής της. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις επαγγελματικού επαναπροσανατολισμού, είτε έχοντας τελειώσει κάποιες άσχετες σπουδές είτε όχι, αλλά χρειάζεται συγκεκριμένος επαναπροσανατολισμός στόχων ζωής, κάποιο αρχικό κεφάλαιο και πολύ σκληρή δουλειά.

Γενικά η συμβουλή μου είναι να κάνεις κι εσύ συγκεκριμένο το όνειρό σου και να αρχίσεις από τώρα να παλεύεις γι’ αυτό. Έχε βέβαια υπόψη πόσο δύσκολες σήμερα είναι οι εργασιακές και οικονομικές συνθήκες. Αν τυχόν δεν τα καταφέρεις με την πρώτη, είσαι πολύ νέος και μπορείς να κάνεις πολλές ακόμη προσπάθειες.

Κατερίνα

Τα απομεινάρια ενός γάμου

Είμαι 45 χρονών, παντρεμένη με δύο παιδιά. Ήμουν σε διάσταση με το σύζυγό μου για 2,5 χρόνια και τώρα λόγω οικονομικών δυσκολιών αναγκάστηκα να συναινέσω σε μια επανασύνδεση που μου ζήτησε ο ίδιος. Το θέμα είναι πως εγώ πίστεψα στην επανασύνδεση αλλά ο ίδιος μάλλον δεν εννοούσε κάτι τέτοιο. Τον περισσότερο χρόνο ζει στο χωριό του με τη μητέρα του, ζει τη ζωή του και εγώ παλεύω με τα παιδιά μου να τα καταφέρουμε σε άλλη πόλη. Εγώ δεν είμαι ελεύθερη, εκείνος μόνο δίνει χρήματα και είμαι αναγκασμένη να παρέχω και τις υποχρεώσεις μου ως σύζυγος χωρίς να το επιθυμώ. Δεν μπορώ να διαχειριστώ όλο αυτό το θέμα. Κατέφυγα στα ηρεμιστικά για να μπορώ να αντέξω, μετά από πολλές κρίσεις άγχους και πανικού. Τα φάρμακα με πείραξαν και τα σταμάτησα. Κουράστηκα να ζω με αβεβαιότητα και νιώθω να βουλιάζω όλο και πιο πολύ. Είμαι καλά όσο δεν έρχεται, τουλάχιστον είμαι ήρεμη και κοιμάμαι. Ο λόγος του χωρισμού μου είναι η έλλειψη επικοινωνίας. Ματαίως 15 χρόνια πάλεψα, ζήτησα, ικέτευσα, φώναξα, έκλαψα. Βρίσκομαι σε συναισθηματικό αδιέξοδο αλλά και πρακτικό. Ψάχνω από κάπου να κρατηθώ τη στιγμή που γνωρίζω πως μια δουλειά θα έδινε τη λύση που θέλω.

Ε.

Καταλαβαίνω το αδιέξοδό σου και λυπάμαι που βρίσκεσαι σε τέτοια ψυχολογική και πρακτική κατάσταση. Όλα στη ζωή συμβαίνουν για κάποιο λόγο και προφανώς η κακή κατάσταση στην οποία ζεις έρχεται να σε πιέσει να κάνεις ουσιαστικές αλλαγές στη ζωή σου.

Ήσουν 2,5 χρόνια σε διάσταση με το σύζυγό σου για λόγους έλλειψης επικοινωνίας. Δέχτηκες την επανασύνδεση για οικονομικούς λόγους, ελπίζοντας όπως φαίνεται και για κάτι πιο ουσιαστικό. Τελικά είστε στην ουσία χωρισμένοι, ζείτε μακριά, εκείνος ζει τη ζωή του ενώ εσύ όχι, και πότε-πότε σε επισκέπτεται και ζητά τα «συζυγικά του δικαιώματα» τα οποία εσύ παρέχεις χωρίς να το επιθυμείς. Είναι φυσικό να λυγίσεις κάτω από το βάρος των πιέσεων αυτών και τίποτα δεν μπορούν να κάνουν τα χάπια αν δεν αλλάξουν οι συνθήκες που προκαλούν την ψυχική σου αναστάτωση.

Το μόνο που αποκομίζεις από την κατάσταση αυτή είναι μια στοιχειώδης οικονομική υποστήριξη. Ο σύζυγος τι αποκομίζει; Ίσως απλώς το κοινωνικό στερεότυπο του γάμου και μια εύκολη λύση στις σεξουαλικές του ανάγκες όποτε του είναι επιτακτικές. Όσο για σένα, αν υφίστασαι ένα σεξ που δεν επιθυμείς αυτό ισοδυναμεί με τη μεγαλύτερη υποβάθμιση που μπορεί να υποστεί μια προσωπικότητα, γεγονός που καταστρέφει την ψυχική σου ισορροπία και κατά συνέπεια αυτή των παιδιών σου.

Η προσπάθεια να βρεις δουλειά είναι βασικό στοιχείο και πρέπει να επικεντρωθείς σ’ αυτή, όσο κι αν ζούμε σε δύσκολες συνθήκες. Οποιαδήποτε δουλειά, όσο κουραστική και κακοπληρωμένη, είναι καλύτερη από τη μιζέρια που σου έχει επιβληθεί. Συζήτησε με τα παιδιά σου τις δύσκολες συνθήκες που έχετε ως οικογένεια και γενικότερα έχουμε όλοι αυτή την εποχή και ζήτησέ τους να βοηθήσουν περιορίζοντας όσο γίνεται τις οικονομικές απαιτήσεις τους και διατηρώντας καλή συμπεριφορά.

Σχετικά με τον άντρα σου, κάνε μαζί του μια σοβαρή συζήτηση για την κατάστασή σας, πώς νιώθεις και τι επίδραση έχει όλο αυτό στα παιδιά. Οι επιλογές σας είναι:

• Να προσπαθήσετε να είστε ξανά ουσιαστικά μαζί, δηλαδή να μένετε στο ίδιος σπίτι και να προσπαθήσετε να «επιδιορθώσετε» τη σχέση σας. Αυτό θα πρέπει να το θέλετε και οι δυο και να δεσμευτείτε να το παλέψετε.
• Να χωρίσετε με διαζύγιο. Θα είναι υποχρεωμένος να σου δίνει κάποια καθορισμένα χρήματα για τα παιδιά και δεν θα έχετε άλλες σχέσεις πέρα από τις τυπικές. Θα είσαι κι εσύ ελεύθερη να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου.
• Να διατηρήσετε μια κατάσταση διάστασης, στην οποία θα σου δίνει ό,τι συμφωνήσετε μεταξύ σας, όπως τώρα, χωρίς όμως «συζυγικές υποχρεώσεις» και άλλα δεινά. Γλιτώνετε έτσι τη φασαρία και τα έξοδα του διαζυγίου, αλλά η προσωπική ζωή του καθενός θα πρέπει να είναι διακριτική.

Φρόντισε η συζήτηση αυτή να γίνει όταν θα είστε και οι δυο ήρεμοι. Να επιμείνεις στην άσχημη ψυχολογική σου κατάσταση και στην επίδραση που αυτή έχει στην ψυχολογική κατάσταση των παιδιών.

Θα σου ήταν πολύ χρήσιμη μια συνεργασία με ψυχολόγο. Επειδή όμως καταλαβαίνω πως δεν έχεις την οικονομική δυνατότητα, φρόντισε τουλάχιστον να έχεις κοντά σου δικούς σου ανθρώπους. Έχεις πατρική οικογένεια; Συγγενείς; Φίλους; Κάποιους ανθρώπους να μοιραστείς τα προβλήματά σου και να σε στηρίξουν; Αν και γενικά είμαι κατά των ψυχοφαρμάκων, σε κάποιες περιπτώσεις και για κάποιο διάστημα μπορούν να βοηθήσουν, με το να ηρεμήσουν το άτομο και να το φέρουν σε κατάσταση να μπορεί να παλέψει για τον εαυτό του. Τα φάρμακα που είχες πάρει σου τα έδωσε γιατρός; Υπάρχουν πάρα πολλά και αν κάποια σε πείραξαν μπορεί κάποια άλλα να σε βοηθήσουν για κάποια περίοδο. Υποθέτω πως κάπου θα είσαι ασφαλισμένη, οπότε κάνε ξανά επίσκεψη σε ψυχίατρο μήπως βοηθηθείς.

Κατερίνα

Μήνυμα από την Κατερίνα

Με χαρά μου διαπιστώνω πως το blog δέχεται πλέον μεγάλο αριθμό μηνυμάτων. Για το λόγο αυτό έχω αρχίσει να απαντώ ιδωτικά σε κάποια μηνύματα, ενώ δημοσιεύω ανώνυμα μόνο αυτά που θεωρώ πως έχουν ένα γενικότερο ενδιαφέρον.

Κατερίνα