Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

Διαζύγιο στον καιρό της οικονομικής κρίσης

Είμαι 38 ετών και η γυναίκα μου 36. Είμαστε παντρεμένοι 8 χρόνια και έχουμε ένα γιο 6 ετών. Τα τελευταία χρόνια ο γάμος μας δεν πάει καλά και μετά από πολλούς καβγάδες, προβλήματα και κάποιες παράλληλες σχέσεις (και από τις δυο πλευρές) πήραμε την απόφαση να χωρίσουμε. Το θέλουμε και οι δυο αλλά μας προβληματίζει το οικονομικό. Εμένα ο μισθός μου έχει μειωθεί και η γυναίκα μου αυτή την εποχή είναι άνεργη. Ήδη τα βγάζουμε δύσκολα πέρα. Το σπίτι που ζούμε της ανήκει (από κάτω μένουν οι γονείς της) και εγώ πρέπει να βρω καινούργιο σπίτι, στην ίδια περιοχή για να είμαι κοντά στο παιδί. Δε θα μπορέσω να τα βγάλω πέρα οικονομικά, αλλά και πάλι να μείνουμε σε ένα συμβατικό γάμο για οικονομικούς λόγους είναι… κατάντια. Δεν ξέρω τι να κάνω.
Τ.

Το καλό είναι πως η απόφαση να χωρίσετε είναι κοινή και φαίνεται πως έχετε ξεπεράσει τη φάση των καβγάδων. Μπορείτε λοιπόν να συνεργαστείτε σαν άνθρωποι για να γίνει ο χωρισμός πιο ανώδυνος για όλους και από όλες τις πλευρές. Ναι, πιστεύω κι εγώ πως το να μένει ο άνθρωπος σε ένα συμβατικό γάμο για οικονομικούς λόγους είναι κατάντια και τέτοιες καταστάσεις αποβαίνουν πολύ αρνητικές για τη ζωή όλων των μελών της οικογένειας.
Αν πραγματικά θέλετε να χωρίστε, θα βρείτε τον τρόπο να το κάνετε. Επισημαίνω πως κάποιες φορές πρακτικά θέματα ή το ζήτημα των παιδιών αποτελούν έναν τρόπο να δικαιολογήσουμε στον εαυτό μας και στους άλλους τις ανασφάλειές μας και την απροθυμία μας να ξεβολευτούμε. Βέβαια, κάθε επιλογή έχει το τίμημά της. Εσύ θα πρέπει να βρεις ένα πολύ οικονομικό διαμερισματάκι ή/και μια δεύτερη δουλειά. Η σύζυγός σου θα πρέπει να βρει δουλειά ή να έχει κοινό νοικοκυριό με τους γονείς της. Όλοι σας πρέπει να μάθετε να ζείτε με τις ελάχιστες απαιτήσεις, έτσι ώστε και το παιδί σας να μη συνδέσει το διαζύγιο με δραματική αλλαγή ποιότητας ζωής.

Αφού η κατάσταση στο σπίτι δεν είναι… εμπόλεμη, θα μπορούσατε να υπολογίσετε τα έξοδά σας και να καθυστερήσετε ίσως το χωρισμό μέχρι να τακτοποιηθεί κάπως το οικονομικό.

Μια πιο ακραία επιλογή είναι να εξακολουθήσετε να μένετε στο ίδιο σπίτι ως συγκάτοικοι, έχοντας ξεκαθαρίσει τις μεταξύ σας σχέσεις και φροντίζοντας να ζει ο καθένας τη ζωή του με διακριτικότητα. Το παιδί σίγουρα θα νιώθει πως τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά αλλά η ηλικία του δεν είναι κατάλληλη για να γνωρίζει λεπτομέρειες. Τέτοιες καταστάσεις απαιτούν μεγάλη ωριμότητα και καλή συνεργασία μεταξύ του ζευγαριού και μάλλον δεν μπορούν να διατηρηθούν για πολύ.
Κατερίνα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.