Καλές σχέσεις χωρισμένων γονέων

Το θέμα που με απασχολεί είναι παράξενο, γιατί διαφέρει πολύ από αυτά που συνήθως διαβάζω στο blog για τους χωρισμένους γονείς. Είμαι 40 ετών, έχω χωρίσει πριν από 4 χρόνια και έχω ένα γιο που πηγαίνει στην πρώτη δημοτικού (6 ετών). Η σχέση μου με τον πρώην σύζυγό μου είναι καλή και θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω φιλική. Το διαζύγιό μας υπήρξε «αναίμακτο» και μετά από ένα αρχικό διάστημα κάποιας ψυχρότητας, οι σχέσεις μας έχουν αποκατασταθεί με σκοπό τη συνεργασία για την ανατροφή του παιδιού. Μένουμε στην ίδια περιοχή και ο πατέρας έρχεται σχεδόν κάθε απόγευμα και το περνά με το παιδί, επειδή το δικό του σπίτι είναι πιο μικρό και για να μη χάνει το παιδί τη σειρά του. Πολλές φορές κάθεται και τρώμε όλοι μαζί, βάζουμε το παιδί για ύπνο και μετά φεύγει. Άλλες φορές πάλι μπορεί να μείνει με το παιδί στο σπίτι μας για να βγω εγώ, οπότε μετά κοιμάται στο σαλόνι. Τα Σαββατοκύριακα περνάμε αρκετό χρόνο στο δικό μου σπίτι όλοι μαζί ή μπορεί να βγούμε για φαγητό ή κάποια δραστηριότητα του παιδιού.

Μη νομίσετε πως είμαστε προσκολλημένοι ή υπάρχουν άλλες βλέψεις. Απλώς εκτιμούμε πλέον ο ένας τον άλλον και έχουμε διαμορφώσει μια καλή κατάσταση για το παιδί. Έχουμε συμφωνήσει να μη μπουν τρίτα άτομα στη ζωή του, εκτός και αν πρόκειται για μια πολύ σημαντική και σταθερή σχέση. Εγώ έχω εδώ και δυο χρόνια μια σχέση που δεν ξέρω πού θα καταλήξει, γι’ αυτό δεν τον έχω φέρει το φίλο μου σε επαφή με το παιδί. Ο πρώην σύζυγός μου δεν έχει κάτι σταθερό αυτή την περίοδο.

Μέχρι τώρα όλα πήγαιναν καλά και το παιδί δεν αισθάνθηκε την έλλειψη του πατέρα. Εδώ όμως και μερικούς μήνες άρχισε να ρωτάει γιατί δεν κοιμάται πάντα ο μπαμπάς στο σπίτι και γιατί όταν μένει δεν κοιμόμαστε μαζί. Του εξηγούμε πως είμαστε χωρισμένοι, αλλά εκείνος λέει πως δεν είναι έτσι οι χωρισμένοι γονείς των φίλων του. Υποστηρίζει πως είμαστε παντρεμένοι και κλαίει όταν φεύγει ο πατέρας του. Δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω.

Ρ.

Το θέμα σου είναι πράγματι ασυνήθιστο. Θα ήταν ευχής έργο να είχαν όλοι οι χωρισμένοι γονείς τόσο καλές σχέσεις για το καλό των παιδιών τους (και γενικότερα). Η κατάσταση φαίνεται όμως πως έχει μπερδέψει το παιδί δίνοντάς του λανθασμένα μηνύματα, σε συνδυασμό και με τις καταστάσεις που βλέπει γύρω του μεταξύ χωρισμένων γονέων.

 Κάντε αρχικά μια αρκετά σοβαρή συζήτηση με το παιδί, όχι σε κάποια φάση που κλαίει για να μη φύγει ο πατέρας του αλλά σε κάποια άσχετη στιγμή που θα είστε όλοι μαζί και ήρεμοι. Εξηγήστε του, αν δεν το έχετε κάνει, τι είναι το διαζύγιο. Πείτε πως κάποια παντρεμένα ζευγάρια χωρίζουν επειδή δεν τους αρέσει να ζουν πλέον μόνιμα μαζί. Δεν σημαίνει όμως ότι μετά το χωρισμό θα έχουν κακές σχέσεις. Ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά, οι σχέσεις πρέπει να είναι πολύ καλές και το παιδί να μπορεί να περνά χρόνο και με τους δυο μαζί ή με τον καθένα χωριστά. Αυτό είναι το «κανονικό» και το «καλό» και ευτυχώς στη δική σας οικογένεια ισχύει. Σε άλλες οικογένειες δυστυχώς αυτό δεν ισχύει και έτσι είναι οι οικογένειες κάποιων συμμαθητών του. Μπορείτε να αναφερθείτε και σε άλλους χωρισμένους γονείς από τον κύκλο σας (αν υπάρχουν), οι οποίοι συνεργάζονται αρμονικά για την ανατροφή των παιδιών τους (ή τουλάχιστον έτσι δείχνουν). Εξηγήστε του επίσης πως οι παντρεμένοι γονείς μένουν μόνιμα στο ίδιο σπίτι και κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι, αλλά οι χωρισμένοι έχουν διαφορετικά σπίτια και δεν κοιμούνται μαζί. Οι χωρισμένοι έχουν ο καθένας τη δική του ζωή και τους δικούς του φίλους.

 Έπειτα από τη θεωρητική αυτή τοποθέτηση, λάβετε κάποια πρακτικά μέτρα έτσι ώστε να την επιβεβαιώσετε στο παιδί.

·         Ο πατέρας πρέπει να κάνει το σπίτι του (οσοδήποτε μικρό) λειτουργικό για το παιδί και να συνηθίσουν να περνούν χρόνο και σ’ αυτό. Πρέπει να βρει τρόπους να το κάνει ελκυστικό για το παιδί, με κάποια αντικείμενα ή δραστηριότητες που δεν υπάρχουν στο δικό σας σπίτι. Καλό θα ήταν όταν βγαίνεις και γυρίζεις αργά, αντί να κοιμάται ο πατέρας στο σπίτι σας με το παιδί να το παίρνει να κοιμούνται στο δικό του (τουλάχιστον κάποιες φορές).

·         Να συνηθίσουν να πηγαίνουν σε κάποιες δραστηριότητες ή εκδηλώσεις μόνοι τους. Πχ. καλό είναι να τον μάθει ο πατέρας του κάποιο αθλητικό παιχνίδι και να πηγαίνουν κάπου μαζί να το ασκούν.

·         Κάποια Σαββατοκύριακα πρέπει να τον παίρνει στο σπίτι του. Τον πρώτο καιρό να περνάς κι εσύ να τους βλέπεις και σιγά-σιγά να τους αφήνεις να περνούν 1-2 μέρες μόνοι. Μπορούν εξάλλου να πάνε και μόνοι τους κάποια εκδρομή.

·         Κάποιες φορές να τον παίρνει ο κάθε γονιός ξεχωριστά και να βγαίνει με δικές του παρέες.

·         Κάνετε καλά που δεν αναμιγνύετε το παιδί σας με παροδικές ερωτικές σχέσεις σας. Εσύ όμως, έχοντας μια σχέση δυο ετών με αβέβαιο έστω μέλλον, θα μπορούσες να έχεις συστήσει το φίλο σου στο παιδί ως απλό φίλο και να έχετε βγει μερικές φορές οι τρεις μαζί ή να σας έχει κάνει κάποια επίσκεψη στο σπίτι. Αυτό δίνει το μήνυμα στο παιδί πως κάθε γονιός έχει ξεχωριστή ζωή. Κάτι τέτοιο πρέπει βέβαια να γίνει μόνο αν και ο φίλος σου συμφωνεί.

Πρέπει κι εσύ και ο πρώην σύζυγός σου να προσέξετε την προσωπική σας ζωή. Ίσως η καλή σχέση μεταξύ σας και η τόσο στενή συνεργασία για την ανατροφή του παιδιού να σας εμποδίζει να προχωρήσετε τη ζωή σας. Είναι πιθανό να καλύπτει τις ανάγκες συντροφικότητας που έχετε και να αποτελεί για σας ένα υποκατάστατο «κανονικής» οικογένειας.

Κατερίνα