Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

Νεανικές σχέσεις και οικονομικά προβλήματα

Η φίλη Δ. μας ξανάγραψε

Στην πόλη που σπουδάζω συνδέομαι με ένα αγόρι ο οποίος είναι ορφανός και ζει με τη θεία του σε κακή οικονομική κατάσταση. Προσπαθεί να βρει δουλειά αλλά δε βρίσκει τίποτα λόγω οικονομικής κρίσης. Οι γονείς μου τώρα που τον γνώρισαν λιγάκι τον συμπαθούν αλλά δεν τους αρέσει που δεν έχει δουλειά….

Γενικότερα αυτός δεν μπορεί να μου προσφέρει υλικά πράγματα, το ξέρω, μου το έχει πει και το βλέπω. Αυτό δεν με ενοχλεί και τόσο διότι με γεμίζουν άλλα πράγματα στη σχέση μας και ίσως καλύπτουν αυτό το κενό. Δεν μπορώ να βγαίνω μαζί του λόγο οικονομικών αλλά βγαίνω με τις φίλες μου περνάω ωραία και το αγόρι μου έρχεται και με βλέπει στο σπίτι για λίγες ώρες.  Τώρα που αφιερώνω και σε άλλα πράγματα χρόνο εκτός από το αγόρι μου, αυτό έχει κάνει καλό στη σχέση μου. Είμαστε πολύ καλύτερα, δεν μαλώνουμε και αυτός έχει αλλάξει πολύ προς το καλό, έχει ωριμάσει.

Σε ένα χρόνο θα φύγω για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό. Σκέφτομαι για Αυστραλία γιατί εκεί έχει περισσότερες δουλειές. Το έχω συζητήσει με το αγόρι μου και δεν έχει πρόβλημα. Μου είπε θα με περιμένει όσο χρειαστεί επειδή είμαι ο πιο σημαντικότερος άνθρωπος στη ζωή του και ότι χωρίς εμένα δεν ξέρει αν θα είχε αντέξει όλα αυτά που περνάει. Το συζητήσαμε περαιτέρω και μετά από αρκετό καιρό που το ψάξαμε σκέφτομαι να κάνω εκεί ένα χρόνο μεταπτυχιακό και να κάτσω να βρω μια δουλειά και σπίτι και όταν βολευτώ να ψάξω και γι’  αυτόν δουλειά στην Αυστραλία και αυτός θα ψάξει από Ελλάδα για Αυστραλία. Εντάξει, θα είναι δύσκολο να φύγω μακριά από τους γονείς μου, αλλά ξέρω ότι θα έρχονται να με βλέπουν. Σκέφτομαι να κάνω μια τέτοια προσπάθεια γιατί αλλιώς δεν υπάρχει λύση εδώ να βρει δουλειά ώστε να καλύψει τα ατομικά του έξοδα και για να μπορέσουμε μετά από χρόνια να κάνουμε κάτι σοβαρό, δηλαδή να έχουμε δουλειά και οι δύο ώστε αργότερα να δοκιμάσουμε τη συγκατοίκηση…..

Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα τον αφήσω γιατί δεν μπορεί να μου προσφέρει υλικά αγαθά γιατί τον αγαπάω παρά πολύ και αυτός το ίδιο. Ποια είναι η γνώμη σου για όλα αυτά; Πιστεύεις ότι σκέφτομαι ή πράττω λάθος;
Δ.

 Χαίρομαι που έβαλες τη σχέση σου σε άλλο πλαίσιο, όπως σε είχα συμβουλέψει. Παλιότερα που συζούσες με το αγόρι σου και τον στήριζες οικονομικά (με τα λεφτά των γονέων σου), αυτό τον έκανε να εφησυχάζει και να μην παίρνει τη ζωή του στα χέρια του. Επιπλέον εσύ ήσουν πολύ προσκολλημένη σ’ αυτόν και δεν απολάμβανες τα φοιτητικά σου χρόνια. Έβαλες τα πράγματα στη θέση τους και η σχέση σας πηγαίνει καλύτερα.

Σχετικά με τα σχέδιά σου: Πιστεύω πως το μεταπτυχιακό σου ΔΕΝ πρέπει να το διαλέξεις με το κριτήριο να βοηθήσεις το αγόρι σου να βρει δουλειά. Θα πρέπει να διαλέξεις το αντικείμενο που σου ταιριάζει, να βρεις σε ποιες χώρες μπορείς να το σπουδάσεις (στην Ελλάδα δεν υπάρχει αυτό που θέλεις;) και να διαλέξεις λαμβάνοντας υπόψη και τα χρήματα που σου χρειάζονται και την απόσταση. Επέλεξες την Αυστραλία με τη λογική του οικονομικού μετανάστη. Οι γονείς σου που πληρώνουν τις σπουδές σου τι λένε;

Αν ήσουν μόνη σου υποθέτω πως δεν θα μετανάστευες. Θα έκανες το μεταπτυχιακό σου και μετά θα προσπαθούσες να βρεις δουλειά στην Ελλάδα. Αν δεν εύρισκες, τότε θα έβλεπες τι θα έκανες. Αλλά τότε θα ήσουν σε μια άλλη ηλικία, με άλλα μυαλά, εμπειρίες και προσόντα. Τώρα στην ουσία μεταναστεύεις για να πας σε μια χώρα που το αγόρι σου θα μπορεί να βρει δουλειά και μάλιστα να του τη βρεις εσύ, να πιάσεις σπίτι και να τον περιμένεις. Νομίζω πως γυρίζεις στο παλιό μοντέλο σχέσης, να τα κάνεις όλα εσύ κι εκείνος να τα βρίσκει έτοιμα. Επιπλέον, παίρνεις την απόφαση να ζήσεις και να δουλέψεις στην Αυστραλία για κάποια χρόνια τουλάχιστον. Δεν νομίζεις πως είναι πολύ νωρίς για τέτοιες αποφάσεις ζωής;

Αν μου έλεγες: «Μόνο στην Αυστραλία υπάρχουν οι σπουδές που θέλω» ή «η Αυστραλία είναι το όνειρό μου», τότε θα συμφωνούσα. Εσύ στην πραγματικότητα μου λες: «Με το πρόσχημα των σπουδών πάω στην Αυστραλία να ετοιμάσω (με τα λεφτά των γονέων μου) το έδαφος να έρθει ο φίλος μου και να ζήσουμε εκεί ως ζευγάρι οικονομικών μεταναστών». Σ’ αυτό δεν συμφωνώ. Αν ο φίλος σου δεν πάρει τη ζωή του στα χέρια του μόνος του, δεν θα προοδεύσει ποτέ σαν άνθρωπος. Ποιος είπε πως «δεν υπάρχει λύση εδώ να βρει δουλειά ώστε να καλύψει τα ατομικά του έξοδα»; Τόσοι άλλοι νέοι τι κάνουν; Κι αν αποφασίσει να μεταναστεύσει, ας πάει κάπου μόνος του να τα βγάλει πέρα όσο εσύ θα κάνεις το μεταπτυχιακό σου κι ας ετοιμάσει εκείνος μια κατάσταση για να ζήσετε στο μέλλον μαζί στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, αν φυσικά η σχέση σας συνεχιστεί και πάει σοβαρά.

Αφού αγαπιέστε φυσικά και δεν πρέπει να χωρίσετε για οικονομικούς λόγους. Μια νεανική σχέση μπορεί μια χαρά να διατηρηθεί και χωρίς να ληφθεί υπόψη το οικονομικό, με την προϋπόθεση βέβαια να μην επιβαρύνει ο ένας τον άλλον για να βγάλει πέρα. Ούτε αποφάσεις σπουδών ή μετοίκησης πρέπει να λαμβάνονται με γνώμονα μια νεανική σχέση. Όταν θα πρόκειται να συμβιώσετε ή να παντρευτείτε, θα πρέπει πρώτα να μπορεί ο καθένας από σας να έχει τα μέσα να ζει μόνος του. Και τα μέσα αυτά να τα έχει παλέψει και εξασφαλίσει μόνος του και όχι να του τα έχει προσφέρει ο άλλος.
Κατερίνα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.