Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

Πλήρης υποταγή…

Ειμαι 40 ετων. Στα 32 γνωρισα κάποιον και ειχαμε σχεση για 3 χρόνια. Είχε επαγγελματικά και οικονομικά προβλήματα κι εγω ήμουν πάντα εκει να βοηθάω και να στηρίζω. Μόλις διοριστηκε με άφησε αμέσως για μία άλλη. Για 5 χρόνια χώριζε και τα ξαναφτιαχνε μαζί της κι εγω ζουσα στη σκιά του σαν φιλη (ερωτευμενη πάντα). Καθε που χώριζε επικοινωνουσε μαζί μου αφήνοντας με να πιστεψω πώς το ξανασκεφτεται για μας. Τελικά χωρίσανε και αυτός επεστρεψε στην ιδιαιτερη πατριδα μας. Αυτή τον ακολουθησε και τελικά ήταν ξανά μαζί. Σε δυο μήνες εμεινε έγκυος και λογικά θα παντρευτούν. Δεν μπορώ να τον ξεπεράσω. Αυτός τώρα κάνει πώς δεν υπάρχω. Δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω.

Δ.

Δεν θα ασχοληθώ με τη στάση του φίλου σου. Νομίζω πως η κατάσταση μαζί σου τον είχε βολέψει πολύ καλά, οπότε τη διατηρούσε. Και την κατάσταση αυτή τη χαρακτηρίζω πλήρη υποταγή.

Θα ασχοληθώ με σένα την ίδια. Δέχτηκες να προσφέρεις πολλά στη σχέση σας όσο ίσχυε και μετά επί 5 χρόνια ζούσες στη σκιά του και ήλπιζες. Τώρα αυτός φτιάχνει οριστικά τη ζωή του, σε γράφει στα παλιά του τα παπούτσια κι εσύ δεν μπορείς να τον ξεπεράσεις.

Τι είναι αυτό που σε κάνει να υποτιμάς τόσο τον εαυτό σου; Πιστεύεις πως σου αξίζει κάτι τέτοιο; Οι άλλοι μας αντιμετωπίζουν όπως αντιμετωπίζουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας. Ναι μεν, υπάρχει έρωτας, αλλά η εκτίμηση προς τον εαυτό σου πού είναι;

Πώς είναι η υπόλοιπη ζωή σου; Έχεις οικογένεια, φίλους, ενδιαφέροντα; Εργάζεσαι, βλέπεις ανθρώπους, βγαίνεις; Αν δεν έχεις άλλα ενδιαφέροντα είναι πιο πιθανό να επικεντρώνεσαι μόνο στο συναισθηματικό.

Πιστεύω πως στην παρούσα φάση πρέπει να επικρατήσει ο εγωισμός με την καλή έννοια και να προστατεύσεις τον εαυτό σου. Να αποφασίσεις συνειδητά να ξεπεράσεις αυτή την ιστορία και να ασχοληθείς επιτέλους με σένα την ίδια που έχεις παραμελήσει. Μια συνεργασία με ψυχολόγο θα μπορούσε να σε βοηθήσει. Φρόντισε να βρεις κάποιον στην πόλη σου και δες το σαν το πρώτο βήμα για να υποστηρίξεις τον εαυτό σου. Επιπλέον μπορούν να σε στηρίξουν κάποια αγαπημένα άτομα. Άλλαξε κάποια πράγματα από την καθημερινή σου ρουτίνα και απομακρύνσου αν μπορείς για λίγο καιρό από την πόλη σας.
Κατερίνα


Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Οι γνωριμίες στο facebook

Παίρνω αφορμή από την προηγούμενη ανάρτηση «εξαφανισμένος πριν εμφανιστεί» για να σχολιάσω τις γνωριμίες μέσω fb. Θεωρώ πως εκεί μέσα κυκλοφορεί κάθε καρυδιάς καρύδι και όλοι θέλουν να κάνουν γνωριμίες με σκοπό να δημιουργήσουν εύκολα σεξουαλικές σχέσεις. Υπάρχει ανωνυμία, δεν υπάρχουν κοινοί γνωστοί, ο καθένας σου πουλάει ό,τι παραμύθι θέλει, μετά βγαίνετε για καφέ, γίνεται κατάσταση και τελικά ο άλλος εξαφανίζεται. Όταν γνωρίσεις κάποιον με τέτοιο τρόπο δεν είναι να βασίζεσαι.

Τ.

Το fb αποτελεί έναν σύγχρονο τρόπο επικοινωνίας, συνεπώς και γνωριμιών. Ο τρόπος που θα τις επιλέξουμε και θα τις αντιμετωπίσουμε είναι πάντα στην επιλογή μας.

Στο fb κυκλοφορεί όντως κάθε καρυδιάς καρύδι, όπως εξάλλου και στη ζωή γενικότερα. Οι λόγοι για τους οποίους κάποιος συμμετέχει στο fb μπορεί να είναι πολλοί. Προσφέρει πολύ εύκολα επικοινωνία και αναψυχή στις συνθήκες κοινωνικής απομόνωσης και οικονομικής δυσκολίας που περνάμε όλοι. Για κάποιους αποτελεί επίσης ένα μέσο δικτύωσης και διαφήμισης. Προσωπικά συμμετέχω στο fb για να επικοινωνώ με γνωστούς μου και άτομα με τα ίδια μ’ εμένα ενδιαφέροντα που δεν έχω χρόνο να τους δω. Επιπλέον έχω κάνει κάποιους νέους φίλους και διασκεδάζουμε ανταλλάσσοντας μουσική, κείμενα ή αστειάκια. Δεν είναι καθόλου κατακριτέο κάποια άτομα να επιδιώκουν φιλίες ή και σχέσεις μέσα από ηλεκτρονικές γνωριμίες. Είναι αστήρικτο όμως να πιστεύεις πως όλοι θέλουν να δημιουργήσουν εύκολα σεξουαλικές σχέσεις και μετά… μην τον είδατε. Υπάρχει βέβαια και αυτή η περίπτωση και δεν είναι κατακριτέα αν και τα δυο μέλη επιθυμούν κάτι τέτοιο.

Είναι αφελές να εμπιστεύεται κάποιος μια ηλεκτρονική προσωπικότητα χωρίς να έχει συναντήσει το άτομο. Κάποιοι που έτσι κάνουν κατ’ όνομα σχέσεις ή επενδύουν και πληγώνονται είναι πολύ εύπιστοι.

Αν όμως κάποιοι γνωριστούν αρχικά ηλεκτρονικά και μετά συναντηθούν και γνωριστούν και κατά πρόσωπο, δεν βλέπω γιατί πρέπει να είναι πιο καχύποπτοι σε σχέση με κάποιο άλλο είδος πρώτης γνωριμίας. Αλλάζουν οι καιροί, αλλάζουν και τα ήθη.  Όταν δεν υπήρχαν οι υπολογιστές, κάποιοι γνωρίζονταν μέσω τηλεφώνου ή δι' αλληλογραφίας. Σήμερα, είτε επικοινωνήσεις με τον άλλον σε ένα μπαρ ή σε ένα πάρτι ή μέσω κάποιου κοινού φίλου ή σε έναν πρώτο καφέ μετά από ηλεκτρονική επικοινωνία, ξεκινά η φάση της πραγματικής γνωριμίας και ο καθένας αξιολογεί τον απέναντί του και βλέπει αν θέλει να συνεχίσει.

Περιπτώσεις αγένειας και εξαφανίσεων υπάρχουν παντού. Καλό είναι είτε να μην επενδύουμε και να φροντίζουμε, αν μπορούμε, να απολαμβάνουμε τη στιγμή, ή αλλιώς να είμαστε επιφυλακτικοί. Να επενδύουμε σταδιακά και να ρίχνουμε «μπαλιές» μόνο αν ο άλλος μας ανταποδίδει. Αν πληγωνόμαστε πολύ από τις εξαφανίσεις, με οποιονδήποτε τρόπο κι αν έχει ξεκινήσει η γνωριμία, σημαίνει πως επενδύσαμε πρόωρα, πως είμαστε πολύ ευαίσθητοι και πως έχουμε πολύ έντονες ακάλυπτες ανάγκες.
Κατερίνα

Εξαφανισμένος …πριν να εμφανιστεί

Είμαι 28 ετών, ελεύθερη εδώ και 1,5 χρόνο .Σε αυτό το διάστημα έχω κάνει κάποιες γνωριμίες, δε με ενδιέφερε το ενδεχόμενο σχέσης, όμως τον τελευταίο καιρό νιώθω έντονα την ανάγκη να κάνω μια σοβαρή γνωριμία.

Γνώρισα πριν από ένα μήνα περίπου τον Κ. 33 ετών, μέσω ενός νερού φίλου που γνώρισα στο facebook και βγήκαμε οι τρεις μας για καφέ. Από την αρχή μου τράβηξε το ενδιαφέρον ο Κ και εκείνος έδειξε το ίδιο. Μετά φρόντισα να βρω τον Κ. στο fb για να μπορέσω να έχω μία αρχική επαφή, αφού εκτός του ότι μου άρεσε έχουμε και κοινά ενδιαφέροντα. Εκείνος από την αρχή εξέφρασε το θαυμασμό του για το χαρακτήρα μου και όχι μόνο. Μου έδωσε το τηλέφωνό του και με κάλεσε για καφέ, βγήκαμε και διαπίστωσα ότι πράγματι αυτός ο άνθρωπος με ελκύει και υπάρχει και καλή επικοινωνία. Και εκείνος έδειχνε να περνάει καλά. Μου είπε ότι του αρέσει να πηγαίνει σιγά στις σχέσεις για να υπάρχει δέσιμο και όχι σεξ κατευθείαν, ότι είναι παραδοσιακός άντρας. Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την επόμενη μέρα. Εγώ ήμουνα ενθουσιασμένη. Στο τέλος της βραδιάς φιληθήκαμε παθιασμένα. Έγινε ένα παιχνίδι αλλά όχι σεξ και πίστευα ότι κάτι πάει να αρχίσει.

Του έστειλα ένα μνμ εκείνο το βράδυ για να του πω ότι μου βγάζει κάτι πολύ θετικό από την αρχή και ότι μου αρέσει. Δε μου απάντησε. Την άλλη μέρα δεν επικοινώνησε. Τη μεθεπόμενη πάλι δε μπόρεσα να τον βρω, αν και τον πήρα 2 φορές τηλέφωνο και του έστειλα μνμ .Την τρίτη μέρα με πέτυχε στο fb και μου μίλησε για να δει τι κάνω, σα να μη συμβαίνει τίποτα. Είπε ότι ήτανε άρρωστος. Παρότι δεν είχε κόψει τα υποκοριστικά, εγώ διέκρινα μια ψυχρότητα, στο τηλέφωνο άφαντος, και μου μιλούσε μόνο στο fb (εγώ δεν ξεκινούσα κουβέντα ποτέ και για 5 μέρες δεν τον πήρα ούτε τηλέφωνο).Την έκτη μέρα αποφάσισα να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου και να διαπιστώσω τι θέλει από μένα. Του τηλεφώνησα λοιπόν 3 φορές μέσα σε 1 ώρα και περίμενα να μου απαντήσει για να τον ρωτήσω τι τρέχει. Όμως δεν απάντησε και τότε του έστειλα ένα αποχαιρετιστήριο μήνυμα, λέγοντάς του ότι λυπάμαι πολύ γιατί δε μου δίνει καν τη δυνατότητα να καταλάβω τι έγινε, ότι προφανώς δεν τον νοιάζει, με απορρίπτει με τον τρόπο του, ότι έχω δει και άλλες φορές το ίδιο έργο και δεν έχω το κουράγιο να κάνω κάτι άλλο γι αυτό. Του ευχήθηκα αντίο και καλή τύχη. Μετά από 5 λεπτά με πήρε τηλέφωνο όμως εγώ δεν του απάντησα, από εγωισμό και επειδή ήμουν στεναχωρημένη. Του τηλεφώνησα όμως ένα τέταρτο αργότερα και πάλι όμως δεν το σήκωσε. Τον έσβησα και από το fb για να είμαι εγώ πιο ήρεμη. Εν τέλει αντιλαμβάνομαι ότι πολλά είναι τα πιθανά σενάρια, θα ήθελα όμως να μου πείτε αν βρίσκετε την αντίδραση μου υπερβολική και πώς κρίνετε και τη δική του συμπεριφορά.
Ο.

Άλλη μια περίπτωση εξαφανισμένου… Ο αρχικός ενθουσιασμός για κάποιο μυστήριο λόγο ξεφτίζει γρήγορα και ο κύριος εξαφανίζεται. Δεν θα ασχοληθώ με τους πιθανούς λόγους, τους οποίους εξάλλου έχουμε πολλές φορές αναλύσει εδώ. Στη δική σου περίπτωση μάλλον ο «παραδοσιακός» άντρας φοβήθηκε πως ξεκινούσε σχέση…

Πώς κρίνω τη συμπεριφορά του; Απαράδεκτη, όπως όλων των εξαφανισμένων. Αν για κάποιο λόγο δε θέλει να συνεχίσετε ερωτικά, θα μπορούσε να σε καλέσει για έναν δεύτερο καφέ και να σου πει πως δεν είναι έτοιμος γι’ αυτό που βλέπει πως πάει να ξεκινήσει μεταξύ σας. Και θα μπορούσατε ίσως να μείνετε φίλοι ή και να μην ξαναεπικοινωνήστε ποτέ αλλά χωρίς πίκρες και θυμούς.

Η δική σου συμπεριφορά τώρα. Μέχρι εκεί που δεν του τηλεφωνούσες αφού εξαφανίστηκε 5 μέρες, όλα καλά. Προφανώς όμως έκανες μεγάλη προσπάθεια γι’ αυτό και την έκτη μέρα φέρθηκες παρορμητικά. Λογικό κάποια στιγμή να του τηλεφωνήσεις να ξεκαθαρίσετε, αλλά τα απανωτά τηλεφωνήματα, το «αποχαιρετιστήριο» μήνυμα και το παιχνίδι με τα τηλεφωνήματα που ακολούθησε δεν τα εγκρίνω. Τα έκανες προφανώς από θυμό και πληγωμένο εγωισμό.

Θα μπορούσες απλώς, αφού δεν ανταποκρίθηκε στο τηλεφώνημά σου της έκτης μέρας, να αφήσεις πλέον την πρωτοβουλία σ’ εκείνον. Ταυτόχρονα, να σταματήσεις να επενδύεις στην πιθανότητα συνέχειας και να περιμένεις από κείνον να κάνει κίνηση, αν κάνει. Αν δεν κάνει, τον ξεχνάς. Δεν χρειάζονται δράματα. Μπορούσες να τον διατηρήσεις φίλο στο fb, αλλά χωρίς πολλές συζητήσεις, ή αν είσαι θυμωμένη να τον σβήσεις χωρίς εξήγηση. Κι ας σε ψάξει αυτός αν σε θέλει.

Υπάρχουν όλα τα είδη των ανθρώπων σ’ αυτόν τον κόσμο. Αν δεν γίνει σοβαρή σχέση δεν περιμένουμε, δεν επενδύουμε και δεν ξαφνιαζόμαστε με τη συμπεριφορά κανενός. Τον ξέραμε κι από χθες; Μας είχε υποσχεθεί τίποτα; Αν ο άλλος για τους δικούς του λόγους σταματά να ανταποδίδει τις «μπαλιές» μας, εξαφανιζόμαστε κι εμείς. Ούτε εξηγήσεις χρειάζονται, ούτε θυμοί, ούτε εγωισμοί. Όταν προσεγγίζουμε ένα άνθρωπο είναι σαν να μπαίνουμε σε μια ξένη χώρα. Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να συναντήσουμε τα πάντα, συμπεριφορές πολύ διαφορετικές από τις δικές μας, και έχουμε τη δυνατότητα να φύγουμε μόλις κάτι δεν μας αρέσει. Ένας εκνευρισμός και μια στενοχώρια σε τέτοιες περιπτώσεις είναι λογικά, αλλά δεν αξίζει να κρατούν πολύ ή να επηρεάζουν σημαντικά τη ζωή μας.
Κατερίνα

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

Sex and the city...

Είμαι 28 ετών. Μου αρέσει κάποιος από τόν επαγγελματικό μου χώρο, που ξέρω πως είναι γυναικάς και τελείως ακατάλληλος για μένα σαν χαρακτήρας. Τελευταία έχουμε βρεθεί μερικές φορές σεξουαλικά.
Δεν το μετάνιωσα, ήταν απλά ένα σεξ για μένα. Το θέμα είναι ότι δεν μπορώ να του αντισταθώ στο σεξ,  έχουμε σεξουαλική χημεία. Παραδόθηκα κι αυτός το εκμεταλλεύτηκε. 
Δεν θέλω να συνεχιστεί αυτό το θέμα του σεξ και θέλω να το ελέγξω αφού δεν νιώθω τίποτα γι' αυτόν.
Είναι λογικό να νιώθω έτσι; Ποτέ δεν ήμουν έτσι... Δεν είμαι αντικείμενο του σεξ και δεν θέλω να μπω σε τέτοιες καταστάσεις. Εγώ σύντροφο ψάχνω. Ελπίζω να μην μου κάνουν κακό τέτοιες εμπειρίες.  Αυτό που με απασχολεί είναι μήπως συνηθίσω σε τέτοιες καταστάσεις και χάσω το στόχο του συντρόφου.
Μ.
 
Δεν καταλαβαίνω προς τι ο τόσος προβληματισμός για το σεξ. Ο τύπος σου δείχνει πως του αρέσεις ερωτικά, όπως κι αυτός αρέσει σε σένα. Συγκρούεσαι όμως με τα στερεότυπά σου που λένε πως το σεξ γίνεται μόνο στο πλαίσιο σοβαρής σχέσης. Αν δεν επρόκειτο για στερεότυπο αλλά για ιδεολογία, τότε  θα τον είχες απορρίψει χωρίς προσπάθεια. Όμως εσύ τον θέλεις. Γιατί πιέζεσαι λοιπόν; Είστε δυο νέοι, ενήλικοι, ελεύθεροι άνθρωποι που θέλετε απλώς ένα καλό σεξ. Κακό είναι αυτό; Αν το απολαμβάνετε και οι δυο γιατί όχι;
 
Σκοπός σου είναι η εξεύρεση συντρόφου. Αν όμως μέχρι να γίνει αυτό απολαμβάνεις ένα σεξ χωρίς δεσμεύσεις, αυτό ούτε είναι υποτιμητικό ούτε σε υποβιβάζει σε απλό σεξουαλικό αντικείμενο. Γιατί χρησιμοποιείς τις λέξεις «έλεγχος», «παραδόθηκα» και «εκμετάλλευση»; Δεν το ήθελες κι εσύ ό,τι έγινε; Όσο είσαι εσύ σεξουαλικό αντικείμενο άλλο τόσο είναι κι αυτός κι όσο παραδίδεσαι ή γίνεσαι θύμα εκμετάλλευσης, το ίδιο ισχύει και γι’ αυτόν. Μη σκέφτεσαι όμως με τέτοιους όρους. Δεν είναι κακό να απολαμβάνεις το σεξ μόνο ως σεξ, όπως κάνει κι αυτός, αν όντως μπορείς να το απολαύσεις έτσι, χωρίς άλλες προσδοκίες και χωρίς να πληγώνεσαι μετά.

Όσο για το ότι πιθανώς θα χάσεις το στόχο σου για την αναζήτηση συντρόφου, δεν πρέπει να το φοβάσαι. Αν δεν δίνεις πολύ χρόνο και ενασχόληση στη σεξουαλική σχέση, μπορείς να κινείσαι άνετα έτσι ώστε να γνωρίζεις νέους ανθρώπους και να βγαίνεις μαζί τους. Αυτό είναι και το καλό της πραγματικά ελεύθερης σχέσης: αποκομίζεις αυτά που έχει να σου δώσει και ταυτόχρονα είσαι ελεύθερη για όλα τα υπόλοιπα. Φρόντισε λοιπόν παράλληλα να γνωρίσεις άτομα για αξιόλογες σχέσεις.
Όσο κι αν στην ελεύθερη σχέση περνάς καλά, μην ξεχνάς πως ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο…

Κατερίνα

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

Προτιμά τον υπολογιστή από μένα

Συνδέομαι με τον Τ, 30 ετών. Είμαστε και οι δυο εργαζόμενοι, δεν έχουμε το χρόνο να βλεπόμαστε καθημερινά, αλλά περνάμε τα Σαββατοκύριακα στο σπίτι του. Με στεναχωρεί πολύ που ο Τ είναι εθισμένος στο διαδίκτυο. Κάθε απόγευμα μόλις γυρίσει από τη δουλειά του στρώνεται στον υπολογιστή και σταματά μόνο αργά το βράδυ για ύπνο. Παίζει κάποια περίεργα παιχνίδια και επικοινωνεί με ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Όταν είμαι κι εγώ εκεί, δεν αλλάζει το πρόγραμμά του και σπανίως μου δίνει σημασία. Δεν επιδιώκει να βγαίνουμε, ούτε έχουμε φίλους. Δεν ξέρω τι να κάνω για να τον βοηθήσω.
Σ.

Σχετικά με τη σύγχρονη μορφή εξάρτησης που είναι το διαδίκτυο έχουμε αναφερθεί στην ανάρτηση «Ο γιος μου είναι εθισμένος στον υπολογιστή». Ο φίλος σου είναι ενήλικος, μπορεί να κάνει τις επιλογές του και φυσικά φέρει τις συνέπειές τους. Το θέμα είναι πώς αισθάνεσαι εσύ για τη σχέση σου και τι σκοπεύεις να κάνεις.

Αναρωτιέσαι τι μπορείς να κάνεις για να τον βοηθήσεις. Εκτός από μια σοβαρή συζήτηση στην οποία θα εκφράσεις τις απόψεις σου για το θέμα, δεν νομίζω πως μπορείς να κάνεις κάτι άλλο. Μην αναλάβεις το ρόλο του «σωτήρα». Πρόκειται για δικό του θέμα και πρέπει να θέλει να το αντιμετωπίσει ο ίδιος. Οι εξαρτήσεις κάθε μορφής δεν επιλύονται με μια καλή σχέση αλλά χρειάζεται σαφής επιθυμία και δέσμευση του ατόμου απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό και κατά προτίμηση ένταξή του σε θεραπευτικές διαδικασίες. Αν ο ίδιος θέλει να προσπαθήσει και εσύ θέλεις να διατηρήσεις τη σχέση, μπορείς να κάνεις υπομονή και πιθανώς να του προτείνεις νέα ενδιαφέροντα και εξόδους για να τον βοηθήσεις. Αν δεν θέλει, διαχώρισε τη θέση σου και δες τι θα κάνεις.

Μοιάζεις να στεναχωρείσαι για το φίλο σου, αλλά δεν λες τίποτα για τα δικά σου συναισθήματα. Δεν ακούγεσαι ευχαριστημένη, και αμφιβάλλω αν κάποιος θα μπορούσε να είναι ευχαριστημένος από μια σχέση με ένα εξαρτημένο άτομο. Σκέψου σοβαρά αν θέλεις να διατηρήσεις αυτή τη σχέση υπό τέτοιες συνθήκες. Μπορείς να του μιλήσεις ειλικρινά πως ο εθισμός του σε απωθεί και ίσως αποτελέσει αιτία χωρισμού. Δεν έχει καμιά έννοια να τον «εκβιάσεις» συναισθηματικά πως αν δεν αλλάξει θα φύγεις. Αν ο ίδιος δεν θέλει να αλλάξει, το πολύ-πολύ για κάποιο διάστημα να κάνει μια προσπάθεια για να μη σε χάσει και μετά να επανέλθει.

Πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως σου αξίζει μια σχέση όπου ο σύντροφός σου θα ασχολείται αρκετά μαζί σου και θα περνάτε όμορφα. Αν δεν έχεις αυτά που θέλεις και δεν βλέπεις πραγματική διάθεση αλλαγής, καλύτερο είναι να μην αναλώνεσαι και να απομακρυνθείς.

Κατερίνα

Υποψίες και φήμες

Είμαι παντρεμένη 20 χρόνια, με δυο γιους στην εφηβεία. Με τον άντρα μου (50 ετών) ως τώρα η σχέση μου ήταν ομαλή, αν και δεν υπάρχει επικοινωνία. Έχουμε όμως καλή συνεννόηση για τα οικονομικά, για τα παιδιά και για όλα τα θέματα που απασχολούν μια οικογένεια. Από καιρό υποψιαζόμουν ότι μπορεί να με απατά. Τελευταία έφτασαν στ' αφτιά μου φήμες πως σχετίζεται με μια νεώτερη γυναίκα από τον επαγγελματικό του χώρο, ελεύθερη. Δεν ξέρω τι να κάνω, η ζωή μου έχει καταρρεύσει.

Ε.
Καταλαβαίνω πως η ανακάλυψη αυτή ήταν για σένα ένα μεγάλο πλήγμα. Είναι δυστυχώς ένα αρκετά συνηθισμένο φαινόμενο στα ζευγάρια της μέσης ηλικίας που τα παιδιά τους έχουν πλέον μεγαλώσει, ο σύζυγος (συνήθως) να δημιουργεί εξωσυζυγική σχέση. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως θα πρέπει να ανεχτείς την κατάσταση. Ο τρόπος που θα την αντιμετωπίσεις εξαρτάται από τα συναισθήματα που τρέφεις για τον άντρα σου, από το πόσο θέλεις να διατηρήσεις άθικτη την οικογένειά σου και φυσικά από το χαρακτήρα σου και τις αρχές σου.
Αυτό που πρέπει σίγουρα να γίνει είναι να συζητήσεις με τον άντρα σου για τις υποψίες σου και για τις φήμες που έχεις ακούσει. Μην αποκλείεις και την περίπτωση να έχει γίνει κάποιο λάθος ή να έχεις παρανοήσει κάποια πληροφορία ή ακόμη και να έχεις πεισθεί από ένα κακόβουλο κουτσομπολιό. Το σίγουρο είναι πως δεν πρέπει να παίζετε το κρυφτό μεταξύ σας, αλλά να του πεις τι έμαθες και πώς και να του ζητήσεις να πάρει θέση. Όποιος σου έδωσε τέτοια πληροφορία πρέπει να μπορεί να πάρει και την ανάλογη ευθύνη.
Υπάρχει πιθανότητα να αρνηθεί την κατάσταση, πράγμα που θα σημαίνει είτε πως η σχέση αυτή ήταν κάτι περαστικό και τελείωσε είτε πως σου λέει ψέματα. Εκεί θα πρέπει να αποφασίσεις αν θα τον πιστέψεις και αυτό θα κριθεί από την ποιότητα της σχέσης που έχετε μεταξύ σας. Σε πολλά ζευγάρια που είναι χρόνια παντρεμένα μια εξωσυζυγική περιπέτεια του ενός από τους δυο μπορεί να ξεπεραστεί ή αντίθετα μπορεί να αποτελέσει την αιτία να χαλάσει η οικογένεια. Αυτό εξαρτάται από τη σχέση που έχουν μεταξύ τους και από το πώς θα διαχειριστούν και οι δυο τα πράγματα.
Μια άλλη πιθανότητα είναι να αποδεχτεί ανοιχτά την κατάσταση. Σε τέτοια περίπτωση συνήθως οι σύζυγοι θέλουν να διατηρήσουν τα πράγματα όπως είναι, δηλαδή και να έχουν την οικογένειά τους άθικτη και να έχουν και την εξωσυζυγική τους σχέση. Κάποιες σύζυγοι τα ανέχονται για να μη χαλάσουν την οικογένειά τους και την κοινωνική και οικονομική ασφάλεια που τους προσφέρει. Κάποιες άλλες αντιδρούν με διάφορους τρόπους και η κρίση αυτή μπορεί να φτάσει στο διαζύγιο. Το διαζύγιο μπορεί εξάλλου να το ζητήσει και ο σύζυγος, αν ο σκοπός του είναι να ξεκινήσει μια νέα ζωή.
Το τι θα κάνεις εξαρτάται από τις ειδικές συνθήκες της δικής σας περίπτωσης και από τα συναισθήματα και τις αρχές σου σε σχέση με τη στάση του συζύγου σου. Αισθάνεσαι πως η σχέση σας έχει πληγεί ανεπανόρθωτα; Αν διαλύσει τη σχέση του θα μπορούσες να τον συγχωρήσεις; Θα μπορούσες προκειμένου να μην τον χάσεις να αποδεχτείς τη διπλή του ζωή; Αν ήθελε να φύγει εσύ θα προσπαθούσες να τον κρατήσεις με οποιουσδήποτε όρους; Πώς είναι η υπόλοιπη ζωή σου; Έχεις δικούς σου φίλους, εργάζεσαι, είσαι οικονομικά ανεξάρτητη; Τον εμπιστεύεσαι ως άτομο όσον αφορά τα οικονομικά θέματα και την προσοχή των παιδιών σε περίπτωση δικής σας ρήξης;
Όπως και να έχει η κατάσταση, αντιμετώπισέ την ανοιχτά. Μη βασίζεσαι σε κουτσομπολιά και συζήτησε το θέμα ανοιχτά με τον άντρα σου. Άκουσε τη δική του άποψη και θέσε κι εσύ τους όρους σου. Κάποιες φορές μια ρήξη στο ζευγάρι μπορεί να αποτελέσει την αρχή για μια πιο ειλικρινή σχέση.
Κατερίνα

Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

«Θα σταματήσω το σχολείο»

Η κόρη μου πηγαίνει στην πρώτη γυμνασίου και είναι ένα πολύ ζωηρό και ατίθασο παιδί. Είναι έξυπνη αλλά δεν δίνει καμιά σημασία στο σχολείο. Στο δημοτικό τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα, αλλά τώρα το έχει παρακάνει. Οι καθηγητές της παραπονούνται πως αδιαφορεί για τα μαθήματα και είναι πολύ ζωηρή. Οι βαθμοί της είναι κακοί.

Οι γονείς είμαστε εκπαιδευτικοί, αλλά δεν έχουμε τη συνηθισμένη στάση των εκπαιδευτικών προς τα παιδιά τους, δηλαδή να δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στη σχολική επίδοση, να πιέζουμε τα παιδιά μας και να τα ελέγχουμε. Ο μεγάλος μας γιος πηγαίνει τώρα στη δευτέρα λυκείου και είναι πολύ καλός μαθητής και στοχεύει σε δύσκολες σπουδές, χωρίς καμιά προσπάθεια από μέρους μας.  

Η μικρή όλο και συχνότερα δηλώνει πως δεν την ενδιαφέρει το σχολείο, δεν θα σπουδάσει και ούτε είναι σίγουρη πως θα τελειώσει το λύκειο, αλλά μόλις μεγαλώσει λίγο ακόμη θα φροντίσει να βρει δουλειά. Εγώ προσπαθώ με υπομονή να της εξηγήσω την αξία της μάθησης και των σπουδών, αλλά εκείνη δείχνει να μην καταλαβαίνει.

Β.

Στο θέμα της κόρης σου πρέπει να ξεχωρίσουμε το σύμπτωμα από την αιτία.

Είναι πιθανό η σύγκριση της μικρής με τον αδελφό της να την τρομάζει και έτσι να προτιμά να αποσυρθεί από τον τομέα στον οποίο εκείνος διαπρέπει. Πολλές φορές τέτοιες συγκρίσεις, όσο κι αν δεν εκφράζονται ρητά από τους γονείς, μπορεί να υπονοούνται ή να καλλιεργούνται από το ευρύτερο περιβάλλον.

Υπάρχει στη ζωή σας κάποιο άλλο θέμα που είναι πιθανό να φορτίζει τη μικρή ψυχολογικά και να της δημιουργεί άσχημες αντιδράσεις; Πώς είναι οι σχέσεις σας μαζί της, πώς είναι οι φιλίες της, τι πιστεύει για την εμφάνισή της και για τις ικανότητές της; Υπάρχει κάτι ή κάποιος στο σχολείο που να της δημιουργεί πρόβλημα; Μήπως τη φόρτισε η μετάβαση στο γυμνάσιο; Μήπως προσπαθεί να προσελκύσει την προσοχή σας; Μήπως θέλει να σας αντιτεθεί, σε σας ή στο περιβάλλον μάθησης που υπάρχει στην οικογένειά σας; Αν υπάρχουν κάποια προβλήματα σε κάποιον τέτοιο τομέα μπορεί να ξεσπούν στη σχολική της επίδοση και στάση.

Σχετικά με το σύμπτωμα: Της έχεις εξηγήσει πολλές φορές για την αξία της μάθησης και των σπουδών, οπότε ό,τι ήταν να πάρει στο θέμα αυτό το πήρε. Αποκεντρώσου από τη σχολείο της και άφησέ την να τα βγάλει πέρα μόνη και να υποστεί τις συνέπειες της σχολικής της στάσης. Μπορείς μόνο να της πεις πως το γυμνάσιο αποτελεί υποχρεωτική εκπαίδευση και θα το τελειώσει θέλει-δε θέλει, ακόμη κι αν δεν περνά τις τάξεις της με την πρώτη. Σχετικά με το λύκειο, αν δεν θέλει να κουραστεί πολύ μπορεί να επιλέξει την τεχνική εκπαίδευση και να μάθει στοιχεία ενός επαγγέλματος. Εκείνο που εσείς ως οικογένεια δεν θα ανεχτείτε είναι να τεμπελιάσει. Μετά τα 18, ή θα σπουδάσει ή θα εργαστεί. Επισήμανέ της πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση στην αγορά εργασίας και τι είδους δουλειές θα μπορεί να κάνει αν δεν σπουδάσει κάτι.

Και σταμάτησε να ασχολείσαι. Φρόντισε τις οικογενειακές σας σχέσεις και να της δείχνετε αγάπη και ενθάρρυνση. Μπορείς να της πεις πως αργότερα θα αποφασίσει ό,τι θέλει για τη ζωή της, αλλά προς το παρόν είναι πολύ μικρή για να πάρει αποφάσεις ζωής.

Είναι πιθανό η στάση της να είναι απλώς μια εφηβική αντίδραση με την οποία είδε πως μπορεί να «ελέγχει» την οικογενειακή κατάσταση. Πρέπει να πάρει το μήνυμα πως αυτό δεν ισχύει πλέον.
Κατερίνα

Αταίριαστοι

Με ελκύει ένας άντρας που δεν έχει τίποτα από αυτά που μέχρι τώρα πίστευα πως με ελκύουν στους άντρες: είναι μικρότερός μου, δεν έχει την ίδια κουλτούρα με μένα, εργάζεται ευκαιριακά… Μου αρέσει όμως σαν εμφάνιση, έχει απίθανο χιούμορ και όταν βγαίνουμε διασκεδάζω πολύ. Εκείνος έχει δείξει διάθεση να προχωρήσουμε, αλλά εγώ διστάζω γιατί είμαστε αταίριαστοι.

Ζ.

Εσύ τι θέλεις από την προσωπική σου ζωή αυτή την περίοδο; Θέλεις μια χαλαρή σχέση ή μια σχέση ζωής με πιθανή προοπτική σταθεροποίησης;

Αν θέλεις το πρώτο, γιατί να διστάζεις; Είναι πιθανό μια σχέση χωρίς πνευματικό περιεχόμενο και κοινή κουλτούρα να σε κάνει να περάσεις καλά για κάποιο διάστημα. Αν σε ενοχλεί η κοινωνική και οικονομική διαφορά, εξέτασε τον εαυτό σου να δεις αν η ενόχληση αυτή προέρχεται από τα στερεότυπα τα οποία πιθανώς έχεις εσωτερικεύσει ή από προσωπική ιδεολογία. Στην πρώτη περίπτωση, σκέψου μήπως είναι καιρός να ξεπεράσεις αυτά τα στερεότυπα και στη δεύτερη αν είναι σκόπιμο να επανεξετάσεις την ιδεολογία σου.

Στη δεύτερη περίπτωση, το πράγμα είναι πιο πολύπλοκο. Σε μια ουσιώδη σχέση χρειάζεται να επικοινωνούμε σε όλα τα επίπεδα. Όμως κανείς δεν ξέρει το μέλλον μιας σχέσης. Κάποιες φορές ξεκινάμε με θαυμάσιες προδιαγραφές αλλά το πράγμα χαλά στην πορεία, κάποιες άλλες πάλι φορές ξεκινάμε πιο χαλαρά και η κατάσταση εξελίσσεται προς πιο ουσιαστική σχέση.

Δεν μου γράφεις την ηλικία σου. Για μια νέα κοπέλα οι πειραματισμοί είναι πιο φυσιολογικοί και αν κάποια σχέση διαλυθεί απλώς εμπλουτίζει τις εμπειρίες της. Μια πιο μεγάλη γυναίκα είναι πιθανό να έχει κουραστεί από τους πειραματισμούς και να μη θέλει να μπει σε ανέλπιδες καταστάσεις.

Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, αφού αυτός ο άντρας σε ελκύει, γιατί να μην προχωρήσεις μαζί του; Κάνε το χωρίς να επενδύσεις, χωρίς να προσδοκάς συνέχεια και χωρίς να επιδιώκεις να τον αλλάξεις. Κι αν στον κοινωνικό σου κύκλο εμφανιστείς κάποιες φορές με έναν «αταίριαστο», πρέπει να μπορείς να υποστηρίξεις την επιλογή σου με το να είσαι άνετη και να μη δίνεις λογαριασμό σε κανέναν. Η ίδια η δυναμική της σχέσης θα αποδείξει αν και πόσο θα διατηρηθεί και θα εξελιχθεί. Αν όχι, θα έχεις περάσει καλά ένα διάστημα με έναν άντρα που από κάποιες πλευρές σου αρέσει.
Κατερίνα

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

Σε δυο ταμπλό…

Είμαι 21 ετών, φοιτήτρια σε μια επαρχιακή πόλη. Από την αρχή των σπουδών μου μου άρεσε πολύ ένα μεγαλύτερο αγόρι από τη σχολή και επεδίωκα να τον προσεγγίσω. Ήξερα όμως πως συνδέεται από χρόνια με μια κοπέλα στην πόλη όπου κατάγεται. Κάποια στιγμή τα φτιάξαμε. Εκείνος από την αρχή μου μίλησε πολύ λίγο για την άλλη κοπέλα, είπε πως την έχει συνηθίσει αλλά έχουν κάποια προβλήματα και δεν ξέρει αν θα συνεχίσει μαζί της τελικά. Εγώ το δέχτηκα γιατί πίστευα πως θα τον κερδίσω. Έχει περάσει όμως ένας χρόνος και η κατάσταση είναι περίεργη: Όταν είμαστε στην πόλη που σπουδάζουμε είμαστε μαζί και περνάμε καλά. Όταν φεύγει για διακοπές ή Σαββατοκύριακα στην πόλη του ξέρω πως είναι με την άλλη κοπέλα και δεν έχουν χωρίσει. Δεν μου έχει ξαναμιλήσει για τη σχέση τους και όσες φορές πάω να το συζητήσω εγώ, αλλάζει κουβέντα. Εμένα όμως με πληγώνει αυτή η κατάσταση, υποφέρω που τον σκέφτομαι με άλλη, αλλά δεν θέλω να δημιουργήσω φασαρία γιατί φοβάμαι μήπως τον χάσω. Υποφέρω και δεν ξέρω τι να κάνω…

Σ.

Όταν συνδέθηκες με τον νεαρό αυτό ήξερες πως έχει μακροχρόνια σχέση με άλλη κοπέλα. Μπήκες στη ιστορία αυτή εν γνώσει σου. Ίσως επειδή σου άρεσε πολύ, ίσως επειδή στις νεαρές ηλικίες τα πράγματα στις σχέσεις είναι ρευστά, ίσως ακόμη επειδή πίστευες πως θα τον κερδίσεις. Το θέμα είναι όμως πως εδώ και ένα χρόνο δεν τον κέρδισες.

Δεν μπορώ να ξέρω τα κίνητρα του νεαρού. Μπορεί να διχάζεται ανάμεσα σε σένα και στην άλλη, μπορεί να έχει συνηθίσει χρόνια στην ασφάλεια της άλλης σχέσης και να διστάζει να φύγει, μπορεί εξάλλου να τον έχει βολέψει να παίζει σε δυο ταμπλό, τη στιγμή μάλιστα που το κάθε ταμπλό βρίσκεται σε άλλη πόλη. Προφανώς εκείνον δεν τον πειράζει αυτό γιατί αν τον πείραζε θα είχε ήδη επιλέξει τη μια από τις δυο σας. Επιπλέον, δεν θέλει να συζητά την υπόθεση, είτε γιατί δεν έχει αποφασίσει ακόμη είτε γιατί δε θέλει να χαλάσει τη βολή του. Η κατάσταση δεν πείραζε κι εσένα στην αρχή, αλλά τώρα πλέον σε πειράζει. Μπορεί να μην είχαν σοβαρέψει τα συναισθήματά σου και να θεωρούσες την υπόθεση σαν ένα παιχνιδάκι ανταγωνισμού ή μπορεί η προσμονή να τον κερδίσεις να ήταν ισχυρότερη. Στην αρχή κάθε σχέσης γίνεται ένα άτυπο «συμβόλαιο» που μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ο κάθε συμβαλλόμενος  μπορεί να δηλώσει πως δεν είναι ευχαριστημένος και να ζητήσει την αναπροσαρμογή του ή να αποχωρήσει.

Για τους δικούς σου λόγους αποδέχτηκες να είσαι η δεύτερη αλλά έχεις κάθε δικαίωμα μετά από ένα χρόνο σχέσης να τον βάλεις να κάνετε μια σοβαρή συζήτηση. Δήλωσέ του πως θέλεις να διαλέξει, πως δεν μπορείς πλέον να ανεχτείς την κατάσταση και πως αν προτιμά την άλλη σχέση θα αποχωρήσεις. Και κάνε το!

Θέλω όμως να επικεντρώσω κυρίως σε σένα την ίδια. Τι είναι αυτό που σε έκανε να επιδιώκεις να συνδεθείς με ένα αγόρι που ήταν σε σχέση; Κάθε άνθρωπος δικαιούται να μπαίνει σε σχέσεις όπου θα παίζει τον κύριο ρόλο και ο άλλος θα ασχολείται μόνο μαζί του. Οι περισσότερες σχέσεις δεν συνεχίζονται για πολύ, και μάλιστα στη δική σας ηλικία, αλλά όσο διάστημα κρατήσουν, τα μέλη τους δικαιούνται το αμέριστο ενδιαφέρον και την αποκλειστικότητα. Υπάρχει και η πιθανότητα να μη μας ενδιαφέρει η αποκλειστικότητα και να επιδιώκουμε «ελεύθερες» σχέσεις, αλλά αυτή μάλλον δεν είναι η δική σου περίπτωση, αλλιώς δεν θα υπέφερες…

Μπορεί να είσαι ερωτευμένη, αλλά δεν αξίζει τον κόπο να μένεις σε μια σχέση που υποφέρεις. Εξάλλου, το γεγονός πως ο φίλος σου δεν σε έχει επιλέξει, σημαίνει πως δεν σε αγαπά αρκετά. Αν τελικά δεν τα βρείτε, δεν έγινε καμιά καταστροφή. Σκέψου πως είσαι ένα νέο κορίτσι και πως ολόκληρη η ζωή ανοίγεται μπροστά σου, γεμάτη ελεύθερους άντρες…

Κατερίνα

Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

Το απαγορευμένο


Αισθάνομαι μεγάλη έλξη για έναν παντρεμένο άντρα. Εκείνος με φλερτάρει από καιρό και λέει πως ζει σε ένα συμβατικό γάμο στον οποίο μένει για πρακτικούς λόγους και επειδή δεν είχε άλλο κίνητρο. Είμαι 40 χρονών, ανύπαντρη, και δεν είμαι ούτε αφελής ούτε άπειρη. Γνωρίζω πολύ καλά τι γίνεται συνήθως με τους παντρεμένους, πως κατά κανόνα δεν έχουν καμιά διάθεση να διαταράξουν την οικογένειά τους και θέλουν απλώς μια εξωσυζυγική περιπέτεια. Εμένα σκοπός μου δεν είναι απαραίτητα ο γάμος, αλλά μια κανονική σχέση. Από την άλλη μεριά όμως νιώθω πως τον έχω ερωτευτεί και έχω την ελπίδα πως θα είναι διαφορετικός.

Τ.

Επειδή δεν είσαι ούτε μικρή ούτε άπειρη, δεν χρειάζεται να σου επαναλάβω πράγματα που ήδη γνωρίζεις. Δεν με απασχολεί το ηθικό μέρος, γιατί αν κάποιος δημιουργήσει μια εξωσυζυγική περιπέτεια, αυτό σημαίνει πως ο γάμος του είναι ήδη διαβρωμένος και δεν του τον χαλά το «τρίτο πρόσωπο». Με απασχολεί το γεγονός πως κατά κανόνα ο παντρεμένος θέλει και τη βολή του και την περιπέτεια και ο ανύπαντρος ζει μια ζωή μέσα στο ψέμα, τη μυστικότητα και τη μοναξιά.

Αν η έλξη που αισθάνεσαι είναι μεγάλη, μπορείς να προχωρήσεις σε σχέση αλλά χωρίς να επενδύσεις. Να έχεις το δεδομένο πως θα βλέπεις το φίλο σου κρυφά και όποτε εκείνος έχει το χρόνο και πως η πιθανότητα να χωρίσει και να είναι μαζί σου σε «κανονική» σχέση είναι ελάχιστη και χρειάζεται έντονη επιθυμία, τεράστια αντοχή και υπομονή εκ μέρους και των δυο σας. Το πιθανότερο είναι να περάσετε ένα διάστημα ως «παράνομο» ζευγάρι και μετά να χωρίσετε. Αν ενδώσεις λοιπόν, μην επενδύσεις. Θεώρησέ το ως μια περιπέτεια με πολλούς περιορισμούς και με ημερομηνία λήξης. Εξάλλου είναι πιθανό η έλξη σου να τροφοδοτείται από την αίσθηση του απαγορευμένου και να «ξεφουσκώσει» όταν πραγματοποιηθεί. Στην πολύ σπάνια των περιπτώσεων που η σχέση θα γίνει ουσιαστική, αυτό θα φανεί με το χρόνο.

Αν πάλι νιώθεις πως δεν μπορείς να το δεις χαλαρά, κινδυνεύεις να επενδύσεις και είσαι ευαίσθητη, μη μπαίνεις στην ιστορία αυτή. Υπάρχουν τόσοι ελεύθεροι άντρες γύρω σου!
Κατερίνα

Επιστροφή στο Ελληνικό σχολείο

Είμαι πατέρας ενός παιδιού που πηγαίνει στην Ε' δημοτικού. Λόγω εργασίας δικής μου το παιδί έχει φοιτήσει τα 3 τελευταία χρόνια σε ξενόγλωσσο σχολείο του εξωτερικού με παράλληλη στοιχειώδη διδασκαλία της μητρικής του γλώσσας.

Αυτή τη στιγμή, το επίπεδο των ελληνικών του είναι καλό, κατ' εκτίμηση της δασκάλας του στο μέσο όρο των παιδιών της τάξης ενός δημόσιου σχολείου. Παράλληλα, πέραν των δυσκολιών στο σχολείο το παιδί αναγκάστηκε πριν από 3 χρόνια να αλλάξει περιβάλλον με σημαντικότερη συνέπεια, κατά τη γνώμη μου, να χάσει τη φυσική επαφή με τους κολλητούς του φίλους (τους βλέπει μόνο τα καλοκαίρια ή μέσω του υπολογιστή) ενώ στο νέο περιβάλλον έχει ελάχιστα παιδιά της ηλικίας του για παιχνίδι.

 Τον επόμενο χρόνο θα αναγκαστεί να επιστρέψει στο ελληνικό σχολείο και το δίλημμά μου είναι το εξής:

Να τον στείλω σε ένα συνοικιακό ιδιωτικό σχολείο για να έχει τη δυνατότητα να καλύψει τα μαθησιακά κενά του (λόγω έλλειψης απεργιών και ενδεχομένως μεγαλύτερου ενδιαφέροντος από το διδακτικό προσωπικό) με μειονέκτημα ίσως το γεγονός ότι τα παιδιά του σχολείου δεν θα μένουν όλα στην περιοχή, άρα πάλι λίγους φίλους που πιθανόν να τους χάσει στο γυμνάσιο, ή

Να τον στείλω στο δημόσιο της περιοχής, όπου θα κάνει καινούργιους φίλους που θα μεγαλώσουν μαζί και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (πιθανότατα με πολλούς μετανάστες, απεργίες και έλλειψη ενδιαφέροντος από τους δασκάλους-ειδικά μετά την οικονομική κατάσταση και τις περικοπές που πιστεύω ότι θα αυξήσουν την αδιαφορία από μέρους τους) με τίμημα να αυξηθούν ακόμη περισσότερο τα κενά του?

 Προσωπικά τείνω προς το πρώτο γιατί θεωρώ πιο σημαντικό το να μπορέσει να κερδίσει το χαμένο έδαφος και ταυτόχρονα, η μετάβασή του στο ελληνικό σχολείο θα είναι πιο ομαλή. Από την άλλη, η γυναίκα μου θεωρεί πιο σημαντική τη δημιουργία φίλων που τόσο του έχουν λείψει και τους αναζητά και ότι το παιδί θα βρει το δρόμο του και θα τα καταφέρει όπως έκανε και στο ξενόγλωσσο σχολείο.

Λ.

 Το δίλημμα μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού σχολείου απασχολεί πολλούς γονείς και γίνεται πιο σοβαρό στη δική σας περίπτωση που το παιδί έχει υποστεί τόσες αλλαγές.


Πρώτα-πρώτα δεν είναι ίδια όλα τα ιδιωτικά σχολεία. Γνωρίζετε τις ακριβείς συνθήκες του ιδιωτικού σχολείου; Θα χρειάζεται να συμπληρώνει την εκπαίδευσή του και με εξωσχολικά μαθήματα; Παρέχεται καλλιτεχνική και αθλητική παιδεία; Υπάρχουν πολιτιστικές και άλλες εκδηλώσεις; Ποια είναι η ποιότητα των εκπαιδευτικών και των συμμαθητών του; Υπάρχει καλή επικοινωνία του σχολείου με τους γονείς; Υπάρχει σχολικός ψυχολόγος και σύστημα επαγγελματικού προσανατολισμού; Θα υπάρχει η δυνατότητα ειδικής βοήθειας στο δικό σας παιδί μέχρι να κατακτήσει πλήρως την Ελληνική γλώσσα;

 Το ιδιωτικό σχολείο «αξίζει τα λεφτά του» μόνο αν ενσωματώνει και τις ξένες γλώσσες και άλλα μαθήματα που συνήθως τα παιδιά παρακολουθούν εξωσχολικά και επιπλέον παρέχει δυνατότητες ευρύτερης καλλιέργειας και συμβουλευτικής στήριξης των παιδιών. Πχ. ένα σχολείο όπου δίνεται βαρύτητα στη γλώσσα της ξένης χώρας που ζούσατε, θα συμβάλει στην προσαρμογή του παιδιού και θα το οδηγήσει γρήγορα στο ανάλογο πτυχίο γλώσσας.

 Τόσο η ποιότητα των εκπαιδευτικών όσο και των συμμαθητών είναι κατά μεγάλο ποσοστό θέμα τύχης. Κάποιος εκπαιδευτικός που δεν απεργεί λόγω ιδιωτικού τομέα μπορεί να προσέχει λιγότερο τους μαθητές του από κάποιον στο δημόσιο τομέα που κάποιες φορές απεργεί. Η έλλειψη οικονομικής ικανοποίησης όλων των εργαζομένων είναι γεγονός, αλλά αυτή είναι γεγονός τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα και μπορεί εξίσου να επηρεάσει ή όχι τη δουλειά ενός εκπαιδευτικού. Ένα άλλο επιχείρημα είναι πως στα ιδιωτικά σχολεία υπάρχει συνήθως καλύτερος έλεγχος σε θέματα καπνίσματος, διακίνησης ουσιών και επαφής με εξωσχολικά άτομα στην περιοχή του σχολείου. Για το θέμα των μεταναστών δεν μπορώ να σχολιάσω. Εξαρτάται πώς αξιολογείτε εσείς το θέμα σύμφωνα με τις αντιλήψεις σας. Πιστεύω ωστόσο πως κάποια παιδιά, μεταναστών ή μη, μπορεί να αποτελέσουν καλές ή κακές επιρροές για το παιδί σας και δεν αξίζει να διατηρούμε τα παιδιά σε ένα περιβάλλον «θερμοκηπίου» για να κάνουν τις σωστές επιλογές. Κάποια στιγμή, μέσα ή έξω από το σχολείο, δε θα αποφύγει τις κάθε είδους επιρροές και πρέπει να έχει μάθει να επιλέγει. Επιπλέον, σε κάθε σχολείο ένα παιδί μπορεί να προοδεύσει αν έχει κίνητρα για μάθηση.

 Από την άλλη μεριά, η περιοχή του σχολείου και ο τρόπος μετάβασης σ’ αυτό παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή του παιδιού. Είναι πολύ σημαντικό να πηγαινοέρχεται με τα πόδια στο σχολείο. Ανεξαρτητοποιείται, κοινωνικοποιείται και επιπλέον περπατά και λίγο! Είναι εξίσου σημαντικό οι συμμαθητές του να κατοικούν στην περιοχή, έτσι ώστε να έχει κοντά του την παρέα του. Έτσι γλιτώνουν και οι γονείς τον κόπο να μεταφέρουν με το αυτοκίνητο το παιδί τους σε ένα σπίτι φίλου ή σε ένα πάρτι. Για το δικό σας παιδί το θέμα της κοινωνικοποίησης είναι ιδιαίτερα σημαντικό και συμφωνώ με τη σύζυγό σας. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι και το να έχει από δω και πέρα σταθερό περιβάλλον.


Επίσης, το οικονομικό θέμα δεν είναι ασήμαντο. Στο ιδιωτικό θα δίνετε κάποια χρήματα. Θα μπορούσατε να τα εξοικονομήσετε και να διαθέσετε ένα πολύ μικρότερο ποσό σε κάποιον καθηγητή Ελληνικών που θα παρακολουθεί το παιδί σας κάποια απογεύματα στο σπίτι, μέχρι να καλύψει όποια κενά έχει.

 Κάθε οικογένεια αξιολογεί διαφορετικά τους πιο πάνω παράγοντες ανάλογα με τις αντιλήψεις της και βέβαια με την οικονομική της κατάσταση. Η δική μου άποψη είναι υπέρ του δημόσιου σχολείου, με πρόσθετη βοήθεια του παιδιού σας στο σπίτι. Θα πρέπει βέβαια να εξηγήσετε στο παιδί σας τους λόγους για τους οποίους γίνεται η κάθε επιλογή, να ακούσετε τις απόψεις του και τα συναισθήματά του και να είστε προετοιμασμένοι για μια περίοδο προσαρμογής στην οποία είναι πιθανό το παιδί να αντιδράσει.

Κατερίνα

Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Ο πρώην παντρεύεται

Είμαι 30 ετών. Είχα δεσμό με τον Γ. επί 6 χρόνια και ήταν η πρώτη σοβαρή σχέση και για τους δυο. Χωρίσαμε πριν από δυο χρόνια με δική του πρωτοβουλία, γιατί ήθελε λέει να ζήσει εμπειρίες και να μην έχει γνωρίσει μόνο μια γυναίκα στη ζωή του. Είχε πει πως με εκτιμά και πως μακάρι να με συναντούσε αργότερα στη ζωή του και να παντρευόμασταν. Επίσης είχε πει πως σε λίγα χρόνια, αν είμαι ακόμα ελεύθερη, θα με προσεγγίσει ξανά για να παντρευτούμε. Αμέσως τα έφτιαξε με μια συνάδελφό του που πάντα ενδιαφερόταν και η σχέση τους διατηρήθηκε ως τώρα.

Εγώ πληγώθηκα, αλλά με τον καιρό το ξεπέρασα. Έκανα κάποιες άλλες σχέσεις που δεν κράτησαν και τώρα είμαι μόνη. Με τον Γ. έχουμε πολλούς κοινούς γνωστούς. Πρόσφατα έμαθα πως εκείνη η κοπέλα είναι έγκυος και παντρεύονται. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου και δεν ξέρω γιατί επηρεάστηκα τόσο. Αισθάνομαι πολύ άσχημα και δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω.
Μ.

Αυτό που σου φταίει είναι η δική σου ζωή και κανενός Γ. από το παρελθόν.

Είναι φυσικό ο τρόπος που χωρίσατε να σε πλήγωσε, όπως και είναι φυσικό που κάποια στιγμή το ξεπέρασες και συνέχισες τη ζωή σου. Σε ένα νέο άτομο (άντρα ή γυναίκα) που δημιουργεί την πρώτη του σοβαρή σχέση και σταθεροποιείται σ’ αυτήν είναι φυσικό να υπάρχει η περιέργεια για περισσότερες εμπειρίες, που συχνά αποτελεί την αιτία χωρισμού, είτε υποσυνείδητα είτε συνειδητά (όπως έγινε στην περίπτωση του Γ.). Στους άντρες το φαινόμενο μπορεί να είναι πιο έντονο λόγω του στερεοτύπου που θέλει τον άντρα «κυνηγό» και «έμπειρο».

Οι δηλώσεις του για να ξαναβρεθείτε μετά από χρόνια, όταν υποτίθεται πως θα είχε συγκεντρώσει τις εμπειρίες που αναζητούσε, δείχνουν την εκτίμηση προς το άτομό σου, αλλά δεν έχουν σοβαρότητα. Δεν δίνουμε ραντεβού μετά από χρόνια για να παντρευτούμε… Ελπίζω να μην το πήρες σοβαρά, ούτε να επένδυσες στην πιθανότητα αυτή.

Ο Γ. όμως φαίνεται πως ήταν συνηθισμένος στη σταθερή σχέση και δεν προσπάθησε να συγκεντρώσει εμπειρίες αλλά να επαναλάβει το γνώριμο μοντέλο της μακροχρόνιας και σοβαρής σχέσης. Είναι βέβαια πολύ πιθανό το θέμα των εμπειριών να μην ήταν η μόνη αιτία που ήθελε να χωρίσετε, αλλά να ήταν μια καλή θεωρητική δικαιολογία για να φύγει από τη σχέση σας προκειμένου να συνδεθεί με την άλλη κοπέλα.

Τέλος πάντων, χωρίσατε, το ξεπέρασες και συνεχίσατε κι οι δυο τις ζωές σας. Εσύ όμως φαίνεται πως δεν είσαι ευχαριστημένη από τη δική σου ζωή. Βλέπεις λοιπόν πως εκείνος παντρεύεται, θεωρείς πως εκείνος «πέτυχε» στη ζωή, όχι μαζί σου αλλά με την ανταγωνίστριά σου, ενώ εσύ «απέτυχες». Αυτό πιστεύω πως σε πειράζει. Αν εσύ ήσουν ευχαριστημένη με τη ζωή σου, καθόλου δεν θα σε ένοιαζε τι κάνει ο πρώην.

Εκεί πιστεύω λοιπόν πως πρέπει να επικεντρώσεις, στο τι κάνεις με τη δική σου ζωή. Φαίνεται πως ο γάμος είναι στόχος σου, αλλά χρειάζεται να περάσεις πολλά στάδια με έναν άντρα για να φτάσεις εκεί και να πετύχει το πράγμα. Φρόντισε την ψυχική σου υγεία, τα ενδιαφέροντά σου και τις παρέες σου, κοίταξε να είσαι ανοιχτή σε νέες γνωριμίες αλλά όχι «απελπισμένη». Είσαι νέο κορίτσι και όλες οι πιθανότητες απλώνονται μπροστά σου.
Κατερίνα

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Με απάτησε

Έχω σχέση με τον Β σχεδόν ένα χρόνο. Κάποια στιγμή που ήμουν στο σπίτι του κατάλαβα πως έχει κάνει έρωτα με άλλη. Στην αρχή το αρνήθηκε και μετά το παραδέχτηκε, μου εξήγησε πως ήταν κάτι τυχαίο και ζήτησε συγγνώμη. Έγινε μεγάλη φασαρία αλλά τελικά τα βρήκαμε. Όμως εμένα η ζωή μου έχει γίνει κόλαση. Δεν μπορώ να ησυχάσω, κλαίω και συνεχώς μαλώνουμε. Δεν του έχω πια εμπιστοσύνη. Δεν ξέρω τι να κάνω…

Μ.

Η στάση μας σε μια «παρεκτροπή» του συντρόφου μας είναι καθαρά θέμα προσωπικής ιδεολογίας και του άγραφου «συμβολαίου» σχέσης που έχουμε κάνει. Αν οι αντιλήψεις μου είναι υπέρ της πολυγαμίας και έχω βρει κι έναν ανάλογο σύντροφο, τότε δεν υπάρχει θέμα… Αν η σχέση είναι ευκαιριακή και δεν έχουν ξεκαθαριστεί κάποια πράγματα, τότε επίσης δεν έχω δικαίωμα να παραπονιέμαι. Μια νεαρή μου πελάτισσα καταρρακώθηκε όταν πέρασε απροειδοποίητα από το σπίτι του νεαρού με τον οποίο είχε συνευρεθεί μια φορά μετά από ένα πάρτι και τον βρήκε μια άλλη κοπέλα. Μα δεν της είχε υποσχεθεί τίποτα ο άνθρωπος, ούτε είχαν εκφραστεί συναισθήματα, ούτε καν είχε γίνει σχέση…

Στη δική σου περίπτωση, πρόκειται για κανονική σχέση με δέσμευση. Εδώ υπεισέρχεται το θέμα της ιδεολογίας. Κατά πόσο μπορείς να ξεπεράσεις την ιστορία; Αν μπορείς να αποδεχτείς την «τυχαία» παρεκτροπή, να εκφραστείς, να θυμώσεις, να τσακωθείτε, να δώσετε υποσχέσεις για το μέλλον και να τα ξαναβρείτε, έχει καλώς. Είναι πιθανό αυτό να μη μπορεί να γίνει αυτόματα και να χρειάζεσαι χρόνο. Έχεις κάθε δικαίωμα αν έτσι αισθάνεσαι να απομακρυνθείς για λίγο, να σκεφτείς, να ηρεμήσεις και να δεις αν μπορείς να το ξεπεράσεις.

Αν πάλι κρίνεις πως δεν μπορείς να το ξεπεράσεις, φύγε. Εκείνο που δεν πρέπει να κάνεις είναι να παραμείνεις στη σχέση ενώ βασανίζεσαι για μεγάλο διάστημα και να γίνεται κόλαση η ζωή και των δυο σας.

Αν επιλέξεις την πρώτη περίπτωση, η εμπιστοσύνη χρειάζεται χρόνο για να ξαναχτιστεί, οπότε είναι φυσικό να περάσετε μια περίοδο που θα υποψιάζεσαι να θα αμφιβάλλεις μέχρι ο φίλος σου να σου αποδείξει με τη στάση του πως αξίζει την εμπιστοσύνη σου.

Σε πολλές περιπτώσεις μια περιπέτεια γίνεται αφορμή να χωρίσει ένα ζευγάρι, ενώ σε κάποιες άλλες να αναπροσαρμοστεί η σχέση και να λειτουργήσει με πιο ουσιαστικό τρόπο.
Κατερίνα

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Οι πρώην και τα κόμπλεξ

Είμαι 18 ετών, πρωτοετής φοιτήτρια, και συνδέομαι από τη δευτέρα λυκείου με τον Σ, 27 ετών, ο οποίος έχει τελειώσει τις σπουδές του και εργάζεται στην οικογενειακή τους επιχείρηση. Είναι η πρώτη μου σχέση και γενικά τα πάμε καλά. Έχω όμως πρόβλημα με τις συνεχείς του αναφορές σε κοπέλες που είχε πριν από μένα και μάλιστα σε λεπτομέρειες ακόμη και σεξουαλικές. Αυτό ξεκίνησε από την αρχή της σχέσης μας και τότε εγώ δεν είχα εμπειρία και πίστευα πως έτσι γίνεται όταν δυο άτομα έχουν δεσμό. Λόγω της διαφοράς της ηλικίας μας τότε τον θαύμαζα πολύ και δεν αμφισβητούσα ό,τι έλεγε. Ζήλευα όμως γιατί εγώ δεν είχα εμπειρίες και φανταζόμουν τις άλλες κοπέλες πολύ πιο σημαντικές από μένα.  Μεγαλώνοντας κατάλαβα κάποια πράγματα και του είπα πως δεν θέλω να μου μιλά για το παρελθόν του. Το σταμάτησε, αλλά εμένα έχει μπει μέσα μου το σαράκι της ζήλειας. Ζηλεύω τις εμπειρίες του και που εγώ δεν έχω γνωρίσει τίποτα άλλο…

Κ.

Όταν συνδέθηκες με έναν νέο τόσο μεγαλύτερό σου, η διαφορά των εμπειριών ήταν μέσα στα δεδομένα σου. Από δικής του πλευράς όμως το θεωρώ απαράδεκτο να αναφέρεται με λεπτομέρειες (και ειδικά σεξουαλικές) σε προηγούμενες σχέσεις του. Αυτό είναι γενικά ανάρμοστο και όταν απευθύνεται σε μια άπειρη έφηβη το θεωρώ και χυδαίο… Εσύ δεν ήξερες των «κώδικα» των σχέσεων και δεν μπορούσες να διεκδικήσεις λόγω του μικρού της ηλικίας. Εκείνος όμως δεν έπρεπε να κάνει άλλο από κάποια απλή αναφορά με λεπτότητα στις σημαντικές του σχέσεις και να το σταματήσει εκεί.

Τον θαύμαζες και δεν τον αμφισβητούσες σε ό,τι έλεγε; Φυσικό αυτό στην ηλικία σου, αλλά μήπως εκείνος σε επέλεξε και γι’ αυτό; Όταν ακούω για σχέσεις με μεγάλη διαφορά ηλικίας, μόρφωσης κτλ, θεωρώ έναν πολύ πιθανό λόγο σύναψης της σχέσης εκ μέρους του πιο «προχωρημένου» την επιθυμία του να είναι αντικείμενο θαυμασμού από τον άλλον και να μην αμφισβητείται. Κοινώς, να έχει «το πάνω χέρι». Αυτό δείχνει μεγάλο κόμπλεξ εκ μέρους του, που προσπαθεί να το ικανοποιήσει με μια τέτοια επιλογή συντρόφου.

Ευτυχώς μεγαλώνοντας κατάλαβες κάποια πράγματα και διεκδίκησες. Αν  εκείνος άλλαξε στάση κι εσύ μπορείς να ξεπεράσεις το θέμα, μπορείς να μείνεις να δοκιμάσεις με άλλα πλέον δεδομένα. Αν δεν μπορείς να το ξεπεράσεις, φύγε. Δεν αξίζει να βασανίζεσαι ούτε να παραμείνεις σε μια κατάσταση που (θεωρείς πως) θίγεται η αυτοεκτίμησή σου.

Οι πρώτες μας σχέσεις είναι συνήθως πειραματισμοί για τις πιο σημαντικές που θα ακολουθήσουν. Αν εκείνος έχει παρελθόν, εσύ έχεις όλο το μέλλον μπροστά σου να αποχτήσεις εμπειρίες και να απολαύσεις την αναγνώριση της αξίας σου ως γυναίκας. Συνειδητοποίησε και δώσε και στο φίλο σου να καταλάβει πως αυτός είναι μεν ο πρώτος άντρας της ζωής σου,  αλλά το αύριο απλώνεται μπροστά σου γεμάτο προκλήσεις. Ας αξιοποιήσει λοιπόν τον καιρό που είσαι μαζί του, γιατί κανένας δεν ξέρει τι θα κάνεις αύριο...
Κατερίνα

Το κουίζ

Κάποιοι φίλοι απάντησαν στο κουίζ με σχόλια ή μηνύματα και έδωσαν πολύ διαφορετικές μεταξύ τους απαντήσεις. Όλοι συμφωνούν πως η τελευταία αναφορά στο δωμάτιο είναι ανάρμοστη. Τι συμβούλευσα εγώ τη συγεκριμένη κοπέλα:

Θεωρώ αρκετά φυσική την πρώτη αναφορά, αν γίνει. Εξάλλου  στα μέρη που έχει πάει ο ένας από τους δυο, γίνεται συνήθως από τον άλλον η ερώτηση "πότε ήρθες, με ποιά παρέα", οπότε μια απάντηση της μορφής "ήρθα πριν 2 χρόνια με τη Χ" είναι φυσική.

Στο ξενοδοχείο εκείνος δεν χρειαζόταν να κάνει καμιά αναφορά. Η κοπέλα δεν είναι χαζή. Αφού ο φίλος της είχε πάει στο μέρος εκείνο πριν 2 χρόνια με τη Χ, από πού αλλού μπορεί να ξέρει το ξενοδοχείο; Οπότε βλακεία του να το επισημάνει. Η κοπέλα εδώ καλό είναι να μη σχολιάσει, αλλά να έχει το νου της να δει πού θα το πάει ο άλλος. Αν πάλι την πειράζει, μπορεί να του πει ανοιχτά πως προτιμά να μείνουν κάπου αλλού ώστε κανένας από τους δυο να μην έχει αναμνήσεις.  

Η τρίτη αναφορά είναι απαράδεκτη. Μπορεί ο άντρας να θέλει να "επιδείξει" το παρελθόν του, μπορεί να είναι ακόμη συναισθηματικά κολλημένος με τη Χ ή μπορεί απλώς να είναι αγενής ή απερίσκεπτος. Η κοπέλα μπορεί (αν είναι ήρεμος τύπος) να πει πως "πολύ αναφερθήκαμε σήμερα στη Χ και καλό είναι να αφήσουμε το παρελθόν και να κοιτάξουμε να περάσουμε ωραία στο παρόν".  Ή "με πειράζει αυτή η συνεχής αναφορά στη Χ".

Δεν συμβουλεύω να γίνει καβγάς ή έντονες καταστάσεις με την αφορμή αυτή. Ούτε να αρχίσει και η κοπέλα να του ανταποδίδει τα ίσα αναφερόμενη σε ταξίδια με πρώην. Στην αρχή μιας σχέσης, όπως βρίσκεται το ζευγάρι αυτό, πιο πολύ παρατηρούμε και μαθαίνουμε τον άλλον, για να δούμε τι θα κάνουμε μαζί του. Καλό είναι που αφέθηκε ο άντρας να κάνει και τις τρεις αναφορές, για να δει η κοπέλα τη στάση του προς το παρελθόν του. Καλό είναι επίσης, όταν ξεπεράστηκε αυτό που η κοπέλα θεωρεί "όριο", να του το επισημάνει χωρίς καβγάδες. Η στάση του από κει και πέρα θα κρίνει τη συνέχεια. Αν αυτός εξακολουθήσει τις αναφορές, το ζευγάρι δεν ταιριάζει. Αν τις σταματήσει, δείχνει τουλάχιστον πως σέβεται τις επιθυμίες της.

Όλοι στις σχέσεις μας θέλουμε ο άλλος να καταλαβαίνει τις επιθυμίες μας και να τις καλύπτει χωρίς να το ζητήσουμε. Αυτό είναι το ιδανικό. Το δεύτερο καλυτερο πράγμα είναι να εκφράσουμε τις επιθυμίες μας και ο άλλος να μας τις καλύψει. Και το τρίτο και χειρότερο είναι να εκφράσουμε τις επιθυμίες μας κι ο άλλος να αδιαφορήσει ή να μην τις εκφράσουμε καθόλου και να... σκάσουμε. Θεωρώ λοιπόν πως στην αρχή μιας σχέσης είναι καλό να γίνονται ψύχραιμες αναφορές που οριοθετούν τις επιθυμίες του καθενός, δοκιμάζεται η συμβατότητα και βλέπουμε αν θα προχωρήσουμε. Αν στα βασικά ταιριάζουμε και προχωρήσουμε, τότε τα δευτερεύονται μπορούν να "δουλευτούν"με τον καιρό. Αν όμως πρόκειται για μια σχέση που δεν ξέρουμε ακόμα αν πάει να γίνει σημαντική, γιατί να σπαταλάμε ενέργεια να "φτιάξουμε"τον άλλον και να "φτιαχτούμε" για χάρη του, όπου αυτό είναι εφικτό;

Υπάρχουν βέβαια και άτομα που μιλούν συνεχώς και ανοιχτά για το παρελθόν τους και αν βρουν σύντροφο με την ανάλογη στάση, τότε εμάς δεν μας πέφτει λόγος!

Και για την ιστορία: Η κοπέλα του κουίζ δεν είχε αντιδράσει στην τρίτη αναφορά και ... έβραζε στο ζουμί της όλο το Σαββατοκύριακο (όπου έγιναν και κάποιες αναφορές σε μια Ψ). Όταν επέστρεψε και κάναμε τη συνεδρία μας τη συμβούλευσα να πει ήρεμα στο φίλο της εκ των υστέρων  τι την είχε πειράξει στην εκδρομή, να εκφράσει τα συναισθήματά της και να δηλώσει τη δική της άποψη για την αντιμετώπιση του παρελθόντος. Εκείνος δήλωσε πως δεν είχε καταλάβει πως την πείραξε κάτι και πως οι αναφορές του ήταν τυχαίες γιατί είναι από τη φύση του ομιλιτικός και αυθόρμητος. Επιπλέον είπε πως στον κύκλο του θεωρούνται φυσικές τέτοιες αναφορές μεταξύ ζευγαριών και δεν θεωρούσε πως θα την πείραζε. Της ζήτησε συγγνώμη και δεν το επανέλβε. Happy end!



Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Ζηλεύω την πρώην

Είμαι 33 ετών και εδώ και ένα χρόνο συνδέομαι με κάποιον 40 ετών. Εκείνος είχε μια μακροχρόνια σχέση και συμβίωση με μια άλλη κοπέλα και χώρισαν ένα χρόνο πριν γνωριστούμε εμείς. Η σχέση μας είναι πολύ καλή και μάλλον πηγαίνει προς κάτι σταθερότερο. Το μόνο που με απασχολεί είναι η πρώην του. Μου έχει γίνει έμμονη ιδέα. Ο φίλος μου αναφέρεται συχνά σ’ αυτήν και μάλιστα με καλά λόγια, πράγμα που με κάνει να ζηλεύω. Δεν το έχω συζητήσει ποτέ μαζί του γιατί αντικειμενικά δεν έχω κάποιο λόγο να παραπονεθώ. Όμως εμένα μου έχει μειωθεί η αυτοπεποίθηση και νομίζω πως η σχέση αυτή θα ρίχνει πάντα τη σκιά της στη δική μας σχέση, ο φίλος μου θα με συγκρίνει μαζί της και ίσως με βρίσκει κατώτερη.

Λ.

Αρχικά θα πρέπει βεβαιωθείς αν είσαι ευχαριστημένη από το σύντροφό σου και τη σχέση σας. Αν δεν ισχύει αυτό, ας αφήσουμε την πρώην στην ησυχία της, γιατί τα προβλήματα βρίσκονται στο εδώ και τώρα.

Αφού δηλώνεις όμως πως πρόκειται για μια πολύ καλή σχέση που πηγαίνει προς σταθεροποίηση, θα πρέπει να δεις όσο μπορείς πιο λογικά αν υπάρχει αντικειμενικός λόγος που τροφοδοτεί τη ζήλεια και την εμμονή σου. Πόσο συχνά αναφέρεται ο σύντροφός σου στην πρώην και με ποιο τρόπο; Μετά από μια μακροχρόνια σχέση συμβίωσης ή γάμο είναι φυσικό να υπάρχουν πολλά βιώματα του άλλου που συνδέονται με τον προηγούμενό του σύντροφο. Είναι λοιπόν φυσικό να αναφέρεται πότε-πότε σε αυτά, όπως πχ. πως γνωρίζει αυτό το άτομο γιατί ήταν γνωστός της πρώην ή ότι έχει  πάει στο τάδε μέρος γιατί η πρώην καταγόταν από κει ή ότι αυτό το βιβλίο του το είχε χαρίσει η πρώην. Αυτό δεν σημαίνει πως τη σκέφτεται ή τη συγκρίνει μαζί σου. Απλώς δεν γίνεται και δεν θα ήταν λογικό να το επιθυμείς να ξεχάσει τη ζωή που έζησε πριν από σένα ή να σου λέει κάποια ψέματα.

Υπάρχουν όμως κάποια όρια σ’ αυτό. Οι συνεχείς αναφορές ή οι φορτισμένες με συναίσθημα είναι φυσικό να σε ενοχλούν.

Τα καλά λόγια για τους πρώην είναι δείγμα ευγένειας και πολιτισμού, αν βέβαια τηρούνται κι εδώ κάποια όρια. Θεωρώ πολύ αγενές να αναφέρεται κάποιος άσχημα και προσβλητικά για έναν άνθρωπο που έχει αγαπήσει και ζήσει μαζί του στο παρελθόν. Υπάρχουν όμως κι εδώ κάποια όρια. Πόσο συχνά αναφέρεται στην πρώην, τι είδους είναι τα καλά λόγια και πόση σχέση έχουν με σένα; Πιστεύω πως σε μια-δυο αρχικές συζητήσεις ενός ζευγαριού είναι καλό να δίνονται κάποιο στοιχεία (όποια αυτός κρίνει) για μια σημαντική πρώην σχέση, πάντα με ευγένεια και διακριτικότητα. Στη συνέχεια, αν δοθεί μια συγκεκριμένη ευκαιρία, μπορεί να λεχθεί ακόμη κάτι, χωρίς όμως σύγκριση με τον/την νυν. Για παράδειγμα μπορεί να αναφέρει πως αυτό το έχει μάθει από τη Χ γιατί ήταν το αντικείμενό της και ήταν πολύ καλή σ’ αυτό, χωρίς αυτό να σημαίνει ή να υπονοεί κάτι για σένα, που δεν ασχολείσαι με το ίδιο αντικείμενο.

Το θέμα των ορίων είναι σε μεγάλο βαθμό υποκειμενικό.  Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, κάνε μια σοβαρή και ήρεμη συζήτηση, όχι πάνω σε μια αναφορά του συντρόφου σου που σε πείραξε, αλλά γενικότερα. Μην επιχειρηματολογείς για το ποιο είναι το «σωστό», γιατί το δικό του «σωστό» μπορεί να είναι διαφορετικό. Πες του απλώς τι σε πειράζει και τι συναισθήματα σου δημιουργεί. Είναι πιθανό να μην ξέρει τι και πόσο σε πειράζει. Εξάλλου, σε μια ουσιαστική σχέση πρέπει να υπάρχει ειλικρίνεια.

Ερχόμαστε τώρα σε σένα, που είναι και το σημαντικότερο. Αν αισθάνεσαι εύκολα κατωτερότητα και ανταγωνισμό είναι πιθανό η αυτοπεποίθησή σου να μην είναι αρκετή. Αυτή θα πρέπει να φροντίσεις να διορθώσεις με διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης. Μήπως εσύ θεωρείς πως δεν έχεις αρκετές ή αρκετά ικανοποιητικές σχέσεις στο παρελθόν σου, μήπως δεν έχεις ζήσει κάποια πράγματα  που ήθελες και ζηλεύεις που ο σύντροφός σου τα έχει ζήσει;

Και τελικά, αν εκείνος δεν σε εύρισκε κατάλληλη για σύντροφο, δεν θα ήταν μαζί σου. Αν όλα ήταν τόσο ιδανικά με την πρώην, δεν θα χώριζαν. Αν ήθελε να ξαναδοκιμάσει μαζί της είχε το χρόνο να το κάνει πριν σε γνωρίσει. Κι αν τελικά ακόμη τη σκέφτεται, θα έκανε κάτι για να την προσεγγίσει και δεν θα έμενε μαζί σου.
Κατερίνα

Υ.Γ.

Κουίζ:

Ένα ζευγάρι που μόλις έχει συνδεθεί, πηγαίνει μια εκδρομή.

-Ο άνδρας προτείνει να πάνε σε ένα συγκεκριμένο μέρος γιατί το ξέρει επειδή έχει πάει εκεί στο παρελθόν με τη Χ (την πρώην)

-Όταν φτάνουν της λέει πως ξέρει ένα ωραίο ξενοδοχείο επειδή έχει μείνει εκεί στο παρελθόν με την Χ

-Όταν τους δίνουν δωμάτιο δηλώνει πως είναι μεγάλη σύμπτωση που τους έδωσαν το ίδιο πολύ ωραίο δωμάτιο στο οποίο είχε μείνει και με την Χ

Μέχρι ποιο σημείο θεωρείτε φυσιολογική την αναφορά στη Χ;

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

Μοναξιά

Είμαι 27 ετών και είμαι αφόρητα και δυσβάσταχτα μόνη. Τίποτα δεν με γεμίζει. Τίποτα δεν μου δίνει κίνητρο να πάω στην δουλειά μου, να σηκωθώ από το κρεβάτι μου, να ζήσω. Πάω και κοιμάμαι για να περάσει ο καιρός και να ξυπνήσω ένα πρωί που θα είμαι πάλι ερωτευμένη και με σχέση. Αγόρασα υπέροχα ρούχα και καλλυντικά, φτιάχνομαι καθημερινά πριν βγω από το σπίτι, εύχομαι, προσεύχομαι να γνωρίσω κάποιον, είμαι πρόσχαρη και χαμογελαστή, αλλά ίσως αυτά εκλαμβάνονται ως απελπισία. Και όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιο πολύ χάνω τη δύναμή μου. Επίσης, δεν έχω φίλους, οι έξοδοί μου είναι περιορισμένες, πηγαίνω στο γραφείο, κάθομαι αποκομμένη από τον κόσμο 8 ώρες και μετά σχολάω και πάω σπίτι μου. Δεν πιστεύω ότι θα γνωρίσω κάποιον, μου φαίνεται μαθηματικώς αδύνατο. Και μετά στέκομαι στο μετρό και βλέπω τους άνδρες και μου φαίνονται κοντοί, άσχημοι, μεγάλοι, κακόγουστοι. Και λέω δεν θα ερωτευτώ ποτέ ξανά πρώτον γιατί δεν γνωρίζω κόσμο και δεύτερον γιατί κανείς δεν μου αρέσει. Και τώρα που σου γράφω σκέφτομαι θα σχολάσω θα πάω σπίτι και πάλι μόνη μου θα είμαι. Μου λείπει ένας σύντροφος.

Ε.



Αντί να απαντήσω προσωπικά στη φίλη Ε., παραθέτω ένα απόσπασμα από ένα βιβλίο μου με θέμα τις σχέσεις (βρίσκεται υπό έκδοση).

 Για κάποιους ανθρώπους η μοναξιά ισοδυναμεί με καταστροφή. Κάποιοι άλλοι πάλι τη χρειάζονται και την επιλέγουν, τουλάχιστον σε κάποιες περιόδους της ζωής τους. Τι είναι αυτό που διακρίνει τις δυο αυτές κατηγορίες ανθρώπων;

Σύμφωνα με την Υπαρξιστική Ψυχολογία, η μοναξιά αποτελεί ένα από τα βασικά υπαρξιακά θέματα με τα οποία έρχεται αντιμέτωπη η ανθρώπινη φύση και καλείται να τοποθετηθεί. Η μοναξιά μπορεί να έχει πολύ διαφορετική μορφή, ανάλογα με τον τομέα της ανθρώπινης ζωής στον οποίο αναφέρεται.

  • Η κοινωνική μοναξιά έχει να κάνει με την έλλειψη κοινωνικοποίησης, παρέας. Το άτομο είναι πρακτικά απομονωμένο και δεν έχει κοινωνικές επαφές, πέρα ίσως από αυτές που του επιβάλλει το επάγγελμά του και οι πρακτικές συνθήκες της ζωής. Συχνά υπάρχει κοινωνική μοναξιά ακόμη και μέσα σε ένα πολυπληθές κοινωνικό περιβάλλον, όταν το άτομο συμμετέχει επιφανειακά στις κοινωνικές διαδικασίες αλλά αισθάνεται ουσιαστικά μόνο. «’Ορθιοι και μόνοι μεσ’ τη φοβερή ερημία του πλήθους», όπως γράφει ο Μανόλης Αναγνωστάκης.
  • Η διαπροσωπική μοναξιά έχει να κάνει με την έλλειψη συντρόφου και στενών φίλων. Πολλές φορές η μοναξιά βιώνεται και μέσα σε μια σχέση ή σε μια στενή παρέα που δεν μας ικανοποιεί, στην περίπτωση αυτή όμως δεν εντοπίζεται ως μοναξιά αλλά ως «έλλειψη επικοινωνίας» ή «σχέση χωρίς περιεχόμενο» και δεν φορτίζεται από το κοινωνικό στερεότυπο του/της μόνου/ης στη ζωή.
  • Η ενδοπροσωπική ή υπαρξιακή μοναξιά ισοδυναμεί με κακή σχέση με τον εαυτό μας και αποτελεί την πιο δύσκολη περίπτωση. Αν αυτή επιλυθεί, τότε και η διαπροσωπική και η κοινωνική μοναξιά αποτελούν επιλογές του ατόμου και μπορούν να επιλυθούν αν οι επιλογές αυτές αλλάξουν.

Γενικά η έννοια της μοναξιάς στις δυτικές κοινωνίες είναι παρεξηγημένη. Ανατραφήκαμε μαθαίνοντας ότι το μεγαλύτερο κακό που μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο είναι να μείνει μόνος και αντιμέτωπος με τον εαυτό του. Επιπλέον η έννοια της μοναχικότητας, η μη ύπαρξη φίλων και κοινωνικής ζωής σύμφωνα με τα τρέχοντα μέτρα, η μη δημιουργία οικογένειας και η μη απόκτηση παιδιών είναι φορτισμένα με πολλά κοινωνικά στερεότυπα που κάνουν τον άνθρωπο να αισθάνεται μια λυπηρή εξαίρεση. Για το λόγο αυτό οι περισσότεροι αγωνιζόμαστε με πάθος να καταπολεμήσουμε την κοινωνική και τη διαπροσωπική μοναξιά. Αν έχουμε μια σταθερή σχέση ή γάμο, θεωρούμε ότι νικήσαμε τη μοναξιά, αν και πολλές φορές διαπιστώνουμε πως η πιο βαθιά μοναξιά βρίσκεται μέσα σε σχέσεις ή γάμους που δεν είναι ουσιαστικοί. Και πάλι όμως, οι περισσότεροι  θεωρούμε καλύτερο το να έχουμε έστω μια τυπική ανθρώπινη παρουσία στο χώρο μας και στην κοινωνική μας ζωή από το να είμαστε εντελώς μόνοι.

Αν όμως το άτομο δεν υποφέρει από υπαρξιακή μοναξιά, δηλαδή τα πάει καλά με τον εαυτό του, δεν έχει εσωτερικές συγκρούσεις και αντλεί ενδιαφέρον από την ίδια του την ύπαρξη, τότε η διαπροσωπική και η κοινωνική του ζωή διαμορφώνονται σύμφωνα με επιθυμίες και όχι με ανάγκες. Κατά συνέπεια η διαπροσωπική και η κοινωνική μοναξιά, αν υπάρχουν, αποτελούν επιλογές του ατόμου, οπότε δεν τον κάνουν να τα βιώνει ως προβλήματα.

Κάποιοι άνθρωποι «υποφέρουν από μοναξιά» σύμφωνα με την τρέχουσα ορολογία, δηλαδή η κοινωνική ή η διαπροσωπική μοναξιά που βιώνουν δεν είναι επιλογή και τους κάνει δυστυχισμένους. Ο πραγματικός λόγος όμως που υποφέρουν είναι η υπαρξιακή μοναξιά. Και αυτή παλεύεται μόνο με διαδικασίες προσωπικής ανάπτυξης, είτε αυτές που επιτυγχάνονται με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας είτε αυτές που φέρνει η ζωή.  Μόνο γνωρίζοντας σε βάθος τον εαυτό μας και ερχόμενοι σε συμφιλίωση με όλες τις πλευρές του μπορούμε να τοποθετηθούμε υπαρξιακά. Αν αυτό γίνει, οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους γίνονται πολύ πιο εύκολες και είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε πόσο κοντά τους θα βρισκόμαστε σε κάθε φάση της ζωής μας.

Μια τέτοια τοποθέτηση είναι συχνά δύσκολο να γίνει αντιληπτή. Οι άνθρωποι που γράφουν στο blog ή έρχονται στις συνεδρίες με σκοπό να βοηθηθούν να ξεφύγουν από τη μοναξιά τους αυτό που περιμένουν συνήθως είναι κάποιες πρακτικές συμβουλές για να κοινωνικοποιηθούν και κυρίως για να βρουν σύντροφο. Τέτοιες συμβουλές αποτελούν βέβαια μέρος της συμβουλευτικής στήριξης, αλλά το πλαίσιο που προσπαθώ να διαμορφώσω γύρω από αυτές είναι: Γνώρισε τον εαυτό σου και συμφιλιώσου μ’ αυτόν, φρόντισε να αντλείς χαρά και ενδιαφέρον από την ίδια σου την ύπαρξη. Οι άνθρωποι που το έχουν καταφέρει αυτό έχουν το προνόμιο της ελευθερίας από στερεότυπα και αναγκαστικές επιλογές. Επιπλέον, προσελκύουν σαν μαγνήτης τους άλλους ανθρώπους και έχουν το προνόμιο να επιλέγουν αυτούς που τους ταιριάζουν.

Σχετικά με τις ερωτικές και φιλικές σχέσεις, έχω πολλές φορές εκφράσει μια άποψη που φαίνεται να καταργεί τη «μαγεία» τους: Οι περισσότερες σχέσεις γίνονται για λόγους αμοιβαίας κάλυψης αναγκών. «Αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους», σύμφωνα με τα λόγια του ποιητή. Είναι σαν ο ένας άνθρωπος να διαθέτει «προεξοχές», δηλαδή ιδιότητες που ταιριάζουν με τα «κενά», δηλαδή τις ακάλυπτες ανάγκες που έχει ο άλλος στην προσωπικότητά του. Η αγωνιώδης προσπάθεια για να καλύψουμε τα κενά μας δεν αποτελεί επιλογή, αλλά ενέργεια απαραίτητη για την επιβίωσή μας. Κατά συνέπεια, είναι φυσικό με τις σχέσεις αυτές να μην αισθανόμαστε πλήρεις, αλλά απλώς ασφαλείς. Οι ουσιαστικές σχέσεις γίνονται μόνο μεταξύ ανθρώπων που μόνοι τους έχουν καλύψει τα προσωπικά τους κενά, οπότε ο άλλος άνθρωπος αποτελεί απόλυτη επιλογή τους όχι για να επιβιώσουν αλλά για να περάσουν από μια καλή σε μια καλύτερη κατάσταση ύπαρξης. Το γενικό συμπέρασμα είναι πως όσο περισσότερο ο άνθρωπος βαδίζει προς την προσωπική ολοκλήρωση τόσο πιο ουσιαστικές σχέσεις μπορεί να κάνει κι αν δεν τις κάνει μπορεί να μην τις χρειάζεται ή να μην κρίνει πως είναι αρκετά ουσιαστικές ώστε να αξίζουν τον κόπο.

…………………………………………….

Θυμάμαι πως στα φοιτητικά χρόνια υπήρχαν κάποια παιδιά που δεν είχαν ενταχτεί ικανοποιητικά στη φοιτητική κοινότητα και άλλα που δεν είχαν βρει ερωτικό σύντροφο. Υποθέτω πως βασανίζονταν τόσο από κάθε είδους ανικανοποίητες ανάγκες όσο και από το βάρος του στερεοτύπου που θέλει τους νέους να απολαμβάνουν και να γνωρίζουν με κάθε τρόπο τη ζωή. Στις νεαρές ηλικίες οι προσωπικότητα των ατόμων δεν είναι ακόμη αρκετά δομημένη και οι άμυνές τους δεν έχουν οργανωθεί επαρκώς, έτσι ώστε κάποια ουσιαστική ή τυπική έλλειψη που διαπιστώνουν στη ζωή τους βιώνεται ως καταστροφή.

………………………………………………………………

Αν όλοι οι άνθρωποι είχαν καλή σχέση με τον εαυτό τους, δεν είχαν δηλαδή θέμα υπαρξιακής μοναξιάς, δεν θα έγραφαν στο blog. Ο άνθρωπος που είναι συμφιλιωμένος με τον εαυτό του

  • Είναι πιθανό να επιλέξει τη μοναξιά. Δεν είμαστε όλοι φτιαγμένοι για σταθερές σχέσεις, ούτε για γάμο, ούτε για παιδιά. Κάποιοι είναι πιθανό να ζούσαμε καλύτερα μόνοι ή με ευκαιριακές σχέσεις. Τα κοινωνικά στερεότυπα όμως προδιαγράφουν τη ζωή μας με πολύ σαφή και χρονικά προκαθορισμένο τρόπο και είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγουμε από αυτά. Χρειάζεται υψηλό επίπεδο προσωπικής ανάπτυξης για να ξεχωρίσουμε κατά πόσο η σύναψη σχέσεων αποτελεί πραγματική μας επιθυμία και κατά πόσο είναι κοινωνικά επιβεβλημένη. Έχω συναντήσει πολύ λίγους ανθρώπους που δηλώνουν μόνοι από επιλογή. Κάποιοι από αυτούς «ποιούν την ανάγκη φιλοτιμία», αλλά όσοι είναι ειλικρινείς είναι άνθρωποι με μεγάλο βαθμό ψυχολογικής ανάπτυξης, που έχουν το θάρρος να ζουν σύμφωνα με μια προσωπική ιδεολογία που ξεφεύγει από τα καθιερωμένα.
  • Είναι πιθανό να είναι μόνος λόγω συγκυριών ανεξάρτητων από τη θέλησή του. Ωστόσο αισθάνεται καλά μ’ αυτό και δεν έχει αναπτύξει σύμπλεγμα κατωτερότητας. Βλέπει την κατάσταση σαν μια φάση της ζωής του την οποία από τη μια μεριά αποδέχεται ως φυσιολογική και από την άλλη επιδιώκει να την αλλάξει, όχι όμως με αγχώδη και ψυχαναγκαστικό τρόπο. Και τελικά οι άνθρωποι που είναι συμφιλιωμένοι με τον εαυτό τους κατά κανόνα διαμορφώνουν αργά ή γρήγορα τις σχέσεις που επιθυμούν με τους άλλους ανθρώπους, γιατί οι σχέσεις αυτές είναι αποτέλεσμα επιλογής και όχι ανάγκης.

Κλείνοντας, σκέφτομαι κάποιες στερεοτυπικές εκφράσεις σχετικές με τη μοναξιά, έτσι όπως τις ακούμε στην κοινωνία μας από τα παιδικά μας χρόνια: «μόνος σου, ούτε στον παράδεισο» «τι να κάνει η καημένος, μόνος του…», «κρίμα στην κοπέλα, μόνη της έμεινε», «σαν την καλαμιά στον κάμπο», «όλοι αντάμα κι ο ψωριάρης χώρια», «έμεινε στο ράφι», «έμεινε μπουκάλα», «τρεις κι ο κούκος», «στην εξορία του Αδάμ», «το θηρίο της μοναξιάς» κ.ά. Ακόμη κι αν ουσιαστικά δεν σε πειράζει η μοναξιά σου, ακούγοντας τέτοιες εκφράσεις γύρω σου συνηθίζεις να βλέπεις τον εαυτό σου σαν θύμα.

 Όμως ο Jean-Paul Sartre έχει αντίθετη άποψη: «Αν αισθάνεσαι μοναξιά όταν είσαι μόνος, τότε έχεις κακή παρέα».

Κατερίνα