Ζήλεια χωρίς λόγο

Είμαι 28 ετών και έχω σχέση με το σύντροφό μου 2,5 χρόνια. Το προηγούμενο καλοκαίρι παραιτήθηκα από τη δουλειά μου και εγκαταστάθηκα στον τόπο του για να ζήσουμε επιτέλους μαζί. Παντρευόμαστε το καλοκαίρι.

Η συμπεριφορά του είναι σχεδόν άψογη απέναντί μου, αντίθετα με μένα που βγάζω το χειρότερό μου εαυτό, κάνω ομηρικούς καυγάδες για τις πρώην του, έτσι από μόνη μου. Πρώτη φορά ξεφεύγω τόσο σε συμπεριφορά, κλαίω με τις ώρες «γιατί πριν από τέσσερα χρόνια έκανε ένα ταξίδι για μια πρώην του». Αντιλαμβάνομαι τη σοβαρότητα της κατάστασής μου. Ξέρω ότι το παρελθόν είναι παρελθόν (Δόξα τω Θεώ έχω κι εγώ παρελθόν αρκετά έντονο). Αλλά γιατί ενώ με τη λογική καταλαβαίνω ότι φέρομαι λανθασμένα δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου με αποτέλεσμα να πληγώνω, θυμώνω, απογοητεύω εμένα και το σύντροφό μου;

Ι.

Με το θέμα της ζήλειας έχουμε ασχοληθεί εκτενώς σε προηγούμενες αναρτήσεις. Αν δεν υπάρχουν αντικειμενικοί λόγοι, πρόκειται κυρίως για ζήτημα προσωπικής ανασφάλειας που πρέπει να διερευνηθεί.

Ας δούμε πρώτα μερικούς πιθανούς αντικειμενικούς λόγους: Δεν αναφέρεις πώς ήταν στο παρελθόν η σχέση με το σύντροφό σου, αλλά τώρα λες πως είναι σχεδόν άψογος. Αν όμως στο παρελθόν υπήρξαν κάποια θέματα, αυτά μπορεί να σε βασανίζουν ακόμα. Σε τέτοια περίπτωση και αφού αποφάσισες να τον παντρευτείς, αποφασίζεις συνειδητά να τα ξεχάσεις.

Η λογική «ζηλεύω το παρελθόν σου επειδή εγώ δεν έχω» επίσης λες πως δεν ισχύει στην περίπτωσή σας.

Ζήλευες και πριν εγκατασταθείς στον τόπο του συντρόφου σου; Αν η ζήλεια έχει αυξηθεί σημαντικά, κάτι που θα ήταν πιθανό να συμβαίνει είναι κάποιος δισταγμός σου πριν από το γάμο (συμβαίνει υποσυνείδητα σε πολλά άτομα), ο οποίος χρειάζεται μια δικαιολογία για να υπάρξει και τη βρίσκεις στην ετεροχρονισμένη ζήλεια. Επιπλέον, όταν κάποιος αφήνει τη ζωή του και μετακομίζει στον τόπο του συντρόφου του, συχνά ζητά πάρα πολλά από αυτόν και κάποιες παράλογες απαιτήσεις έχουν να κάνουν με το υποσυνείδητο παράπονο για τη ριζική αυτή αλλαγή της ζωής του. Αξίζει λοιπόν να εξετάσεις αν έχεις κάποιον υποσυνείδητο φόβο για το γάμο, που μπορεί να προέρχεται από κάποιο λόγο (πχ. κακά παραδείγματα στα παιδικά σου χρόνια, ιδεολογική άρνηση του θεσμού, φόβος ανάληψης ευθυνών κτλ.)

Επιπλέον, πώς περνάς στον τόπο του συντρόφου σου; Μήπως πιέζεσαι από το στενό οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον; Έχεις βρει δουλειά ή μήπως σε πειράζει που πλέον δεν εργάζεσαι; Έχεις κάνει φίλους; Έχεις βρει ενδιαφέροντα; Αν η ζωή σου είναι πλήρης από όλες τις πλευρές δεν θα επικεντρώνεσαι μόνο στη σχέση σου έτσι ώστε να κάνεις υπερβολικές σκέψεις γι’ αυτή.

Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, η αδικαιολόγητη ζήλεια αποτελεί προσωπικό θέμα και έχει μέσα της και το στοιχείο της χαμηλής αυτοεκτίμησης. Μπορεί επίσης να δείχνει εξαρτητικές τάσεις ή τάσεις κατοχής, απωθημένα από τα παιδικά χρόνια ή πληγές που δεν έχουν επουλωθεί από σχέσεις σου του παρελθόντος. Μερικές επισκέψεις σε ψυχολόγο θα μπορούσαν να σε βοηθήσουν.

Ένα είναι σίγουρο: Δεν πρέπει να προχωρήσεις σε γάμο αν πρώτα δεν έχεις λύσει τα βασικά προβλήματα της σχέσης μέσα σου. Κάνατε πολύ καλά που δεν παντρευτήκατε αμέσως, έτσι ώστε να προσαρμοστείς στο νέο τόπο και να δοκιμάσεις τη συμβίωση. Δεν πρέπει να προχωρούμε στο επόμενο βήμα αν δεν αισθανόμαστε πολύ καλά με το προηγούμενο. Συζήτησε με το σύντροφό σου ειλικρινά τα προβλήματά σου και αποδέξου πως δεν οφείλονται στη δική του στάση. Ό,τι κι αν έκανε στο παρελθόν του, εσένα επέλεξε για σύντροφο ζωής και είναι μαζί σου, όπως λες, σχεδόν άψογος.

Κατερίνα