Ψυχρός πόλεμος για το παιδί

Είμαι χωρισμένη εδώ και 1,5 χρόνο, με ένα γιο 4 ετών. Μέχρι να γίνει 2 ετών τον κρατούσε η πρώην πεθερά μου όταν δούλευα και τώρα πάει παιδικό. Ο πατέρας του είναι άβουλος και εξαρτημένος από τη μητέρα του, που κυριαρχεί σε όλους. Όταν το δίνω στον πατέρα του, το πάει στο πατρικό του. Το παιδί συχνά επιστέφει κλαίγοντας και λέει πως θέλει να πάει στη γιαγιά. Μου κρύβει πράγματα και τους υπερασπίζεται. Δεν μου λέει πώς πέρασαν. Παλιότερα του ξέφευγαν και κακές κουβέντες για μένα, που τις είχε προφανώς ακούσει εκεί. Εγώ δεν του μιλάω καθόλου για τον πατέρα του.

Μεγαλώνω το παιδί μου με πολλή αγάπη, έχοντας σχεδόν παραμελήσει τον εαυτό μου. Πώς μπορεί να έχει αδυναμία σε κάποιο άλλο πρόσωπο; Το λατρεύω και φοβάμαι μην έχει πάρει τα γονίδια του πατέρα του. Επιπλέον η επιρροή της πεθεράς θα ευνοήσει αυτή την πλευρά του χαρακτήρα του.

……………………………..

Πώς να το αντιμετωπίσω; Τι θα κάνω όταν μπει στην εφηβεία και πει πως θέλει να ζήσει με τη γιαγιά του;

Ε.

Το λυπηρό αυτό φαινόμενο είναι δυστυχώς πολύ συνηθισμένο, με άσχημες συνέπειες για όλους και κυρίως για το παιδί.

 Για την επιρροή της πεθεράς σου υπεύθυνος είναι ο πρώην άντρας σου. Δεν υπάρχει περίπτωση να συνεννοηθείτε και να του πεις πόσο κακό κάνει στο παιδί αυτή η αντιζηλία και η προσκόλληση του παιδιού στη γιαγιά; Εκείνος πού μένει; Θα μπορούσε να περνά χρόνο και με το γιο του μόνος όταν τον παίρνει. Η γιαγιά δεν αλλάζει. Θα μπορούσε μόνο λιγάκι να συμμαζευτεί από το γιο της.

 Αναφέρεσαι στα γονίδια. Δυστυχώς, με αυτόν τον άντρα επέλεξες σε κάποια φάση της ζωής σου να κάνεις παιδί, οπότε και τα γονίδιά του, και ο ίδιος και η οικογένειά του θα είναι πάντα παρόντες στη ζωή του παιδιού. Η επιρροή των γονιδίων όμως μπορεί να ελαχιστοποιηθεί από το κατάλληλο περιβάλλον.

 Όσο μικρός και αν είναι ο γιος σου, εξήγησέ του τι είναι το διαζύγιο. Πες του πως όταν ένα ζευγάρι χωρίσει μπορεί η οικογένεια του ενός να μη συμπαθεί τον άλλον (όπως γίνεται και μ’ αυτόν που δεν συμπαθεί κάποια παιδάκια στον παιδικό). Πες του ανοιχτά πως νομίζεις πως η γιαγιά του δεν σε συμπαθεί και λέει για σένα λόγια που δεν ισχύουν. Δώσε του ένα παράδειγμα, αν έχεις. Πχ. αν η γιαγιά είπε πως τον παραμελείς, υπενθύμισέ του το χρόνο που περνάτε μαζί και τις δραστηριότητες που κάνετε. Μην την κατηγορήσεις. Πες του πως η γιαγιά έτσι είναι, κάποιες φορές λέει για σένα πράγματα που δεν ισχύουν. Τον αγαπάει όμως πολύ, όπως και ο μπαμπάς του.

 Μην παραλείπεις να εκφράζεις εσύ με κάθε τρόπο την αγάπη σου γι’ αυτόν. Πες του πως εσείς έχετε το σπίτι σας, είστε μαζί, κάνετε μαζί τόσα πράγματα και μαζί θα μείνετε ό,τι κι αν γίνει. Πρέπει λοιπόν να τα λέτε όλα μεταξύ σας. Μπορείς να του πεις πόσο λυπήθηκες για το γεγονός με το τηλεφώνημα στο σχολείο. Όταν έρχεται από τη γιαγιά, δείξε τη χαρά σου, πες του πόσο σου έλειψε, ρώτησέ τον πώς πέρασε και αν δεν απαντήσει μην επιμείνεις. Άφησέ τον να χαλαρώσει και φρόντισε να κάνετε μαζί κάτι που του αρέσει.

 Η εφηβεία αργεί ακόμη. Τα παιδιά μέχρι εκείνη την ηλικία έχουν διαισθανθεί και κρίνει ποιος τα αγαπά και ποιος όχι. Αν το παιδί είναι πχ. 10-12 ετών και η γιαγιά πει κάτι που δεν ισχύει, το παιδί δεν θα ξεγελαστεί. Μέχρι τότε φρόντισε να έχεις μαζί του όσο πιο ουσιαστική σχέση γίνεται και να περνάτε πολύ καλά μαζί.

 Για να γίνει αυτό εσύ η ίδια πρέπει να είσαι σε καλή ψυχικό κατάσταση, ευτυχής και ισορροπημένη. Αυτό δεν μπορεί να γίνει αν παραμελείς τον εαυτό σου. Φρόντιζε τη δική σου ζωή, γιατί αυτή έχει έμμεση και άμεση σχέση με την ψυχική κατάσταση του παιδιού και με τη σχέση σου μαζί του.

Κατερίνα