Πώς να φερόμαστε στους πρώην

Είμαι 35 ετών και ζω σε επαρχιακή πόλη. Είχα 2 χρόνια σοβαρή σχέση με τον Α. και πριν από ένα εξάμηνο χωρίσαμε με άσχημο τρόπο. Στεναχωρήθηκα αλλά το ξεπέρασα, όσο κι αν μου έχει μείνει μια πικρία. Πρόσφατα δημιούργησα μια καινούργια σχέση που φαίνεται να πηγαίνει καλά. Εννοείται πως τον έχω συστήσει στους φίλους μου και συχνάζουμε σε χώρους που συναντάμε πολλούς γνωστούς μου. Στους ίδιους χώρους όμως εξακολουθεί να συχνάζει και ο Α. Στις μικρές πόλεις δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές…

Έρχομαι σε δύσκολη θέση. Οι κοινοί μας φίλοι τον χαιρετούν και του μιλάνε. Έχει τύχει να βρεθούμε στην  ίδια παρέα και μάλιστα να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι. Δεν ξέρω πώς να φερθώ. Ο φίλος μου είναι αρκετά άνετος και όταν του έχω πει να μη συχνάζουμε στα μέρη που συχνάζει και ο Α μου λέει πως δεν τον πειράζει η κατάσταση και πως δεν πρέπει να κόψω ούτε τους φίλους μου ούτε τις συνήθειές μου για χάρη του παρελθόντος. Ο Α φέρεται ψυχρά και ρίχνει ειρωνικά βλέμματα. Είμαι σε δύσκολη θέση.
Κ.

Ο φίλος σου έχει δίκιο. Δεν θα αλλάξεις ούτε τους φίλους σου ούτε τη ζωή σου, ούτε και θα βάλεις τους φίλους σου να διαλέξουν. Επίσης δεν είναι σωστό να περιορίζεις το σύντροφό σου και τις εξόδους σας για χάρη της πρώην σχέσης σου.

Είναι σημαντικό που ο φίλος σου είναι άνετος. Άφησε τον Α να φέρεται όπως θέλει και αγνόησε τα άσχημα βλέμματα, τα οποία είναι πιθανό μάλιστα να παρερμηνεύεις. Φρόντισε να φέρεσαι απλά, να μην είσαι πολύ διαχυτική με το φίλο σου, ούτε όμως και ψυχρή ώστε να χαλάς τη διάθεσή του. Φρόντισε να κρατάς μια απόσταση ασφαλείας από τον Α, να μην λες στην παρέα πράγματα που θα μπορούσε να παρεξηγήσει και να μην ανταποδίδεις τα βλέμματά του.

Μεγάλη σημασία έχει το πώς αισθάνεσαι εσύ για τον Α και για τη νέα σου σχέση. Αν έχεις ξεπεράσει πλήρως το παρελθόν και είσαι ευχαριστημένη από την τωρινή σου κατάσταση, τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα. Τα πραγματικά σου συναισθήματα αντανακλώνται στη στάση σου. Οι παλιές σχέσεις πρέπει σιγά-σιγά να ξεπερνιούνται και να αρχειοθετούνται. Κάθε μια τους είχε το ρόλο της στη ζωή μας και μέσα από αυτές γίναμε αυτοί που είμαστε και κάνουμε τις σημερινές μας επιλογές. Ο θυμός και η θλίψη που συνοδεύει τους χωρισμούς είναι φυσιολογικές φάσεις, αρκεί να περνούν και να μας αφήνουν χώρο για τα καινούργια. Το ιδανικό θα ήταν να φτάσει η στιγμή που θα βλέπεις τον Α με συμπάθεια και θα μπορείτε να λέτε άνετα μια καλημέρα.