Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

Ο απών φυσικός πατέρας και η νέα οικογένεια

Έχω μια κόρη 11 ετών από προηγούμενο γάμο, ενώ έχω επίσης άλλο ένα παιδί 3 ετών από τον τωρινό μου γάμο.

Ο πατέρας της πρώτης κόρης μου δεν θέλησε να κρατήσει καμία επαφή εκτός από κάποιες ελάχιστες πριν από πολύ καιρό τηλεφωνικές επικοινωνίες μαζί της, κατόπιν δικού μου δικαστηρίου για διατροφή, την οποία έκοψε και αυτήν με τον καιρό. Δεν θα τη γνωρίσει ακόμα και αν τη δει στο δρόμο, αφού έχει να τη δει από τριών χρονών. Της έχω εξηγήσει όσο μπορώ την κατάσταση, δείχνει να καταλαβαίνει αλλά είναι κάποιες φορές, ιδιαίτερα όταν τσακωνόμαστε, που με ρωτάει γιατί ο πατέρας της δεν την παίρνει τηλέφωνο και γιατί δεν τη θέλει, αλλά άμεσα το ξεπερνάει. Τουλάχιστον έτσι δείχνει.

Προσπαθώ να της επισημάνω ότι πατέρας δεν είναι αυτός που γεννάει αλλά αυτός που μεγαλώνει, ελπίζω να το καταλαβαίνει αυτό, έτσι δείχνει. Η σχέση της με τον πατριό της είναι πολύ καλή, της κάνει τα χατίρια και την αγαπάει, δεν ξεχωρίζει τα δυο παιδιά όσον αφορά τη συμπεριφορά του, το ίδιο και εγώ, απλά δεν πολυασχολείται μαζί τους, μάλλον είναι κουρασμένος ή μπορεί και να βαριέται τις περισσότερες φορές.

Αυτό του το έχει χτυπήσει αρκετές φορές η κόρη μου. Και όταν πάει να της κάνει κριτική για κάποια λάθος συμπεριφορά, αντιδράει άσχημα, δεν τη δέχεται. Αυτό κάνει και σε μένα βέβαια τις περισσότερες φορές και θεωρώ ότι την έχουμε λίγο κακομάθει εγώ και δικοί μου γιατί λόγω του χωρισμού μου και των ιδιαίτερων συνθηκών δεν θέλαμε να της χαλάσουμε χατίρι και πάντα την είχαμε με το καλό. Όμως πλέον όσο μεγαλώνει, διαπιστώνουμε ότι δεν της έκανε καλό αυτό και προσπαθούμε να βάλουμε όρια στην συμπεριφορά της και να της δίνουμε συμβουλές. Ωστόσο, η ίδια αντιδράει άσχημα σε κάθε μας παρατήρηση και συμβουλή, την παίρνει πάντα ως μάλωμα και φωνάζει και κλαίει, λέγοντάς μας ότι δεν την αγαπάμε. Επίσης, συνέχεια ζητάει πράγματα να της πάρουμε, χωρίς να μπορεί να καταλάβει ότι δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα και ότι της παίρνουμε ήδη αρκετά. Θέλει πάντα την προσοχή πάνω της και αν δεν της την δώσουμε, θα βρει τρόπο να κάνει κάτι, να φωνάξει, να παραπονεθεί κα.

Αυτό φαίνεται να έχει επίπτωση και στις παρέες της μέχρι τώρα, πράγμα που την αποξενώνει από τους συμμαθητές της και την πληγώνει, λέγοντάς μου αρκετές φορές πάνω στα νεύρα της, ότι δεν αξίζει τίποτα, δεν έχει καλό χαρακτήρα και άλλα τέτοια. Φοβάμαι μην έχει πληγωθεί η αυτοεκτίμησή της. Δεν ξέρω τι να κάνω, αισθάνομαι ότι αν είμαι παραπάνω αυστηρή μαζί της θα πληγωθεί και από την άλλη θα πρέπει να μάθει ότι δεν μπορεί να τα θέλει όλα και να είναι το κέντρο της προσοχής πάντα. Εντωμεταξύ, πολλές φορές αισθάνομαι να ακροβατώ πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί, αφού μου είναι δύσκολο να δεχτώ μια έντονη κριτική από τον σύζυγό μου για το παιδί μου ακόμα και αν έχει δίκιο, (μη όντας πραγματικός της πατέρας), γιατί φοβάμαι μην την πληγώσω και αισθανθεί μόνη της. Δεν ξέρω τι να κάνω.

Β.

Περιττό να επισημάνω πόσο κακό κάνει στην κόρη σου η απουσία του φυσικού της πατέρα, την οποία είναι πιθανό να εκλαμβάνει ως προσωπική απόρριψη. Έτσι όμως έχουν τα πράγματα και πρέπει να τα αντιμετωπίσεις. Έκανες πολύ καλά που της εξήγησες την κατάσταση με ειλικρίνεια, γιατί ούτως ή άλλως τη νιώθει. Είναι φυσικό κάποιες φορές να ξεσπά σχετικά με το θέμα αυτό. Τα παιδιά όσο μεγαλώνουν θέλουν συνήθως να ξανασυζητούν τα θέματα που τα αφορούν, με τη ματιά της νέας ηλικίας. Ρώτησέ την αν θέλει να ξανασυζητήσετε για το θέμα αυτό τώρα που «μεγάλωσε», και αν πει ναι, ξαναβάλε τα πράγματα στη θέση τους με απόλυτη ειλικρίνεια και κάποιες παραπάνω λεπτομέρειες. Δήλωσε την αντίθεσή σου στη στάση του πατέρα της (χωρίς χαρακτηρισμούς και εμπάθεια) και πες της πως για τη στάση αυτή εσύ δεν μπορείς να δώσεις εξηγήσεις. Εκείνη μπορεί όταν μεγαλώσει κι άλλο να τον αναζητήσει μόνη της και να τον ρωτήσει ό,τι θέλει. Δήλωσε πως καταλαβαίνεις ωστόσο τη στενοχώρια και το θυμό της και μπορεί να τα εκδηλώνει, αλλά όχι με αποδέκτη εσένα και τη νέα σας οικογένεια.

Μπορείς να συζητήσεις με το σύζυγό σου πως η πατρική σχέση χρειάζεται από μέρους του μεγαλύτερη ενασχόληση και αυτό θα ωφελήσει και τα δυο παιδιά. Επειδή όμως η διαφορά ηλικίας τους είναι μεγάλη, κάποιες φορές θα πρέπει να ασχολείται και ξεχωριστά με το κάθε παιδί με κάποιες δραστηριότητες κατάλληλες για την ηλικία του (όπως κι εσύ εξάλλου). Και μην ξεχνάς να του θυμίζεις πόσο εκτιμάς τη στάση του στη μεγάλη κόρη.

Ναι, πατέρας είναι αυτός που μεγαλώνει και όχι αυτός που απλώς γεννάει. Να το λες στην κόρη σου τακτικά, επισημαίνοντάς της και πόσο τυχερή είναι που έχει αποκτήσει από νωρίς μια καλή πατρική φιγούρα.  Μίλησέ της για τη σχέση με τον πατριό της. Πες της πως οι σωστοί γονείς εκτός από αγάπη και χάδια, θέτουν στα παιδιά τους και κάποια όρια.

Μπορείς να της πεις καθαρά πως θεωρείς πως την έχετε κακομάθει για τους γνωστούς λόγους και πως τώρα που μεγάλωσε θα μπορεί να αντιμετωπίζει πιο ψύχραιμα κάποιες καταστάσεις και να μην τις μπερδεύει με έλλειψη αγάπης. Αν κάνει τέτοια ξεσπάσματα, θύμισέ της τη συζήτησή σας και μην ενοχοποιείσαι, ούτε εσύ ούτε ο σύζυγός σου. Τα παιδιά κατά κανόνα θέλουν να τους γίνονται τα χατίρια και αν βρουν το «κουμπί» γι’ αυτό, συχνά το χρησιμοποιούν. Στα παιδιά των χωρισμένων, ένα πολύ συχνό «κουμπί» είναι ο χωρισμός.

Συζήτησε μαζί της κάποια θέματα. Αν συμμετέχει και ο σύζυγος, ακόμη καλύτερα. Και γενικά, αφού ο σύζυγος τής φέρεται σαν πραγματικός πατέρας, έχει δικαίωμα και να λαμβάνει θέση στις αποφάσεις που την αφορούν, να συζητάτε μαζί τη στάση σας και να κάνετε και οι τρεις κουβέντα.

Για τις απαιτήσεις της, κάντε μια συζήτηση για την οικονομική κατάσταση και πείτε πως σήμερα όλοι περιοριζόμαστε και πως της ζητάτε κι εκείνη να συμβάλει. Μπορείτε να κάνετε μαζί χειροτεχνίες ή κατασκευές που θα αντικαταστήσουν κάποια καταναλωτικά αγαθά που ζητά, εκτονώνοντας ταυτόχρονα και τη δημιουργικότητά της. (Ένα κορίτσι της ηλικίας της έκανε φασαρία στη μητέρα του γιατί ήθελε να αγοράσει ένα δώρο 25 ευρό για τη φίλη της που γιόρταζε. Επειδή η μικρή είναι καλλιτεχνική φύση, συμβούλευσα τη μητέρα να τη βάλει να κάνουν μαζί κάτι χειροποίητο. Πραγματικά, έκαναν μια ωραία κατασκευή από πέτρες και κοχύλια, που ικανοποίησε όλες τις πλευρές).

Για τις παρέες της, εξήγησέ της την αξία της σωστής επιλογής ατόμων και της καλής συμπεριφοράς. Φρόντισε να κοινωνικοποιηθεί με παιδιά της ηλικίας της που εγκρίνεις, από φιλικές ή συγγενικές οικογένειες, οργανώνοντας γιορτούλες ή εξόδους για τα παιδιά. Φρόντισε να τη γράψετε σε κάποια δραστηριότητα που της αρέσει (γυμναστική, μουσική, θέατρο κτλ) για να εκτονώνεται, να κοινωνικοποιηθεί και να κάνει φιλίες με άτομα με τα ίδια ενδιαφέροντα. Γενικά φρόντισε να δημιουργήσει ζωή και έξω από το σπίτι. Συνεργάσου επίσης με τους δασκάλους της για να παρακολουθούν την κοινωνική της συμπεριφορά και να την καθοδηγούν. Εξήγησε (σε όποιους είναι ευαίσθητοι) την κατάσταση και ζήτησε να της δείχνουν ενθάρρυνση και αλλά και να της θέτουν τα απαραίτητα όρια.

Τα παιδιά χρειάζονται ταυτόχρονα αγάπη και όρια και μπορούν να δεχτούν όρια μόνο από ανθρώπους που είναι σίγουρο πως τα αγαπούν και νοιάζονται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.