Θα μείνω μόνη κι άστεγη;

Είμαι 38 ετών και έχω τελειώσει Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση. Είχα παρατήσει τη σχολή για χρόνια, επειδή δεν είχα χρόνο λόγω εργασίας και δεν ήθελα να επιβαρύνω την οικογένεια μου οικονομικά. Κάποια στιγμή τελείωσα πολύ βιαστικά, με αποτέλεσμα να βγάλω βαθμό 6.4, απαγορευτικό για μεταπτυχιακούς τίτλους και όχι μόνο. Παλεύω εδώ και χρόνια να μπω σε κάποιο μεταπτυχιακό με εξετάσεις, χωρίς επιτυχία.

Από τότε που τελείωσα τη σχολή, ψάχνω εργασία, αλλά δεν έχω βρει κάτι στο αντικείμενο, λόγω έλλειψης γνωριμιών, προϋπηρεσίας και λοιπών τίτλων. Εργάστηκα σε τράπεζα, σε εταιρεία εισαγωγών-εξαγωγών, σε ένα σωρό άσχετες εργασίες, με κακοπληρωμένες συμβάσεις. Τις περισσότερες φορές δεν είχα καν ένσημα. Τελευταία μου εργασία ήταν μπέιμπι-σίτερ, με επιτυχία, λόγω της αγάπης μου για τα παιδιά αλλά και της ευσυνειδησίας μου γενικότερα.

Έχω φτάσει σε σημείο να έχω ξεχάσει αυτά που ξέρω, να μην ξέρω τι να κάνω και πού να απευθυνθώ για εργασία, εννοώντας, πού θα μπορούσε να εργαστεί ένας πολιτικός επιστήμονας;

Από πάντα το όνειρο μου ήταν να διδάξω, να ασχολούμαι με παιδιά, αλλά δεν κατάφερα να μπω σε κάποιο παιδαγωγικό τμήμα. Κυνηγώντας το βιοπορισμό έχω χάσει πάρα πολλά πράγματα, όπως την οικογένεια και τα παιδιά, καθώς και τη δημιουργία σταθερών βάσεων ώστε να είμαι οικονομικά ανεξάρτητη και να μπορέσω σαν ίση και με ίσους όρους να πορευθώ με ένα σύντροφο για τα περαιτέρω.

Αυτή τη στιγμή είναι άνεργη και ψάχνω εργασία, σχεδόν παντού. Έχω μια σχέση εδώ και ένα χρόνο, η οποία απ' ο,τι φαίνεται δεν μπορεί να πάει και πολύ μακριά, λόγω οικονομικών δυσχερειών και της γενικότερης κρίσης. Παρόλα αυτά τα πάμε καλά, αν και έχουμε ακόμα δρόμο να διανύσουμε.

Προ καιρού απευθύνθηκα σε έναν υπεύθυνο σε θέματα συμβουλευτικής και επαγγελματικού προσανατολισμού, σε ένα πανεπιστήμιο της Αθήνας, ο οποίος βοήθησε φίλους μου να βρουν τον επαγγελματικό τους δρόμο. Μου ζήτησε τα στοιχεία μου και ένα βιογραφικό για να μου απαντήσει και δεν απάντησε ποτέ. Αναρωτιέμαι αν είμαι τελειωμένη υπόθεση, δεν θα βρω ποτέ εργασία λόγω μη εξειδίκευσης, ως εκ τούτου δεν θα μπορέσω να κάνω οικογένεια, ούτε καν να συνάψω γάμο και φυσικά δεν θα πάρω σύνταξη ποτέ λόγω έλλειψης ενσήμων. Τελικά θα μείνω μόνη και άστεγη σε αυτή τη ζωή; Δεν έχω κάτι να ελπίζω, ούτε και μπορώ να δω έναν ή περισσότερους επαγγελματικούς δρόμους.

Θα το εκτιμούσα αν μου δίνατε μια απάντηση, πως να ξαναρχίσω, που είναι ο δρόμος που έχασα, αν υπάρχουν άλλοι δρόμοι, που να στραφώ. Σας ζητώ συγνώμη για τη γκριζάδα που αναδύεται. Το καλό είναι ότι η μαυρίλα δεν έχει έλθει ακόμα, ή τουλάχιστον εγώ δεν τη βλέπω, ή δε θέλω να τη δω.

Ε.

Η κατάσταση στην αγορά εργασίας είναι σήμερα γενικά πολύ δύσκολη, πόσο μάλλον όταν έχεις τελειώσει μια σχολή η οποία απ’ ό,τι καταλαβαίνω σου είναι μάλλον αδιάφορη.

Η άποψή μου για τον επαγγελματικό προσανατολισμό είναι πως αν κάποιος ασχοληθεί με κάτι που του ταιριάζει και του αρέσει, τότε σπάνια μένει άνεργος για πολύ. Η σχολή που έχεις τελειώσει είναι από αυτές τις γενικές και ουδέτερες σχολές απ’ όπου κάποιος μπορεί να κάνει τα πάντα και τίποτα. Ξέχασέ την! Είναι ένα πανεπιστημιακό πτυχίο που ως τέτοιο μετρά, αλλά τίποτα παραπάνω σε σχέση με τον συγκεκριμένο άνθρωπο που το κατέχει. Ο βαθμός πτυχίου δεν έχει σχέση με την εξεύρεση εργασίας, αλλιώς οι αριστούχοι θα είχαν και δουλειά!  Αν κάποια στιγμή βρεθεί μια οποιοδήποτε μισθωτή θέση, στο δημόσιο ή σε μεγάλη εταιρία, απαραίτητα θα ληφθεί υπόψη το πτυχίο σου, οπότε καλώς.  Και σίγουρα τότε θα μπορέσεις να θυμηθείς αυτά που θα σου χρειάζονται. Μην περιμένεις όμως η θέση να προκύψει από το συγκεκριμένο πτυχίο. Ούτε νομίζω πως ένα μεταπτυχιακό στο συγκεκριμένο αντικείμενο θα βοηθούσε σημαντικά, έτσι ώστε να αξίζει τον κόπο ο χρόνος και το διάβασμα.

Ένα πλήρες πρόγραμμα επαγγελματικού προσανατολισμού θα μπορούσε να βρει ποιες ακριβώς είναι οι κλίσεις σου. Δεν είσαι καθόλου μεγάλη για να το κάνεις, έχω δουλέψει με ανθρώπους πολύ μεγαλύτερούς σου! Λες πως η αγάπη σου είναι τα παιδιά και η παιδαγωγική. Με αυτό το δεδομένο, θα πρότεινα να δώσεις κατατακτήριες εξετάσεις σε τμήματα παιδαγωγικών, νηπιαγωγών ή προσχολικής αγωγής και αν κάποτε εισαχθείς, τότε φοιτάς, τελειώνεις και το ασκείς. Μια πιο εύκολη λύση είναι ένα ΙΕΚ προσχολικής αγωγής, στο οποίο λόγω ηλικίας θα εισαχθείς πολύ εύκολα και οι σπουδές είναι πολύ πιο εύκολες. Η ηλικία δεν έχει σημασία για μια επαγγελματική στροφή, αν πραγματικά το θέλεις. Ένας πελάτης μου ξαναθυμήθηκε το πτυχίο παιδαγωγικών που είχε πάρει στα 20 του και άλλαξε κατεύθυνση ζωής διοριζόμενος ως δάσκαλος μέσω ΑΣΕΠ στα 47 του. Και για μένα η ψυχολογία αποτέλεσε δεύτερο κύκλο σπουδών και καριέρας.

Εννοείται πως στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας σπουδών εσύ θα εξακολουθήσεις να εργάζεσαι για την επιβίωσή σου όπου βρεις. Προτείνω να απευθυνθείς σε ιδιωτικά σχολεία ή παιδικούς σταθμούς, παιδότοπους κτλ., αρχικά ως βοηθητικό προσωπικό. Το να προσέχεις σε σπίτια μωρά ή μεγαλύτερα παιδιά που θα τα παρακολουθείς ταυτόχρονα στα μαθήματά τους δεν είναι καθόλου κακή ιδέα. Γενικά είναι καλύτερο -και συχνά πιο προσοδοφόρο- να ασκείς ως ανεκπαίδευτη ένα επάγγελμα που σου αρέσει , παρά ένα επάγγελμα όπου λαμβάνεται υπ’ όψη το πτυχίο σου, αλλά δεν σου αρέσει. Μια πελάτισσά μου, απόφοιτη Κοινωνικής  Ανθρωπολογίας  (όπου είχε βρεθεί κατά τύχη), εργάσθηκε αρκετά χρόνια προσέχοντας 3 παιδιά ηλικίας δημοτικού-γυμνασίου και παρακολουθώντας τα στα μαθήματά τους, σε μια οικογένεια που οι γονείς έχουν επιχείρηση και δουλεύουν όλη τη μέρα. Μια γνωστή μου νεαρή κοπέλα, απόφοιτη Γεωλογίας (που της είναι αδιάφορη), εργάζεται ως βοηθός στα γραφεία δυο γιατρών. Είναι πολύ ευχαριστημένη γιατί λατρεύει την ιατρική και ήταν το όνειρό της. Το προτιμά μάλιστα από το να επιδιώξει διορισμό στη μέση εκπαίδευση μέσω ΑΣΕΠ, να φύγει επαρχία κτλ.

Το ότι κάποιος ειδικός στον οποίο απευθύνθηκες δεν ανταποκρίθηκε, δεν σημαίνει πως είσαι ανέλπιδη, αλλά πιθανότατα πως το αμέλησε, όπως δυστυχώς συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις στο δημόσιο τομέα.

Μη σκέφτεσαι μακροπρόθεσμα, συντάξεις, ένσημα κτλ. Στην κατάσταση που βρισκόμαστε δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο και αν αυτές οι παροχές θα υπάρχουν. Στη θέση σου θα έκανα μια αυτασφάλιση. Μια συγγενής μου συμπληρώνει τα ένσημα που της χρειάζονται ως τη σύνταξη δηλώνοντας οικιακή βοηθός κάποιου συγγενούς της και πληρώνοντας μόνη της τις απαραίτητες εισφορές.

Κακώς συνδέεις τόσο πολύ την προσωπική με την επαγγελματική σου ζωή. Μην περιμένεις να εξασφαλίσεις το ένα για να ασχοληθείς με το άλλο. Όλοι μας έχουμε μια προσωπική ζωή σε συνδυασμό σήμερα με ένα δύσκολο βιοπορισμό.

Διατήρησε τη σχέση σου που πάει καλά και αφήστε την πιθανή δημιουργία οικογένειας για αργότερα, αν όλα εξελιχθούν κατ’ ευχήν. Στα 38 δεν είσαι καθόλου μεγάλη. Αγνόησε τα στερεότυπα που θέλουν τη γυναίκα με ημερομηνία λήξης, αλλιώς «χάνει το τρένο». Αν έχεις έναν καλό και σταθερό σύντροφο και μπορείτε κάποια στιγμή συνδυάζοντας τα πενιχρά οικονομικά σας να συμβιώσετε,  κάντε το. Για παιδί βέβαια πρέπει να το σκεφτείτε πολύ περισσότερο. Και πάλι, μην περιμένεις την ιδανική κατάσταση για να το τολμήσεις. Κυρίως όμως δες αν η δημιουργία οικογένειας είναι πραγματική σου επιθυμία ή απλώς προσαρμογή στα κοινωνικά στερεότυπα. Αν ισχύει το δεύτερο, δεν χρειάζεται να το κάνεις. Μπορείς να έχεις προσωπική ζωή και χωρίς γάμο.

Γενικά, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, ο προγραμματισμός του μέλλοντος και η ασφάλεια είναι πολυτέλειες και με το να ανησυχείς συνεχώς δεν βοηθάς την κατάσταση.  Η σκέψη της «μόνης και άστεγης» δεν είναι καλός σύμβουλος. Ήσουν πάντα αγχώδης και χρειαζόσουν την ασφάλεια; Οι καταστάσεις μάς επιβάλλουν πλέον να αλλάξουμε στάση ζωής.