Χωρισμός

Είμαι 30 ετών, είχα μια σχέση επί 2 χρόνια και εδώ και δύο μήνες έχω χωρίσει. Η σχέση αυτή ήταν με ένα παιδί 5 χρόνια μικρότερό μου και ήταν και για τους δυο η πρώτη σοβαρή σχέση. Όλα ήταν καλά εκτός του ότι μετά από ένα χρόνο σχέσης κάποιοι γνωστοί μου μας πείραζαν πότε θα το σοβαρέψουμε και τέτοια. Ο σύντροφος μου τότε νευρίασε πολύ (γενικά ήταν παρεξηγησιάρης και οξύθυμος) και τα έβαλε με μένα γιατί δεν αντιδρώ σε αυτά που λένε και πως με βολεύει αυτή η κατάσταση. Μου είπε τότε πως δεν είναι έτοιμος και του είπα πως ούτε κι εγώ και να συνεχίσουμε έτσι.Συνεχίσαμε, ήμασταν πολύ καλά αν εξαιρέσεις πως αρκετές φορές παρεξηγιόταν και μου φώναζε κι εγώ επειδή είμαι πολύ ευαίσθητη έκλαιγα. Γενικά είχε το πάνω χέρι γιατί εγώ ήμουν πολύ ανεκτική επειδή τον αγαπούσα και φοβόμουν μην τον χάσω.

Από τα χριστούγεννα και μετά (ήμασταν και οι δύο παχουλοί) άρχισε να κάνει δίαιτα ενώ εγώ λόγο στρες πάχυνα, ένιωθα μειωμένη αυτοπεποίθηση και συνέχισα να καταπίνω πολλά σχετικά με τη συμπεριφορά του. Πάλι όμως με κατάφερνε με τον τρόπο του. Σε συζητήσεις για το ότι με φλερτάρουν μου έλεγε πως δε θέλει να μου κόβει τις τύχες! Έλεγε πως έχουμε διαφορά και τι θα γίνει με μας και πως ακόμα είναι παιδί και τέτοια. Εγώ φυσικά εξεπλάγην και του είπα πως από την αρχή ήξερε τη διαφορά και πως δεν έχει σημασία γιατί αν αγαπιούνται 2 άτομα δεν μετράνε αυτά και επίσης δεν επείγομαι να παντρευτώ στο άμεσο μέλλον.

Μετά από μια τέτοια συζήτηση δεν επικοινωνήσαμε για 3 μέρες, ώσπου ξαναεμφανίστηκε. Έγιναν άλλες δυο τέτοιες συζητήσεις. Του είπα: πες ότι θες να χωρίσουμε και άσε όλα αυτά που λες. Μου απάντησε απότομα πως θέλεις να χωρίσουμε και πως δεν θα με παντρευόταν ποτέ! Με πλήγωσε πολύ, έφυγα κλαίγοντας. Πέρασα 10 δραματικές μέρες και του ζήτησα να ξαναβρεθούμε (όχι για να τον παρακαλέσω αλλά για να μου εξηγήσει πάλι τους λόγους).  Εκείνος μου είπε να μείνουμε απλοί γνωστοί. Εγώ έβγαλα επιτέλους από μέσα μου τα παράπονά μου για τη συμπεριφορά του

Μετά από αυτήν τη συνάντηση, ένας φίλος μου τον πήρε τηλέφωνο και του είπε πως έμαθε για μας και πως λυπήθηκε γιατί η διαφορά δεν είναι λόγος. Αυτός είπε πως μετά την τελευταία συζήτησή μας κατάλαβε πως έπρεπε να με χωρίσει νωρίτερα.

Πέρασε ένα μήνας, συναντηθήκαμε τυχαία σε μια καφετέρια και σαν να ήμασταν φιλαράκια, μου έκανε μια εγκάρδια χειραψία, με ρώτησε τι κάνω κ.τ.λ. και είχε το θράσος να θέλει να με κεράσει κιόλας. Εγώ καταρρακώθηκα. Είχα μάθει κιόλας πως βγαίνει με μια κοπέλα και επιβεβαιώθηκα. Την επόμενη μέρα από τη συνάντηση αυτή τον είδαν μαζί της. Πόσο άσχημα ένιωσα δεν περιγράφεται! Εγώ δεν τον θέλω ως φίλο στη ζωή μου, πληγώθηκα πάρα πολύ, κατέρρευσα και αυτός συνεχίζει τη ζωή του;

Σκέφτηκα πως έπρεπε για μια φορά να σκεφτώ τον εαυτό μου πάνω από αυτόν. Του έστειλα μήνυμα να μην επαναληφτεί ξανά αυτό που έγινε με το κέρασμα και να σεβαστεί πως δε θέλω κανενός είδους επαφή μαζί του γιατί έχουμε τελειώσει. Με πόνεσε που του το είπα αυτό αλλά νομίζω πως ήταν για το καλό μου. Εσείς τι λέτε; Πιστεύω επίσης πως αν κάποιος θέλει να ξαναγυρίσει ξαναγυρνά και ας του είπα να με αφήσει ήσυχη.

Είμαι σε δύσκολη φάση. Ήταν η πρώτη μου ολοκληρωμένη και ουσιαστική σχέση και νιώθω πως έχασα κομμάτι του εαυτού μου. Πως θα είναι η ζωή μου, πως θα ξαναγαπήσω, πώς θα ξαναδοθώ; Είμαι πολύ ανασφαλής, φοβάμαι τη μοναξιά .Έχω αρχίσει να προσέχω παραπάνω τον εαυτό μου (έχασα 10 κιλά μετά τον χωρισμό και όλοι μου λένε ότι ομόρφυνα πολύ. Πείτε μου σας παρακαλώ κι εσείς τη γνώμη σας.

 Α.

Πάντα όταν λαμβάνω ένα μήνυμα από κάποιον σχετικά με ένα πρόβλημά του, επικεντρώνομαι  αυτόν τον ίδιο και όχι σε άλλα πρόσωπα. Περιγράφεις τον εαυτό σου σαν μια κοπέλα χωρίς αυτοπεποίθηση, που εξαρτήθηκε από το σύντροφό της, ανέχτηκε συμπεριφορές που δεν της άρεσαν για να μην τον χάσει, φοβάται τη μοναξιά και είναι ανασφαλής. Αυτές οι ιδιότητες είναι που θα έπρεπε να σε απασχολούν περισσότερο από την ερωτική ιστορία που μου περιγράφεις. Στη ζωή σου θα συναντήσεις κάθε είδους ανθρώπους και το θέμα είναι να είσαι εσύ αρκετά δυνατή και με αυτοπεποίθηση ώστε να κάνεις σωστές επιλογές, να μπορείς να φεύγεις όταν δεν περνάς καλά και να μη γίνεσαι ράκος μετά.

Ας έρθουμε τώρα στην ιστορία σου. Ίσως ο σύντροφός σου κυριαρχείται από στερεότυπα, οπότε πραγματικά τον απασχολούσε το μέλλον της σχέσης σας σε συνδυασμό με τις ηλικίες. Ίσως εσύ υποσυνείδητα να επιθυμούσες το γάμο, οπότε αυτό να έβγαινε στη στάση σου και να τον πίεζε. Ίσως πάλι εκείνος να είχε συνειδητοποιήσει πως δεν ταιριάζετε αν και έψαχνε τρόπο να… την κάνει. Οι περισσότερες σχέσεις έχουν ημερομηνία λήξης και κατά κανόνα ο ένας από τους δυο (και όχι ταυτόχρονα και οι δυο) τη συνειδητοποιεί πρώτος. Ίσως ακόμη να είχε μπει κάποια άλλη κοπέλα στη ζωή του όσο ακόμη ήταν μαζί σου. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ακριβώς έγινε. Το θέμα είναι πως εκείνος αποχώρησε και οι συζητήσεις και επιχειρηματολογίες είναι περιττές.

Ναι, όταν κάποιος χωρίζει, συνεχίζει τη ζωή του, πού είναι το κακό; Έτσι κάνει ο πρώην φίλος σου, έτσι πρέπει να κάνεις κι εσύ. Βέβαια αυτός που παίρνει την πρωτοβουλία να φύγει είναι κατά κανόνα πιο άνετος, ενώ ο άλλος περνά όλες της φάσεις της απώλειας (θυμώνει, κατηγορεί, διαπραγματεύεται, στενοχωριέται) και τελικά το ξεπερνά και συνεχίζει.

Σχετικά τώρα με τη συνάντησή σας. Θέλησε να φερθεί φιλικά, ίσως ο τρόπος του να μην ήταν ο καλύτερος, κι εσύ πειράχτηκες. Αν είναι έτσι, θα έπρεπε μετά τη χειραψία να είσαι ψυχρή και να σηκωθείς να φύγεις. Το ότι θέλησε να σε κεράσει μπορεί να ήταν …υπερβάλλων ζήλος μπορεί να ήταν και ειλικρινές. Αν δεν το ήθελες, δεν θα έπρεπε να το δεχτείς με ένα απλό «όχι, ευχαριστώ».

Το μήνυμα δεν χρειαζόταν. Απλώς αν τον ξανασυναντήσεις χαιρέτησέ τον ψυχρά και μη δεχτείς καμιά παραπάνω επαφή. Δεν έχει σημασία τι λες, αλλά τι κάνεις. Αν μετανιώσει και θέλει να ξαναγυρίσει, πραγματικά δεν θα τον εμποδίσουν οι δηλώσεις σου να κάνει ένα βήμα. Εσύ σε τέτοια περίπτωση κρίνεις αν θέλεις να ανταποκριθείς και να ξαναδοκιμάσετε ή αν τον έχεις απορρίψει οριστικά (πράγμα που θα σε συμβούλευα). Αν μια ιστορία στραβώσει, οι χωρισμοί, οι επανασυνδέσεις και οι νέες προσπάθειες είναι συνήθως μάταιες.

Πρόσεξε τον εαυτό σου από όλες τις απόψεις. Εμφανισιακά το κάνεις ήδη, αλλά ψυχολογικά έχεις ανασφάλειες, φόβους και ελλείψεις. Μια συνεργασία με ψυχολόγο θα μπορούσε να σε βοηθήσει. Κάθε χωρισμός είναι μια ευκαιρία αυτογνωσίας και βελτίωσης. Και φυσικά θα ξαναγαπήσεις όταν έρθει η ώρα σου. Πρέπει όμως να αποδεχτείς το ρίσκο που εμπεριέχουν οι σχέσεις. Κανένας δεν σου εγγυάται πως μια σχέση θα κρατήσει επ’ άπειρον και δεν θα πληγωθείς. Αυτό είναι κανόνας των σχέσεων και μόνο αν κλειστείς σε ένα κλουβί δεν διακινδυνεύεις.