Σχέσεις από απόσταση

Είτε για τη διατήρηση μιας σχέσης είτε για τη δημιουργία της, θεωρώ ότι η απόσταση είναι ανασχετικός παράγοντας. Ειδικά για το δεύτερο. Οπότε ακόμα και αν ήταν όλα τέλεια, πάλι λόγω απόστασης δεν μπορεί να συνεχιστεί κάτι. Λέτε στην αρχή ότι υπάρχει σχέση από απόσταση. Αν μπορείτε να μου πείτε υπό ποιες προϋποθέσεις θα το εκτιμούσα γιατί έχω υιοθετήσει αρνητική άποψη τα τελευταία χρόνια και έχω χάσει και ευκαιρίες σκεπτόμενος ορθολογικά.

Όταν μιλάμε για σχέσεις από απόσταση, καλό είναι να ξεκαθαρίζουμε για τι είδους σχέσεις πρόκειται, πόση απόσταση, πόσο χρονικό διάστημα και πολλά άλλα. Άλλο είναι το φλερτ και η ευκαιριακή σχέση (γι’ αυτούς που τις επιδιώκουν) και άλλο η πιο σημαντική. Άλλο είναι το Αθήνα-Πάτρα και άλλο το νησάκι του Αιγαίου-εξωτερικό. Η οικονομική κατάσταση, η ηλικία, το επάγγελμα, η διαθεσιμότητα ελεύθερου χρόνου και πολλοί άλλοι παράγοντες συμβάλλουν επίσης. Εξάλλου είναι θέμα ατόμου, πόσο προτίθεται να κουραστεί για μια σχέση που το ενδιαφέρει και να διακινδυνεύσει μεγαλύτερο ποσοστό αποτυχίας της.

Όταν ξεκινάμε μια σχέση, υπάρχουν δυο ενδεχόμενα:

·         Προκαθορίζουμε εξ αρχής πως πρόκειται για μια σχέση όχι πολύ βαθιά και με ημερομηνία λήξης.

·         Ξεκινάμε με διάθεση για κάτι πιο σοβαρό (και κανένας δεν ξέρει αν πραγματικά θα εξελιχτεί έτσι).

Μια σχέση της πρώτης περίπτωσης μπορεί θαυμάσια να λειτουργήσει από μακριά για κάποιο διάστημα, αφού έτσι κι αλλιώς είχε ημερομηνία λήξης. Τα μέλη της μπορεί να βλέπονται όποτε και οι δυο μπορούν, να απολαμβάνουν τις συναντήσεις τους ως «διάλειμμα» της κανονικής τους ζωής και να μην προβληματίζονται το υπόλοιπο διάστημα. Κάποια στιγμή η σχέση θα τελειώσει, αλλά μπορεί να κρατήσει και περισσότερο σε σύγκριση με μια παρόμοια σχέση από κοντά, αφού δεν υπάρχει η καθημερινή τριβή.

Μια σχέση της δεύτερης περίπτωσης είναι κρίμα να μην αρχίσει μόνο και μόνο λόγω απόστασης, αν πραγματικά υπάρχει έλξη και ενδιαφέρον μεταξύ των δυο μελών. Ξεκινάμε και βλέπουμε. Το πρόβλημα που υπάρχει είναι η πιθανή εξιδανίκευση των ατόμων. Όταν δεν έχεις συνεχή κοντινή επαφή με το άλλον, δεν τον γνωρίζεις πραγματικά και τείνεις να βλέπεις μόνο το καλό πρόσωπο που σου δείχνει στις συναντήσεις σας. Εξάλλου, πολλές τέτοιες σχέσεις δεν αντέχουν και διαλύονται από τη μοναξιά, την καχυποψία, την κόπωση και τα έξοδα των ταξιδιών και διάφορες παρεξηγήσεις. Αν μια τέτοια σχέση αντέξει στις αντιξοότητες, αυτό το δείχνει ο χρόνος και αν αποδειχτεί πως είναι πολύ σοβαρή, τότε μόνο τα μέλη της είναι λογικό να αλλάξουν τις ζωές τους (τουλάχιστον ο ένας) και να σκεφτούν μετοίκηση και συμβίωση.

Καλό είναι βέβαια αυτός που θα μετοικήσει να σκεφτεί σοβαρά το κοινωνικό, επαγγελματικό και οικονομικό μέρος της απόφασής του και αν είναι δυνατόν να μετοικήσει για κάποιο διάστημα δοκιμαστικά. Η πιθανότητα αποτυχίας εδώ είναι αυξημένη γιατί οι νέες συνθήκες ζωής μπορεί να αποδειχτούν δύσκολες για τον μετακινηθέντα ή/και αυτός μπορεί να έχει παρά πολλές απαιτήσεις από το σύντροφό του ως αντιστάθμισμα. Εξάλλου, η συνύπαρξη μπορεί να αποκαλύψει και για τους δυο πτυχές του συντρόφου τους που δεν γνώριζαν. Όλες οι σχέσεις έχουν πιθανότητες αποτυχίας όταν τα μέλη τους συμβιώσουν, και οι μακρόθεν σχέσεις πολύ περισσότερο.

Από όλα αυτά φαίνεται πως για τις σχέσεις με προοπτική σταθεροποίησης η απόσταση δυσκολεύει τα πράγματα. Αν όμως σου αρέσει πραγματικά κάποια, γιατί να μην το τολμήσεις; Γιατί να μην απολαύσεις έστω κάποιο διάστημα καλής σχέσης με κάποια που σε ενδιαφέρει; Πού το ξέρουμε πως η σχέση θα διατηρηθεί και θα σοβαρέψει έτσι ώστε να φτάσουμε στις δυσκολίες της μετοίκησης;

Η συμβουλή μου είναι πάντα να τολμάμε να μπούμε στις σχέσεις που μας αρέσουν, έχοντας συνείδηση των δυσκολιών τους και γνωρίζοντας πως τελικά λίγες μόνο από αυτές καταλήγουν σε σταθεροποίηση.