Η κόρη που δεν θέλω

Είμαι 44 ετών, παντρεμένη 12 χρόνια, με δυο γιους στο δημοτικό. Με τον άντρα μου έχω καλή σχέση. Όταν ήμουν 16 ετών –ζούσαμε τότε με την οικογένειά μου στο νησί καταγωγής μας- έμεινα έγκυος από ένα αγόρι που μόλις είχα γνωρίσει το καλοκαίρι στις διακοπές. Δεν θέλησα να κάνω έκτρωση και η οικογένειά μου με στήριξε. Η οικογένεια του αγοριού αρνήθηκε την πατρότητα και αποποιήθηκε κάθε ευθύνης. Δεν θελήσαμε με την οικογένειά μου να διεκδικήσουμε τίποτα.

Έφυγα από το νησί και ήρθα στην Αθήνα με τη μητέρα μου σε μια θεία μου. Γέννησα ένα κοριτσάκι και το δώσαμε για υιοθεσία. Μετά παρέμεινα στην Αθήνα στη θεία μου και συνέχισα τη ζωή μου και τις σπουδές μου κανονικά. Είναι παράξενο πως ποτέ δεν ένιωσα κανένα συναίσθημα για το παιδί και την υιοθεσία, ήταν σαν να τα ξέγραψα από το μυαλό μου.

Πρόσφατα, το ίδρυμα υιοθεσιών με ενημέρωσε πως η κόρη μου -27 χρονών πια- θέλει να με συναντήσει. Μπορώ να δεχτώ ή να αρνηθώ. Δεν ξέρω τι να κάνω. Μπορεί  αυτό να ακούγεται αφύσικο και σκληρό, αλλά δεν έχω συναισθήματα γι’ αυτήν και νιώθω πως θα διαταραχτεί η ζωή μου Από την άλλη, νιώθω πως έχω την ηθική υποχρέωση να το κάνω. Ο άντρας μου ήταν εξ αρχής ενήμερος για το παρελθόν μου, αλλά δεν τον έχω ενημερώσει για την τελευταία εξέλιξη.

Λ.

 

Θα πράξεις ανάλογα με τα συναισθήματά σου. Κανείς δεν σε υποχρεώνει να συναντήσεις ένα παιδί που εξ αρχής δήλωσες πως δεν επιθυμείς, εξάλλου το δικαίωμα αυτό σου το δίνει και ο νόμος.

Αν τελικά δεχτείς να γνωρίσεις την κόρη σου, δεν σημαίνει πως απαραίτητα θα δημιουργήσετε σχέση και θα μπει στη ζωή σου. Μπορεί να γίνει μια γνωριμία που απλώς θα ικανοποιήσει την περιέργεια και των δυο ή να διατηρηθεί μια στοιχειώδης επαφή ή ακόμη και να δημιουργηθεί σταδιακά στενή σχέση. Εξαρτάται από την αρχική διάθεση της κοπέλας και από τα συναισθήματα που πιθανώς θα δημιουργηθούν και στις δυο σας σε μια πρώτη επαφή.

Τα μικρά σου παιδιά θα πρέπει κάποια στιγμή να ενημερωθούν για την αδελφή τους. Αν δεν δεχτείς να γνωρίσεις την κοπέλα, είναι καλό να τα ενημερώσεις όταν ενηλικιωθούν. Αν τη γνωρίσεις τώρα και μπει στην οικογένειά σου, άφησε τα παιδιά σου να την αποδεχτούν αρχικά σαν συγγενή από το νησί και περίμενε να φτάσουν στην κατάλληλη ωριμότητα, ίσως και πριν την ενηλικίωση, για να μάθουν την αλήθεια. Όταν φτάσει ο χρόνος αυτός, μπορείς να συνεννοηθείς με ψυχολόγο για να σε καθοδηγήσει. Εγώ αναφέρω το θέμα από τώρα για να δεις όλες τις προοπτικές που υπάρχουν.

Αν δεν θέλεις τελικά να τη γνωρίσεις, μην ενοχοποιείσαι. Κανένας δεν μπορεί να σε υποχρεώσει να βάλεις στη ζωή σου ένα παιδί που δεν θέλεις. Η ηθική είναι προσωπικό θέμα και μη σκέφτεσαι στερεοτυπικά. Για μένα ηθική είναι να ακολουθούμε τα ειλικρινή μας συναισθήματα.

Ίσως όμως θα έπρεπε να ψάξεις τον εαυτό σου για να δεις τι σε οδηγεί στην άρνηση αυτή. Αντιλαμβάνομαι πως η εγκυμοσύνη σε τόσο μικρή ηλικία και οι καταστάσεις που τη συνόδευσαν σημάδεψαν άσχημα τα εφηβικά σου χρόνια, θέλησες να τις αποκόψεις και να τις ξεχάσεις και αυτή η άρνηση σε συνοδεύει ως σήμερα. Μήπως είναι καιρός να ξεπεράσεις το τραύμα αυτό;

Από την άλλη, έχεις δημιουργήσει μια ωραία οικογένεια και φοβάσαι μήπως διαταραχτεί. Αν όμως έχεις πραγματική αγάπη και κατανόηση με τον άντρα σου, πιστεύω πως κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί. Ήταν πολύ καλό που τον είχες εξ αρχής ενημερώσει και θα σου πρότεινα να συζητήσεις ξανά το θέμα μαζί του και να ακούσεις την άποψή του για την αλλαγή που είναι πιθανό να επέλθει στο οικογενειακό σας σύστημα.

Δες αυτή την ιστορία θετικά και ως ευκαιρία να ψαχτείς σαν άνθρωπος. Μια διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης με ψυχολόγο θα μπορούσε να σε βοηθήσει.