Η μητέρα μου παντρεύεται

Είμαι 30 ετών και ζω με τη μητέρα μου, 62 ετών, σε επαρχιακή κωμόπολη. Έχω έναν μεγαλύτερο αδελφό, παντρεμένο στην Αθήνα. Οι γονείς μου έχουν χωρίσει εδώ και 20 χρόνια και ο πατέρας μου ζει με τη νέα σύζυγό του σε άλλη πόλη.
Η μητέρα μου έχει δικό της κατάστημα και σύντομα θα συνταξιοδοτηθεί. Πριν από λίγες μέρες μου ανακοίνωσε πως σκοπεύει να ξαναπαντρευτεί! Έχει γνωρίσει κάποιον μέσα από τη δουλειά της, δημιούργησε σχέση και σκοπεύουν να ζήσουν στο χωριό καταγωγής του, στην περιοχή μας. Έπεσα από τα σύννεφα! Το θεωρώ γελοίο να έχει η μητέρα μου σχέση στην ηλικία της και μάλιστα να ξαναπαντρευτεί. Να αφήσει το σπίτι της και τη δουλειά της και να πάει να ζήσει σε ένα χωριό. Θα κάνουν γάμο και θα δω τη μητέρα μου «νυφούλα» στην ηλικία της; Σκέφτομαι και τα σχόλια του κόσμου.
Μου πρότεινε να τον γνωρίσω τώρα την Πρωτοχρονιά, στο σπίτι του στο χωριό όπου θα βρίσκεται και η κόρη του (παντρεμένη). Δεν ξέρω τι να κάνω…
Π.

Οι απόψεις σου είναι τελείως στερεοτυπικές και αυτό σου προκαλεί την αναστάτωση και την αμηχανία. Επιπλέον χαλά τη σχέση με τη μητέρα σου και δυσκολεύει την αλλαγή που πρόκειται να γίνει. Απορώ πώς σκέφτεσαι έτσι, νέα κοπέλα…

Η μητέρα σου έχει κάθε δικαίωμα να ξαναφτιάξει τη ζωή της, όπως ακριβώς έκανε και ο πατέρας σου, ο αδελφός σου και βέβαια θα κάνεις κι εσύ κάποια στιγμή. Χρειάζεται ένα σύντροφο και καλά έκανε που τον βρήκε και διεκδικεί μια νέα δημιουργική φάση στη ζωή της. Δεν είναι καθόλου γελοίο, αλλά αντίθετα πολύ όμορφο, που βρήκε έναν άνθρωπο της ηλικίας της για σύντροφο μετά από τόσα χρόνια μοναξιάς (ή ατυχών σχέσεων). Η ανάγκη της συντροφικότητας δεν φεύγει με τα χρόνια, αντίθετα, στην ώριμη ηλικία χρειαζόμαστε ακόμη περισσότερο έναν καλό και σταθερό σύντροφο. Εσύ θα φτιάξεις τη ζωή σου και σύντομα θα μείνει μόνη, με μόνο ρόλο αυτό της γιαγιάς. Αυτό θα ήθελες για τη μητέρα σου;

Λες πως θα αφήσει το σπίτι της και τη δουλειά της. Τη δουλειά της θα την αφήσει έτσι κι αλλιώς γιατί έρχεται η ηλικία της συνταξιοδότησης. Επιπλέον, πολλά άτομα στην ώριμη ηλικία επιλέγουν να ζήσουν στην εξοχή, πόσο μάλιστα αν ο σύντροφός τους είναι εγκαταστημένος εκεί και το μέρος τους αρέσει. Εξάλλου δεν θα είναι μακριά από την πόλη σας και θα έχει την ευκαιρία να βλέπει εσένα, τους συγγενείς και τους φίλους της.

Σε απασχολούν τα σχόλια του κόσμου. Είναι πολύ κακό για σένα την ίδια που λαμβάνεις υπόψη τα πιθανά κακόβουλα σχόλια. Το ίδιο κάνεις και για τη δική σου ζωή; Καθένας με τη θέση που παίρνει απέναντι στις καταστάσεις –ειδικά αυτές που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα- δείχνει το επίπεδό του. Όποιος σχολιάσει λοιπόν την επιλογή της μητέρας σου, είναι άτομο που δεν αξίζει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Εξάλλου δεν έχεις να λογοδοτήσεις εσύ σε κάτι. Αντιμετώπισε τα σχόλια με ουδετερότητα, πχ. λέγοντας «σέβομαι τις επιλογές της μητέρας μου και δεν τις συζητώ», αν δεν μπορείς να πεις κάτι πιο θετικό.

Εκφράζεσαι ειρωνικά λέγοντας πως η μητέρα σου θα ντυθεί «νυφούλα» στην ηλικία της. Το πιθανότερο είναι να επιλέγει το γάμο και όχι τη συμβίωση με τον άνθρωπό της, για να εμποδίσει τα σχόλια του κόσμου και τις δικές σου αντιρρήσεις. Υποθέτω πως δεν έχει σκοπό να κάνει πανηγύρια, αλλά μια σεμνή τελετή, πολιτική ή θρησκευτική, στην οποία ίσως να επιλέξει να μην έχει καλεσμένους. Καλό θα ήταν να της συμπαρασταθείς στην διαδικασία αυτή, ώστε να την κάνει διακριτικά και ευχάριστα.

Φυσικά και θα ήταν καλό να πας την Πρωτοχρονιά να γνωρίσεις την οικογένεια του ανθρώπου που θα γίνει άντρας της μητέρας σου. Αυτό θα γίνει κάποια στιγμή. Αν δεν αισθάνεσαι ακόμη έτοιμη, προφασίσου πως έχεις κανονίσει κάτι άλλο, προκειμένου να πας και να είσαι κακόκεφη ή αρνητική.

Έρχομαι όμως σε σένα την ίδια. Πώς είναι η ζωή σου; Έχεις σύντροφο, φίλους, δουλειά; Μήπως είσαι εξαρτημένη από τη μητέρα σου; Μήπως φοβάσαι να ζήσεις μόνη; Μήπως σε ανησυχεί το οικονομικό; Αν έχεις κάποιο συγκεκριμένο θέμα που σε απασχολεί σε σχέση με τις επερχόμενες αλλαγές, συζήτησέ το με τη μητέρα σου ώστε να βρείτε μια ρύθμιση που θα εξυπηρετεί και τις δυο πλευρές. Οι απόψεις σου με προβληματίζουν, τόσο με την προοπτική του γάμου της μητέρας σου, όσο και για τη δική σου ζωή. Καλό θα ήταν να τις συζητήσεις με ψυχολόγο ή τουλάχιστον με κάποια άτομα που εκτιμάς.