Τοξικές σχέσεις

Είμαι 21 και το αγόρι μου 25, έχουμε σχέση περίπου 3 χρόνια και εδώ και ένα χρόνο προσπαθώ να χωρίσω αλλά δε τα καταφέρνω. Δεν μπορώ πλέον να επικοινωνήσω μαζί του. Θεωρώ ότι μου ασκεί λεκτική βία, με "βάζει στη γωνία" και μιλάει με πολύ επιθετικό ύφος, περιφρονεί τις απαντήσεις μου είτε μου λέει ότι ασκώ εγώ λεκτική βία. Ακόμα και αν έχουμε κάποιο πρόβλημα στη σχέση και προσπαθήσω να του το εξηγήσω δε θέλει να ακούσει και σηκώνεται και φεύγει.
Έχει και μια θεωρία, ότι επίτηδες διάλεξα ένα άτομο σαν και αυτόν ώστε να μπορώ να τον ελέγχω και να τον εξουσιάζω και ότι αν θέλει μπορεί και αυτός να με εξουσιάσει, αλλά δε το κάνει .

….
Παρότι στον τελευταίο χωρισμό είχα ξαναβρεί τον εαυτό μου και τη ζωή μου, ξαναγύρισα με την ελπίδα ότι έχει αλλάξει κάτι, αλλά τελικά το πήρα απόφαση πως δεν θα αλλάξει ποτέ. Τώρα μου είναι δύσκολο να φύγω. Έχει πληγωθεί πολύ ο εγωισμός μου από αυτή του τη συμπεριφορά και θέλω να απαντήσω στα λόγια του αν και ξέρω ότι είναι ανούσιο και πως ουσιαστικά θα κάνω αυτό που θέλει αυτός. Φοβάμαι ότι θα πάρει τηλέφωνο και θα ξεκινήσει τα γλυκόλογα και δε θέλω να ξανακυλήσω. Πως μπορώ να το κάνω; Και πως μπορώ να τα βρω με τον εγωισμό μου για να μη ξαναπέσω πάλι στην ίδια κατάσταση στο μέλλον;

X

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΓΝΩΡΙΣΑ ΚΑΠΟΙΟΝ,  ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΕΞ ΒΓΗΚΕ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ.  ΩΣΤΟΣΟ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΔΕΣΜΕΥΤΕΙ, ΕΦΑΣΚΕ ΚΑΙ ΑΝΤΕΦΑΣΚΕ.  ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΜΑΛΩΣΑΜΕ ΑΣΧΗΜΑ ΠΗΓΕ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΜΑΘΑ ΞΕΣΠΑΣΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΣΤΕΙΛΑ. ΞΑΝΑΒΡΕΘΗΚΑΜΕ ΚΑΙΡΟ ΜΕΤΑ, ΑΥΤΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΩΜΕΝΟΣ , ΑΛΛΑ ΠΑΛΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΣΧΕΣΗ. ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ, Η ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΤΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΨΑΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΝΟΗΤΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΤΟΥ.
......

ΞΑΝΑΜΠΗΚΑΜΕ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΜΕ ΕΜΕΝΑ ΑΝΑΣΦΑΛΗ ΚΑΙ ΘΥΜΩΣΙΑΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ, ΕΥΛΟΓΑ ΦΥΣΙΚΑ, ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΝΑ ΦΟΒΑΤΑΙ ΜΗ ΘΥΜΩΣΩ Η ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΘΥΜΩΜΕΝΗ. ΕΧΩ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ ΘΑ ΜΑΛΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΦΕΡΕΤΑΙ ΕΠΙΠΟΛΑΙΑ..ΠΩΣ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΖΗΣΩ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΘΕΩΡΩ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟ;

M.

Δημοσιεύω μαζί τα μηνύματα δυο νεαρών γυναικών, αν και φαίνεται πως δεν έχουν σχέση μεταξύ τους, Και όμως έχουν: πρόκειται για «τοξικές» σχέσεις, δηλαδή για σχέσεις που κάνουν κακό στις κοπέλες, τις διατηρούν σε κατάσταση θλίψης και θυμού. Δεν περνούν καλά, δεν εγκρίνουν πολλά στοιχεία στην προσωπικότητα του συντρόφου τους, θέλουν να φύγουν, αλλά από την άλλη μεριά ο εγωισμός, τα συναισθήματα, η προσκόλληση, η συνήθεια, η ελπίδα της αλλαγής κ.α. τις κρατούν καθηλωμένες. Γίνονται προσπάθειες χωρισμού, οι οποίες δεν ευδοκιμούν, και διατηρείται η ίδια κατάσταση.

Και στις δυο κοπέλες έχω να απαντήσω τα ίδια πράγματα: Ο καθένας μπορεί να είναι όποιος θέλει (επιπόλαιος, κομπλεξικός, αλκοολικός, καβγατζής κτλ), εμείς όμως έχουμε πάντα την επιλογή να μείνουμε κοντά του ή να φύγουμε. Μια σχέση πρέπει να την έχουμε για να μας δίνει αγάπη και ηρεμία και να αισθανόμαστε όμορφα μέσα σ’ αυτή. Αν είναι να καβγαδίζουμε, να υποφέρουμε, να χωρίζουμε και να τα ξαναφτιάχνουμε, να κάνουμε σκέψεις αυτό-υποτίμησης και ίσως αυτό-καταστροφής, τότε ποια είναι η αξία της σχέσης; Τι είναι αυτό που μας κάνει να μένουμε σε σχέσεις που μας κάνουν κακό;

Θα μου πείτε, είμαι ερωτευμένη. Πώς μπορείς να είσαι ερωτευμένη με έναν άντρα που δεν σου φέρεται καλά; Τα συναισθήματα δεν επηρεάζονται από την κακομεταχείριση; Δεν υποβαθμίζονται; Αν όχι, τότε σημαίνει πως η αυτοεκτίμησή σου δεν είναι αρκετή. Και η λύση σ’ αυτό είναι η προσωπική ανάπτυξη. Όταν κάποιος εξελιχθεί ως άτομο, γνωρίσει τον εαυτό του και τον εκτιμήσει, τότε δεν θα υπομένει πλέον άσχημες καταστάσεις και ανώριμους ανθρώπους. Δεν θα φοβάται το άγνωστο και κάποιες περιόδους πιθανής μοναξιάς και δεν θα «κολλά» αρρωστημένα σε ανθρώπους που δεν του ταιριάζουν.

Και οι δυο κοπέλες έχετε δώσει πολλές ευκαιρίες στους συντρόφους σας, αλλά αλλαγή δεν βλέπω. Η συμβουλή μου είναι να τολμήσετε να φύγετε από τις άρρωστες αυτές σχέσεις και να ασχοληθείτε μα την προσωπική σας ανάπτυξη.