Νεανική ανωριμότητα

Είχα δύο χρόνια σχέση μ' ένα εξαιρετικό παιδί . Περάσαμε το πρώτο καλοκαίρι αποκλειστικά οι δυο μας. Αναγκαστικά για δύο χρόνια επειδή σπουδάζουμε σε διαφορετικά μέρη βλεπόμασταν όποτε μπορούσαμε (ευτυχώς είμαστε από το ίδιο μέρος). Στην αρχή είχε ξεκόψει απο όλους και εμένα αυτό μου άρεσε. Άρχισα όμως να δένομαι και να ζηλεύω επικίνδυνα κι αυτός το ανεχόταν.

Σε μια συζήτησή μας όμως μου είπε οτι επειδή έχουμε σχέση δε σημαίνει ότι θα είμαστε αποκομμένοι από όλους. Παρόλο που μου είπε το πιο λογικό πράγμα στον κόσμο, εγώ το πήρα στραβά και άρχισα να κάνω απίστευτες εκδηλώσεις ζήλειας.

Ώσπου μετά από δύο χρόνια δεν άντεξε και μου λέει θέλω χρόνο, θέλω να ηρεμήσω γιατί έχουν συσσωρευτεί πολλά μέσα μου. Σ' αγαπάω και θα ξαναγυρίσω .

Έξι μήνες δεν μιλούσαμε και ήμουν πολύ δυστυχισμένη.  Όμως τα πράγματα άλλαξαν. Εδώ και ένα μήνα μιλάμε πάλι σαν ζευγάρι. Η απόσταση υπάρχει ακόμα και ξεκαθάρισε ότι δεν θέλει να είμαστε κανονικά μαζί αν δε ζούμε στο ίδιο μέρος. Επιπλέον, να μην πω σε κανέναν τίποτα γιατί δε θέλει να δίνει λογαριασμό τί κάνουμε και σε τί φάση είμαστε. Εγώ θα ήθελα να μην κρυβόμαστε, αλλά δε θέλω να τον χάσω.

Πλέον είμαι πολύ χαλαρή, δεν του κάνω σκηνές αν και μέσα μου πειράζομαι λίγο. Κι εκείνος ζηλεύει και το δείχνει. Έχει τρομερή ανασφάλεια με την εμφάνισή του και μου έχει πει ότι θα ήθελε να ξέρει πως απλώς αρέσει σε κοπέλες.  Δεν ξέρω που θα καταλήξει όλο αυτό… Ξέρω ότι μου δίνεται αυτή τη στιγμή μια δεύτερη ευκαιρία, ότι δεν πρέπει και δε θέλω να πέσω στα ίδια λάθη και να ξαναγίνω καταπιεστική. Στη σκέψη ότι ίσως τον ξαναχάσω τρελαίνομαι...!!! Τί να κάνω ;

Τζ.

Έβγαλα μια περίληψη από το μακροσκελές γράμμα σου…

Από την περιγραφή της σχέσης σας αντιλαμβάνομαι πως υπήρξε και υπάρχει ακόμα αρκετή ανωριμότητα και από τις δυο πλευρές. Μην το πάρεις στραβά αυτό γιατί είανι φυσικό. Είστε νέα παιδιά, θα κάνετε τις ανωριμότητές σας και τα λάθη σας και μέσα από αυτά θα μάθετε και θα ωριμάσετε.

Για το θέμα της ζήλειας έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στο μπλόγκ και δεν θα το αναλύσω ξανά. Θα επαναλάβω μόνο αυτό: η ζήλεια είναι κυρίως θέμα αυτού που ζηλεύει και επιλύεται μόνο με διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης. Αυτή τη διαδικασία τη χρειάζεστε και οι δυο, γιατί και οι δυο ζηλεύετε και έχετε ανασφάλειες.

Ο φίλος σου είχε απόλυτο δίκιο πως δεν πρέπει να αποκόβεστε από την υπόλοιπη ζωή προκειμένου να έχετε μια ωραία και αποκλειστική σχέση. Η πίεση που του άσκησες και η επιθυμία του να γνωρίσει κι άλλες εμπειρίες, τον έκανε να προτείνει διακοπή της σχέσης. Τα συναισθήματά του όμως ήταν ισχυρά κι έτσι ξαναγύρισε. Βέβαια αυτή η κατάσταση στην οποία βρίσκεστε τώρα -να είστε και να μην είστε «κανονικά» μαζί και να κρύβεστε από τον κοινωνικό σας κύκλο- δεν μου αρέσει. Αν όμως εσείς συμφωνείτε και οι δυο και αισθάνεστε καλά έτσι… Πολύ φοβάμαι όμως πως δέχεσαι ό,τι επιλέξει ο φίλος σου από φόβο μην τον χάσεις. Αν ισχύει αυτό, κάποια στιγμή θα βγει.

Αν λοιπόν θέλεις να είστε από τώρα κανονικά μαζί, μπορείς να του το πεις. Επίσης δεν βλέπω το λόγο γιατί να κρύβεστε από το περιβάλλον σας. Μπορείτε να κυκλοφορείτε μαζί χωρίς να δίνετε λεπτομέρειες σε κανέναν πχ. αν σε ρωτήσει κάποια φίλη να της πεις «το ξαναβλέπουμε το θέμα αλλά δεν θέλω να το συζητήσω ακόμα». Μπορείς να του το προτείνεις κι αυτό. Μήπως όμως εκείνος δεν είναι σίγουρος ακόμα για το τι θέλει από τη σχέση σας, γι αυτό δεν θέλει ακόμη να δεσμευτεί ούτε να το κοινοποιήσει; Λυπάμαι αν μειώνω τη χαρά σου, αλλά μην ενθουσιάζεσαι ακόμα…

Το να μη ζηλεύεις και να μην ξανακάνεις τα ίδια λάθη δεν είναι θέμα στρατηγικής αλλά ουσιαστικής εσωτερικής αλλαγής. Αν η ουσιαστική αλλαγή δεν γίνει, τότε η οποιαδήποτε στρατηγική και κανόνες θα κρατήσουν για λίγο και μετά θα ξεσπάσεις. Καλό θα σου έκανε μια συνεργασία με ψυχολόγο και δες αν η σχολή σου έχει κάτι τέτοιο. Γενικά, διδασκόμαστε από τα λάθη μας και βοηθιόμαστε από τη λογική: Αν ξανασμίξετε, σημαίνει πως η σχέση είναι σημαντική, οπότε συζητήστε με ειλικρίνεια τι σας πειράζει και συμφωνείστε ρυθμίσεις που θα ικανοποιούν και τους δυο.