Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

Παιχνίδια ελέγχου

Είμαι μία 46χρονη διαζευγμένη γυναίκα-χώρισα πριν 3 χρόνια από έναν 3χρονο γάμο, ζω μόνη μου, δεν εργάζομαι εδώ και καιρό και τον τελευταίο 1,5 χρόνο διατηρώ
μία εκτός κοινωνικών δεδομένων σχέση (κοινώς παράνομη).
Γνωρίζω αυτό τον άντρα από τα 23 μου χρόνια σε φιλικό-οικογενειακό επίπεδο.
Πάντα υπήρχε μια σχέση συμπάθειας-εκτίμησης-συμπαράστασης και από την πλευρά του πάντα κάτι περισσότερο, το οποίο ένιωθα μεν, αλλά δεν με έφερε ποτέ σε δύσκολη θέση.
Μιλάμε για έναν άντρα 10 χρόνια μεγαλύτερο μου, οικογενειάρχη με μεγάλα πλέον παιδιά.
Κάποια στιγμή-περιέργως για μένα πώς-έγινε ένα περίεργο κλικ και αφέθηκα σ' αυτό που με ενέπνευσε.
Γενικά στη ζωή μου λειτουργώ με τη λογική, ακόμη και στο γάμο μου, και θεωρούσα τα ρομάντζα και τους ανεκπλήρωτους έρωτες απομεινάρια άλλης εποχής και χάσιμο χρόνου.
Η όλη σχέση είναι ειλικρινής (δεν μας παίρνει άλλωστε, γνωριζόμαστε πολύ καλά), εξ αρχής δήλωσα ότι δεν θέλω να του κάνω κακό, δεν ενόχλησα ποτέ με τηλέφωνα, γενικά δεν δημιουργώ περαιτέρω προβλήματα. Αυτό που νιώθω κι εκλαμβάνω απ' αυτόν είναι απέραντη αγάπη και ανθρώπινο ενδιαφέρον.
Όσες φορές και να παρασύρθηκα συναισθηματικά-προσπάθησα να το παλέψω μόνη μου, μάλλον έχω ένα θέμα με τον έλεγχο, δεν θέλω να δείχνω αδυναμία-  πάντα λογικά συμπεραίνω ότι όλο αυτό το όνειρο δεν μπορεί να βγάλει κάπου, απλά γιατί είναι όνειρο.
Εκεί που θέλω να επικεντρωθώ είναι στην κάπως διχασμένη ψυχολογία του, άλλες φορές στην επικοινωνία είναι θερμός κι άλλες φέρεται σαν απλός φίλος. Κάποιες φορές δε που αναφέρεται στη γυναίκα του βγάζει μία απαξιωτική αίσθηση, χωρίς να εκφράζεται άσχημα βέβαια, αλλά αυτό πιάνω στον αέρα.
Απ' ό,τι καταλαβαίνω είναι ένα σύνηθες ζεύγος που μετά από 27 χρόνια ζουν συμβατικά.
Φροντίζει να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του και στο φαίνεσθαι γενικά, κάτι που στην επαρχία έχει ιδιαίτερη σημασία.
Το τελευταίο 6μηνο τα παιχνίδια δύναμης και ελέγχου από μέρους του είναι πολύ αισθητά, σε σημείο που θεωρώ ότι έχει να λύσει πολύ περισσότερα θέματα στη ζωή του απ’ ό,τι εγώ.
Κάτι πολύ σημαντικό, χωρίς να θέλω να σας κουράσω είναι το εξής: Όταν γνωριστήκαμε είχα σχέση μ' έναν κοινό γνωστό, επίσης δυνατός έρωτας, η σχέση τελείωσε πολύ άσχημα, κι από τότε αυτός παρέμεινε φίλος μου -κι εγώ απ’ ό,τι καταλαβαίνω απωθημένο του.
Προσπάθησα ήδη μία φορά να το τελειώσω, αλλά δυστυχώς δεν άντεξα και το καταλογίζω στον εαυτό μου.
Σας ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε, θα εκτιμούσα πολύ την επαγγελματική σας άποψη που θεωρώ ότι θα με βοηθήσει ώστε να βγω απ' το αδιέξοδο που μπήκα μόνη μου.


Α.

 

Η κατάσταση είναι σαφής και εσύ, ως λογική γυναίκα, σίγουρα την καταλαβαίνεις:

Πρόκειται για μια σχέση, με ποιότητα μεν όσο κρατήσει, αλλά με περιορισμούς για σένα και ημερομηνία λήξης. Οι όροι της σχέσης ήταν εξαρχής σαφείς: ο φίλος σου δεν θα αλλάξει τη ζωή του, εσύ δεν θα ενοχλείς, θα προσαρμόζεσαι στα δικά του μέτρα και θα έχεις μόνο ένα μικρό μέρος από τη ζωή του. Το θέλεις αυτό χωρίς άλλες απαιτήσεις; Μείνε. Θέλεις κάτι περισσότερο, μια σχέση με αποκλειστικότητα, ελευθερία και ίσως μέλλον; Φύγε και ψάξε κάτι άλλο.

Και μάλλον το δεύτερο σε ενδιαφέρει, αφού προσπαθείς να το τελειώσεις. Αναφέρθηκες σε «παιχνίδια δύναμης και ελέγχου» και λες πως κι εσύ θέλεις να έχεις πάντα τον έλεγχο. Με τη σχέση αυτή πάντως δεν τον έχεις. Το σίγουρο είναι πως ο φίλος σου έχει το πάνω χέρι, όπως γίνεται σε όλες τις ιστορίες παντρεμένων με ελεύθερους. Το τι θέματα έχει ο φίλος σου να λύσει με τον εαυτό του δεν νομίζω πως σε αφορά, αφού δεν πρόκειται να ζήσετε μαζί. Καλό θα ήταν να πάει κάπου να τα λύσει και μπορείς να του το προτείνεις από ανθρώπινο ενδιαφέρον.

Πάντως φαίνεται πως μαζί του δεν περνάς πλέον καλά και το συναίσθημα σε εμποδίζει να φύγεις. Ίσως κουράστηκες τόσα χρόνια να λειτουργείς με τη λογική και το συναίσθημα ζητά τα δικαιώματά του. Λάθος σχέση όμως διάλεξες για να κυριαρχήσει το συναίσθημα… ‘Ισως σου χρειάζεται προσωπική δουλειά πάνω στη σχέση συναισθήματος, λογικής και ελέγχου.

Προτείνω, αν δεν μπορείς να φύγεις άμεσα, να διατηρήσεις αυτή τη σχέση σε μεγαλύτερη απόσταση και ταυτόχρονα να φροντίζεις την προσωπική σου ζωή, φίλους, παρέες και πιθανώς νέο σύντροφο. Δεν χρειάζεται να το κρύψεις αυτό από το φίλο σου. Εκείνος έχει την οικογένειά του, οπότε είναι δίκαιο κι εσύ να φροντίσεις να βρεις σύντροφο χωρίς απαραίτητα να έχετε χωρίσει. Υποθέτω πως αν η νέα σχέση που θα προκύψει είναι σημαντική ή απλώς ενδιαφέρουσα, θα σε απορροφήσει και η σχέση με τον παντρεμένο θα λήξει ήσυχα.

Αν πάλι δεν βρεις νέο σύντροφο και θέλεις τον παντρεμένο, μην πιέζεις πολύ τον εαυτό σου με λογικές και πρέπει. Μείνε έχοντας συνείδηση της θέσης σου και του συσχετισμού δυνάμεων μέσα στη σχέση και περίμενε αυτή να υποβαθμιστεί με τον καιρό.

 

1 σχόλιο:

Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.