Σάββατο 22 Ιουνίου 2013

Δύσκολη ζωή

Είμαι 53 ετών, παντρεμένη, με δυό γιούς, τον ένα 34 ετών παντρεμένο κι άνεργο και τον άλλο 31 ετών, άνεργο επίσης, που ζει μαζί μας. Ο σύζυγος είναι χαμηλοσυνταξιούχος κι εγώ σήμερα άνεργη, ύστερα από έναν καρκίνο στα 45 μου. Παντρεύτηκα σε ηλικία 19 ετών, για να ξεφύγω από μια τοξική οικογένεια και να μπω σε μια άλλη το ίδιο προβληματική. Η μητέρα μου κι η αδελφή μου έπασχαν
από σχιζοφρένεια κι ο πατέρας μου σε ρόλο κακοποιητή, συνεχώς με καβγάδες και βλαστήμιες από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Γεννηθήκαμε κορίτσια κι ήμασταν ανεπιθύμητα για κείνον. Ακόμα και σήμερα δείχνει ξεκάθαρα, ότι θα προτιμούσε να μην είχαμε γεννηθεί...
Για την ασθένεια της μητέρας μου, όταν ήταν σε ηλικία 34 ετών ευθύνεται κυρίως εκείνος και το κλίμα μέσα στο οποίο ζούσαμε. Είναι τραγικό το ότι ακόμα και σήμερα, αν και είναι 83 ετών, ψάχνει ή και κατασκευάζει ευκαιρίες για να με μειώσει.
Με τον σύζυγο γνωριστήκαμε όταν ήμουν σε ηλικία 17 ετών κι εκείνος 26. Ερωτευθήκαμε και μόλις τελείωσα το λύκειο παντρευτήκαμε. Λίγους μήνες μετά το γάμο έγινα μητέρα. Ο ρόλος μου αυτός, από την πρώτη στιγμή ακυρώθηκε και από τον ίδιο και από την μάνα και την αδελφή του.
Παρ' όλο που αρχικά και για πολλά θέματα ζητούσαν την άποψή μου και την βοήθειά μου, μετά το γάμο η αντιμετώπιση άλλαξε εντελώς. Ακολούθησαν οι προσβολές, η υποτίμηση, η απαξίωση, οι συνεχείς καβγάδες, που δυστυχώς στη συνέχεια είχαν θεατές και τα ίδια τα παιδιά.
Άρχισα σιγά-σιγά να ξαναζώ τα ίδια περίπου, που ζούσα πριν παντρευτώ, τώρα μάλιστα με περισσότερους γύρω μου, συν ένα παιδί στην αγκαλιά. Μόνη μου παρηγοριά η προσευχή. Από κει έπαιρνα και συνεχίζω να παίρνω δύναμη για να συνεχίζω...
Μετά έρχεται και το δεύτερο παιδί. Η ίδια κατάσταση... Δεν ήξερα πως να το διαχειριστώ όλο αυτό και προσπαθούσα να δίνω, όσο μπορούσα αντικειμενικά, λύση στα προβλήματα μόνη μου.
Έφτασε η στιγμή αυτά τα παιδιά σήμερα να με κατηγορούν για όλα και σοβαρά να με απειλούν.. ενώ ζητάνε συνεχώς χρήματα!
Για το σύζυγο κατάλαβα τελικά πως τα παιδιά ήταν τελικά το ίδιο ανεπιθύμητα όπως ήμασταν κι εμείς κάποτε για τον δικό μας πατέρα, ενώ είχα την αίσθηση ότι αντλούσε κι ικανοποίηση από τα αδιέξοδά μου και δεν έπαιρνε στα σοβαρά καμιά προσπάθειά μου να δοθούν λύσεις... Το χειρότερο απ' όλα που με πνίγει, είναι ότι με τον πατέρα μου πλέον είναι σύμμαχοι εναντίον μου.
Πριν 8 χρόνια ζήτησα απ' το Θεό να με πάρει κοντά Του, γιατί δεν άντεχα άλλο... Κι εκείνος μάλλον με άκουσε και μου έστειλε ένα καρκίνο, για να μ' αφήσουν επιτέλους ήσυχη!... Όχι, το πρόβλημά μου δεν είχε τελειωμό... Κάτω από το καθεστώς ψυχολογικής κακοποίησης να συνεχίζεται και χωρίς αίσθηση εαυτού, από φόβο ακόμα και για την ζωή μου, άρχισα να ζητάω βοήθεια, αρχικά στις τηλεφωνικές γραμμές ψυχολογικής υποστήριξης, μετά στην κοινωνική λειτουργό στη περιοχή που έμενα και πριν 3 χρόνια κατέφυγα και σε ψυχολόγο. Βοηθήθηκα αρκετά απ' αυτή την τελευταία συνεργασία, που όμως δεν θέλησα να συνεχίσω, γιατί άρχισα να τρέφω αισθήματα...
Σκέφτομαι να φύγω, αλλά ότι όπου και να πάω θα ψάξουν να με βρουν... Δεν ξέρω τι να κάνω... Δεν ξέρω τι να θέλω πια... Σας ευχαριστώ!


Ε.

Καταλαβαίνω πως η ζωή σου είναι δύσκολη. Είχες πολύ άσχημο οικογενειακό περιβάλλον και ήταν φυσικό να φροντίσεις να παντρευτείς νωρίς για να ξεφύγεις (υποτίθεται!). Μπορούσες βέβαια αυτό να το κάνεις και μέσα από σπουδές ή δουλειά, αλλά καταλαβαίνω πως στη νεαρή εκείνη ηλικία πρώτευε η συναισθηματική κάλυψη και η επιθυμία να φτιάξεις τη δική σου «φωλιά». Μεγάλο λάθος ήταν και η απόκτηση δεύτερου παιδιού, όταν είχες ήδη δει τα άσχημα στοιχεία του άντρα σου και της οικογένειάς του και είχες μεγαλώσει λίγο.
Τα παιδιά πολλές φορές αναπαράγουν ασυνείδητα στη δική τους ζωή το άσχημο περιβάλλον των παιδικών τους χρόνων. Αυτό δυστυχώς συνέβη και με σένα και με τα δικά σου παιδιά.

Η άσχημη ψυχολογική κατάσταση περνά στην υγεία μας. Όταν δεν μιλά η ψυχή, το σώμα αναλαμβάνει να εκφράσει τη δυστυχία και την απόρριψη. Ο καρκίνος σου ήταν αποτέλεσμα της κακής σου ψυχικής κατάστασης, σε συνδυασμό ίσως με κάποιες σχετικές γονιδιακές καταβολές. Το γεγονός πως επέζησες και παλεύεις για τη ζωή σου όμως αποδεικνύει πως είσαι δυνατή και κατά βάθος αγαπάς τη ζωή.

Δεν πιστεύω πως οι γραμμές βοήθειας ή ακόμη και ένα δικό μου μήνυμα μπορούν να σε βοηθήσουν ουσιαστικά. Δε βλέπω τι πρακτικές συμβουλές μπορώ να σου δώσω, αφού η οικονομική κατάσταση επιβάλλει να παραμείνεις με την οικογένειά σου. Εδώ πρόκειται για προσπάθεια αναθεώρησης μιας ολόκληρης ζωής και όχι για την επίλυση ενός συγκεκριμένου προβλήματος.

Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να αλλάξεις εσύ ουσιαστικά, έτσι ώστε να δημιουργήσεις αντοχή και προστασία για τον εαυτό σου μέσα στην κατάσταση που ζεις. Πρόκειται για μια ολόκληρη ζωή που χρειάζεται να επεξηγηθεί, να επιλυθεί και να αλλάξει πορεία, βρίσκοντας μέσα σου πράγματα που θα σου δίνουν κάποια ανακούφιση και χαρά. Στη διαδικασία αυτή μόνο μια σταθερή ψυχολογική βοήθεια μπορεί να σε βοηθήσει και έκανες πολύ καλά που την επεδίωξες πριν από 3 χρόνια. Το ότι δημιούργησες συναισθήματα για τον ψυχολόγο σου είναι ένα φαινόμενο που παρουσιάζεται αρκετά συχνά, ειδικά σε άτομα με στερημένη ζωή. Το επαγγελματικό ενδιαφέρον και η προσοχή ενός καλού ψυχολόγου δίνουν στο άτομο αυτά που του έχουν λείψει κι εκείνο ανταποκρίνεται στρεβλά, δημιουργώντας ερωτικά συναισθήματα. Η λύση είναι ή η κατάσταση να συζητηθεί ανοιχτά και να ξεπεραστεί ή το άτομο να απομακρυνθεί.

Σου προτείνω λοιπόν να ξαναδοκιμάσεις να λάβεις ψυχολογική βοήθεια, αν μπορείς να εξοικονομήσεις τα χρήματα. Έχεις ακόμη πολλά δημιουργικά χρόνια μπροστά σου και είναι κρίμα να υποφέρεις σε όλη την ώριμη ηλικία σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.