Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

Περί φιλίας

Εδώ και 3 χρόνια διαμένω στο εξωτερικό και από την ώρα που έφυγα παρατήρησα ότι η σχέση μου με μια κολλητή επί 15ετίας φίλη έχει αλλάξει αισθητά από την πλευρά της.
Με τη κοπέλα είχαμε πολύ στενή φιλία από πολύ μικρές , ήταν η μια στη ζωή της άλλης, βγαίναμε καθημερινά και είχαμε πολύ καλή επικοινωνία. Θεωρούσα ότι όποτε υπήρχαν προβλήματα ήμασταν ειλικρινείς μεταξύ μας και τα συζητούσαμε χωρίς παρεξηγήσεις. Απ' όταν της είπα ότι φεύγω στο εξωτερικό γιατί βρήκα δουλειά, σταδιακά άρχισε να απομακρύνεται. Όσο ήμουν μακριά ανταλλάσσαμε κανένα email αλλά όταν ερχόμουν κρατούσε πολύ περίεργη στάση. Όταν βλεπόμασταν ήταν σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα, μου έλεγε για το πώς είναι η κατάσταση στην Ελλάδα και πως αυτό επηρεάζει την ίδια. Η κοπέλα είναι συνομήλικη 33 ετών, παρόλο που έχει κάνει πολλά από σπουδές και προσπαθεί να βρει δουλειά , δεν τα έχει καταφέρει και δεν έχει εργαστεί ποτέ. Επίσης, στις σχέσεις με το άλλο φύλο είναι απόμακρη, πέρα από one night stand . Είχε πολύ παλιά μια ιστορία που την πίκρανε και από τότε δεν ξαναέκανε σχέση με κανέναν. Είναι όμως φιλική και κοινωνική. Έχει παρέες. Επιπλέον ζει με τους γονείς της.

………..

Την τελευταία φορά που την είδα, πριν κανένα χρόνο, της άνοιξα τη κουβέντα και της είπα ότι ίσως να ευθύνομαι και εγώ γι'αυτήν την απομάκρυνση, έχοντας όλη τη καλή διάθεση να το συζητήσω μαζί της για να λυθεί η όποια παρεξήγηση. Εκείνη πήρε όλη την ευθύνη πάνω της λέγοντας πως φταίει γιατί  θεωρεί κάποιες σχέσεις δεδομένες και ότι  ό,τι και να γίνει οι πολύ στενοί φίλοι θα παραμείνουν εκεί. Επίσης, μου είπε ότι η σχέση μεταξύ μας δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ, ενώ φυσικά και έχει αλλάξει με τον τρόπο που συμπεριφερόταν/-ρεται.  
Στο παρελθόν, έχει παρουσιάσει παρόμοια στάση με κάποια κοινή μας φίλη που παντρεύτηκε και ζει σε νησί. Με αφορμή κάτι που έγινε πριν το γάμο της , εκείνη θύμωσε πολύ μαζί της χωρίς να της το πει ξεκάθαρα. Μήπως και με μένα έγινε κάτι που τη θύμωσε πολύ και αποφάσισε ότι "τέρμα";
Με λυπεί η σκέψη ότι μπορεί να ζήλεψε και να την κάνω να νιώθει άβολα. Είναι φανερό πως δε με θέλει πλέον μέσα στη ζωή της, αλλά πιο πολύ απόρησα με τη στάση της , αυτό το δήθεν "δικό μου το λάθος/ η σχέση μας δε θα αλλάξει" και μετά τα ίδια. Μήπως τελικά υπήρχε έντονος ανταγωνισμός; Μήπως αυτό που νιώθει είναι θυμός απέναντί μου ή και ενοχή για κάτι που έχει συμβεί και δε θέλει να το μάθω; Δεν περίμενα τέτοια αντιμετώπιση. Μήπως για κάποιο λόγο με τιμωρεί αντί να μου πει ξεκάθαρα ποιο ήταν το πρόβλημα ή τι θεωρεί ότι την πείραξε από μεριάς μου; Λυπάμαι γιατί έχει πέσει πολύ στα μάτια μου με αυτήν τη συμπεριφορά και έχω ψυχρανθεί πλέον και εγώ. Είναι η μόνη από τους φίλους μου που άλλαξε στάση όταν έφυγα. Θεωρώ τη συμπεριφορά της υποκριτική και δεν τη θεωρούσα ποτέ τέτοιο άτομο.

Ε

Οι φιλίες είναι ζωντανοί οργανισμοί και μεταβάλλονται ανάλογα με τις μεταβολές των μελών τους. Ελάχιστοι φίλοι των παιδικών και νεανικών μας χρόνων παραμένουν φίλοι για μια ζωή. Οι άνθρωποι στην πορεία της ζωής τους «τέμνονται» με κάποιους άλλους ανθρώπους και μπορεί την εποχή εκείνη να ταιριάξουν, αλλά μετά η κάθε ζωή τραβά το δρόμο της και οι δρόμοι αυτοί συχνά δεν είναι παράλληλοι. Οι διαφοροποιήσεις αυτές γίνονται αισθητές κυρίως στις φάσεις σημαντικών αλλαγών στη ζωή του ενός τουλάχιστον μέλους.
Η φίλη σου, αν κρίνω από τη σύγκριση της ζωής της με τη δική σου και με της άλλης κοινής σας φίλης, μάλλον πιέζεται από αίσθηση ανταγωνισμού και κατωτερότητας. Στις ουσιαστικές σχέσεις βέβαια δεν ανταγωνιζόμαστε,  αλλά αυτό προϋποθέτει ένα επίπεδο προσωπικής ανάπτυξης που η κοπέλα μπορεί να μην το έχει ακόμη κατακτήσει.
Έκανες καλά και της ζήτησες να το συζητήσετε, αλλά είναι προφανές πως εκείνη δεν ήταν έτοιμη να προχωρήσει στη βελτίωση της κατάστασης. Αν είχε κάποιο πρόβλημα μαζί σου, θα έπρεπε να έχει το θάρρος να σου το πει και να το επιλύσετε.
Δεν πρέπει να αισθάνεσαι άβολα για την πιθανή της ζήλεια. Αν εσύ είσαι σίγουρη πως δεν έκανες κάτι για να της την πυροδοτήσεις, η ζήλεια είναι θέμα προσωπικής της ανασφάλειας.
Καταλαβαίνω πως η απομάκρυνση από μια στενή φιλία είναι μια απώλεια. Δυστυχώς όμως η ζωή μας είναι γεμάτη απώλειες και πρέπει να τις συνηθίσουμε. Αν η φίλη σου έπεσε στα μάτια σου, δεν μπορείς να προσποιηθείς πως δεν τρέχει τίποτα.  
Αφού της πρότεινες συζήτηση που δεν άλλαξε τη στάση της, προτείνω πλέον να της δηλώσεις πως βλέπεις πως απομακρύνθηκε, σε στεναχωρεί αυτό αλλά δεν θέλεις να την πιέσεις. Αποτραβιέσαι λοιπόν κι εσύ και αφήνεις την πρωτοβουλία της επικοινωνίας σ’ εκείνη
Όπως κι αν αντιδράσει εκείνη, στόχος σου θα πρέπει να είναι να μην της «κόψεις την καλημέρα», αλλά να έχετε μια έστω και περιορισμένη επαφή προς χάριν της παλιάς φιλίας. Αν ποτέ εκείνη αποφασίσει να σου μιλήσει και να ξεπεράσετε την απομάκρυνση, μπορείτε να επαναπροσδιορίσετε τη σχέση σας, αν φυσικά και οι δυο το επιθυμείτε ακόμη.

2 σχόλια:

  1. Δε συμφωνώ! Σαφώς και υπάρχει φιλία. Ισως οι σχέσεις σταδιακά να αλλάζουν και εμείς απλά να παλεύουμε να τις διατηρήσουμε αναλλοίωτες , αλλά προφανώς αυτό δε γίνεται, τουλάχιστον όχι με όλους. Το ότι αυτή η φιλία ουσιαστικά διεκόπη δε με κάνει να την υποβαθμίζω για όσο διάστημα διήρκησε. Το ότι συνειδητιποίησα ότι αλλάζουμε σαν άνθρωποι και δε θα ταιριάζουμε πάντα, μπορεί να μου προκαλεί λύπη ύστερα μάλιστα από 15 χρόνια φιλίας, αλλά το να πω πως δεν ήταν αληθινή φιλία είναι άδικο και γι'αυτήν και για μένα!
    Ο,τι δε διαρκεί για πάντα δε σημαίνει πως πρέπει να απαξιώνεται !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ!
      Και βέβαια υπάρχει φιλία και είναι από τις ωραιότερες μορφές σχέσεων. Αλλά συνήθως δεν κρατά μια ζωή, όπως εξάλλου σπάνια κρατά μια ζωή και ο έρωτας. Όταν τελειώσεουν δεν πρέπει αν τις υποβαθμίζουμε για όσο κράτησαν. Η λήξη τους φυσικά και προκαλεί λύπη, αλλά η ζωή μας είναι γεμάτη απώλειες...

      Διαγραφή

Για τη δική σας προστασία, τα σχόλια δεν δημοσιεύονται αμέσως αλλά μετά από τη δική μου έγκριση.