Συμπληρωματικές παθολογίες

ΕΙΜΑΙ 30 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΑ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΝ Χ, 25 ΕΤΩΝ. ΜΕΤΑ, ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΜΕ ΣΧΕΣΗ. ΜΕ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΠΛΗΓΩΣΩ ΑΛΛΑ ΝΑΤΟΝ ΑΓΑΠΗΣΩ. ΗΜΟΥΝ ΠΟΛΥ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ,  ΔΕΝ ΕΧΩ ΞΑΝΑΝΟΙΩΣΕΙ ΕΤΣΙ ΠΟΤΕ, ΜΟΥ ΦΕΡΟΤΑΝ ΑΨΟΓΑ ΜΙΛΟΥΣΕ ΟΜΟΡΦΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΣΑΜΕ ΜΕ ΤΗ ΜΑΤΙΑ ΜΕΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!ΤΟΝ ΣΤΗΡΙΞΑ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΟΝ ΕΙΧΑΝ ΠΑΡΑΜΕΛΗΜΜΕΝΟ ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ.

ΜΕ ΖΗΛΕΥΕ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΑΛΛΑ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΜΟΥ ΣΧΕΣΗ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑ!ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ 6 ΜΗΝΕΣ ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ(ΑΛΛΑ ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΟΥΣΑ).Η ΖΗΛΙΑ ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑΣ (ΤΣΙΜΠΙΕΣ ΜΕΛΑΝΙΕΣ ), ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΜΟΥ ΦΕΡΕΤΑΙ ΑΣΧΗΜΑ ΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΑΣΧΗΜΑ… ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΟΥ ΖΗΤΟΥΣΕ ΣΥΓΝΩΜΗ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΠΩΣ ΕΦΤΑΙΓΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΑΝΕΡΓΟΣ. ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΝΑΤΟΝ ΣΤΗΡΙΞΩ ΣΕ ΟΛΑ. ΜΕΤΕΦΡΑΖΑ ΤΗ ΖΗΛΙΑ ΩΣ ΑΠΕΡΑΝΤΙ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΑ. ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΕΛΕΓΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΆΝΤΕΧΕ ΑΝ Μ'ΕΧΑΝΕ. ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΔΕΝ ΕΒΓΑΙΝΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΓΙΑΤΙ ΗΜΟΥΝ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ. ΞΑΦΝΙΚΑ ΕΒΓΑΙΝΕ ΜΟΝΟΣ, ΤΑ ΞΑΝΑΒΡΗΚΕ ΜΕΤΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ. ΜΟΥ ΛΕΓΕ ΠΩΣ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΠΩΣ ΤΟΝ ΚΕΡΑΤΩΝΑ ΚΑΙ ΕΚΑΝΕ ΣΚΗΝΙΚΑ.

ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΛΑΜΒΑΝΩ ΕΝΑ ΜΥΝΗΜΑ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΧΩΡΙΣ ΜΙΑ ΕΞΗΓΗΣΗ. ΔΕΝ ΕΧΩ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΙΟ ΡΑΚΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ...ΞΑΝΑΓΥΡΝΟΥΣΕ ΤΑΧΑ ΟΤΙ ΤΟ ΜΕΤΑΝΟΙΩΝΕ, ΚΛΕΙΝΑΜΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΤΙΣ ΑΚΥΡΩΝΕ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΝΟΤΑΝ ΕΠΙ 6 ΜΗΝΕΣ!ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΙΝΕ ΧΑΡΑ ΕΚΕΙ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΠΑΙΡΝΕ ΠΙΣΩ!ΠΑΝΤΑ ΕΠΑΙΡΝΕ ΤΗΛ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΙΩΜΕΝΟΣ!

ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΠΡΩΙ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ 8 ΜΗΝΕΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ, ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΓΙΑΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΕΙ. ΠΗΓΑ, ΗΘΕΛΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΝΑ ΤΟΝ ΔΩ ! ΞΕΧΑΣΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΤΟ ΘΥΜΟ, ΤΗΝ ΟΡΓΗ, ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΣΤΟΜΙΣΕ ΗΤΑΝΕ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΕΙΚΟΙΝΩΝΟΥΣΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΤΟΚΑΝΕ ΓΙΑ ΧΑΒΑΛΕ ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΟΣΕΣ ΕΠΑΙΡΝΕ ΤΗΛ ΔΕΝ ΤΟ ΣΗΚΩΝΕ ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΕΓΩ! ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΩ ΕΝΑΝ ΠΛΟΥΣΙΟ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΤΙ ΠΕΡΝΑΕΙ ΣΟΥΠΕΡ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΟΝΟΣ!

ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΑ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΛΑ ΕΦΥΓΑ!ΜΕΤΑ ΑΠΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΣΤΕΙΛΑ ΕΝΑ ΜΥΝΗΜΑ ΟΤΙ ΑΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΣΟΒΑΡΑ ΚΑΙ ΩΡΙΜΑ ΗΞΕΡΕ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕ ΒΡΕΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΑΦΗΝΩ ΠΑΝΩ ΤΟΥ. ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΕΛΑΒΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ… ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΕΝΟΧΕΣ ΟΤΙ ΦΤΑΙΩ ΚΑΙ ΓΩ ΚΑΠΟΥ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΜΕ ΠΛΗΓΩΣΕ ΠΙΟ ΠΟΛΥ. ΙΣΩΣ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ Μ’ ΑΓΑΠΗΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ...! ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ ΑΚΟΜΗ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ…

Μ

Άλλη μια περίπτωση «εξαφανισμένου» και άλλη μια περίπτωση κοπέλας που όχι μόνο τον ανέχεται, αλλά ενοχοποιείται και δηλώνει πως τον αγαπά!

Όταν λαβαίνω τέτοια μηνύματα, απορώ τι είναι αυτό που κάνει μερικούς ανθρώπους να μην εκτιμούν και να μη σέβονται τον εαυτό τους, έτσι ώστε να γίνονται θύματα ανώριμων και ασυνείδητων ανθρώπων. (Να ξεκαθαρίσω πως πάντα θεωρώ πως το άτομο που μου γράφει λέει την αλήθεια, πράγμα που σε μια κανονική διαδικασία κατά πρόσωπο θεραπείας κάποια στιγμή αποδεικνύεται, ενώ στο blog  δεν είναι δυνατό να αποδειχτεί. Θεωρώ δηλαδή πως πράγματι η στάση σου ήταν υπομονετική και υποστηρικτική και πως δεν του έδινες λογικές αφορμές να ζηλεύει.)

Κι επειδή τους άλλους δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε, ας δούμε τι λάθη έκανες εσύ στη σχέση αυτή ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ, παρά την καλή σου συμπεριφορά προς εκείνον:

·         Όχι μόνο ανεχόσουν τη ζήλεια και τις χειροδικίες, αλλά τα απολάμβανες ως εκδηλώσεις αγάπης! Η ζήλεια χωρίς λόγο αποτελεί ψυχολογικό πρόβλημα του ατόμου που ζηλεύει. (Η ανεργία δεν αποτελεί δικαιολογία για να κάνει ο άλλος ό,τι θέλει…). Στο πρόβλημά του αυτό εσύ ανέπτυξες συμπληρωματική παθολογία. Κι εκείνος βρήκε έδαφος να σε κακοποιεί. Εσύ το επέτρεψες αυτό!

·         Αν οι φίλοι του δεσμού σου δεν σε αποδέχονται, φταίει εκείνος που δεν σε υπερασπίζεται σ’ αυτούς ή που τουλάχιστον δεν τηρεί τις ισορροπίες.

·         Εξαφανίζεται, ξαναγυρνάει, σε παίρνει ξημερώματα πιωμένος, ακυρώνει … Κι εσύ το ανέχεσαι στο όνομα της αγάπης! Και ποιος διατηρεί αυτή την αγάπη; Πώς μπορείς ακόμα να τον αγαπάς;

·         Μετά από 8 μήνες «παιχνίδι» βρίσκεστε, εσύ έχεις ξεχάσει τα πάντα και εκείνος σε προσβάλλει με το χειρότερο τρόπο. Πάλι καλά που έφυγες!

·         Και τελικά του αφήνεις αν θέλει την προοπτική να τα ξαναβρείτε! Αναρωτιέσαι πού είσαι «ένοχη» και δηλώνεις πως τον αγαπάς!

Δεν ξέρω αν εκείνος είναι διαταραγμένη προσωπικότητα ή απλώς ένα ασυνείδητο άτομο, εκείνο που είναι σίγουρο είναι πως εσύ χρειάζεται να εκτιμήσεις τον εαυτό σου και να μάθεις να τον υπερασπίζεσαι. Εσύ του έδωσες τη δύναμη που έχει πάνω σου! Ξέχνα αυτή την ιστορία, πάρε το χρόνο σου για να ξεπεράσεις τη θλίψη και τη στεναχώρια σου (αυτά δεν δικαιολογούνται από το ότι έχασες το «κελεπούρι» αλλά από αυτά που αφέθηκες να υποστείς) και κοίταξε να συνέλθεις και να αλλάξεις. Επίσης σου χρειάζεται να τοποθετηθείς ιδεολογικά απέναντι σε κάποια θέματα, όπως ζήλεια, γάμος, φίλοι κτλ. Σου χρειάζεται άμεσα συνεργασία με ψυχολόγο για να βρεις τον εαυτό σου.