Λάθος γάμος…

Είμαι 37 ετών  και παντρεμένη εδώ και μερικούς μήνες. Με τον σύζυγό μου είχαμε αρκετά προβλήματα πριν το γάμο και ήμασταν στα πρόθυρα να χωρίσουμε λόγω δικής μου απιστίας.  Ο λόγος ήταν δικές μου ανασφάλειες, μόλις είχα βγει από έναν αποτυχημένο γάμο και ήμουν υπερβολικά επιφυλακτική στο να εμπιστευθώ ξανά κάποιον άντρα.

Έτσι με το πρώτο σημάδι [ή τουλάχιστον εγώ το είδα έτσι] ανασφάλειας από μέρους του άρχισα να αμφιβάλλω, είχα έντονο τον φόβο ότι θα αποτύχω για δεύτερη φορά και αυτό ήταν κάτι που δεν μπορούσα να αντέξω. Έτσι  αποφάσισα να ξεκολλήσω από αυτόν κάνοντας διάφορες περιστασιακές σχέσεις. Όταν αυτό μαθεύτηκε, όπως ήταν φυσικό έγινε άλλος άνθρωπος. Δεν χωρίσαμε αλλά οι καυγάδες μεταξύ μας ήταν καθημερινοί χάθηκε η εμπιστοσύνη και ο σεβασμός.

Τότε έμεινα έγκυος και αποφασίσαμε και οι δύο από κοινού να παντρευτούμε και να κάνουμε μια προσπάθεια. Όντως προσπαθεί σε πολλά πράγματα που έχουν να κάνουν με την καθημερινότητά μας, αλλά στο συναισθηματικό κομμάτι είναι τελείως απόμακρος σαν να έχει παραιτηθεί τελείως από την σχέση μας. Είμαστε σαν 2 ξένοι στο ίδιο σπίτι και αναπληρώνει αυτό το κενό φλερτάροντας με άλλες στο internet, κάτι που με πληγώνει. Θυμώνω, εξοργίζομαι αλλά στο τέλος τα δέχομαι όλα γιατί ξέρω ότι είναι καθαρά δική μου ευθύνη που ο σύζυγός μου είναι έτσι απέναντί μου.
Ο ίδιος μου λέει ότι με αγαπάει και δεν έχει σκοπό να χωρίσουμε, αλλά ερωτικά γι αυτόν έχει τελειώσει και του είναι σχεδόν αδύνατον να με ξαναερωτευτεί.
Θα ήθελα την άποψή σας για το τι μπορώ να κάνω ώστε να βελτιωθεί η σχέση μεταξύ μας. Σκέφτηκα να απευθυνθώ σε κάποιον σύμβουλο γάμου, και ο σύζυγός μου είναι θετικός με αυτό αλλά μου λέει επίσης ότι είναι πολύ δύσκολο γι αυτόν και πως ό,τι και να του πει ο ειδικός δεν μπορεί να πιέσει τον εαυτό του να ξανανιώσει κάποια πράγματα. Εσείς τι λέτε μπορεί να υπάρξει κάποια λύση ή άδικα ελπίζω;
Δεν έχω την απαίτηση να με ξαναερωτευτεί το μόνο που θέλω είναι να βελτιωθεί η σχέση μας σε ένα βιώσιμο επίπεδο. Όποτε ζητάω συμβουλές από κάποια φίλη μου το μόνο που ακούω είναι το γνωστό "όπως έστρωσες έτσι θα κοιμηθείς". Και το χειρότερο είναι ότι το πιστεύω κι εγώ η ίδια αυτό για τον εαυτό μου, με αποτέλεσμα να δικαιολογώ οποιαδήποτε άσχημη συμπεριφορά του προς εμένα. Αδιαφορία και προσβολές σχεδόν καθημερινά, και ταυτόχρονα να βλέπω να μιλάει σε άλλες όπως θα ήθελα να μιλάει σε μένα... Έχω φτάσει σε σημείο να μισώ τον εαυτό μου και να κάνω πολύ άσχημες σκέψεις…

Α.

Το «όπως έστρωσες θα κοιμηθείς» εγώ δε θα σου το πω επειδή απάτησες το σύντροφό σου αλλά κυρίως για άλλους λόγους:

·         Επειδή προχώρησες σε σοβαρή σχέση αμέσως μετά τον αποτυχημένο γάμο, χωρίς να τον έχεις ξεπεράσει και χωρίς να έχεις λάβει ψυχολογική στήριξη γι’ αυτό, αν δεν μπορούσες να τα καταφέρεις μόνη σου.

·         Επειδή δεν φρόντισες να λάβεις τις απαραίτητες προφυλάξεις για να μη μείνεις έγκυος μια περίοδο που ήσουν συναισθηματικά ασταθής

·         Επειδή δέχτηκες να παντρευτείς λόγω εγκυμοσύνης, ενώ βρισκόσουν στα πρόθυρα χωρισμού. Το «ας κάνουμε μια προσπάθεια ενόψει της εγκυμοσύνης» κατά τη γνώμη μου δεν αποτελεί ικανό λόγο να δέσει κάποιος τη ζωή του οριστικά (;) με κάποιον άλλον και τα συναισθήματα δεν επιδιορθώνονται αυτομάτως με μια θεωρητική απόφαση προσπάθειας.

·         Η τελευταία λέξη για να διατηρηθεί μια εγκυμοσύνη ανήκει στη γυναίκα και ήταν κυρίως δική σου επιλογή που κράτησες το παιδί υπό τέτοιες αβέβαιες συνθήκες.

Ευθύνη για την κατάσταση έχει επίσης και ο σύζυγός σου. Δικαίως ψυχράθηκε όταν τον απάτησες και δικαίως προσπαθεί να ανακτήσει την αυτοπεποίθησή του ως άντρας με διάφορους τρόπους, έστω ανώριμους. Ήταν όμως λάθος του, τόσο να μη φροντίσει την αντισύλληψή του σε μια τόσο ασταθή κατάσταση, όσο και να δεχτεί να παντρευτεί μια γυναίκα που δεν είχε συγχωρήσει. Φυσικά και έπρεπε να αναγνωρίσει το παιδί (μπορώ να ρωτήσω, αν δεν γίνομαι αδιάκριτη, αν είστε και οι δυο σίγουροι για τον πατέρα του παιδιού;) και να σου συμπαρασταθεί υλικά και ηθικά στην εγκυμοσύνη και στην ανατροφή του παιδιού στο μέλλον, αλλά δεν είχε καμιά υποχρέωση να σε παντρευτεί και να βιώνετε τώρα και οι δυο τέτοιες καταστάσεις.

Το ότι έκανες λάθη δεν σημαίνει όμως πως θα καθίσεις να τα υφίστασαι, τώρα μάλιστα που θα γίνεις μητέρα και πρέπει να είσαι ήρεμη και ευχαριστημένη από τη ζωή σου, τόσο για σένα όσο και για το παιδί σου. Ούτε πρέπει να ανεχτείς κι εσύ και ο σύζυγός σου να φέρετε στον κόσμο ένα παιδί που θα ζήσει σε τεταμένη ατμόσφαιρα μεταξύ γονέων που δεν αγαπιούνται.

Εκείνος δηλώνει πως δεν μπορεί να σε ξαναερωτευτεί. Ένα ζευγάρι με μια τέτοια «ρωγμή» στη σχέση του, αν ξανασμίξει θα κάνει μια «νέα» σχέση, με άλλους όρους και με ανθρώπους ουσιαστικά αλλαγμένους. Τα δικά σου συναισθήματα ποια είναι; Είσαι ακόμη ερωτευμένη μαζί του ή απλώς φοβάσαι έναν ακόμη χωρισμό; Βλέπεις πως αυτό που φοβόσουν αρχικά δεν μπόρεσες να το αποφύγεις και αυτό έγινε γιατί δεν έκανες την απαραίτητη δουλειά με τον εαυτό σου για να το προλάβεις. Λες πως θέλεις απλώς μια ήρεμη συμβίωση και αυτό είναι δεκτό προς το παρόν, στην κατάσταση που βρίσκεσαι, αλλά δεν θα ήθελα να συμβιβαστείς με κάτι τέτοιο για το υπόλοιπο της ζωής σου. Ούτε να νιώσεις πως έτσι τιμωρείς τον εαυτό σου. Όσα λάθη κι αν κάνουν οι άνθρωποι, δικαιούνται να τα διορθώσουν και να παλέψουν στη συνέχεια για μια ζωή όπως την ονειρεύονται.

Θεωρώ απαραίτητο να ενταχτείτε σε συμβουλευτική ζευγαριού. Ο σωστός σύμβουλους δεν πρόκειται να «αναγκάσει» κανέναν να ξαναερωτευτεί τον άλλον. Θα σας βοηθήσει όμως να ξεκαθαρίσετε τι θέλετε ο καθένας και αν αυτά είναι συμβατά. Αν όχι, να διαχειριστείτε την κατάσταση με τον καλύτερο τρόπο, είτε χωρίζοντας είτε αποδεχόμενοι μια κατάσταση αμοιβαίας ανεξαρτησίας κάτω από την ίδια στέγη, τουλάχιστον προς το παρόν. Από την εμπειρία μου με ζευγάρια, γνωρίζω πως η σχέση τους μετά τη συνεργασία μας οπωσδήποτε βελτιώθηκε, προς τη μια ή προς την άλλη κατεύθυνση. Φρόντισε δε να το κάνετε αυτό γρήγορα για να μην περάσεις όλη σου την εγκυμοσύνη σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση ούτε να γεννηθεί σε άσχημη ατμόσφαιρα το παιδί σου.