Και θέλει και δε θέλει

Στα 26 μου έκανα την πρώτη μου σχέση με έναν άντρα 10 χρόνια μεγαλύτερο. Στην αρχή δεν ήθελε σχέση, επειδή μόλις είχε βγει από μία μακροχρόνια σχέση που έφτασε λίγο πριν τον γάμο. Περάσαμε πολλά μαζί και με τον καιρό δεθήκαμε. Μετά από 6 μήνες αποδέχτηκε ότι αυτό που είχαμε ήταν επί της ουσίας σχέση και συνεχίσαμε ως ζευγάρι.

Μετά από περίπου ένα χρόνο άρχισε να απομακρύνεται, με αποτέλεσμα να τσακωνόμαστε συχνά. Το συζητήσαμε και αποφασίσαμε να το αφήσουμε προς το παρόν, λέγοντάς μου ότι δεν ήταν έτοιμος και δεν ήθελε να καταστρέψει την ευκαιρία να είμαστε μαζί και καλά στο μέλλον. Αν και πόνεσα πολύ αποφάσισα να το αφήσω πίσω μου και να προχωρήσω.

Μετά από 4 μήνες βρεθήκαμε σε μία κοινωνική εκδήλωση τυχαία αλλά δεν του μίλησα επειδή μου ήταν δύσκολο. Εκείνος όλο το βράδυ με κοιτούσε και μετά από 3 μέρες ξεκίνησε να μου στέλνει μηνύματα και να με ρωτάει για τη ζωή μου και να μου λέει για τη δική του. Σε όλα αυτά εγώ απαντούσα ευγενικά αλλά τυπικά. Αυτό συνεχίστηκε για 1,5 μήνα περίπου. Όποτε με έβλεπε μου έκανε και σκηνές ζηλοτυπίας, με ρωτούσε αν φλερτάρω, προσπαθούσε να μάθει αν είμαι με κάποιον, με ρωτούσε για άντρες του περιβάλλοντός μου κτλ. Κάποια στιγμή μάλιστα μου είπε να βρεθούμε για καφέ και φιληθήκαμε. Μετά από όλα αυτά τον ρώτησα τι θέλει από εμένα και γιατί επέστρεψε στη ζωή μου. Η απάντησή του ήταν ότι δεν πιστεύει ότι το μεταξύ μας μπορεί να δουλέψει, ότι δεν νιώθει όπως ένιωθε και ότι δεν είχε καταλάβει ότι έχω ακόμα αισθήματα. Επίσης μου είπε ότι έτυχε να μην προχωρήσει στη ζωή του, αλλά ότι είναι κάτι που θέλει να κάνει. Του μίλησα πολύ άσχημα και του είπα ότι δεν θέλω να τον ξαναδώ ποτέ.

Το πρόβλημά μου είναι ότι 2 μήνες μετά ακόμα κλαίω πολύ συχνά για όλο αυτό. Δεν το έχω ξεπεράσει και δεν μπορώ να προχωρήσω, αν και το θέλω. Δεν μπορώ να καταλάβω αν τα έκανε όλα αυτά για επιβεβαίωση ή αν ένιωθε πράγματα για εμένα. Καταλαβαίνω ότι μετά από όσα έγιναν δεν θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί για λόγους αξιοπρέπειας και επειδή έχει πέσει στα μάτια μου αλλά κάτι με κρατάει πίσω.

Θα ήθελα τη γνώμη σας για όλα αυτά. Προσπαθώ να καταλάβω γιατί μου φέρθηκε έτσι και το μόνο που θέλω είναι να γυρίσω το χρόνο πίσω. Φοβάμαι ότι εάν προχωρήσω θα εισβάλλει ξανά στη ζωή μου και θα με αναστατώσει. Πώς μπορώ να το χειριστώ;

Σ.

Απλώς να φύγεις! Δεν έχει καμιά έννοια να προσπαθείς να καταλάβεις τα κίνητρά του που εξαρχής τον έκαναν να φέρεται «θέλω–και–δε–θέλω». Κατά πάσα πιθανότητα του αρέσεις αλλά δεν ήταν έτοιμος για ουσιαστική σχέση μαζί σου, λόγω του ότι δεν είχε ξεπεράσει τη μακροχρόνια σχέση του. (Εδώ θα επαναλάβω τη συμβουλή να μη μπλεκόμαστε σοβαρά με φρεσκοχωρισμένους). Όταν είδατε πως δεν περνούσατε καλά, ομολόγησε πως δεν ήταν έτοιμος και  χωρίσατε. Αυτό είναι  αξιοπρεπές και καλά κάνατε. Σου άφησε όμως ένα παραθυράκι για το μέλλον και φαίνεται πως εσύ επένδυσες…

Όταν ξανασυναντηθήκατε, παρά την αρχική σου αντίσταση, ξαναδημιούργησες ελπίδες και ξεκινήσατε κάποια επαφή. Αυτό δεν είναι κατακριτέο, γιατί σου είχε αφήσει την εντύπωση, όταν χωρίσατε, πως με το χρόνο μπορεί να ξεπερνούσε  το θέμα του και να το ξαναβλέπατε. Κακώς βέβαια ανέχτηκες εκδηλώσεις ζήλειας από μέρους του, αφού δεν είχατε σχέση (ούτε σε σχέση πρέπει να τις ανεχόμαστε, ειδικά αν δεν έχουν λόγο). Και μόλις η προσέγγιση έγινε στενότερη, σου αποκάλυψε πως είναι έτοιμος για σχέση αλλά όχι με σένα.

Δικαίως πληγώθηκες και απομακρύνθηκες. Ήταν άτιμο εκ μέρους του να σε ξαναπροσεγγίσει αφού δεν είχε σκοπό να τα ξαναβρείτε, αλλά τουλάχιστον εκτιμώ την ειλικρίνειά του όταν τον ρώτησες. Το «θέλω–και–δε–θέλω»  του συνεχίζεται… Επιβεβαίωση, εγωισμός, αναμνήσεις, ίχνη έρωτα, πιθανότητα για κάποια ερωτική συνεύρεση χωρίς ευθύνες, όλα μπορεί να παίζουν στο μυαλό ενός μπερδεμένου ανθρώπου. Το θέμα είναι πως σου ξεκαθάρισε πως δεν προτίθεται για κάτι παραπάνω.

Καταλαβαίνω ότι πληγώθηκαν τα συναισθήματα και ο εγωισμός σου. Ευτυχώς η αξιοπρέπειά σου σε προστατεύει από την προσκόλληση. Ο χρόνος βέβαια δεν γυρίζει πίσω, αλλά μας διδάσκει  κάποια πράγματα που μας βοηθούν για το μέλλον. Αν εσύ έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου πως η ιστορία με τον συγκεκριμένο άνδρα τέλειωσε, όσο κι αν εκείνος σε ξαναπροσεγγίσει, δεν κινδυνεύεις. Εξάλλου έκανες τη θέση σου σαφή όταν του μίλησες άσχημα και είπες πως δεν θέλεις να το ξαναδείς. Πχ αν ξαναρχίσει τα μηνύματα δεν απαντάς. Αν σε ξανακαλέσει να βγείτε λες όχι. Στον εργασιακό χώρο, λες απλώς μια καλημέρα. Είναι απλό.

Αυτό που είναι το πιο δύσκολο είναι αυτό που «σε κρατάει πίσω». Η καλά δομημένη ζωή (φίλοι, ενδιαφέροντα κτλ)  και πιθανώς μια διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης είναι  αυτά που θα σε βοηθήσουν. Και κυρίως δες τι διδάχτηκες από αυτή την ιστορία.