Σεξουαλικό πρόβλημα ή απλώς …την έκανε;

Είμαι 31 ετών και ο Κ, 43. Γνωριστήκαμε πριν από πολλά χρόνια, κάναμε μια σύντομη αλλά πλατωνική σχέση, η οποία για διαφόρους λόγους δεν ευδοκίμησε. Προχωρήσαμε τις ζωές μας, παντρευτήκαμε, και μετά από χρόνια, έχοντας χωρίσει και οι δύο τους συζύγους μας, ξαναβρεθήκαμε.

Ζήσαμε 3 πολύ όμορφους και πολύ έντονους μήνες.  Εκείνος έκανε πολλά σχέδια για το μέλλον. Του έλεγα ότι είναι πολύ νωρίς για όλα αυτά, ότι κι εγώ τα θέλω αλλά καλύτερα να πάμε βήμα-βήμα. Μου απαντούσε ότι ήταν υπεύθυνος και έντιμος και ότι δεν μπορούσε να παίξει μαζί μου σαν αλήτης.

Ξαφνικά,  άρχισε να χάνεται και  μου είπε ότι παρουσίαζε ένα πρόβλημα στυτικής δυσλειτουργίας, το οποίο απορούσε πώς δεν το είχα καταλάβει.  Αφού το συζητήσαμε ελάχιστα, καθώς το θεωρούσε προσβολή για τον ανδρισμό του, εξαφανίστηκε. Είχα τις αμφιβολίες μου για το αν ήταν αλήθεια όλο αυτό. Μου είπε ότι το αίτιο ήταν οργανικό, ότι ως τελειομανής ήθελε να μου προσφέρει το καλύτερο και δεν μπορούσε, ότι αλλιώς είχε φανταστεί τη ζωή μας και τώρα ήταν αναγκασμένος να διακόψουμε, ότι δεν ήξερε αν θα έκανε τη θεραπεία και ότι ήμουν η τέλεια σύντροφος, αλλά δεν ήθελε να με βάλει σε όλο αυτό το λούκι.

Του είπα ότι τον αγαπούσα και ότι ήθελα να τον στηρίξω σε όλη τη διαδικασία, αλλά κατηγορηματικά μου δήλωσε ότι δεν ήθελε. Μου ζήτησε να κάνω υπομονή για μερικούς μήνες, στη διάρκεια των οποίων δεν ήθελε να έχουμε επικοινωνία, γιατί όποτε με έβλεπε ή μου μιλούσε θυμόταν πόσο κακός εραστής ήταν. Μου είπε επίσης πως το πρόβλημα το είχε διαγνώσει και στα τελειώματα της σχέσης του με τη γυναίκα του αλλά το απέδωσε στο ότι ήταν ερωτευμένος μαζί μου τότε. Τελικά του είπα ότι θα προσπαθήσω να κάνω υπομονή, αν και μου ήταν πολύ δύσκολο να μην τον βλέπω καθόλου.

Προσπάθησα να τηρήσω το λόγο μου, τα κατάφερα για έναν μήνα. Επικοινώνησα μαζί του για να του πω ότι δεν άντεχα έτσι. Δεν έδωσε σημασία, με αγνόησε επιδεικτικά. Όταν έγινα πιεστική, μου απάντησε ότι με αφήνει να επιλέξω ένα καλύτερο μέλλον επειδή δεν μπορεί να μου προσφέρει πολλά πράγματα.

Τώρα, έχουν περάσει 3 μήνες από τότε που δημιουργήθηκε το θέμα, κι εγώ ακόμα παλεύω για μια ξεκάθαρη εξήγηση. Ξέρω ότι δεν μου φέρεται σωστά. Και ενώ η λογική μου μου δείχνει ότι όλα τελείωσαν (ή αν δεν τελείωσαν, από αξιοπρέπεια πρέπει να το τελειώσω εγώ), το συναίσθημα κυριαρχεί και μου λέει ότι ακόμα με θέλει και πρέπει να προσπαθήσω να βρω έναν τρόπο να τον «ξεκλειδώσω». 

Τον θέλω στη ζωή μου και τον αγαπάω πολύ και δεν μπορώ να κάνω την κίνηση και να τον βγάλω από το μυαλό μου. Τι να κάνω για να ηρεμήσω και να βρω τη δύναμη να κρατηθώ μακριά του? Ή τι να κάνω για να είμαστε πάλι μαζί και καλά?. Είμαι υπερβολική που του ζητώ επίμονα να ξεκαθαρίσει?

Υ.Γ. Ο Κ. στην παιδική του ηλικία υπήρξε για μια φορά θύμα σεξουαλικής κακοποίησης, κάτι που φυσικά τον σημάδεψε. Θεωρείτε ότι αυτό έχει να κάνει με την ερωτική / συναισθηματική του ζωή ως ενήλικα?

Ζ.

Δεν έχει τόση σημασία το τι μας συμβαίνει όσο το πώς το αντιμετωπίζουμε. Ο Κ λέει πως έχει σεξουαλικό πρόβλημα.

1.     Αν αυτό όντως ισχύει: Ο τρόπος αντιμετώπισης ενός προβλήματος υγείας είναι καθαρά προσωπικός. Κάποια άτομα αντιμετωπίζουν τα θέμα δυναμικά, ψάχνονται ιατρικά και ψυχολογικά, το συζητούν με το σύντροφό τους και συνεργάζονται μαζί του στη λύση του προβλήματος (ειδικά αν αυτό είναι σεξουαλικό). Στο άλλο άκρο, κάποια άτομα κλείνονται στον εαυτό τους, αρνούνται να το αντιμετωπίσουν άμεσα και παίρνουν το χρόνο τους να δουν τι θα κάνουν. Στη δεύτερη περίπτωση, ο σύντροφος το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να πει καθαρά και ήρεμα τη γνώμη του σε μια σοβαρή συζήτηση. Αν δεν πείσει τον πάσχοντα, οφείλει να σεβαστεί την άποψή του και να αποτραβηχτεί. Η απομάκρυνση αυτή δεν μπορεί βέβαια να κρατήσει επ’ άπειρον. Η υπομονή και οι αντοχές του καθενός ποικίλλουν. Αν αυτές ξεπεραστούν, το άτομο δηλώνει πως δεν μπορεί να περιμένει άλλο και αποχωρεί. Στη δική σου περίπτωση, που ο σύντροφός σου είναι άκαμπτος στη δεύτερη στάση, θα έπρεπε να απομακρυνθείς χωρίς να πιέσεις. Σίγουρα έχεις κάθε δικαίωμα να θέλεις μια καθαρή εξήγηση, αλλά αν εκείνος δεν σου τη δίνει, η πίεση, όπως είδες, δεν φέρνει αποτέλεσμα. Τον περιμένεις όσο αντέχεις και όταν οι αντοχές σου ξεπεραστούν φεύγεις.

2.    Αν αυτό δεν ισχύει: Είναι δυνατόν μια γυναίκα που έχει τακτική ερωτική σχέση με έναν άντρα να μην αντιληφθεί ένα τέτοιο πρόβλημα; Πώς ήταν η σεξουαλική σας ζωή; Μήπως έχει κάποιον άλλο λόγο να απομακρυνθεί από σένα; Και πώς όλα έγιναν τόσο ξαφνικά; Μήπως έχει προκύψει κάποια άλλη; Μήπως του συνέβη κάτι και του υποβάθμισε την ψυχική υγεία; Μήπως η σχέση σας έπαψε να τον προσελκύει πλέον και ψάχνει τρόπο να αποτραβηχτεί (με δεδομένο πως εσύ φαίνεσαι δυναμική και άνθρωπος που παίρνει τα χέρια του την κατάσταση, οπότε δεν θα πειθόσουν να απομακρυνθείς με μια εξήγηση του τύπου «μου τελείωσε»);

3.    Το θέμα του παιδικού τραύματος είναι πολύ φυσικό να έχει επηρεάσει τη συναισθηματική και ερωτική του ζωή, αλλά δεν μπορώ να γνωρίζω πώς το έχει διαχειριστεί ως τώρα, σε ποιο βαθμό το έχει ξεπεράσει και γιατί αυτό να τον επηρέασε ξαφνικά μια δεδομένη στιγμή.

Αυτή τη στιγμή δεν βλέπω να μπορείς να κάνεις κάτι άλλο, από το να του εκφράσεις την επιθυμία να είστε πάλι μαζί και να τον περιμένεις (χωρίς να πιέζεις) όσο αντέξεις. Θα ήταν πολύ καλό ο ίδιος να απευθυνθεί σε κάποιον ψυχολόγο για να βοηθηθεί στην αντιμετώπιση του θέματός του, αν φυσικά το θέμα αυτό υφίσταται και δεν ισχύει η περίπτωση (2).