Σχέση ζωής με μεγαλύτερο

Ειμαι 33 χρονών και βρισκομουν σε σχεση εδω και 11 χρονια με τον Τ, που ταιριαζαμε πολυ αλλα ειναι 22 χρονια μεγαλυτερος.

Γενικά ειμαι άτομο αρκετά συναισθηματικό και μάλλον ανασφαλές τελικά. Έχω μεγαλώσει χωρίς πατέρα, με μια πολύ νέα μητέρα και με τη γιαγιά μου η οποία ήταν υπερπροστατευτική και αρκετά δεσποτική. Ειμαι αρκετά ανεξερτητο ατομο, δουλευω απο μικρή, τωρα εχω μια δική μου δουλειά που με βοήθησε ο Τ να την ξεκινήσω κλπ.  

Με τον Τ υπήρχε αγάπη αλλα τα εξωτερικά προβλήματα ηταν πολλά και μας απομάκρυναν:  

Καποιος στις αρχες του είπε οτι ειχε ακουσει οτι εγω και η μανα μου και ο πατριος μου καναμε τριο και τετοια (το ειχε πει ο πατριος μου σε μια παρεα συναδελφων του, αλλά δεν ισχύει). Εγώ του ειχα πει οτι οταν ημουν  μικροτερη ο πατριος μου καποιες φορες μου είχε κάνει κάποια ανεπαίσθητα χάδια. Αυτο δηλητηριασε τον συντροφο μου για χρονια χωρις ομως να μου το λεει.

Πέρασα  και μια σοβαρη ασθενεια επί περίπου ένα χρόνο και ο Τ μου στάθηκε πολύ. Μετά επανήλθα σωματικά και προσπαθουσα να τον περιποιούμαι όπως πριν. Σταμάτησε όμως να έχει σεξουαλική διάθεση απέναντί μου. Ελειπε σχεδον συνέχεια, μου προσφερε τα παντα αλλα ήταν απων. Υπήρξε και ενα διαστημα 4 ετων που δεν εργαζομουν,  ηθελα να κανουμε οικογενεια αλλα ο γιατρος μου το ειχε απαγορευσει για μια 5ετια.

Η μαμά μου και η γιαγιά μου αρχισαν να κρατανε εχθρικη σταση απεναντι του γιατι θεωρουσαν οτι αυτος εφταιγε για όλα, χωρις να βλεπουν οτι μου προσφερε τοσα. Κι εγω βλέπω τωρα οτι ημουν ενα αδυναμο κουτάβι και δεν ειχα πυγμη να σηκώσω αναστημα και υποστηριξω την επιλογή μου. Από την άλλη πλευρά ο Τ. ειχε 2 παιδια  που τα γνωρισα στην εφηβεια τους. Γρηγορα η κορη του κρατησε μια πολύ εχθρικη σταση απεναντι  μου.

Σημερα εληξα τη σχέση με ασχημο τροπο. Ο Τ. ειναι συντετριμμένος. Ξαφνικα με ξαναερωτευτηκε παραφορα και καθισαμε και μιλήσαμε.   Ειμαι συναισθηματικος και ανασφαλής ανθρωπος. Τωρα βλέπω για πρωτη φορα ποσες ωραιες γυναικες κυκλοφορουν και ποσες θα εκαναν κρα να ειναι στη θεση  μου.

 Και θέλω να σας ρωτήσω, τελικά πιστευετε πως θα ήταν λαθος να ξαναειμαι μαζι του? Με παρακαλαει μια με το καλο και μια με θυμο. Τον αγαπω ακομα. Θα πρεπει να παω κοντρα στην μητερα μου που δεν τον θελει, (και στον πατριο μου που εχουν αμοιβαια απεχθεια ο καθενας για τους λογους του). Ξερω οτι πλεον εχει μια καλη δουλεια, αν και τωρα εχω κι εγω ξανα τη δικη μου, ξερω οτι θα παντρευτουμε και θα κανουμε αμεσως παιδακι , οτι θα με φροντιζει. Εχουμε πολλα κοινα ενδιαφεριοντα. Το μονο που πλεον βλεπω με φοβο ειναι η διαφορα ηλικιας. Ειμαι πολυ μπερδεμενη και μαλλον σας μπερδεψα και εσας.

Υπάρχει και ενα αλλο παληκαρι που ειναι πολυ καλος και ευγενικος και μαλλον ερωτευμενος μαζι μου. Ειναι πολυ πρακτικός και ξεκαθαρος και ρεαλιστης. Θα μου προσφερει υλικες απολαυσεις και οικονομικη σταθεροτητα, ομως δεν εχουμε σχεδον κανενα κοινο ενδιαφερον. Αυτος εχει αρχισει και κανει σχεδια αλλα εγω τρομαζω. Σας παρακαλώ πειτε μου κάτι, μια γνωμη μια συμβουλή.

Ε

Κατάφερα να βγάλω μια περίληψη από το τεράστιο μήνυμά σου. Με την ευκαιρία έχω να παρακαλέσω άλλη μια φορά όσους μου γράφουν να είναι ευκρινείς και σύντομοι…

Το θέμα σου είναι: Τον αγαπάς; Είσαι σίγουρη πως σε αγαπά; Θα είναι η ζωή σας ευχάριστη; Είστε διατεθειμένοι και οι δυο να ξαναπροσπαθήσετε σε άλλη βάση; Θα αντέξεις τη διαφορά της ηλικίας; Οι σχέσεις δεν επιλέγονται με λογικούς «ισολογισμούς», αλλά κυρίως με βάση το συναίσθημα και το πόσο καλή ζωή έχεις. Πρώτα βλέπουμε αν ισχύουν αυτά και μετά οι λογικές σκέψεις είναι συμπληρωματικές.

Αν σ’ αυτά απαντάς καταφατικά, δεν πρέπει να σε νοιάζει καμιά μαμά, πατριός, γιαγιά και κόρη. Καιρός είναι να υψώσεις ανάστημα και να υπερασπίσεις την άποψή σου για τη ζωή σου.

Προτείνω, τώρα που βρήκατε, να δώσετε ένα χρονικό διάστημα να δείτε αν θα μπορέσετε να λειτουργήσετε διαφορετικά σε νέα βάση.  Πρόκειται για μακροχρόνια σχέση με μεγάλη αλληλοσυμπαράσταση και συναίσθημα και καλό είναι να της δώσετε άλλη μια ευκαιρία. Με τις δυσκολίες που περάσατε, ήταν φυσικό να χαλαρώσετε και να λυγίσετε κάποια στιγμή. Αν πχ σε ένα χρόνο είστε πολύ καλά, μπορείτε να προχωρήσετε.

Το θέμα της διαφοράς ηλικίας πρέπει να το σκεφτείς σοβαρά. Τα σχετικά προβλήματα τα έχουμε αναλύσει σε πολλές προηγούμενες αναρτήσεις, τα γνωρίζεις και η σχέση σου πρέπει να είναι πολύ δυνατή για να τα παραβλέψεις.

Σχετικά με το άλλο παλικάρι, νομίζω πως η επαφή μαζί του είναι μια αντίδρασή σου και ένας τρόπος να ξεφύγεις από τη σχέση στην οποία δεν περνούσες καλά και δεν μπορούσες να λειτουργήσεις πιο δυναμικά. Πιστεύω πως δεν πρέπει να ασχοληθείς άλλο, ούτε βέβαια να τον έχεις «καβάντζα».

Αυτό που με ανησυχεί κυρίως είναι η χαμηλή σου αυτοεκτίμηση: δεν διεκδικείς, νοιάζεσαι τι θα πουν οι γύρω σου, έχεις μια εξάρτηση από την οικογένειά σου, σε έχει πιάσει άγχος αποκατάστασης. Φαντάζεσαι πως όλες οι νέες γυναίκες θέλουν να σου κλέψουν των 55χρονο σύντροφό σου. Όσο γοητευτικός κι αν είναι, δεν είναι δυνατόν να τον θέλουν όλες οι νέες για σύντροφο ζωής! Το πολύ-πολύ για κάποιες ερωτικές συνευρέσεις, αν είναι διαθέσιμος… Στη σχέση αυτή, αν το δούμε με στερεοτυπικά κριτήρια, εσύ είσαι σε πλεονεκτική θέση.

Σε συμβουλεύω λοιπόν να αρχίσεις να βλέπεις κάποιον ψυχολόγο για να σε βοηθήσει να φτιάξεις την αυτοεκτίμησή σου και να μάθεις να παίρνεις αποφάσεις. Επίσης να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες που σε περιμένουν αν παντρευτείς τον Τ.