Προσκόλληση στις σχέσεις

Συνδέθηκα με τον Χ στα 16 μου χρόνια, αυτός 26. Ήταν ο πρώτος και μεγάλος μου έρωτας! Οι γονείς μου είχαν αντιρρήσεις σχετικά με την ηλικία μου και με τη διαφορά ηλικίας, αλλά με τα χρόνια αποδέχτηκαν τη σχέση, με δεδομένο μάλιστα πως ήμουν μια άριστη μαθήτρια και δεν ξέφυγα από τους στόχους μου. Πέρασα στη σχολή της επιλογής μου και έφυγα στην Αθήνα να σπουδάσω. Ο Χ ο οποίος βρισκόταν σε αναζήτηση δουλειάς, ήρθε κι αυτός στην Αθήνα, αρραβωνιαστήκαμε και αρχίσαμε μείναμε μαζί (σε σπίτι που ανήκει στην οικογένειά μου), με την ανοχή των γονέων μου. Από την αρχή όμως φάνηκαν κάποια προβλήματα. Εγώ ήθελα να ζήσω τη φοιτητική μου ζωή και εκείνος ζήλευε και μου επέβαλλε περιορισμούς. Οι παρέες μας δεν ταίριαζαν, ούτε ο τρόπος της ζωής μιας φοιτήτριας και ενός εργαζομένου. Επιπλέον, εκείνος το θεωρούσε φυσικό να έχω την πλήρη ευθύνη του νοικοκυριού.

Πιέστηκα πολύ από την κατάσταση, είχαμε μεγάλους καβγάδες και τα συναισθήματά μου άρχισαν να μειώνονται. Τελικά, στο τέταρτο έτος, δημιούργησα ένα έντονο φλερτ με έναν συμφοιτητή μου και ήθελα να προχωρήσω. Από αυτό κατάλαβα πως η σχέση μου είχε φθαρεί και θέλοντας να είμαι έντιμη με τον Χ του ζήτησα να χωρίσουμε. Για μένα ήταν μεγάλη υπέρβαση γιατί είχαμε ήδη 7 χρόνια σχέση.

Μετά από πολλές φασαρίες και προβλήματα χωρίσαμε και εκείνος έφυγε από το σπίτι. Εγώ αρχικά ήμουν ανακουφισμένη, έκανα σχέση με το συμφοιτητή μου και για κάποιο διάστημα πέρασα ωραία. Γρήγορα όμως φάνηκε η ανωριμότητά του και χωρίσαμε. Στο μεταξύ αποφοίτησα και ξεκινώ μεταπτυχιακό.

Από το δεύτερο χωρισμό μου όμως έχω πέσει σε κατάθλιψη. Δεν αντέχω τη μοναξιά και η ζωή μού φαίνεται ανούσια. Δεν αντέχω να ζω μόνη. Νιώθω ανασφαλής και πολλές φορές νοσταλγώ τη σιγουριά της σχέσης μου με τον Χ. Η αυτοπεποίθησή μου έχει καταρρακωθεί, με την έννοια πως δεν μπορώ να διατηρήσω σχέση με έναν άντρα και θα μείνω μόνη μια ζωή.

Τ

Αρχικά θα σου πω αυτό που ήδη ξέρεις: Μια κοπέλα που ξεκινά σοβαρή σχέση από τόσο μικρή, είναι φυσικό να έχει κάνει λάθος επιλογή ζωής. Κατά κανόνα οι σχέσεις αυτές κάποια στιγμή είτε διαλύονται είτε καταλήγουν σε έναν προβληματικό γάμο. Έζησες ως μαθήτρια τη σοβαρή σχέση με αποτέλεσμα να μην περάσεις κανονικά την εφηβεία σου. Στη συνέχεια έζησες το μεγαλύτερο μέρος των σπουδών σου σε συμβίωση, επωμιζόμενη ευθύνες και τρόπο ζωής που δεν ταιριάζουν σε μια φοιτήτρια.

Επειδή φαίνεσαι έξυπνη κοπέλα, αντί να ακολουθήσεις την «πεπατημένη», δηλ να τελειώσεις τις σπουδές σου και να παντρευτείς αμέσως τον αρραβωνιαστικό σου, έκανες εγκαίρως την επανάστασή σου.  Και είναι πολύ καλύτερο που την έκανες τώρα, παρά σε λίγα χρόνια, παντρεμένη και με παιδί.

Στην ουσία ήθελες να ξεφύγεις από μια πρόωρη σχέση που κατέληξε πιεστική. Σε τέτοιες περιπτώσεις το αναμενόμενο (αν και όχι ιδανικό) είναι να παρουσιαστεί μια άλλη σχέση για να δώσει την αφορμή του χωρισμού. Και πάλι, οι σχέσεις που γίνονται για να λειτουργήσουν ως «καταλύτες» για τη διάλυση μιας άλλης σχέσης, δεν έχουν τις προδιαγραφές να διατηρηθούν.

Και είσαι πλέον συναισθηματικά μόνη, κάτι που δεν το έχεις συνηθίσει, αφού είσαι σε σχέση από τα 16 σου. Είσαι μόνη μια πρακτικά, και υποφέρεις γιατί δεν το συνήθισες. Φρόντισε να αντιδράσεις! Ασχολήσου με τις σπουδές σου, φρόντισε να κάνεις φίλους της ηλικίας σου, άσκησε τα ενδιαφέροντά σου και φρόντισε να ζήσεις μια κανονική φοιτητική ζωή, όσο σε «παίρνει». Αν δεν μπορείς να ζεις μόνη, φιλοξένησε για λίγο κάποια φίλη ή συγγενή και φρόντισε να καλείς κόσμο στο σπίτι σου.

Θα περάσεις μια δύσκολη περίοδο προσαρμογής, αλλά, πίστεψέ με, θα είναι μακροπρόθεσμα πολύ χρήσιμη για να ενταχτείς ομαλά στον κόσμο των ενηλίκων.
Στη διαδικασία αυτή θα σε βοηθούσε πολύ μια συνεργασία με ψυχολόγο, για να δεις γιατί παρουσιάζεις μια προσκόλληση στις σχέσεις σου και νιώθεις χαμένη χωρίς σχέση.