Καταρρέω για μια σχέση ενάμιση μήνα;

Είμαι 36 ετών και πριν από ενάμιση χρόνο χώρισα από γάμο με ένα παιδί που τώρα είναι 6 ετών. Έχω τη ζωή μου, την καριέρα μου, ζω μόνη από τα 18 μου, έχω ενδιαφέροντα, φίλους, είχα πάντα και έχω και τώρα μια γεμάτη ζωή,

Έχοντας περάσει δύσκολα τον τελευταίο ενάμιση χρόνο (διαζύγιο, ασθένεια πατέρα, οικονομικά κτλ), ένιωσα ότι είναι ώρα να φροντίσω την προσωπική μου ζωή. Είναι ως τότε επιλέξει μια σχέση χωρίς δεσμεύσεις γιατί δεν ήμουν έτοιμη για κάτι πιο ουσιαστικό. Το καλοκαίρι γνώρισα έναν εξαιρετικό άνδρα. Χωρισμένος κι εκείνος μετά από 17 χρόνια γάμου – 11 μήνες είχε που χώρισε – με τρία παιδιά, γοητευτικότατος, ευγενικός, καλλιεργημένος, με πολύ καλή δουλειά, όλα ιδανικά. Δηλώσαμε τι ψάχνουμε, αυτό συνέπιπτε (συντροφική σχέση αλλά όχι συμβατική, με έρωτα και όχι συμβιβασμό) και προχωρήσαμε. Για περίπου ενάμιση μήνα όλα ήταν υπέροχα. Εκείνος ήταν απίστευτα εκδηλωτικός, δοτικός και πολύ ενθουσιώδης για τη σχέση.

Και ξαφνικά, και μετά από μια διαφωνία μας σε ένα θέμα ήσσονος σημασίας, αποστασιοποιείται και με παίρνει τηλέφωνο να μου πει ότι νιώθει μπερδεμένος, ότι χρειάζεται χρόνο, αν τον δίνω και αν μπορεί να επανέλθει. Του είπα ότι με ξενίζει αυτή η συμπεριφορά, ότι έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει αλλά ότι δεν μπορώ να του εγγυηθώ τίποτα αν και όταν επιστρέψει.

Από τότε έχει επανέλθει δύο φορές (περίπου ανά δυο εβδομάδες). Την πρώτη φορά μου εξήγησε τα προβλήματα που αντιμετώπισε, τα πρακτικά της δουλειάς, των παιδιών, τις εντάσεις με την πρώην κτλ. Όλα όσα είπε ήταν καλές δικαιολογίες αλλά δεν ήταν η αλήθεια. Μου είπε ότι ήταν τρομερά μπερδεμένος. Ότι με θέλει, ότι δεν έχει ξαναγνωρίσει κάποια σαν εμένα, αλλά ότι θέλει χρόνο. Την επόμενη μέρα μου είπε ότι δε με θέλει και να συνεχίσω τη ζωή μου. Το δέχτηκα χωρίς φασαρίες. Αργότερα βρήκα ένα email του που έλεγε ότι εκείνος πονάει πολύ περισσότερο από εμένα γιατί θέλει να είμαστε μαζί, γιατί είμαι αυτή που έψαχνε, αυτή που θέλει να είναι δίπλα του, αυτή που τον κάνει ευτυχισμένο αλλά δεν μπορεί και αυτό τον σκοτώνει.

Πριν δέκα μέρες, με ξαναπήρε τηλέφωνο ξαφνικά και μου είπε μεταξύ άλλων ότι όταν νιώσει έτοιμος θα έρθει να με διεκδικήσει με όποιον και να είμαι.

Με πονάει τρομερά όλη αυτή η αμφιθυμία αλλά επειδή εγώ ξέρω τι θέλω του είπα ότι με πληγώνει η στάση του και θέλω να σταματήσει αυτό.

Ξέρω, θα μου πεις ότι είναι προβληματικός. Το βλέπω, μη νομίζεις. Στα 43 του θα έπρεπε να έχει πιο ώριμη συμπεριφορά. Αλλά όσο κι αν του λέω και αν λέω και στον εαυτό μου ότι πρέπει να κόψει την επαφή, μέσα μου είμαι χάλια. Θέλω να είμαι μαζί του όσο τίποτα. Έχω κολλήσει σε εκείνο τι υπέροχο μικρό διάστημα που περάσαμε μαζί και σε εκείνον τον τέλειο άνδρα. Δε μπορώ να αμφισβητήσω αυτά που έζησα, δεν πιστεύω ότι ήταν ψεύτικα. Αλλά δεν είμαι 20 για να πιστεύω ότι αυτές οι συμπεριφορές αλλάζουν. Με προβληματίζει που πονάω. Με προβληματίζει που τον έχω μέσα μου σαν τον τέλειο και που τον συγκρίνω με άλλους άνδρες που γνωρίζω. Πώς θα γίνει; Θα περάσω μια ζωή έχοντάς τον σαν το άπιαστο τέλειο άνδρα και όλοι θα είναι υποδεέστεροι;

Μερικές φορές νιώθω πραγματικά απελπισμένη… Πέρασα ένα διαζύγιο και δε μάσησα και τώρα καταρρέω για μια σχέση ενάμιση μήνα; Θα τρελαθώ!

Χ

Έχουμε λοιπόν εδώ άλλη μια περίπτωση …εξαφανισμένου. Δεν θα ψάξω τους λόγους τέτοιων συμπεριφορών, που εξάλλου τους έχουμε αναλύσει σε πολλές προηγούμενες αναρτήσεις περί ….εξαφανισμένων. (Γι αυτό και αφαίρεσα από το μήνυμά σου πολλά κομμάτια που αφορούν τη σχέση σας και την αμφιθυμία του).

Βλέπω πως εξωτερικά χειρίστηκες πολύ καλά το θέμα αυτό, όπως και το διαζύγιό σου. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο άνθρωπος αυτός δεν είναι αυτό που ζητάς και πως πρέπει να απομακρυνθείς. Θα ασχοληθώ λοιπόν με το «εσωτερικό» μέρος της ιστορίας, δηλαδή το γιατί παρά τη λογική σου νιώθεις έτσι και πώς θα το ξεπεράσεις.

·         Όταν ο άνθρωπος περάσει μια περίοδο με μεγάλες δυσκολίες, υποσυνείδητα νιώθει πως η ζωή τού «χρωστάει» και έτσι βιώνει την κάθε απογοήτευση που είναι πιθανό να επακολουθήσει ως καταστροφή.

·         Στάθηκες βράχος σε πολλές δυσκολίες και τις ξεπέρασες, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν κουράστηκες. Η ιστορία αυτή ήταν μια ακόμα σταγόνα σε ένα ποτήρι έτοιμο να ξεχειλίσει. Δεν καταρρέεις από τη σχέση αυτή, αλλά από τη συσσώρευση επίπονων καταστάσεων.

·         Όσο πιο άσχημα περνάει κάποιος τόσο πιο πολύ διαμορφώνει ένα όνειρο για το μέλλον. Είναι πολύ σκληρό το όνειρο αυτό να υλοποιείται και ξαφνικά να σβήνει.

·         Ο τέλειος άντρας δεν είναι τέλειος για ενάμιση μήνα. Η ποιότητα του ανθρώπου και της σχέσης φαίνεται με το χρόνο. Εκείνος σου έδωσε κάθε δικαίωμα να επενδύσεις αλλά η επένδυση αυτή ήταν επίφοβη, λόγω του μικρού χρονικού διαστήματος. Σε τέτοιες περιπτώσεις κρατάμε …μικρό καλάθι. (Όταν ο νυν σύζυγός μου, μετά από λίγες ώρες γνωριμίας, δήλωσε ευθαρσώς πως είμαι η γυναίκα της ζωής του και θέλει να ζήσουμε μαζί το υπόλοιπο της ζωής μας, εγώ σκέφτηκα: "1% να το εννοεί, 49% να είναι τρελός και ανώριμος και 50% να θέλει απλώς λίγο άμεσο σεξ πασπαλισμένο με …χρυσόσκονη". Χρειάστηκαν αρκετοί μήνες ωραίας σχέσης για να τον πάρω σοβαρά, ένας χρόνος για να συμβιώσω μαζί του και άλλα 3 χρόνια για να τον παντρευτώ! Αριθμούσα όμως ήδη αρκετά χρόνια προσωπικής ψυχοθεραπείας).

Αυτό που έχω να σου προτείνω είναι απλό: Έχεις μάθει να τα αντιμετωπίζεις όλα μόνη σου και έφτασε η στιγμή που είσαι έτοιμη να λυγίσεις. Ανθρώπινο… Χρειάζεται να κάνεις μερικές επισκέψεις σε ψυχολόγο για να στηριχτείς, να ξεκαθαρίσεις τα παλιά και να ξεπεράσεις τα καινούργια. Από πλευράς ζωής τα καταφέρνεις καλά. Για σχέση μην περιμένεις να ενδιαφερθείς άμεσα. Θα περάσεις όλα τα στάδια της απώλειας και καλό είναι να βοηθηθείς σ’ αυτή τη διαδικασία.