Η ενδομήτρια ζωή

Ειμαι  νιοπαντρη και  περιμενω  το  πρωτο  μου  μωρακι. Ειμαι  στον  τριτο  μηνα  της  εγκυμοσυνης  μου.  Απο την αρχη της  κυησης μου ομως εχουμε  πολλα  προβληματα συζυγικα με  τον  αντρα  μου - δεν σχετιζονται  καθολου  με  τον  ερχομου  του  μωρου, απεναντιας ο  αντρας  μου  το  ηθελε το παιδι  παρα  πολυ οσο  και  εγω.

Τα  προβληματα  μας μου προκαλουν  τεραστια  αναστατωση  συναισθηματικη κ  ψυχικη,  οι  καθημερινοι  καυγαδες και  οι  εντασεις  μου προκαλουν  ξεσπασματα,  φωναζω,  κλαιω,  βρισκομαι  σε  κατασταση  υστεριας. Όταν  ηρεμω  και  συνειδητοποιω  οτι  κουβαλαω  μεσα  μου  μια  ψυχουλα,  νιωθω  απαισια  που  δεν  προστατευω το  παιδι  μου.

Το  ερωτημα  μου  ειναι  το  εξης : υπαρχει περιπτωση  να  λαμβανει  το  παιδι ολη  αυτη  την  αρνητικοτητα και  την  ενταση και  να  ηχουν  στα  αυτακια  του  τα  ουρλιαχτα  μου  και  οι  φωνες  μας ;  φοβαμαι  μηπως  επηρεαζεται η ηρεμια  του, μηπως  ολο αυτο  καταγραφεται  στον  εγκεφαλο  του και γινει  ενα  παιδι  φοβικο,  επιθετικο, με  νευρολογικες κ ψυχικες  διαταραχες.

Οι  εξετασεις  μου  ειναι  καλες, δεν  υπαρχουν  θεματα ορμονικα η κληρονομικα, η εγκυμοσυνη  μου  επισης  ειναι  πολυ  καλη,  χωρις  εμετους, πονους,  αιμοραγιες, η αλλα πιθανα προβληματα που συνοδευουν  ισως μια  εγκυμοσυνη. Το  προβλημα  μου  εγκειται  στην  κακη  ψυχολογια  μου  κ  στα συχνα  ξεσπασματα  μου λογω  των  συζυγικων  προβληματων. Σας  παρακαλω  απαντηστε  μου,  πεθαινω  απο  τυψεις,  εχω  χασει  τον  υπνο  μου.

Ε.

Οι συνθήκες της ενδομήτριας ζωής επηρεάζουν σίγουρα το παιδί. Εγγράφονται μέσα του και του δίνουν τα πρώτα μηνύματα για το πώς είναι η ζωή εκεί έξω. Έχει διαπιστωθεί πως άσχημες συνθήκες περιβάλλοντος ή και μόνο η άσχημη ψυχολογική κατάσταση της μητέρας κατά την κύηση και τους πρώτους μήνες της ζωής αποτελούν γενεσιουργές αιτίες για την ανάπτυξη κατάθλιψης στο παιδί αργότερα στη ζωή του. Του καλλιεργούν την αίσθηση της μη εμπιστοσύνης προς τη ζωή.

Έρχομαι όμως σε ένα τώρα. Τι κάνεις με έναν άντρα που από την αρχή του γάμου υπάρχουν τέτοιες καταστάσεις; Τι θα γίνει όταν έρθει το παιδί; Σε τι περιβάλλον θα μεγαλώσει; Πώς θα κάνετε οικογένεια και -θεωρητικά- θα ζήσετε το υπόλοιπο της ζωής σας μαζί; Τι κάνεις με τη ζωή σου;

Θεωρώ απαραίτητο να ενταχτείτε με τον άντρα σου σε διαδικασία συμβουλευτικής ζευγαριού. Αν εκείνος δεν δέχεται, καλύτερα απομακρύνσου μέχρι να γεννηθεί το παιδί. Ίσως πήγαινε στους γονείς σου για το διάστημα αυτό. Και σίγουρα σου χρειάζεται εσένα μια διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης για να δεις πώς κάνεις τις επιλογές σου και πώς διαχειρίζεσαι τις δυσκολίες.