Επιστροφή στο σχολείο

Είμαι 29 χρονών, χωρισμένη, με ένα μικρό κοριτσάκι 2,5χρ. Εδώ και 1,5 χρόνο έχω χωρίσει από έναν γάμο δύσκολο, αφού υπήρχε το ποτό στη ζωή μας. Δεν με πείραξε όμως καθόλου γιατί είχα και έχω σοβαρό πρόβλημα υγείας με το παιδί μου.
Έκανα και κάνω κάθε μέρα μεγάλο αγώνα και πάμε πολύ καλά. Έτσι είμαι και γω καλύτερα σήμερα κ κοιτάω και τον εαυτό μου.
Έτσι λοιπόν πέρυσι γράφτηκα νυχτερινό τεχνικό σχολείο και κάνω μόνο μαθήματα ειδικότητας. Εκεί ερωτεύτηκα έναν καθηγητή, όχι δικό μου, άλλης ειδικότητας.
Έτυχε όμως να δουλεύω μαζί του μία φορά την εβδομάδα 2 ώρες σε μια εργασία που κάνουμε. Αυτό μου έγινε όλο και πιο έντονο, εκεί που μιλάμε και μου χαμογελάει και μετά τον χάνω. Και για να μην σας κουράσω γιατί έχω ανάγκη από την άποψή σας. Να περιγράψω μια μικρή μας κουβέντα.
Είχα μάθημα αργά και έκανα λάθος και πήγα όπως τις άλλες μέρες. Για να περάσει η ώρα μου μπήκα στην τάξη μιας φίλης μου, αλλά είχε μάθημα με έναν καθηγητή που δεν μου αρέσει και δεν συνέχισα. Οπότε πήγα στην τάξη που κάνουμε την εργασία μαζί και ρώτησα. «θα μπορούσα να κάνω μαζί σου μια ώρα μέχρι να πάω στην τάξη μου, γιατί πήγα στην άλλη τάξη και δεν μου άρεσε το μάθημα;» Δεν σας είπα ότι μιλάμε στον ενικό. Τότε μου λέει «να σε κεράσω έναν καφέ να πας στο κυλικείο;» Απλά τον κοίταξα λυπημένη και του λέω «εντάξει, συγνώμη, για την ενόχληση» και πήγα να φύγω. Τότε σηκώθηκε και ήρθε στην πόρτα λέγοντας μου «έλα δω, πού πας, πλάκα έκανα, έλα, έλα, απλά δεν έπρεπε να κοροϊδέψεις τον άλλο καθηγητή!» «Δεν τον κορόιδεψα, δεν μ' αρέσει το μάθημά του, σου είπα». «Έλα μέσα δεν έχω μάθημα έλα κάτσε εδώ μαζί μου» και με έβαλε δίπλα του και άρχισε να με ρωτά με τί ασχολούμαι, πού δούλευα και κάναμε κουβέντα μέχρι που με ρώτησε πόσο χρονών τον κάνω γιατί έχει γκρίζα μαλλιά και τον κοιτούσα προσπαθώντας να μαντέψω ενώ επέμενε, λέω 38! (Στην τάξη ήταν άλλος ένας καθηγητής και 2 μαθητές.)
«Μπράβο λίγοι το βρίσκουν», μου είπε. Μετά του λέω «γιατί είσαι τόσο απόμακρος;» «Γιατί αν δεν είμαι θα με καβαλήσουνε όταν εγώ θα τους έχω τόσα χρόνια μαθητές». Εγώ δεν είμαι μαθήτριά σου, όχι δεν είσαι μαθήτριά μου. Τελείωσε η ώρα και έφυγα. Αργότερα σχόλασα και τον πέτυχα στην αυλή με ένα παιδί, είπα καληνύχτα και με ρωτάει «τον ήπιες τον καφέ;» «Όχι του λέω θα μου τον χρωστάς!» «Έγινε» απάντησε. «Έιπαμε με τον τάδε καθηγητή να έρθεις και συ να πάμε στη φίλη μου (που την έχει μαθήτρια ) στο μαγαζί που δουλεύει ένα βράδυ» ...και μου απαντά «πολύ ευχαρίστως, το καλοκαίρι!»
Μετά από αυτήν την κουβέντα χαθήκαμε! Επίσης στην κουβέντα μας μου είπε ότι είναι ελεύθερος, ενώ έμαθα κατά τύχη ότι είναι χωρισμένος. Πότε μου χαμογελά πότε όχι. Δεν ξέρω πώς να τον πλησιάσω πώς να καταλάβω αν του αρέσω...πώς!
Και πάλι μιλάμε αλλά ένα γειά μια καληνύχτα, αυτά. Δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του γιατί είναι καθηγητής αλλά έχει κάτι, αυτό που με τραβά που έχω χρόνια να το νιώσω.
Σέβομαι αυτό που κάνετε και δεν θέλω να σας κουράσω άλλο. Περιμένω συμβουλές σας.

Π.

Έχω εργαστεί στο παρελθόν σε τεχνικά λύκεια και γνωρίζω το φιλικό πνεύμα που αναπτύσσεται μεταξύ καθηγητών και μαθητών. Υποθέτω πολύ περισσότερο αυτό συμβαίνει  στα νυχτερινά σχολεία, όπου οι μαθητές είναι ενήλικοι και εργαζόμενοι.

Έτσι όπως μου περιγράφεις την κατάσταση, δεν βλέπω κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον από πλευράς του καθηγητή.  Βέβαια κατά τη γνώμη μου σε κάποια σημεία ξεφεύγει από το ρόλο του, όπως όταν ρωτά να μαντέψεις την ηλικία του. Επίσης διαφωνώ με τη χρήση του ενικού και πιθανώς του μικρού ονόματος. Είχα θαυμάσιες σχέσεις με τους μαθητές μου, αλλά μου μιλούσαν στον πληθυντικό και με αποκαλούσαν κυρία. Πιστεύω πως κάποιοι τύποι σηματοδοτούν το διαχωρισμό των ρόλων.

Κατά τα άλλα, πολλές φορές έχω κάνει συζητήσεις με μαθητές μου για τη ζωή τους (αλλά όχι για τη δική μου), για την οικογένειά τους, τη δουλειά τους, τους στόχους τους, μελλοντικές σπουδές, κάποιο πρόβλημά τους κτλ. Και έχουμε κάνει και λίγο χιούμορ ή τους έχω κεράσει κάτι από το κυλικείο. Όλα αυτά δεν σημαίνουν κάτι άλλο πιο προσωπικό, αν βέβαια γίνονται με συνετό τρόπο. Επίσης διαφωνώ με τις κοινές εξόδους 2-3 καθηγητών-μαθητών, ενώ ως εξαίρεση μια έξοδος όπου συμμετέχει μια ολόκληρη τάξη δεν πιστεύω πως είναι κατακριτέα. Ο καθηγητής σου φαίνεται πως σε γενικές γραμμές προσπαθεί να τηρήσει τα όρια. Το αν έχει ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για σένα θα φανεί μόνο όταν τελειώσει η «σχολική» σας επαφή. Οπότε προτείνω να δείχνεις διακριτικά τη συμπάθειά σου και τίποτα παραπάνω προς το παρόν και άφησε σ’ εκείνον την όποια πρωτοβουλία.

Καταλαβαίνω πως έχεις παντρευτεί μικρή και είχες πολλά να αντιμετωπίσεις ως σήμερα, οπότε έχασες μεγάλο μέρος από τις φυσιολογικές δραστηριότητες και χαρές της ηλικίας σου. Ίσως η επιστροφή στο σχολείο σε ξανακάνει λίγο παιδί… Αυτές τις χαρές προσπαθείς τώρα να αναπληρώσεις, δικαίως, αλλά φρόντισε να μην παρασυρθείς από αυτή την τάση και «ξεφύγεις» σε χώρους και με ανθρώπους που δεν είναι κατάλληλοι. Φρόντισε τον εαυτό σου και το παιδί σου, φρόντισε να έχεις φίλους, ενδιαφέροντα και  φλερτ και εκτός σχολείου.