Ζήλεια για το αδελφάκι

Είμαι  μητέρα δύο αγοριών και έχω σοβαρό θέμα με την συμπεριφορά του μεγάλου μου γιού. Η διαφορά ηλικίας τους είναι 3 χρόνια. (4.5 & 1.5),  αυτό σημαίνει πως μέχρι τα 3 ο μεγάλος ήταν το επίκεντρο όλων. Τώρα όμως υπάρχει και το αδερφάκι του και αντί να χαίρεται που έχει παρεούλα, εκείνος όλο τον χτυπάει, τον σπρώχνει, τον κλωτσάει, τον πατάει.... Έχω παρατηρήσει πως με το που άρχισε το σχολείο έχει γίνει ακόμα πιο επιθετικός. Ακόμα και μαζί μου που ήταν πολύ δεμένος και με σεβόταν ας πούμε, βγάζει απίστευτη επιθετικότητα.  Παράδειγμα... του λεω, παμε να πλύνουμε τα δόντια μας και εκείνος τσιρίζει. Μετά απο λιγο που ηρεμεί τον ρωτώ γιατί το κάνει αυτό και μου απαντά πως το κάνει επειδή δεν θέλει να πάει για ύπνο.

Τι να κάνω? δείχνω όση ανοχή και υπομονή μπορώ. Δεν μπορώ να αμελήσω και τον μικρό τελείως. Δεν παραλείπω  να του λέω συνεχώς πως τον αγαπώ. Έχω κουραστεί πολύ ψυχολογικά με αυτό το θέμα. Φοβάμαι πως κάποια στιγμή μπορεί να χτυπήσει άθελά του αλλά άσχημα τον αδερφό του. Από την άλλη καταλαβαίνω πως το παιδί μου υποφέρει και κάτι τον απασχολεί. θέλω να τον βοηθήσω να καταλάβει πως τον αγαπώ το ίδιο με πριν.  Κουράστηκα να του φωνάζω μη και μη. Ξέρω πως περιμένει κάτι άλλο από μένα. Βοηθήστε με σας παρακαλώ.

Α.

Το φαινόμενο αυτό είναι πολύ συνηθισμένο. Φαίνεται πως ο μεγάλος νιώθει να χάνει την πρωτοκαθεδρία στο σπίτι, σε συνδυασμό με το σχολείο όπου ο ίδιος δεν είναι το κέντρο του κόσμου αλλά ισότιμος με τα άλλα παιδάκια.

Δεν αναφέρεις το σύζυγο στην όλη ιστορία. Πρέπει κι εκείνος να λάβει ενεργό ρόλο για να βοηθηθεί η κατάσταση. Το οικογενειακό περιβάλλον πώς είναι; Η σχέση με το σύζυγο; Η δική του επαφή με τα παιδιά; Αν όλα αυτά δεν είναι καλά, η στάση του μεγάλου μπορεί να είναι αντίδραση σε μια γενικότερη οικογενειακή δυσλειτουργία και να εντάθηκε με τον ερχομό του μικρού. Οπότε εκεί χρειάζεται πρώτα να διορθωθούν άλλα πράγματα…

Αν όμως στην οικογένειά σας δεν έχει σημαντικά προβλήματα, να μερικές συμβουλές που θα βοηθήσουν:

·         Να τονίζετε ότι ο μεγάλος είναι «μεγάλος» και να συζητάτε τα επιτεύγματά του. Ενώ ο αδελφός του είναι «μικρός», χρειάζεται βοήθεια σε πολλά πράγματα και πρέπει όλοι να τον βοηθάμε και αυτός ως ο μεγάλος να βοηθά τον μικρό.

·         Να του δείχνετε αγάπη και να ασχολείστε αρκετά μαζί του. Ειδικά ο πατέρας του πρέπει να του αφιερώνει αρκετό χρόνο, μέσα και έξω από το σπίτι. Αν δεν έχετε χρόνο και υπάρχουν παππούδες, θείοι κτλ, να τον βγάζουν συχνά έξω ή να παίζουν μαζί του, να του διαβάζουν κτλ.

·         Να τον αποκεντρώσετε από το μωρό και τον μικρόκοσμο του σπιτιού. Εγγράψτε τον σε δημιουργικές δραστηριότητες πχ μουσική προπαιδεία ή αθλητισμό, ανάλογα με τα ενδιαφέροντά του. Να καλείτε στο σπίτι συνομήλικά του παιδάκια να παίζουν. Χρειάζεται μια ισορροπία δραστηριοτήτων στο σπίτι και έξω, ώστε ταυτόχρονα να αποκεντρωθεί αλλά και να μην αισθανθεί πως «εξορίζεται» από το σπίτι και τους γονείς.

·         Αφιέρωνέ του όσο χρόνο μπορείς και φρόντισε να κάνετε μαζί κάποιες δραστηριότητες, κατά προτίμηση συγκεκριμένες, ώστε αν είναι ο «δικός σας χρόνος» πχ. κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί διαβάζετε παραμύθι. Το ίδιο και ο σύζυγος.

·         Δείτε τη νηπιαγωγό του στο σχολείο, ενημερώστε την για την οικογενειακή κατάσταση και ζητήστε της να έχει το νου της στο παιδί. Να τον μάθει να κοινωνικοποιείται σωστά στο σχολικό χώρο, να μοιράζεται και να εμπλέκεται σε δημιουργικές δραστηριότητες.

Μην ανησυχείς τόσο. Ο ερχομός ενός νέου παιδιού κατά κανόνα διαταράσσει το οικογενειακό σύστημα, πότε λίγο πότε πολύ. Αν όμως υπάρχει σωστή συμπεριφορά εκ μέρους των μεγάλων και αγάπη στην οικογένεια, όλα τακτοποιούνται με τον καιρό.