Νιόπαντρη και ερωτευμένη με άλλον

Είμαι 30 ετών. Πριν από 3 χρόνια ξεκινάω μια σχέση με τον τωρινό άντρα μου, που γνωριζόμασταν από μικροί. Πάντα ήμουν λίγο άστατη με τις σχέσεις και βαριόμουνα αρκετά γρήγορα.

Στην οικογένειά μου προέκυψαν σοβαρά προβλήματα υγείας και ξεκίνησε περίοδος φοβερής στενοχώριας και άγχους για όλους. Όλο αυτό το διάστημα η σχέση μου με τον άντρα μου ήταν καλή απλά. Εγώ είχα πολλά νεύρα, δεν είχα όρεξη για πολλά πράγματα αλλά εκείνος έκανε υπομονή και είχαμε ήδη αρχίσει τις προετοιμασίες του γάμου.

Λίγους μήνες πριν το γάμο κάνει ένας συνάδελφο ς μου ένα πάρτι. Τον ήξερα χρόνια, από τότε που τον γνώρισα μου άρεσε αλλά δεν εργαζόμαστε πια μαζί. Στο πάρτι πήγα μόνη μου και εκεί άρχισαν  όλα. Ξεκίνησε ένας έρωτας άνευ προηγούμενου για μένα που δεν έχω και μικρή εμπειρία στις σχέσεις. Σε λίγο καιρό δηλώνει πως είναι ερωτευμένος αλλά δεν θα θελε να μπει ανάμεσα στην σχέση μου.

Τον αρραβωνιαστικό μου  άρχισα να τον αδικώ γιατί σκεφτόμουν τον άλλον. Οι προετοιμασίες του γάμου συνεχιζόταν και είχα λίγο χρόνο μπροστά μου. Τις τελευταίες βδομάδες πριν τον γάμο δεν τον αφησα μονο του. Εκείνος προσπαθούσε καθημερινά να με πείσει και εγω σε φοβερό δίλημμα γιατί αυτο που εζησα μαζι του ήξερα οτι δεν θα το ξανά νιώσω.

Την ημέρα του γάμου η αλήθεια είναι οτι ήμουν πολύ ευτυχισμένη και δεν σκέφτηκα στιγμή να κάνω πίσω ήξερα οτο ο αντρας μου είναι εκεί και με περιμένει και χαιρόμουν γι αυτό. Είχαμε πει να μην ξαναμιλήσουμε σε προσωπικό επίπεδο αλλά μόνο στην δουλειά. Πήγα ταξίδι του μέλιτος, το έμαθε και κατέρρευσε. Στο ταξίδι άρχισε το δικό μου μαρτύριο. Καθημερινά τον έβλεπα στο όνειρο μου και δεν έκανα πάρα μόνον μια φορά έρωτα με τον αντρα μου. Καταλαβε κ εκείνος ότι κάτι τρέχει.  

Τον βλέπω λοιπόν στη δουλειά μετα το ταξίδι  και ξαναβρισκόμαστε. Εβγαζε θυμό μαζι με έρωτα από μεσα του και μου εξηγησε οτι δεν ξέρει αν θα με συγχωρέσει πότε. Βρήκε μια κοπέλα για να νιώθει ότι κ αυτός κάνει κάτι. Εγώ για να μην τον χάσω του λέω να κάνει υπομονή και ότι θέλω να μιλήσω στον άντρα μου. Εν τω μεταξύ η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν σίγουρη για το αν ήθελα να χωρίσω τον άντρα μου και προσπαθούσα να κερδίσω χρόνο.

Τον ίδιο μήνα είχαμε θάνατο στην οικογένειά μου. Σε όλη αυτή την πορεία ο αντρας μου ήταν δίπλα μου, μας φρόντιζε και εδειχνε αγάπη και υπομονή.  

Τωρα στην φάση που είμαι τι να κανω δεν ξερω. Εκείνος μου δήλωσε  ότι ή θα χωρίσω ή να τον αφήσω ήσυχο. Νιώθω τυχερή που έχω διπλα μου 2 φοβερούς ανθρώπους να με αγαπούν αλλα δεν μπορω άλλο. Δεν μπορώ τις τύψεις γιατι λέω πλέον και στους 2 ψέμματα

Δεν μπορω να σκεφτώ να κανω κατι τέτοιο στον άντρα μου και στον πατέρα μου μετά απο τέτοια απώλεια. Η κοινωνία ειναι πολύ μικρή και οι γονείς μας κάνουν παρέα, εχουν γίνει οικογένεια. Και τον αγαπαω για ολα οσα ειναι. Απλά ο άλλος με έκανε να ταξιδεύω αλλού. Απ την αλλη πώς να χασω κάποιον που μου δίνει τέτοια ζωή μόνο με μια του αγκαλιά;

Θελω βοήθεια και ειμαι χαμένη γιατί έχασα δικό μου άνθρωπο και μαζι νομιζω οτι χάνομαι και εγώ. Δεν θελω να είμαι τοσο άδικη με τους αλλους ανθρώπους.

Κ.

Το σίγουρο είναι πως ο σύζυγος δεν σε ενθουσίασε ποτέ. Αντιπροσωπεύει το γνώριμο, τη σταθερότητα, τη σιγουριά, τη συμπαράσταση, και πληροί τα οικογενειακά και κοινωνικά στερεότυπα.

Ο άλλος αντιπροσωπεύει τον έρωτα και το πάθος. Κλασσικό δίλημμα! Δεν ξέρεις όμως ποτέ πώς θα ήταν η σχέση σας αν ζούσατε ελεύθερα τη σχέση σας. Το απαγορευμένο συχνά εξιδανικεύεται.

Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, δεν μπορείς να ξεκινήσεις οικογένεια όταν από την αρχή ο άντρας σου δεν παίζει τον κυρίαρχο ερωτικό-συναισθηματικό ρόλο στη ζωή σου.

Δικαίως ο άντρας σου προβληματίζεται και ο άλλος σε βάζει να διαλέξεις. Ο θάνατος του δικού σου ανθρώπου σε έχει φέρει σε μια ασταθή ψυχολογική κατάσταση, εξάλλου λες στην αρχή πως πάντα ήσουν κάπως άστατη στα ερωτικά σου.

Στην παρούσα φάση σου χρειάζεται χρόνος, για να μην πάρεις άλλη μια λανθασμένη απόφαση .(Όπως καταλαβαίνεις, η πρώτη λανθασμένη απόφαση ήταν να παντρευτείς έναν άντρα από κεκτημένη ταχύτητα, ενώ σε γοήτευε ένας άλλος.) Δεν μπορώ να ξέρω τι θα επικρατήσει τελικά μέσα σου και αν οι δυο άντρες θα σε περιμένουν να διαλέξεις …με την ησυχία σου. Τέτοιες αποφάσεις  πάντα προτείνω να παίρνονται με την καρδιά και όχι με το μυαλό. Δεν σημαίνει πως η καρδιά επιλέγει πάντα σωστά, αλλά τουλάχιστον δεν σου μένουν απωθημένα που αργότερα θα τα βρεις μπροστά σου.

Σου χρειάζεται άμεση συνεργασία με ψυχολόγο που θα δει τι άνθρωπος είσαι, τι ψυχικές ελλείψεις έχεις, γιατί δεν έχεις δεξιότητα λήψης αποφάσεων και τι είναι το πιο σημαντικό για σένα στην παρούσα φάση.