Έχω σχέση ένα χρόνο με τον Χ, 23 εγώ, 19 αυτός, φοιτητές στην ίδια πόλη.
Ήμουν η πρώτη του μακρόχρονη σχέση, η πρώτη κοπέλα που έκανε σεξ και γενικά η πρώτη που έβλεπε «σοβαρά». Μεταξύ αστείου και σοβαρού κάναμε σχέδια για
το μέλλον.
Το παιδί αυτό ήταν ότι
χρειαζόμουν κι ότι ήθελα. Εγώ προσωπικά του είχα ζητήσει να είμαστε χαλαρά στην
αρχή, να μην μαθευτεί μέχρι να είμαι σίγουρη, για να μην εκτεθεί κανένας μας.
Την παρούσα ακαδημαϊκή χρονιά
έχω φύγει από τον τόπο των σπουδών και πηγαίνω 1 φορά/μήνα. Πριν ένα μήνα όμως
μου είπε ότι του αρέσει αυτό που έχουμε, δεν έχει αλλάξει το πως νιώθει για
μένα, αλλά όταν είμαι λείπω μετά από λίγο του φαίνεται πολύ δύσκολο και
γνωρίζοντας κοπέλες, θέλει να ενδώσει και να ζήσει τη φοιτητική ζωή του.
Υποστηρίζει πολύ έντονα ότι όταν είμαστε μαζί νιώθει πολύ καλά και φαίνεται
αυτό, είμαστε όπως πάντα, αλλά όταν φεύγω θέλει τα παραπάνω.
Μετά από σκέψη μου και μια
παρεξήγηση, του είπα να το τελειώσουμε οριστικά, αφού οι συνθήκες δεν ευνοούν.
Παρόλα αυτά δεν μπορώ να ησυχάσω.
Κ
Συνδέθηκες με τον Χ όταν εκείνος ήταν 18, πρωτοετής φοιτητής, κι εσύ 22
και στο τελευταίο έτος των σπουδών σου. Αν και αντικειμενικά μια διαφορά 4
χρόνων δεν είναι μεγάλη, όταν κάποιος βρίσκεται στις δικές σας ηλικίες υπάρχει «διαφορά
φάσης». Ήσουν η πρώτη του, ενώ εσύ σίγουρα είχες ήδη ζήσει κάποιες εμπειρίες ως
φοιτήτρια.
Με την ευκαιρία, δεν καταλαβαίνω γιατί αν μαθευόταν η σχέση σας θα είχατε
«εκτεθεί». Είστε νέα, ελεύθερα παιδιά μπορούσατε να κάνετε ό,τι θέλετε. Μήπως έχεις
πολύ έντονα στερεότυπα;
Ταιριάξατε για κάποιο διάστημα που οι συνθήκες ευνοούσαν, αλλά τώρα τα
πράγματα έχουν δυσκολέψει. Εσύ έχεις τελειώσει τις σπουδές σου, προφανώς έχεις ακόμη
μόνο κάποια μαθήματα που χρωστάς, και έχεις προχωρήσει σε άλλη φάση ζωής, ενώ
εκείνος είναι ακόμη δευτεροετής. Μην περιμένεις από έναν 19 χρονο να σου είναι
πιστός από απόσταση και να έχει την
ωριμότητα να ανταποκριθεί σε μια σοβαρή σχέση με πρακτικές δυσκολίες. Αυτό που φυσιολογικά
θέλει ένα τέτοιο παιδί είναι να ζήσει και να γνωρίσει…
Και δεν με αγαπά; Θα αναρωτηθείς. Σε αγαπά αλλά με τον τρόπο που αγαπά ένας
19 χρονος, δηλαδή όλα καλά όταν είστε κοντά αλλά θέλει την ελευθερία του όταν
είναι μόνος. Ήταν τουλάχιστον έντιμος και σου το είπε.
Δεν είναι εύκολο να τον ξεχάσεις, αλλά ούτε είναι εύκολο να υποφέρεις από
μακριά και να προσπαθείς να του επιβάλλεις την ώριμη μονογαμική σχέση για την οποία ακόμη δεν είναι ώριμος.
Αν το αντέχεις, μπορείτε να συνεχίσετε χαλαρά, χωρίς δεσμεύσεις και να
περνάτε καλά όταν είστε μαζί. Αν όχι, χωρίστε και φρόντισε να τον ξεπεράσεις.
Θα στεναχωρηθείς κάποιο διάστημα αλλά γρήγορα θα ξαναφτιάξεις τη ζωή σου στην
πόλη σου πλέον.
Η παρεξήγηση που αναφέρεις σε τι συνίσταται?
ΑπάντησηΔιαγραφήπριν 1μήνα και κάτι, συμφωνήσαμε την "αποδέσμευση" ..Πέρασε 1 μήνας μέχρι να βρεθούμε από κοντά.. Στο μεταξύ όμως μιλούσαμε στο τηλέφωνο κι 8/10 φορές ακουγόταν κακοδιάθετος, ξενερωμένος (παρότι έκανα τον καραγκιόζη, ενώ δεν είμαι του τηλεφώνου και πιστεύοντας οτι τον κέρδιζα για μερικά λεπτά -μετά ας έκανε οτι ήθελε-) μέχρι που μου μίλησε για διάλειμμα.. Ξαφνικά συνειδητοποίησα πως οτι και να κάνω από τη μεριά μου τα πράγματα χειροτερεύουν και θα χειροτερέψουν.. Μετά από κάποιες περίεργες μέρες εκεί, (ψύχρανα προς το τέλος της διαμονής, πήγα να μείνω αλλού ενώ έμενα μαζί του) του είπα όλα τα παραπάνω.. Μου είπε λοιπόν οτι ενώ εγώ ήμουν στην "ελεύθερη" φάση, αυτός νόμιζε οτι ήμασταν μαζί-μαζί και γι αυτό οι παραπάνω αντιδράσεις του.. Όμως όλα αυτά για μένα ήταν καταληκτικά και θεώρησα καλύτερο τέλος γι όλο αυτό, το οριστικό :/
Διαγραφήπριν 1μήνα και κάτι, συμφωνήσαμε την "αποδέσμευση" ..Πέρασε 1 μήνας μέχρι να βρεθούμε από κοντά.. Στο μεταξύ όμως μιλούσαμε στο τηλέφωνο κι 8/10 φορές ακουγόταν κακοδιάθετος, ξενερωμένος (παρότι έκανα τον καραγκιόζη, ενώ δεν είμαι του τηλεφώνου και πιστεύοντας οτι τον κέρδιζα για μερικά λεπτά -μετά ας έκανε οτι ήθελε-) μέχρι που μου μίλησε για διάλειμμα.. Ξαφνικά συνειδητοποίησα πως οτι και να κάνω από τη μεριά μου τα πράγματα χειροτερεύουν και θα χειροτερέψουν.. Μετά από κάποιες περίεργες μέρες εκεί, (ψύχρανα προς το τέλος της διαμονής, πήγα να μείνω αλλού ενώ έμενα μαζί του) του είπα όλα τα παραπάνω.. Μου είπε λοιπόν οτι ενώ εγώ ήμουν στην "ελεύθερη" φάση, αυτός νόμιζε οτι ήμασταν μαζί-μαζί και γι αυτό οι παραπάνω αντιδράσεις του.. Όμως όλα αυτά για μένα ήταν καταληκτικά και θεώρησα καλύτερο τέλος γι όλο αυτό, το οριστικό :/
Διαγραφήστο διάστημα που συμφωνήσαμε την "αποδεσμευση" μεχρι που ξαναιδωθήκαμε (1μήνας) όποτε μιλούσαμε ήταν κακοδιάθετος, ξενερωμένος μέχρι που άκουσα κι ότι ήθελε διάλειμμα. Συνειδητοποίησα τότε πως δεν είχε κανένα νόημα οτι κι αν έκανα.. Ίσα που χειροτέρευαν τα πράγματα και θα χειροτέρευαν..(δεν είμαι του τηλεφώνου κι όμως έκανα τον καραγκιόζη, προκειμένου να κερδίσω λίγα λεπτά- κι ας έκανε μετά οτι ήθελε-) Πήγα κι υπήρξαν κάποιες περίεργες μέρες (μετά βίας του μιλούσα προς το τέλος, πήγα να μείνω αλλού ενώ έμενα σπίτι του..) Κάποια στιγμή του είπα τα παραπάνω και μου είπε πως ενώ εγώ νόμιζα οτι ήμασταν στην ελεύθερη φάση, αυτός νόμιζε οτι ήμασταν μαζί-μαζί, γι αυτό και το όλο φέρσιμο του.. Όπως και να χει για μένα ήταν καταληκτικές αυτές οι στιγμές/μέρες γι αυτό κι η απόφαση..
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι πολύ καλά κάνεις που απομακρύνεσαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήμια ερώτηση ακόμα.. επειδή είναι λίγο επαναλαμβανόμενο μοτίβο σε μένα.. το θέμα του πληγωμένου σε γενικές γραμμές εγωισμού πως αντιμετωπίζεται καλύτερα??
ΑπάντησηΔιαγραφήπως μπορώ να αναρτήσω το δικό μου ''πρόβλημα'' ?
ΑπάντησηΔιαγραφή