Σχέση με δυσκολίες

Είμαι 27 χρονών και ο φίλος μου είναι 34. Είμαστε μαζί 6,5 χρόνια. Το θέμα μας είναι πως δεν δουλεύει κανείς και μένουμε με τις οικογένειές μας. Εγώ έχω καλύτερη οικονομική άνεση από τους γονείς μου και επομένως μπορώ να βγαίνω πιο άνετα, ο ίδιος όμως αντιμετωπίζει σοβαρό οικονομικό πρόβλημα και η οικογένειά του.

Εγώ σκέφτομαι πως θέλω να κάνω οικογένεια , παιδιά να προχωρήσω στη ζωή μου. Είμαι πιστεύω σε μια καλή ηλικία και με τόσα χρόνια σχέσης. Το θέμα είναι πως δεν μπορεί να γίνει εφόσον είναι άνεργος αυτός. Εγώ μέσω προγραμμάτων του ΟΑΕΔ προσπαθώ και κάτι βρίσκω συνέχεια. Τώρα κάνω το μεταπτυχιακό μου και έχω βλέψεις και για μετά. Αυτός όμως τι θα κάνει; Εχει φτάσει σε μία ηλικία που πρέπει οπωσδήποτε να βρει δουλειά, έχει μεγαλώσει αρκετά και μετά κανείς δεν θα το προσλαμβάνει. Είναι 3 χρόνια άνεργος. Αυτό όπως καταλαβαίνετε προξενεί πολλούς καβγάδες ανάμεσά μας με αποτέλεσμα η επικοινωνία μας να είναι ανύπαρκτη. Υπάρχουν μέρες που μπορεί να μην μιλάμε, ώρες που να βριζόμαστε και να λέμε αμφότεροι βαριά πράγματα.

Λόγω του γεγονότος ότι δεν έχουμε δικό μας χώρο για να βρεθούμε και αναγκαστικά βρισκόμαστε σπίτι μου με τους γονείς μου, όσες φορές προσπαθήσαμε για σεξουαλική επαφή ήταν ανεπιτυχής λόγω του ότι "τελειώνει" πολύ γρήγορα. Γενικά σε αυτά τα χρόνια που είμαστε μαζί δεν έχουμε ολοκληρώσει κανονικά.

Κάποτε τον αγαπούσα, και αυτός. Τώρα δεν ξέρω. Πιστεύω ότι με τον καιρό έχουν χαλαρώσει οι σχέσεις μας και λόγω των οικονομικών προβλημάτων. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα και είμαστε αναγκαστικά κλεισμένοι σε ένα σπίτι που υπάρχουν και άλλοι. Δεν έχουμε ούτε καν τον χώρο μας. Ένα διάστημα μείναμε μαζί αλλά δεν ήταν και η καλύτερη εμπειρία. Και φυσικά δεν έκανε καμία προσπάθεια για σεξουαλική επαφή.

Θεωρώ ότι είναι αρκετά μεγάλος για να βρει δουλειά τώρα, και ότι τα χρόνια περνάνε και εγώ ποτέ δεν θα κάνω οικογένεια, και ότι δεν μου αξίζει, και ότι τζάμπα και άδικα τρώω τον χρόνο μου μαζί του. Πιστεύω όμως πως τον αγαπάω κιόλας. Αν και η αγάπη μου έχει ξεφτίσει σε σχέση με την αρχική. Δεν ξέρω τι να κάνω. Θέλω απεγνωσμένα να προχωρήσω στην ζωή μου και αυτός με σταματάει , κι εγώ θέλω τόσα πολλά.

Λ.

Δεν θέλεις πολλά, θέλεις τα κανονικά που θα ήθελε ένας άνθρωπος μετά από τόσα χρόνια σχέσης. Στις συνθήκες οικονομικής και επαγγελματικής δυσκολίας που ζούμε, εσύ κάνεις  κινήσεις για να εξασφαλίσεις την ανεξαρτησία σου, εξάλλου είσαι ακόμη πολύ νέα. Εκείνος όμως δεν βλέπω να κάνει βήματα και μάλλον έχει περιπέσει σε καταθλιπτική κατάσταση.

Επιπλέον, το σεξουαλικό παρουσιάζει προβλήματα. Αντιλαμβάνομαι πως το θέμα αυτό επηρεάζεται από τις άσχημες συνθήκες, αλλά και όταν μείνατε μαζί μου λες πως δεν βελτιώθηκε… Τι κάνει ο σύντροφός σου γι’ αυτό;

Δυστυχώς, λίγες σχέσεις αντέχουν σε δύσκολες συνθήκες και η δική σας έχει χαλαρώσει πολύ. Επιπλέον, δεσμεύτηκες πολύ μικρή και σε τέτοιες περιπτώσεις οι επιλογές είναι σπάνια σωστές μακροπρόθεσμα. Προτείνω να κάνετε μια σοβαρή συζήτηση εφ’ όλης της ύλης και να συμφωνήσετε να λάβετε κάποια μέτρα: Πρέπει να ενεργοποιηθεί επαγγελματικά και να καταφύγει σε ειδικούς για να βελτιώσει την ψυχολογική και σεξουαλική του κατάσταση.

Αν συμφωνήσει να κάνει βήματα, αξίζει να του συμπαρασταθείς και να δώσεις χρόνο στη σχέση σας.  Αν όχι, μπορείτε να κάνετε έναν δοκιμαστικό χωρισμό και να αρχίσετε να σκέφτεστε τη ζωή σας ανεξάρτητα.