Αρρωστημένη κατάσταση

Είμαι 42 ετών, δεν έχω παντρευτεί ποτέ κ είμαι άνεργη εδώ κ 3 μήνες. Αυτό όμως που με απασχολεί ιδιαίτερα είναι η σχέση μου με τον X, 35 ετών, κ εξαιτίας αυτής της κατάστασης μένω στάσιμη στη ζωή κ στις αποφάσεις που πρέπει να πάρω.

Γνωριστήκαμε πριν 6 χρόνια, ενώ εκείνος ήταν σε σχέση με μια κοπέλα που ζούσε εκτός Ελλάδος. Μου το είπε από την αρχή αυτό κ εν γνώση μου προχώρησα μαζί του.

Ενώ δεν είχαμε επίσημη σχέση, ήμασταν κάθε μέρα μαζί και περνούσαμε όμορφα. Το σεξ ήταν από τα μεγαλύτερα ατού της σχέσης μας.

Τον ερωτεύτηκα σφοδρά, όχι όμως κ εκείνος. Στον χρόνο περίπου μου είπε ότι θα έπρεπε σιγά-σιγά να αραιώνουμε την επαφή μας. Εγώ πανικοβλήθηκα κ άρχισα να του λέω ψέματα πως είμαι εγκυος κ να κάνω πράγματα που ποτέ δεν είχα ξανακάνει, προκειμένου να τον κρατήσω κοντά μου. Τότε με είχε προειδοποιήσει να μην τον ξαναενοχλήσω ποτέ ξανα κ τέλειωσε αυτή η σχέση με τον χειρότερο τρόπο.

Πέρασαν 4,5 χρόνια και μου έστειλε ένα μήνυμα. Τελικά πήγα σπίτι του, όπου συζητήσαμε για το παρελθόν κ τη συμπεριφορά μου, του ζήτησα συγγνώμη κ μου είπε ότι ο χρόνος θα δείξει αν έχω αλλάξει. Επίσης μου ανακοίνωσε ότι έχει σχέση με μια κοπέλα η οποία έλειπε εκτός πόλης εκείνο το διάστημα. Η ιστορία επαναλαμβανόταν, με λίγα λόγια.

Εγώ φρόντισα να είμαι διαφορετική κ πιο χαλαρή αυτή τη φορά. Εκείνος ήταν πολύ επιφυλακτικός κ μαζεμένος. Αρχίσαμε να βρισκόμαστε όλο πιο τακτικά, αλλά εκείνος παρέμενε ανέκφραστος κ κλειστός απέναντι μου. Χώρισε κ με την κοπέλα του μέσα στο καλοκαίρι, αλλά εγώ καταλάβαινα ότι συναντούσε κ άλλες εκτός από μένα. Σιγά σιγά συνειδητοποίησα ότι είμαι ανάμεσα σε 7-8 γυναίκες που διατηρούσε ταυτόχρονη σεξουαλική επαφή.

Ώσπου έκανε κ πρόταση σε μια πολύ καλή φίλη μου να βρεθούν κρυφά από μένα. Το έμαθα από τη φίλη μου κ τρελάθηκα!!! Αυτός ο άνθρωπος δεν έχει ούτε όρια, ούτε συνείδηση, ούτε μπέσα. Μιλήσαμε, μου ζήτησε συγγνώμη, αλλά εγώ δυστυχώς δεν αποφασίζω να σταματήσω αυτή την κατρακύλα που έχω μπει. Έχω χάσει κάθε αυτοεκτίμηση κ συνεχίζω να τον βλέπω μετά από όλα αυτά. Δεν ξέρω πώς να απαγκιστρωθώ από αυτόν τον άνθρωπο που μου έχει κάνει τόσο κακό. Από που ν’αρχίσω? Πως να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν μου αξίζει?

Πως να βρω το θάρρος να αρνηθώ σε προσκλήσεις του? Πώς να προχωρήσω από εδώ κ πέρα?

Δ

Δεν θα σχολιάσω τη στάση του κυρίου, αλλά το ότι βρίσκει και κάνει…

Κάποιος άνθρωπος «σκύβει το κεφάλι» και προσαρμόζεται σε μια σχέση μέσα στην οποία νιώθει πως προσβάλλεται ή γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης , αλλά δεν μπορεί να φύγει. Σε τέτοια περίπτωση δεν του φταίνε οι άλλοι ή η σχέση, αλλά ο ίδιος. Όσο κι αν αυτό ακούγεται σκληρό, ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του και φέρει την ευθύνη τους. Υπάρχουν όλα τα είδη των ανθρώπων σ αυτόν τον κόσμο και έγκειται σε μας να επιλέγουμε τους κατάλληλους και να προστατεύουμε τον εαυτό μας.

Η οριστική λύση στο πρόβλημα είναι η προσωπική ανάπτυξη. Πρέπει να βρεθούν οι ψυχολογικές ελλείψεις και τα απωθημένα που σου έχουν δημιουργήσει την προσκόλληση και την εξάρτηση και να επιλυθούν. Είναι προφανές πως δεν εκτιμάς τον εαυτό σου, δεν έχεις δομημένη προσωπικότητα, αρχές και στόχους. Ο συγκριμένος άντρας λειτουργεί σε σένα σαν «ναρκωτικό» που καλύπτει το κενό της ζωής σου. Δυστυχώς από έναν εθισμό δεν ξεφεύγει κάποιος απλώς συνειδητοποιώντας πόσο κακό υφίσταται, αλλά μόνο αν εξελιχθεί ως άτομο μέσω προσωπικής ανάπτυξης.

Σε πρώτη φάση λοιπόν σου προτείνω να πιέσεις τον εαυτό σου να εξαφανιστείς. Άλλαξε τηλέφωνο χρησιμοποίησε τη λογική σου, επιστράτευσε φίλους, ασχολήσου με πάθος με κάτι πχ εξεύρεση δουλειάς. Πιθανώς μείνε για λίγες μέρες στο πατρικό σου ή σε κάποια φίλη. Όμως οι απλές αυτές μέθοδοι δε θα φέρουν μακροχρόνιο αποτέλεσμα αν δεν κάνεις δομικές αλλαγές στην προσωπικότητά σου.

Χρειάζεται να καταφύγεις άμεσα σε ψυχοθεραπεία. Όσο κι αν δεν έχεις την οικονομική άνεση, αν το θέλεις αρκετά θα το καταφέρεις. Είναι προτιμότερο ακόμη και να δανειστείς ή να ζητήσεις βοήθεια από την οικογένειά σου, παρά να παραμείνεις έτσι , οπότε δεν είσαι λειτουργική σε κανένα τομέα. Διερεύνησε όλες τις πιθανότητες δωρεάν παροχής ψυχολογικής βοήθειας πχ. στην κοινωνική υπηρεσία του δήμου που κατοικείς. Μην καταφύγεις σε ψυχίατρο του ταμείου σου, γιατί κατά 99% θα σου δώσει κάποιο αντικαταθλιπτικό και δεν θα κάνει ψυχοθεραπεία, δηλ δεν θα ασχοληθεί με τη ρίζα του προβλήματος.