Ο σύζυγος με εκμεταλλεύεται οικονομικά

Είμαι 31 ετών και έχω ένα παιδί 3,5 χρονών. Είμαι παντρεμένη 5,5 χρόνια. Τον άντρα μου τον γνώρισα μέσω ίντερνετ. Επιθυμία μου μεγάλη ήταν να κάνω οικογένεια και παιδιά. Εκείνος στις αρχές μου παρείχε ότι χρειαζόμουν συναισθηματικά και έπειτα όλα τα άλλα.

Του είχα πει ότι δεν θέλω να έχει καμιά οικονομική εκκρεμότητα που να βαραίνει εμένα και εκείνον μελλοντικά, έτσι ώστε να ξεκινούσαμε κάτι. Μου υποσχέθηκε πως δεν υπήρχε τίποτα, τον εμπιστεύτηκα και έπειτα κάναμε σχέση.

Μου παρουσίαζε πολλά πράγματα ως δικά του: ένα  εξοχικό, ένα μαγαζί  που παίρνει το μισό νοίκι , ένα αυτοκινητάκι που δήθεν μου πήρε δώρο. Πάντα βρίσκει μια δικαιολογία να μου πασάρει και εγώ να τον πιστεύω. Πριν παντρευτούμε μου έπαιρνε δώρα για να  με θολώνει και το έκανε με μεγάλη επιτυχία. Παντρευτήκαμε και από κει ξεκινάει ο Γολγοθάς των ψεμάτων και  της δικαιολογίας.

Το θέμα μου είναι πως πλέον κουράστηκα να τον πιστεύω, κουράστηκα να τον δικαιολογώ στους γονείς μου. Είμαι απελπισμένη και νιώθω φυλακισμένη μέσα σε αυτό τον γάμο.

…………

Σήμερα που σας γράφω ανακάλυψα πως πούλησε τον βαφτιστικό μου σταυρό για να πληρώσει τον γιατρό του νοσοκομείου όταν γέννησα. Επίσης, εδώ και 6 μήνες ψάχνω τον βαφτιστικό σταυρό του παιδιού μου και αυτόν δεν τον βρίσκω στα πράγματα μας. Το κουτί του σταυρού το βρήκα κρυμμένο στο σακάκι ενός κουστουμιού του, όμως ο σταυρός του παιδιού μου πουθενά.

Πριν δυο μήνες σκεφτήκαμε να πουλήσουμε το αμάξι που μου το είχε πάρει δώρο ο πατέρας μου πριν δυο χρόνια για το παιδί για να μπορούμε  να κινούμαστε (μεταχειρισμένο). Βρήκαμε έναν ενδιαφερόμενο. Ο άντρας μου με έπεισε να κάνω τη μεταβίβαση και ότι τα χρήματα του αυτοκινήτου θα τα είχαμε σε ένα μήνα. Έχουν περάσει δυο μήνες και δεν έχουμε πάρει τίποτα. Όταν τον ρωτώ τι έγινε με αυτό το θέμα μου απαντά ότι σε λίγες μέρες θα μας τα δώσει τα χρήματα και δε μου δίνει τα στοιχεία του αγοραστή.  Αν ήταν καθαρός δεν θα μου τα έδινε;

Ζω περίεργες καταστάσεις εδώ και καιρό με αποτέλεσμα με κάθε λεγόμενο του να μην πιστεύω απολύτως τίποτα.

Σκέφτομαι και το παιδί μου και κάνω υπομονή. Επίσης σκέφτομαι πως ο άντρας μου είναι καλό παιδί, γιατί δεν πίνει, δεν χτυπά, δεν ξενυχτά παρά μόνο δουλεύει για να μας προσφέρει τα βασικά. Όμως αυτό εμένα με πνίγει. Δεν ζούμε καλά, δεν βγαίνουμε, είμαστε όλο μέσα και πάντα εκείνος θέλει ησυχία γιατί κουράζεται και θέλει να ξεκουραστεί.

Όταν τον ρωτώ πού θα πάει όλο αυτό και αν θα ζούμε έτσι αυτό που μου λέει είναι να κάνω υπομονή και ότι θα φτιάξουν τα πράγματα. Τα τελευταία όμως χρόνια δεν τον αντέχω άλλο, τον βαρέθηκα και φοβάμαι να το πω, δεν ξέρω τον τρόπο. Επίσης δεν εργάζομαι διότι έχω το παιδί στο σπίτι και δεν ξέρω τι να κάνω… δεν θέλω να επιβαρύνω τους γονείς μου. Νιώθω πως είμαι στα όριά μου και ότι είμαι απελπισμένη. Νιώθω απογοητευμένη με τον εαυτό μου που επέτρεψα να συμβούν όλα αυτά και να τα συνεχίζω να συμβαίνουν με την ηλιθιότητα και άγνοια μου. Όλα ήταν μια φούσκα τελικά…

Ειλικρινά κάθε άποψη και γνώμη σας θα με βοηθήσει πολύ έτσι ώστε να πάρω μια απόφαση. Χρειάζομαι βοήθεια; Πρέπει να πάω σε έναν ειδικό να μιλήσω και να συμβουλευτώ;  Ντρέπομαι πολύ!

Δ.

Σίγουρα φάνηκες εύπιστη, μπήκες σ’ αυτή την ιστορία και την έκανες σχέση ζωής.

Όταν όμως σε ένα ζευγάρι χαθεί η εμπιστοσύνη, δεν μπορεί να είναι πλέον ουσιαστικά ζευγάρι…

Πρέπει να καταγράψεις όλα τους τα ψέματα και τα σημεία που σε ξεγέλασε, να τον καλέσεις να μιλήσετε ήρεμα για ένα πολύ σημαντικό θέμα, να του τα παρουσιάσεις και να μη δεχτείς δικαιολογίες που δεν συνοδεύονται από παραστατικά. Θα πρέπει να παραδεχτεί τι έκανε και να βρει τι θα κάνει για να τα αποκαταστήσει. Και προ πάντων τι θα κάνει για να μην επαναλάβει τα ίδια στο μέλλον.

Αν δεν γίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να απομακρυνθείς απ’ αυτόν, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα. Αν έχεις καλή σχέση με τους γονείς σου, καλύτερα να τους εκθέσεις τα προβλήματα και να πας για λίγο να μείνεις μαζί τους με το παιδί. Εξάλλου, κάποια θέματα τους αφορούν άμεσα, πχ. το αυτοκίνητο είναι δώρο του πατέρα σου. Και σίγουρα δεν θέλουν να βλέπουν το παιδί τους στην κατάσταση αυτή.

Μη δεχτείς επανασύνδεση αν ο σύζυγος δεν δώσει υποσχέσεις και δεν κάνει σαφή βήματα για να τις εφαρμόσει. Η συμβουλευτική ζευγαριού κρίνεται απαραίτητη. Απ’ ό,τι λες, το πρόβλημα δεν είναι μόνο η οικονομική εξαπάτηση αλλά και μια γενικότερη έλλειψη ικανοποίησης από τη ζωή σου.

Έρχομαι τώρα σε σένα ως άτομο:

Τι είναι αυτό που σε έκανε να θέλεις γνωριμία γάμου στα 25 σου χρόνια, τόσο ώστε να την αναζητήσεις μέσω διαδικτύου; Πόσο ισχυρά είναι για σένα τα κοινωνικά στερεότυπα, ώστε να σε κάνουν να ψάξεις τόσο μικρή ένα καλό «συνοικέσιο» και τώρα να υφίστασαι την εκμετάλλευση; Τι σε έκανε τόσο εύπιστη στην αρχή αλλά και στη συνέχεια; Γιατί δεν ξέρεις να προστατεύεις τον εαυτό σου; Γιατί παραμένεις σε ένα γάμο που δεν σε ικανοποιεί; Γιατί αρκείσαι ένα σύζυγο που «είναι καλό παιδί, γιατί δεν πίνει, δεν χτυπά, δεν ξενυχτά παρά μόνο δουλεύει για να μας προσφέρει τα βασικά». Δηλαδή τι θα έπρεπε να κάνει για να διεκδικήσεις τη ζωή σου, να σε δέρνει; Γιατί δεν εργάστηκες για να έχεις την ανεξαρτησία σου;

Χρειάζεσαι άμεσα συνεργασία με ψυχολόγο για να σε βοηθήσει στη δύσκολη αυτή φάση αλλά κυρίως για να μάθεις να διεκδικείς τη ζωή σου.